Κυριακή, 3/3/2024, 10:30 π.μ, ΕΚΑ
Με το όραμα μίας πανεργατικής συστράτευσης εργαζόμενων, ανέργων, ντόπιων και ξένων, για την οργάνωση της ανεξάρτητης πάλης ενάντια στο αντεργατικό μένος κυβέρνησης, εργοδοτών, η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση, καλεί με ανακοίνωσή της σε ανοιχτή Εργατική Συνδιάσκεψη, την Κυριακή, 3 Μαρτίου 2024,ώρα 10:30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.
Ξεκάθαρος και αταλάντευτος στόχος, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΜΕΚ, είναι ο ασυμφιλίωτος αγώνας για την αναχαίτιση της δυστοπικής πορείας για την εργατική τάξη, η οποία πρέπει να ξεκόψει από τους κάθε λογής συνδικαλιστικούς πραματευτάδες που προκαλούν εσκεμμένα σύγχυση και την καθηλώνουν κάθε φορά την κρίσιμη στιγμή, σε ολέθριους συμβιβασμούς με τους δήμιούς της – αστούς.
Η τακτική αυτή επιφέρει την απογοήτευση, την αποστράτευση και την παράδοση στο «ανίκητο» δόγμα τού «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ», όπως καταλήγει η ανακοίνωση, συμπληρώνοντας ότι χρειάζεται ασυμβίβαστος αγώνας για να νικήσει η ζωή και να απελευθερωθεί η εργατική τάξη, μαζί και ο άνθρωπος, από τη μοίρα της καταστροφής που επιφυλάσσουν γι’ αυτούς τα σχέδια κυβέρνησης, εργοδοτών για διαχείριση των αδιεξόδων στον παρακμασμένο καπιταλισμό.
Ακολουθεί αναλυτικά η ανακοίνωση και η ηλεκτρονική αφίσα για τη συνδιάσκεψη:
Μαχόμενη Εργατική Κίνηση – Εργατική Συνδιάσκεψη
Κυριακή, 3 Μαρτίου 2024, 10:30 π.μ, Εργατικό Κέντρο Αθήνας
Ο παλιός κόσμος καταρρέει.
Για να σωθεί από τα αδιέξοδά του κατασπαράζει τις ζωές μας με αγριότητα, φτώχεια, ανεργία, πολέμους.
Οργανώνουμε την ανεξάρτητη πάλη μας ενάντια στην αντεργατική μανία εργοδοτών, κυβέρνησης .
Για να νικήσει η ζωή και να απελευθερωθεί η εργατική τάξη, μαζί και ο άνθρωπος, από την καταστροφή που επιφυλάσσει γι’ αυτούς η θανατοπολιτική τους.
Βαδίζοντας ολοταχώς προς το τέλος του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα, ένας νέος Μεσαίωνας ξεπροβάλλει για την εργατική τάξη και την ανθρωπότητα παγκόσμια. Ο καπιταλισμός ασθμαίνει σαν μισοξεψυχισμένο κουφάρι. Σε αυτό τον τελεύτιο ρόγχο του όμως, παρασέρνει μαζί του εκατομμύρια θύματα σε όλο τον πλανήτη, από τον παγκόσμιο βορρά έως τον παγκόσμιο νότο. Θύματα ακραίας φτώχειας, εξαθλίωσης, πείνας. Θύματα της εφιαλτικής ανεργίας και της αξεπέραστης οικονομικής ύφεσης. Θύματα τεράστιων οικολογικών καταστροφών που έχουν αιτία τους την καπιταλιστική βουλιμία και την παραίτηση του νεοφιλελεύθερου κράτους από την ευθύνη του. Θύματα διεθνών πολεμικών συγκρούσεων που προμηνύουν ένα παγκόσμιο πόλεμο που μπορεί να εξαφανίσει ολόκληρη τη γη.
Στη χώρα μας, η δεύτερη τετραετία στην κυβέρνηση ενός μανιακού κόμματος του νεοφιλελευθερισμού, όπως η Νέα Δημοκρατία, η οποία ταυτόχρονα κουβαλά όλη τη σαπίλα του παλαιοκομματισμού με τη μαυραγορίτικη λογική της, σηματοδοτείται από ένα ακατάπαυστο πογκρόμ εναντίον κάθε εργατικού δικαιώματος, όπως και κάθε δημόσιου αγαθού.
Μετά την απογοήτευση που σκόρπισε στο λαό η προδοτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ, οι υπουργοί στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας δείχνουν αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν κάθε ημέρα που βρίσκονται στους κυβερνητικούς θώκους, ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο, απ’ ό,τι στέκει ακόμα ως εργατικό και κοινωνικό δικαίωμα.
