MKO PRAKSIS: Μέρος 2ο
Στο προηγούμενο φύλλο της Ν.Π. (φ. 680, 22-12-2018) αναφερθήκαμε στην εξοργιστική κίνηση της ΜΚΟ PRAKSIS να ανακοινώσει μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος την απόλυση 176 εργαζομένων κλείνοντας στις 31/12/18 τις δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων. Τις οποίες απολύσεις παρουσίασε ως νόμιμη διαδικασία λήξης των συμβάσεων των εργαζομένων, οι οποίες με τη σειρά τους είναι το φυσικό επακόλουθο της λήξης του προγράμματος. Παράλληλα, αρνήθηκε να αναλάβει την παραμικρή δέσμευση αναφορικά με την τύχη των εξυπηρετούμενων ασυνόδευτων ανηλίκων. Η επιχειρηματολογία της Διοίκησης για τις αποφάσεις της στηρίχθηκε στην αναξιοπιστία των χρηματοδοτικών πηγών (Ταμείων Ασύλου και Μετανάστευσης) και του Δημοσίου.
Η Θ. Φωτίου, αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης η οποία, όπως δηλώνουν πηγές του υπουργείου, παρακολουθεί την υπόθεση και δηλώνει πως «θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να μην βρεθεί στο δρόμο κανένα παιδί και κανένας εργαζόμενος» ανακοίνωσε στις 13/12/18 πως την ευθύνη λειτουργίας των δομών φιλοξενίας αναλαμβάνει εφεξής ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) με τη δέσμευση πως θα εντάξει στο νέο εργατικό δυναμικό του την πλειονότητα των εργαζομένων που απέλυσε η PRAKSIS. Αυτή η -φαινομενικά- φιλεύσπλαχνη κίνηση του ΔΟΜ σε συνεργασία με τη Διοίκηση της PRAKSIS, υπό την υψηλή εποπτεία του Υπουργείου δείχνει πρωτίστως, τη μεταβίβαση της κρατικής ευθύνης για το προσφυγικό ζήτημα στις ΜΚΟ και δευτερευόντως, την -άνευ όρων- μεταβίβαση των δομών από τη μία ΜΚΟ στην άλλη. Και όλο αυτό, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι οι οποίοι καλούνται ή να αποδεχτούν τη διάδοχη κατάσταση χωρίς να έχουν λόγο ή συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις ή να ακολουθήσουν το δρόμο της ανεργίας με τη λήξη της σύμβασής τους.
Για τους εργαζόμενους πρακτικά, η διαδοχή σημαίνει πως θα πρέπει να παραιτηθούν από τις διεκδικήσεις που είχαν από την ΜΚΟ PRAKSIS για μετατροπή των συνεχόμενων ολιγόμηνων συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου (εφόσον κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες) και πως απαλλάσσεται η PRAKSIS από την υποχρέωση καταβολής των αποζημιώσεων για τις απολύσεις τους. Ο ΔΟΜ από την άλλη, απαλλάσσεται από την υποχρέωση να αποδεχτεί τη σχέση εργασίας ως αορίστου χρόνου. Επίσης, η δεδομένη αξιολόγηση των εργαζομένων από τη νέα διοίκηση, ώστε να αποφασίσει εάν θα προχωρήσει στις προσλήψεις είναι εμφανές πως δεν διασφαλίζει καμία θέση εργασίας, παρά τις κορώνες υπουργείου και διοικήσεων για το αντίθετο. Μέσα σε όλο αυτό δε, ξέχασαν ΜΚΟ και Υπουργείο να αναφέρουν πως ούτως ή άλλως δύο από τους ξενώνες φιλοξενίας ανηλίκων κλείνουν οριστικά.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της αβεβαιότητας των εργαζομένων δεν πρέπει να παραβλέπεται η αβεβαιότητα που βιώνουν και οι ασυνόδευτοι/ες ανήλικοι/ες. Οι οποίοι δεν γνωρίζουν πού θα βρεθούν μετά το κλείσιμο των δομών, με το ενδεχόμενο να βρεθούν σε camp να αποτελεί υπαρκτή απειλή για εκείνους. Για τους ανήλικους/ες ασυνόδευτους/ες πρόσφυγες η αλληλεγγύη από τους/τις εργαζομένους/ες πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όπως ακριβώς συνέβαινε και στο διάστημα λειτουργίας των δομών φιλοξενίας. Ανάμεσα στα αιτήματα των εργαζομένων είναι και αυτό της διαμόρφωσης ασφαλούς πλαισίου φιλοξενίας για τους/τις ανηλίκους/ες.
Στις 18/12 το ΣΒΕΜΚΟ πραγματοποίησε συνάντηση με το Υπουργείο στο οποίο έκανε πλήρη ενημέρωση για την επικρατούσα κατάσταση, παράλληλα δε, απέστειλε γραπτό αίτημα σε PRAKSIS και ΔΟΜ με σκοπό να αποσαφηνιστούν οι όροι και το καθεστώς της μεταξύ τους συμφωνίας. Εάν η μεθόδευση αυτή των ΜΚΟ υλοποιηθεί αυτό θα σημαίνει αυτόματα τη νομιμοποίηση της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων και την υποβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων που αφορούν τις δικές τους ζωές. Στον αγώνα των συναδέλφων είμαστε όλοι/ες παρόντες/παρούσες, απέναντι από διοικήσεις και εργοδοσίες, για να κερδίσουμε όλα όσα μας ανήκουν.
Σ.
