Ταχρίρ, Σύνταγμα, indignados, Γκεζί… Nuit Debout
Ακόμη μια φορά οι μάζες εγείρονται!
Ο αγώνας ενάντια στον αντεργατικό νόμο στρέφει τα βλέμματα όλης της Ευρώπης, κι ολόκληρου του κόσμου, πάνω στη Γαλλία. Οι γενικές απεργίες και οι διαδοχικές διαδηλώσεις σ’ όλη την Γαλλία, ακόμη και σε πολύ μικρές πόλεις, αν και δεν έχουν πετύχει το στόχο τους, να αναγκάσουν δηλαδή την κυβέρνηση να εγκαταλείψει το νομοσχέδιο αυτό, έχουν δώσει μια νέα ώθηση στην ταξική πάλη στη χώρα. Η προσπάθεια των Βαλς-Ολάντ να αγνοήσουν ακόμη και το Κοινοβούλιο για να περάσουν τον αντιδραστικό νόμο με προεδρικό διάταγμα (το λεγόμενο 49.3) δείχνει την περιφρόνησή τους για τους ανθρώπους και τις αυταρχικές μεθόδους τους στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Η μαζική συμμετοχή των φοιτητών/ριών και των μαθητών/ριών στο κίνημα συνέβαλε ποιοτικά στον αγώνα κάνοντας τη νεολαία σύμμαχο της εργατικής τάξης. Τέλος, η εμφάνιση του κινήματος Nuit Debout από το βράδυ της 31ης Μαρτίου, η εξάπλωσή του σε διάφορες πόλεις, και η επιμονή του εδώ και ενάμισυ μήνα έχουν ήδη δώσει στον αγώνα ενάντια στον αντεργατικό νόμο έναν χαρακτήρα που πηγαίνει πολύ πιο πέρα από το καθαρά οικονομικό και συνδικαλιστικό πεδίο, αγγίζοντας ιδεολογικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Για άλλη μια φορά, σύμφωνα με μια σεβάσμια παράδοση που εκτείνεται από την Παρισινή Κομμούνα μέχρι τον Μάη του 1968, το Παρίσι και όλη η Γαλλία υποδέχονται την άνοιξη όρθιοι!
Διεθνής σημασία
Η σημασία αυτού του κοινωνικού κινήματος συνολικά, οι γενικές απεργίες και διαδηλώσεις, η κινητοποίηση της νεολαίας και το Nuit Debout, πηγαίνει πέρα από την εθνική εμβέλεια της Γαλλίας. Το κίνημα Nuit Debout είναι αναμφίβολα κληρονόμος παρόμοιων κινημάτων που είδαμε στην Ισπανία (los indignados) και την Ελλάδα (πλατεία Συντάγματος) το 2011 και στην Τουρκία (πάρκο Γκεζί) το 2013. Αλλά όλα αυτά τα κινήματα πυροδοτήθηκαν τα ίδια από τις Επαναστάσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου, το 2011, ιδιαίτερα το μαζικό κίνημα στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, όπου σχεδόν κάθε Παρασκευή κοντά στο ένα εκατομμύριο άνθρωποι συγκεντρώνονταν για να θέσουν μαζικά τα αιτήματα για την εμβάθυνση της επανάστασης. Αυτή η σχέση δεν είναι τυχαία: δείχνει ότι το δυναμικό των γιγαντιαίων αγώνων που εξαπολύθηκαν στην περιοχή της Μεσογείου μεταξύ του 2011 και του 2013 για την αντιμετώπιση των συνεπειών της βαθιάς οικονομικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού που ξεκίνησε το 2008 δεν έχει εξαντληθεί! Παρά τη βοναπαρτιστική δικτατορία που έστησε ο αλ Σίσι στην Αίγυπτο, παρά την ισχυρή πυγμή του Ερντογάν στην Τουρκία, παρά τον συνεχιζόμενο πόνο του ελληνικού λαού ακόμη και κάτω από τη λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση, όλες οι εξελίξεις δεν πάγωσαν στο τέλος του 2013, ένα νέο κύμα εξεγέρσεων αναπτύσσεται διεθνώς.
Αναμφίβολα, πέρα από τις κοινές τους ρίζες στον αγώνα ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, οξυμένες σε περιόδους κρίσης, όλα αυτά τα κινήματα έχουν το κάθε ένα τον ειδικό του χαρακτήρα. Το κίνημα Nuit Debout, ωστόσο, έχει ένα πλεονέκτημα, διότι εντάσσεται, και ακόμη οφείλει τη γέννησή του, σε ένα ισχυρό και γενικευμένο κίνημα προλεταριακής ταξικής πάλης. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει τις συνθήκες γι’ αυτό το κίνημα ώστε να αποφύγει τα λάθη των άλλων κινημάτων (los indignados, πλατεία Συντάγματος, πάρκο Γκεζί), τα οποία, ως αντίδραση ενάντια στα ρεφορμιστικά πολιτικά κόμματα και τα γραφειοκρατικοποιημένα συνδικάτα απέφυγαν να οργανωθούν, ακόμα και σε συμβουλιακές βάσεις εξαιρετικά δημοκρατικές όπως μαζικά κινήματα αυτού του μεγέθους είχαν πράξει στο παρελθόν.
