Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι
Τα μεσάνυχτα της 14ης Ιουνίου 2023 στα ανοιχτά της Πύλου το ελληνικό κράτος έβαψε για μια ακόμη φορά τα “χέρια του με αίμα”. Αυτή τη φορά δεν έχουμε νεκρούς επιβάτες τρένου, δεν έχουμε νεκρούς νεαρούς από σφαίρες της αστυνομίας, δεν έχουμε λιντσαρίσματα από μπάτσους και νοικοκυραίους σε κοινή θέα, ούτε ξυλοδαρμούς διαδηλωτών. Αυτή τη φορά το ελληνικό κράτος αναβάθμισε τη δολοφονική του δράση με την καταλυτική παρέμβαση του λιμενικού στο ψαράδικο πλοίο φορτωμένο με 800 ανθρώπινες ψυχές που έπλεε στα πιο βαθιά νερά της Μεσογείου με αποτέλεσμα να μετατραπεί ξανά σε έναν απέραντο υγρό τάφο. Οι μαρτυρίες των επιζώντων μιλάνε για ρυμούλκηση του αλιευτικού με αποτέλεσμα να το αναποδογυρίσουν. Η τραγωδία μοιάζει ασύλληπτη, δεδομένου πως στα κλειδωμένα αμπάρια του πλοίου υπήρχαν γυναίκες, μωρομάνες και παιδιά που πνίγηκαν ακαριαία δίχως καμία πιθανότητα επιβίωσης. Το ελληνικό κράτος δεν χρεώνεται εγκληματική αμέλεια, το ελληνικό λιμενικό προκάλεσε μαζικό φονικό, από τα μεγαλύτερα στο μακρύ βιογραφικό του στον πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών, που μάλιστα παλεύει να συγκαλύψει.
Τη ζωή του τη ρισκάρει κανείς στη θάλασσα όταν η στεριά στην πατρίδα εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους. Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι ξεριζωμένοι από ιμπεριαλιστικούς πολέμους και διακρατικούς ανταγωνισμούς, εμφυλίους πολέμους, αυταρχικά καθεστώτα και τρομοκρατία, άνθρωποι υπό εκβιασμό να γίνονται οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες διασχίζουν εδάφη, θάλασσες, τείχη και σύνορα με προορισμό τη Δύση. Αλλά για ποια Δύση μιλάμε; Εκείνη η “γη της επαγγελίας”, η πολυπόθητη “Ευρώπη των λαών” μόνο των λαών δεν είναι. Από το τείχος του Έβρου, τη Frontex, τους λιμενικούς και τη στρατιωτική φύλαξη των συνόρων μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και μεταναστριών, τα αστυνομικά κρατητήρια, τις επιχειρήσεις σκούπα της ΕΛΑΣ, τα διοικητικά μέτρα, τις απελάσεις και τις εκδικητικές επαναπροωθήσεις, μέχρι, τέλος, τα πογκρόμ και τους νεοναζί, όπως και τη διάχυτη ρατσιστική ρητορική, αυτή είναι η πολιτική μέσω της οποίας χτίζονται πολιτικές καριέρες και εκλέγονται κυβερνήσεις.
Το ελληνικό κράτος επιτελεί το ρόλο του “καλού παιδιού” της Ε.Ε. «Τα ελληνικά σύνορα είναι τα ευρωπαϊκά σύνορα», μας λένε. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας της δίνει το δολοφονικό πλεονέκτημα να εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό με όρους διπλωματίας πάνω στα κορμιά των πνιγμένων. Ο πόλεμος κατά των μεταναστών είναι προέκταση του πολέμου ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, του προλεταριάτου και όσων αντιστέκονται και εξεγείρονται. Σε τελική ανάλυση είναι προέκταση του πολέμου εκτός συνόρων που διεξάγει το ΝΑΤΟ, οργανικό κομμάτι του οποίου είναι και η Ελλάδα. Οι δολοφονίες μεταναστών, μεταναστριών και προσφύγων έχουν συνέχεια στο χρόνο, όσο φαίνεται η ιμπεριαλιστική Δύση να σκληραίνει τη στάση της και τη ρητορική της. Η τελευταία εκλογική νίκη της Ν.Δ. σίγουρα θα οξύνει το δόγμα «τάξη, ασφάλεια, σταθερότητα». Άλλωστε η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση από την άκρα δεξιά στρώνει ήδη τους όρους για ακόμα πιο μαζικά εγκλήματα εντός κι εκτός συνόρων.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΤΑΞΙΚΗ – ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ανοίξτε τα σύνορα!
Κάτω οι φράχτες! Διαλύστε την Frontex! Σταματήστε τους διωγμούς των προσφύγων και μεταναστών. Ασφαλής διέλευση των προσφύγων και μεταναστών. Άσυλο, δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα.
ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΙΚΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟ
ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥΣ
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