Η αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε πραγματικό σκλαβοπάζαρο. Φρόντισαν γι’ αυτό ιδιαίτερα, δύο υπουργοί, των οποίων το θράσος και απουσία κάθε δισταγμού, έχουν καταστεί παροιμιώδη. Χατζηδάκης και Γεωργιάδης με τους αλλεπάλληλους ευφημισμούς των νομοθετημάτων που ψήφισαν ως υπουργοί εργασίας, βάφτισαν ελευθερία επιλογής την ασυδοσία, εξαφάνισαν την οκτάωρη εργασία, κατάργησαν τις υπερωρίες, τις αργίες, ακόμα και αυτήν την κανονική άδεια με αποδοχές. Ταυτόχρονα ακρωτηρίασαν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα στην απεργία, το οποίο φρόντισαν να ποδηγετήσουν φορτώνοντάς το με κάθε είδους ποινικό αδίκημα. Τα εργοδοτικά εγκλήματα της ανεξέλεγκτης εντατικοποίησης της εργασίας και της εκμετάλλευσης που περιγράφονται από το κράτος ως εργατικά ατυχήματα, γίνονται εκατοντάδες και πληθαίνουν όλο και περισσότερο. Μία αληθινή κόλαση για τους εργαζόμενους, μία ζωή βυθισμένη στην αναξιοπρέπεια και την ανασφάλεια που καταστρέφει τις νεότερες, αλλά και τις μεγαλύτερες σε ηλικίες γενιές, τις οποίες με τις διάφορες ασφαλιστικές αντιμεταρρυθμίσεις στρέφει τις μεν εναντίον των δε.
Και ενώ, η απορρύθμιση της εργασίας συντελείται με καταιγιστικό ρυθμό τις τελευταίες δεκαετίες, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν υποταχθεί σε αυτό το εφιαλτικό για τους εργαζόμενους και την κοινωνία, σχέδιο. Βάζουν πλάτη εδώ και χρόνια για να περάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα των μνημονιακών νόμων, υιοθετώντας το δόγμα του κοινωνικού εταιρισμού. Ακόμα και τώρα που η κρίση για τους εργαζόμενους βαθαίνει, κάνουν ό,τι μπορούν για να συγκρατήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να περιορίσουν τις αντιδράσεις, κλείνοντας απεργιακά ραντεβού στη χάση και στη φέξη, όσο μπορούν πιο απομονωμένα μεταξύ τους, τόσο ως προς τους χρόνους, όσο και ως προς το περιεχόμενο. Σε αυτή την τακτική, βρίσκουν συμμάχους τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία δείχνει αποφασισμένη να μη μετακινηθεί από τη γραμμή των συμβολικών και ανώδυνων αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, την ώρα που βράζει ο κόσμος από τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής παρακμής. Την ώρα που η απειλή ενός γενικευμένου και άγριου διεθνούς πολέμου γίνεται όλο και πιο ορατή. Τη στιγμή που ήδη εκατομμύρια άνθρωποι ζουν δίπλα μας τη φρίκη του πολέμου στο μέτωπο της Ουκρανίας από τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ – Ρωσίας, ή υφίστανται γενοκτονία στη Γάζα από το ισραηλινό κράτος-απαρτχάιντ, σε μια αποκρουστική εξαγωγή της αξεπέραστης κρίσης στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα του καπιταλισμού.
Η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση, κομμάτι της εργατικής τάξης, έχοντας ξεκάθαρο και αταλάντευτο στόχο τον ασυμφιλίωτο αγώνα για την αναχαίτιση αυτής της δυστοπικής πορείας, ξεκόβει από τους κάθε λογής συνδικαλιστικούς πραματευτάδες που προκαλούν εσκεμμένα σύγχυση και καθηλώνουν κάθε φορά την κρίσιμη στιγμή, την εργατική τάξη σε ολέθριους συμβιβασμούς με τους δήμιούς της-αστούς, επιφέροντας την απογοήτευση, την αποστράτευση και την παράδοση στο «ανίκητο» δόγμα του «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ», καλεί σε μία πανεργατική συστράτευση, εργαζόμενων, ανέργων, ντόπιων και ξένων, για την οργάνωση της πάλης ενάντια στο αντεργατικό μένος κυβέρνησης, εργοδοτών. Για να νικήσει η ζωή και να απελευθερωθεί η εργατική τάξη, μαζί και ο άνθρωπος, από τη μοίρα της καταστροφής που επιφυλάσσουν γι’ αυτούς τα σχέδια κυβέρνησης, εργοδοτών για διαχείριση των αδιεξόδων στον παρακμασμένο καπιταλισμό.