Διεθνιστικό κάλεσμα
Σύντροφοι και συντρόφισσες υποστηρικτές του Nuit Debout! Δυσπιστείτε ενάντια στον εχθρικό λόγο προς την ιδέα της οργάνωσης ή ακόμη και της αυτο-οργάνωσης! Βασιζόμαστε στην εμπειρία μας: η εμπειρία της πλατείας Συντάγματος στην Ελλάδα και του πάρκου Γκεζί στην Τουρκία μας έχει δείξει, αν υπήρχε η ανάγκη, ότι αν τα αυθόρμητα κινήματα των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων μαζών είναι ανεκτίμητης αξίας, η άρνηση τέτοιων κινημάτων να οργανωθούν αποτελεί θανάσιμη απειλή για την επιβίωση τους. Ας δημιουργήσουμε επιτροπές και συμβούλια βάσης και να θεσπίσουμε έναν συντονισμό μεταξύ των διαφόρων επιτροπών και συμβουλίων!
Σύντροφοι και συντρόφισσες υποστηρικτές του Nuit Debout! Δυσπιστείτε ενάντια στον εχθρικό λόγο προς τα συνδικάτα και τα κόμματα γενικά! Υπάρχει συνδικάτο και συνδικάτο, κόμμα και κόμμα! Επειδή το λεγόμενο σοσιαλιστικό κόμμα του Φρανσουά Ολάντ σαφώς πρόδωσε, όπως άλλωστε και πριν από δεκαετίες, τα συμφέροντα των εργαζομένων για να εξυπηρετήσει το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο ή επειδή άλλοι στ’ αριστερά του ενήργησαν ως δεκανίκια του, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε αριστερό κόμμα είναι άχρηστο. Αυτοί οι ίδιοι που κηρύσσουν μια ολική ανανέωση και απορρίπτουν αδιάλλακτοι τον μαρξισμό σε όλες τις μορφές του, είναι οι ίδιοι που, όντας στην εξουσία θα σας προδώσουν! Βασιζόμαστε στην εμπειρία μας: δείτε την Ελλάδα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη προδώσει τον φτωχό λαό της χώρας και δείτε την Ισπανία, όπου το Podemos ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο.
Υπάρχει ο επαναστατικός μαρξισμός που αναγνωρίζει τη σημασία όλων των μορφών καταπίεσης και υποστηρίζει μια ευρεία συμμαχία γύρω από την εργατική τάξη για τον τερματισμό της μισθωτής δουλείας, ενάντια στην αναπαραγωγή της καταπίεσης, διάκρισης, ταπείνωσης και αποκλεισμού. Υπάρχει ο μαρξισμός που βασίζεται στις εσωτερικές δημοκρατικές δομές στη λειτουργία του επαναστατικού κόμματος, το οποίο δεν θα συμφιλιωθεί ποτέ, όπως οι άλλοι, με ένα καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό σύστημα.
Οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά μας
Όλα δείχνουν ότι οι πραγματικοί αγώνες μας περιμένουν. Παρά τη συνολική συνθηκολόγηση του Τσίπρα το περασμένο καλοκαίρι, η οικονομική χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πάντα στην ημερήσια διάταξη και, με δεδομένη την ισχυρή θέληση που διαθέτει ο ελληνικός λαός για να πολεμήσει, απλά δείχνει ότι ένα καυτό καλοκαίρι είναι μπροστά μας. Η Ισπανία είναι ακυβέρνητη και ένα νέο κύμα αγώνων είναι απαραίτητο για να δοθεί μια λύση. Η Τουρκία όπου, πολύ συχνά το ξεχνάμε για χάρη των περιπετειών του Ερντογάν, τρία μαζικά κινήματα (το πάρκο Γκεζί το 2013, η εξέγερση στο τουρκικό Κουρδιστάν το 2014 και η αγριότατη απεργία δεκάδων χιλιάδων μεταλλεργατών το 2015) τίναξε διαδοχικά τη χώρα σε διάστημα τριών ετών, είναι μια μπαρουταποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Η Ιταλία, αυτή η αξιοσημείωτη εξαίρεση, περιμένει τη σειρά της και όταν οι εργάτες και η ιταλική νεολαία μπουν στη μάχη, οι παραδόσεις τους θα δώσουν σε αυτούς τους αγώνες μιαν άλλη διάσταση.
Όλα αυτά στο πλαίσιο ανόδου όλων των ειδών αντιδραστικών ή φασιστικών κινημάτων (Ουκρανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Αυστρία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Δανία, Τουρκία, Φιλιππίνες, Ινδία, ΗΠΑ, Ρωσία και φυσικά Γαλλία, αλλά και τα κινήματα takfiri και τα θρησκευτικά κινήματα στον μουσουλμανικό κόσμο, όπως το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, το al Nusra κ.λπ.). Γι’ αυτό και δεν έχουμε την πολυτέλεια να κρατήσουμε μόνο κριτική στάση και να αντιδρούμε σε ό,τι υπάρχει. Πρέπει επειγόντως να οργανωθούμε!
Το πρόβλημα φαίνεται να προκύπτει πρώτα σε εθνικό επίπεδο για κάθε λαό. Αλλά δεν μπορούμε να το λύσουμε παρά σε διεθνές επίπεδο. Σε ένα συγκρότημα, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου η μοίρα όλων των λαών διαπλέκεται πια αμετάκλητα, οι εκμεταλλευόμενοι/-ες και οι καταπιεσμένοι/-ες χρειάζονται ένα πρόγραμμα και έναν αγώνα σε ηπειρωτική κλίμακα.
Κάτω ο αντεργατικός νόμος!
Κάτω η Κυβέρνηση Βαλς-Ολάντ!
Για μια κυβέρνηση των εργαζομένων, για την εργατική εξουσία!
Ζήτω η πάλη των τάξεων!
Ζήτω η συμμαχία της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων!
Για επαναστατικά κόμματα σε εθνικό επίπεδο και μια επαναστατική Διεθνή!
Για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!
Για μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής!
11 Μαΐου 2016
Μετάφραση ΝΑΛ
