Το Ισραήλ στοχοποιεί δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και αθλητές σε καφέ στην παραλία της Γάζας
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Στην πολιορκημένη και βομβαρδιζόμενη Γάζα η ζωή δεν σταματάει. Όπως και ο θάνατος. Ο τελευταίος έχει την τιμητική του εδώ και χρόνια. Αποκορυφώθηκε με τους μαζικούς βομβαρδισμούς μετά την 7η Οκτωβρίου 2023 και συνεχίζει με δεκάδες θύματα καθημερινά. Πολλά από τα θύματά του είναι στα / ή κοντά στα επιτηρούμενα από τον ισραηλινό στρατό σημεία διανομής της ανθρωπιστικής βοήθειας από την αμερικανική Gaza Humanitarian Foundation (GHF) – υπηρεσία που έχει κατηγορηθεί από τον ΟΗΕ και διεθνείς ΜΚΟ για εργαλειοποίηση της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι 30 και πάνω νεκροί και δεκάδες τραυματίες το απόγευμα της Δευτέρας 30 Ιουνίου, στο καφέ Αλ-Μπάκα, σίγουρα εντάσσονται στους κρίκους της ατέρμονης αλυσίδας θανάτου που σκορπά ο στρατός του Ισραήλ καθημερινά. Έχουν, όμως κι ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό. Ο φονικός πύραυλος της ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής εναντίον του καφέ Al-Baqa σκότωσε δημοσιογράφους, αθλητές και καλλιτέχνες, χτυπώντας την καρδιά της κοινωνικής ζωής στη Γάζα. Μεταξύ των νεκρών ήταν αρκετές εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτικής, πολιτιστικής και επαγγελματικής ζωής της Γάζας. Ανάμεσά τους πολλές γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι.
Γιατί παρά τους βομβαρδισμούς, τις καταστροφές και το θάνατο, η αγάπη για ζωή συνεχίζεται. Στις συνθήκες της πολιορκημένης Γάζας, η ίδια η ζωή, καθεαυτή, συνιστά αντίσταση. Το καφέ δεν ήταν παρά μια κατασκευή από σκηνές και πλαστικό, δίπλα στη θάλασσα. Πρόσφερε καφέ, ποτό, οι άνθρωποι φόρτιζαν τα κινητά τους. Δεν ήταν σημείο με στρατιωτική σημασία, δεν ήταν κρησφύγετο ανταρτών, ήταν η διεκδίκηση της αύρας της θάλασσας, διεκδίκηση ζωής των ανθρώπων, δίπλα στη θάλασσα.
Η επίθεση άφησε έναν μεγάλο κρατήρα στην άμμο και μετέτρεψε μεγάλο μέρος του καφέ σε ερείπια. Τα πληρώματα της Πολιτικής Άμυνας ανέσυραν τουλάχιστον 20 πτώματα και συνέχισαν να ψάχνουν στα συντρίμμια ώρες μετά την επίθεση. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο τη στιγμή του βομβαρδισμού.
«Υπάρχει πάντα πολύς κόσμος σε αυτό το σημείο, το οποίο προσφέρει ποτά, χώρους για οικογένειες και πρόσβαση στο διαδίκτυο», δήλωσε ο 26χρονος Άχμαντ αλ-Ναϊράμπ, ο οποίος περπατούσε στην κοντινή παραλία όταν άκουσε μια δυνατή έκρηξη. «Ήταν μια σφαγή», είπε στο AFP. «Είδα κομμάτια πτωμάτων να πετάνε παντού, πτώματα παραμορφωμένα και καμένα. Ήταν μια σκηνή που πάγωνε το αίμα. Όλοι ούρλιαζαν», περιέγραψε ο Αλ-Ναϊράμπ.
Ο Άνταμ, 21 ετών, εργαζόταν κοντά, νοικιάζει καρέκλες και τραπέζια στον μικρό παραλιακό δρόμο. «Όταν έγινε η επίθεση, πέσαμε στο έδαφος καθώς άρχισαν να πέφτουν θραύσματα πάνω μας», είπε στον Guardian. «Αρχίσαμε να τρέχουμε, προσπαθώντας να καταλάβουμε τι είχε συμβεί και βοηθήσαμε στις προσπάθειες διάσωσης. Όταν έφτασα στο σημείο, οι σκηνές ήταν απίστευτες. Γνώριζα όλους τους εργάτες στο χώρο. Ήταν γεμάτο πελάτες όλων των ηλικιών».
