της Βίκυ Κ.
Την Κυριακή 4 Ιουλίου 2021 το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων και το Σωματείο Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού έργου του 18 Άνω πραγματοποίησαν εκδήλωση στην πλατεία Εξαρχείων με θέμα “Απεξάρτηση και Κοινωνική Επανένταξη”. Αφορμή στάθηκε η παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών (26 Ιουνίου) και το μέρος που επιλέχθηκε για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης μόνο τυχαίο δεν ήταν, αφού όλοι γνωρίζουμε τα σχέδια της ακροδεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ να φτιάξει σταθμό του μετρό στα Εξάρχεια καταστρέφοντας την ιστορική πλατεία.
Στην εκδήλωση συμμετείχε η ομάδα Κούκλας – Μαριονέτας του 18 Άνω και τα μέλη από την κοινωνική επανένταξη του προγράμματος μαζί με τους θεραπευτές τους παρουσίασαν την παράσταση “κυνηγώντας το όνειρο”.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και πάνω από 250 άτομα παρευρέθηκαν για να στηρίξουν αυτή την πρωτοβουλία ενάντια στη βιοπολιτική της εξουσίας. Άνθρωποι όλων των ηλικιών κατέφθασαν στην πλατεία Εξαρχείων και ενώθηκαν μεταξύ τους και συνομίλησαν με τους απεξαρτημένους. Συνομίλησαν με παιδιά που είχαν όνειρα και κυνηγώντας τα, τα κατέκτησαν. Παιδιά που αυτό το κυνηγητό για ζωή τα έφερε έξω από την πόρτα του θεραπευτικού προγράμματος για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους πίσω. “Διακινήθηκαν” σε όλες και όλους πολλά συναισθήματα, χαράς, αισιοδοξίας αλλά και απέραντου θαυμασμού για αυτά τα μεγάλα παιδιά με το σπινθηροβόλο βλέμμα που μόνο οι απεξαρτημένοι έχουν.
Το θέμα της παράστασης ήταν κυρίως βιωματικό και πραγματευόταν ακριβώς αυτή τη διεκδίκηση όπου ένας άνθρωπος κερδίζει τη ζωή του πίσω. Κούκλες και Μαριονέτες απέκτησαν ξαφνικά όνομα, βίωμα και μας μετέφεραν στο δικό τους κόσμο. Μας έκαναν την τιμή να μοιραστούν μαζί μας πτυχές της ζωής τους και τις θαυμάσαμε όλοι/ες πολύ.
Στη συνέχεια το λόγο πήραν τα ίδια τα μέλη της Κοινωνικής Επανένταξης του 18 ανω αλλά και άνθρωποι που έχουν τελειώσει το θεραπευτικό πρόγραμμα χρόνια τώρα. Όλοι μίλησαν για την ασφάλεια που τους παρέχει το πρόγραμμα, “μαθαίνουμε από την αρχή τον εαυτό μας” και “ανακαλύπτουμε τα ταλέντα μας” είπαν τα παιδιά, τονίζοντας την σημασία που έχει η αίσθηση του ανήκειν. Ένα μέλος της επανένταξης ανέφερε χαρακτηριστικά ότι “τώρα διεκδικώ τη ζωή μου και όσα αξίζω και αυτό που αξίζω δεν είναι να δουλεύω 12 ώρες για να παίρνω 20 ευρώ. Ανακάλυψα ότι φτιάχνω πολύ ωραία κοσμήματα και με αυτό θέλω να ασχοληθώ”.
Τα άτομα που απευθύνονται στα προγράμματα απεξάρτησης αφού τελειώσουν, αλλά και κατά την διάρκεια τους, έρχονται αντιμέτωπα με μία πραγματικότητα σκληρή. Ανεργία, οικονομική κρίση, φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι αδύνατον να σταθεί κάποιος ουσιαστικά στα πόδια του και να ενταχθεί στην κοινωνία όταν δεν μπορεί να δουλέψει. Όταν του στερείται το δικαίωμα της προσωπικής χειραφέτησης, της στέγης και πολλές φορές ακόμα και της τροφής.
Το λόγο πήρε ένας απεξαρτημένος που έχει τελειώσει το πρόγραμμα χρόνια τώρα και έχει εμπλακεί στα κινήματα αλληλεγγύης. Μας μετέφερε τη χαρά που νιώθει όταν μπορεί να προσφέρει φαγητό μέσα από τις συλλογικές κουζίνες και να φάει μαζί με τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. “Ξέρω τι σημαίνει να μην υπάρχει για κάποιους φαγητό”, είπε, σημειώνοντας “πόσο σημαντικό είναι να δίνεις την αλληλεγγύη σου σε κάποιον που τη χρειάζεται” – και αυτός είναι ο ορισμός της αλληλεγγύης. Από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, ισότιμα. Ανακοίνωσε επίσης στην εκδήλωση την πρόθεση της συλλογικότητας “O Άλλος άνθρωπος” να λειτουργήσει συλλογική κουζίνα στο κοινωνικό ιατρείο Νέας Σμύρνης σε συνεργασία με άλλους απεξαρτημένους και μετέφερε τους χαιρετισμούς όλης της συλλογικότητάς τους.
