ΔΕ ΛΕΜΕ ότι υπεύθυνος για τα προβλήματα με τις συντάξεις είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Θυμόμαστε τις μειώσεις των συντάξεων, την ληστεία των επικουρικών ταμείων, την εισφοροδιαφυγή των καπιταλιστών, την κακοδιαχείρηση των ασφαλιστικών ταμείων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Παπαδήμιων.
Όμως, αντικειμενικά, οι συντάξεις των απόμαχων της δουλειάς βρίσκονται σε κίνδυνο και κάτι δραστικό πρέπει να γίνει. Και δραστικό δεν σημαίνει να επιστρέψουμε στο καθεστώς της Μνημονιακής σφαγής…
Σε ευθύτατο κίνδυνο βρίσκονται οι συντάξεις του Αυγούστου, ανεξάρτητα από το αν υπάρξει ή όχι συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών εντός Ιουλίου.
O σκληρός έλεγχος κίνησης κεφαλαίων (capital controls) που έχει επιβληθεί από τη Δευτέρα 29 Ιουνίου και ο οποίος δεν αναμένεται να σταματήσει ουσιαστικά και την επόμενη εβδομάδα, έχει οδηγήσει σε μία αναγκαστική γενικευμένη στάση πληρωμών του λαού προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, μιας και μισθοί και συντάξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα ύψους 4,4 δισ. ευρώ «καταβάλλονται» με το σταγονόμετρο…
Η εξίσωση του επόμενου αδιεξόδου
Η δραματικά αργή «καταβολή» μισθών – συντάξεων οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη κατάρρευση των εσόδων από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές κατά τον τρέχοντα μήνα.
Ενδεικτικά:
Το ΙΚΑ ανάμενε στις αρχές Ιουλίου 600 εκατ. ευρώ από εισφορές που έπρεπε να καταβάλλει το Δημόσιο και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα για χρήσεις του Ιουνίου.
Ο ΟΑΕΕ ανέμενε μέχρι τα τέλη Ιούλη 260 εκατ. ευρώ από τις εισφορές των αυτασφαλισμένων επαγγελματιών για το δίμηνο Μάη – Ιούνη.
Τα κεφάλαια αυτά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντληθούν από τα ασφαλιστικά ταμεία τις επόμενες είκοσι μέρες. Το ίδιο ισχύει και για τις εισφορές προς όλα τα άλλα ταμεία.
Τα παραπάνω 860 εκατ. ευρώ, τα οποία αναμένουν μόνο το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ κατά τον τρέχοντα μήνα αποτελούν το… 37% των αναγκαίων κεφαλαίων για την καταβολή των συντάξεων του Αυγούστου που πρέπει να καταβληθούν στα τέλη Ιουλίου – αρχές Αυγούστου.
Η «τρύπα» αυτή δεν μπορεί να κλείσει μέχρι τέλη Ιουλίου, ακόμα και αν τα περίπου 500 – 600 εκατ. ευρώ τα οποία βρίσκονται σε τραπεζικούς λογαριασμούς των «ευγενών» ασφαλιστικών ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΑΤ), των εργαζομένων των πρώην ΔΕΚΟ (ΤΑΥΤΕΚΩ) και των μηχανικών -γιατρών – δικηγόρων (ΕΤΑΑ) μεταφέρονταν στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) για να συναφθούν ρέπος με το ελληνικό Δημόσιο και, έτσι, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να τα έδινε στα ελλειμματικά ταμεία, όπως το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ. Τελευταία εφεδρεία της κυβέρνησης για την καταβολή μισθών δημοσίου και των συντάξεων Αυγούστου (συνολικού ύψους 3,4 δισ. ευρώ ) φαίνεται πως είναι το 1,5 δισ. ευρώ που φέρεται να έχει ακόμα στο Γενικό Λογιστήριο, τα διαθέσιμα των ταμείων -όπως προαναφέρθηκε- αλλά και των Δήμων (300 εκατ. ευρώ)…
Έτσι οι τραγικές στιγμές που πέρασαν και συνεχίζουν να περνούν συνταξιούχοι και μισθωτοί από τις αρχές του Ιουλίου είναι κάτι παραπάνω από πιθανόν ότι θα επαναληφθούν στις αρχές Αυγούστου με ή χωρίς κάποια συμφωνία με τους δανειστές.
Μ΄ άλλα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται ολοένα και περισσότερο -αντικειμενικά- κόντρα σε εκείνους που επιχειρεί να υπερασπιστεί έναντι των άγριων απαιτήσεων των διεθνών δανειστών κατά τις διαπραγματεύσεις εδώ και πέντε μήνες ου μην αλλά και με την οργάνωση του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη, δηλαδή τους φτωχούς μισθωτούς και συνταξιούχους που ζουν μόνο από το μισθό και τη σύνταξή τους και τώρα βλέπουν να καταβάλλονται με το σταγονόμετρο.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση σωστά τάσσεται ενάντια σε κάθε μελλοντική μείωση σε μισθούς και συντάξεις την οποία απαιτούν οι ξένοι δανειστές και οι Έλληνες καπιταλιστές, δεν μπορεί να διασφαλίσει την καταβολή των… σημερινών συντάξεων. Αποκορύφωμα αυτής της αδυναμίας δεν ήταν άλλη από την καταβολή της μισής σύνταξης των ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ την 1η Ιούλη.