Άλλοι μάρτυρες περιέγραψαν ότι είδαν ένα νεκρό τετράχρονο παιδί, έναν ηλικιωμένο άνδρα με κομμένα και τα δύο πόδια και πολλούς άλλους με σοβαρά τραύματα. Φωτογραφίες έδειχναν λίμνες αίματος και σάρκας ανάμεσα σε θρυμματισμένες τσιμεντένιες κολώνες και στέγες, καθώς και έναν βαθύ κρατήρα που υποδηλώνει τη χρήση ενός ισχυρού όπλου από το Ισραήλ.
Ο εκπρόσωπος των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) δήλωσε ότι ισραηλινός στρατός έπληξε «αρκετούς τρομοκράτες της Χαμάς» στη βόρεια Γάζα και ότι «πριν από την επίθεση ελήφθησαν μέτρα για τον μετριασμό του κινδύνου βλάβης αμάχων από τη χρήση εναέριας επιτήρησης». Με περιορισμό της βλάβης αμάχων – κάπου 30 νεκροί και δεκάδες τραυματίες. Πάντως, ο IDF… “επανεξετάζει το περιστατικό”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο IDF γνώριζε το καφέ Al-Baqa και γι’ αυτό το στοχοποίησε. Στόχος της σιωνιστικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Ισραήλ είναι όχι “η νίκη επί της Χαμάς”, όχι “η απελευθέρωση των ομήρων” – για τους οποίους δεν νοιάζονται καθόλου, και ο υπουργός Ασφάλειας Μπεν Γκβιρ το κατέστησε σαφές ξανά με νέες δηλώσεις του –“προέχει η ασφάλεια του κράτους”. Στόχος τους είναι η τρομοκρατία, οι μαζικές δολοφονίες, η εξάλειψη και εκδίωξη των Παλαιστινίων κατοίκων από την Γάζα – κι από τη Δυτική Όχθη και όλη την παλαιστινιακή γη. Πρόκειται για μια στρατηγική εθνοκάθαρσης. Στο ίδιο στοχεύουν οι επιλεκτικές και συστηματικές επιθέσεις σε σχολεία και νοσοκομεία.
Αλλά ας δούμε μερικούς από τους νεκρούς, όπως τους παρουσιάζει η ιστοσελίδα Palestinean Chronicle. Είναι άνθρωποι νεκροί, δολοφονημένοι, θύματα της αγριότητας και της απανθρωπιάς του κράτους του Ισραήλ και της ακροδεξιάς σιωνιστικής ηγεσίας του:
Ο Ισμαήλ Αμπού Χατάμπ, Παλαιστίνιος φωτορεπόρτερ, ήταν ανάμεσα στα θύματα. Ο Αμπού Χατάμπ είχε αφιερώσει χρόνια καταγράφοντας τον αντίκτυπο του πολέμου στη ζωή των πολιτών στη Γάζα. Οι φωτογραφίες του, πολλές από τις οποίες εμφανίστηκαν τόσο σε τοπικά όσο και σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, πρόσφεραν μια σπάνια εικόνα της καθημερινής πραγματικότητας υπό πολιορκία, αποτυπώνοντας όχι μόνο σκηνές καταστροφής αλλά και στιγμές ανθεκτικότητας της κοινότητας.
Ήταν γνωστός για το θάρρος του στο πεδίο της μάχης και τη βαθιά του αφοσίωση στην αλήθεια. Οι συνάδελφοί του τον περιγράφουν ως έναν από τους πιο συνεπείς καταγραφείς των θυμάτων του πολέμου, εργαζόμενο συχνά υπό ακραίο κίνδυνο για να διασφαλίσει ότι θα ειπωθούν οι ιστορίες των αδικοχαμένων.