Οι καταπιεσμένοι είναι αυτοί που θα ανοίξουν το δρόμο. Αυτοί που για κάποιους θεωρούνται “αποκλεισμενοι”. Αυτοί αποτελούν το χειρότερο εχθρό της εξουσίας ακριβώς γιατί δεν έχουν να χάσουν τίποτα πέρα από τα δεσμά τους.
Αίσθηση προκάλεσε και μία νεαρή γυναίκα και μητέρα. “Απευθύνθηκα στο 18 Άνω γιατί ήξερα ότι μπορώ να πάρω και το μωρό μου μαζί”, είπε και μίλησε για το κοινωνικό στίγμα που κουβαλάει μία εξαρτημένη γυναίκα και μητέρα που ζει στην επαρχία. Μέσα από τα βιώματα των παιδιών και τις αναφορές στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ταυτιστήκαμε όλες και όλοι. Επανήλθαν σε μία σκληρή πραγματικότητα έτοιμοι όμως να αγωνιστούν για να τη διαχειριστούν και να την αλλάξουν. Όχι με τον παλιό παράδοξο τρόπο της χρήσης που χρησιμοποιούνταν ως μέσο όχι ζωής αλλά επιβίωσης, μα με το σθένος του αγωνιστή που διεκδίκησε πίσω την ίδια του την ύπαρξη.
Η κουβέντα που ακολούθησε είχε να κάνει με την ελπίδα που αποκομίσαμε όλοι από τους απεξαρτημένους αλλά και με όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν καθημερινά και μόνο ελπιδοφόρα δεν είναι. Μίλησαν εκ μέρους του Δικτύου Κοινωνικών Ιατρείων η Κατερίνα Μάτσα, εμπνευστής και για δεκαετίες επιστημονικά υπεύθυνη του 18Άνω, ο Φράνκ των Panx Romana και των Αντισωμάτων και άλλοι.
Τα Εξάρχεια εδώ και δεκαετίες αποτελούν ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης, διακίνησης ιδεών, ένα χώρο αμφισβήτησης του κατεστημένου και αγώνα. Αυτό οι εξουσίες και ιδίως η ακροδεξιά κυβέρνηση θέλουν να σπάσουν και αυτά τα στόματα θέλουν να φιμώσουν. Για αυτό και η κάψα των κρατούντων να φτιάξουν το σταθμό του μετρό στην πλατεία κι όχι σε άλλο σημείο, προς το Πεδίο του Άρεως, που υποδεικνύουν οι κάτοικοι. Άβατο, λένε, παραβατικότητα, εγκληματικότητα. Αυτοί που δημιουργούν και εγκληματίες και εγκλήματα παρουσιάζονται τώρα ως σωτήρες που νοιάζονται για την ασφάλεια της γειτονιάς και των κατοίκων.
Αναφορά έγινε και στο προηγούμενο διάστημα με τον εγκλεισμό και τον covid-19 αλλά και στα πολλά άτομα τα οποία έχασαν τελικά τη ζωή τους γιατί δεν υπήρχε πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας και είχε καταρρεύσει το ΕΣΥ με ευθύνη της κυβέρνησης.
Η εκδήλωση του Δικτύου Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων και του Σωματείου Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού έργου του 18Άνω πραγματοποιήθηκε μεταξύ άλλων μουσικών εκδηλώσεων και βιβλιο-παρουσιάσεων σε μια πλατεία γεμάτη τέχνη, χρώματα, γέλια, ανταλλαγή απόψεων και… πολύ αστυνομία(!) δίπλα και στα γύρω στενά. Ακριβώς δηλαδή όπως είναι τα Εξάρχεια με όλες τους τις αντιφάσεις.
Οι εκδηλώσεις για τη παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών του 2022 κινδυνεύουν να μη γίνουν στην ίδια περιοχή γιατί με βάσει τα κυβερνητικά σχέδια για το μετρό η πλατεία θα γεμίσει λαμαρίνες. Αυτός είναι ο προγραμματισμός τους, να επεκταθούν και να καταστρέψουν οτιδήποτε θεωρούν ότι θέτει σε κίνδυνο την εξουσία τους.
Αυτό που αποκομίσαμε από τα παιδιά του 18Άνω ήταν το πείσμα για να συνεχίσουμε την πάλη για την ζωή, για την εξάλειψη των ουσιών και για την ανατροπή του συστήματος .
Ιδιαίτερη σημασία είχε η τοποθέτηση του Σάββα Μιχαήλ ο οποίος στο τέλος της εκδήλωσης έκανε αναφορά στα λόγια του ηγέτη της γαλλικής επανάστασης Σαιν Ζυστ, η επανάσταση είπε δεν πρέπει να σταματήσει πάρα στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης ευτυχίας.
φωτό:Θόδωρος Κουτσουμπός