Ήταν αναπόφευκτο αυτό το αδιέξοδο ;
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων βαραίνει τους διεθνείς και ντόπιους καπιταλιστές και τα κόμματά τους που κυβέρνησαν ιδιαίτερα την τελευταία πενταετία. Η κατάρρευση αυτή ξεκίνησε μαζί με την επιβολή των Μνημονίων το 2010 και οφείλεται στις βάρβαρες περικοπές των μισθών, την κατάρρευση των δημοσίων επενδύσεων, την εκτίναξη της ανεργίας αλλά και στο «κούρεμα» των αποθεματικών τους που ήταν επενδυμένα σε ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Η επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ύφεση, μετά την άνοδο του αριστερού αντι -μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τον περασμένο Ιανουάριο, λόγω του σταδιακού σαμποτάζ που έκανε το διεθνές και ελληνικό κεφαάλαιο (π.χ. παραπέρα κλείσιμο της στρόφιγγας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πάγωμα κάθε επένδυσης, κ.λπ.) οδήγησε σε παραπέρα πτώση των εσόδων από φόρους και εισφορές.
Η ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα για την αυξανόμενη αδυναμία καταβολής των συντάξεων βρίσκεται στο ότι δεν έκανε απολύτως τίποτα για να διασφαλίσει τις τρέχουσες συντάξεις, εκτός από την τελευταία ρύθμιση των ληξιπροθέσμων οφειλών με 100 δόσεις χωρίς κανένα περιορισμό. Την ίδια στιγμή, όμως, που εισπράττονταν 200 εκατ. ευρώ από τη ρύθμιση χάνονταν.. 1,9 δισ. ευρώ από τις τρέχουσες εισφορές και τον κρατικό προϋπολογισμό. Εξάλλου από τον Νοέμβριο του 2014 μέχρι και τα τέλη του Ιουνίου του 2015 έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες 40 δισ. ευρώ λόγω της ανασφάλειας που έφερνε σε μεγάλους και μικρούς καταθέτες η κλιμάκωση της κόντρας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών. Η στιγμή που επέλεξε η κυβέρνηση να επιβάλλει τα capital controls ήταν όταν είχαν αδειάσει ουσιαστικά οι τραπεζικοί λογαριασμοί, το δημόσιο μετά βίας μπορούσε να καταβάλλει μισθούς – συντάξεις, δεν θα δίνονταν η υπερ -δόση 1,5 δισ. ευρώ στο ΔΝΤ και έληγε η δανειακή σύμβαση με τους δανειστές !
Η ανακοίνωση για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος αποτέλεσε μία έξοδο απελπισίας από το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η κυβέρνηση λόγω της οικονομικής και πολιτικής στρατηγικής αλλά και της τακτικής που ακολούθησε μέχρι πρότινος εκτός και εντός Ελλάδας. Αυτή η κίνηση μάλλον ενέτεινε αυτό το αδιέξοδο, παρά δημιούργησε κάποιο δρόμο διαφυγής για την κυβέρνηση, μαζί και για το κομμάτι του λαού που τη στηρίζει ή την ανέχεται.
Παράλληλα, η κυβέρνηση δύο μέρες μετά την ανακοίνωση και αφού προκάλεσε φοβερή αναταραχή σε όλο το φάσμα της οικονομίας αυτή η αιφνίδια και άνευ οποιασδήποτε προετοιμασίας διπλή κυβερνητική απόφαση για δημοψήφισμα – capital controls, άρχισε πάλι τις «διαπραγματεύσεις» με τους δανειστές, συγχύζοντας ακόμα περισσότερο το κομμάτι του λαού που είναι έτοιμο πάση θυσία να ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Σε περίπτωση που τόσο ο έλεγχος κίνησης κεφαλαίων όσο και το «πάγωμα» των διαπραγματεύσεων και των δόσεων προς τους διεθνείς δανειστές είχαν γίνει από το ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά την άνοδό του στην εξουσία ή στις 20 Φεβρουαρίου, με ένα εθνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση, το μεγαλύτερο μέρος της αναταραχής που τώρα έχει προκληθεί θα είχε αποφευχθεί, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού θα στήριζε την κυβέρνηση ενάντια στους διεθνείς και ντόπιους καπιταλιστές που αφού κατέστρεψαν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας γίνονται τώρα ταγοί της… οικονομικής σταθερότητας. Από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας μέχρι τις ενώσεις των μικρομεσαίων συνασπίζονται τώρα ενάντια στους εργάτες όχι τόσο για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ, αλλά για να τους πιουν το… αίμα.
Ακόμα και τώρα, όμως, υπάρχει τρόπος να μετριαστούν οι τραγικές συνέπειες της εξελισσόμενης εσωτερικής στάσης πληρωμών πάνω στο λαό.
Με την άμεση και χωρίς αποζημίωση εθνικοποίηση των βασικών επιχειρήσεων παραγωγής – διανομής των αναγκαίων για το λαό αγαθών και υπηρεσιών και του εξωτερικού εμπορίου, αλλά και το δημοκρατικό σχεδιασμό ολόκληρης της οικονομικής ζωής με στόχο την διασφάλιση των λαϊκών αναγκών και την έξοδο της οικονομίας από το σημερινό τέλμα.
Αυτά τα μέτρα δεν μπορούν εφαρμοστούν χωρίς τη συστηματική -άμεση κινητοποίηση των εργατών σε κάθε χώρο δουλειάς και κάθε συνοικία, χωρίς την επιβολή του άμεσου συλλογικού ελέγχου τους πάνω σε κάθε αποφασιστικής σημασίας για τη ζωή τους απόφαση, χωρίς τη δική τους εξουσία.
Δ.Κ