Η Μάλακ Μούσλεχ, η νεότερη γυναίκα πυγμάχος της Γάζας, σκοτώθηκε επίσης στην επίθεση. Σε ηλικία 21 ετών, η Μάλακ έγινε σύμβολο αποφασιστικότητας και αντίστασης. Προπονούνταν στο Κέντρο Πυγμαχίας της Παλαιστίνης και μιλούσε συχνά για τις προκλήσεις της ενασχόλησης με τον αθλητισμό ως γυναίκα στη Γάζα. Τα αθλητικά της επιτεύγματα και η έντονη παρουσία της την είχαν καταστήσει πηγή έμπνευσης για πολλούς νέους Παλαιστίνιους, ειδικά των κοριτσιών. Σύμφωνα με παλαιστινιακές πηγές, τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει να καθοδηγεί νεότερους αθλητές, πιστεύοντας ότι ο αθλητισμός θα μπορούσε να προσφέρει δομή και ελπίδα εν μέσω χάους.
Η Φρανς Αλ-Σάλμι, μια εικαστική καλλιτέχνις, ήταν μεταξύ των νεκρών. Το έργο της, συχνά από κάρβουνο και ανακυκλωμένα υλικά, επικεντρώνεται σε θέματα θανάτου, τραύματος και επιβίωσης στη Γάζα. Ένας από τους τελευταίους πίνακές της, που φιλοτεχνήθηκε λίγο πριν από τον θάνατό της, δείχνει το σώμα μιας αιμόφυρτης γυναίκας να κείτεται ακίνητη μέσα σε ένα λευκό σάβανο. Μετά τον βομβαρδισμό, μια φωτογραφία του άψυχου σώματος της Αλ-Σάλμι -που βρέθηκε σχεδόν στην ίδια θέση- κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο. Η ομοιότητα μεταξύ του τελευταίου της έργου τέχνης και του θανάτου της είναι εντυπωσιακή και βαθιά ανησυχητική.
Η Αλ-Σάλμι είχε συμμετάσχει σε εκθέσεις και άτυπα εργαστήρια, ιδίως για παιδιά σε καταφύγια εκτοπισμένων. Ο θάνατός της σηματοδοτεί όχι μόνο την απώλεια μιας πολλά υποσχόμενης καλλιτέχνιδας, αλλά και τη διαγραφή μιας φωνής που είχε δεσμευτεί να διατηρεί την πολιτιστική ζωή της Γάζας υπό αδύνατες συνθήκες.
Ο Μουσταφά Αμπού Αμίρα, Παλαιστίνιος ποδοσφαιριστής, είναι επίσης μεταξύ των νεκρών. Επιθετικός της ομάδας Αλ-Χιλάλ της Γάζας, ο Αμπού Αμίρα αναγνωρίστηκε ως ένας από τους πιο υποσχόμενους παίκτες του τοπικού πρωταθλήματος. Εκτός γηπέδου, προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του σε προγράμματα νέων, βοηθώντας στην εκπαίδευση παιδιών σε καταυλισμούς προσφύγων της Γάζας. Πρόσφατα είχε χάσει αρκετά μέλη της οικογένειάς του σε προηγούμενες επιθέσεις, αλλά συνέχισε να παρακολουθεί προπονήσεις και εκδηλώσεις της κοινότητας. Ο θάνατός του ήρθε ακριβώς τη στιγμή που άρχισε να συγκεντρώνει την προσοχή αθλητικών συλλόγων εκτός Γάζας.
Η δημοσιογράφος Μπαγιάν Αμπού Σουλτάν επέζησε του βομβαρδισμού. Βρισκόταν στο καφέ Αλ-Μπάκα λίγο πριν από την επίθεση αλλά είχε απομακρυνθεί. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο αδελφός της σκοτώθηκε από έναν Ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή κοντά στο νοσοκομείο Αλ-Σίφα – ένα γεγονός που συνεχίζει να διαμορφώνει τα ρεπορτάζ της. Η Αμπού Σουλτάν έχει κερδίσει αναγνώριση για την κάλυψη του πολέμου, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου μοιράζεται από πρώτο χέρι μαρτυρίες για εκτοπισμούς, απώλειες και επιβίωση.
(Από το Palestinean Chronicle,1η Ιουλίου 2025 και τον βρετανικό Guardian)
