Με εντολή πρωθυπουργού ώστε να αποσοβηθεί ο κίνδυνος της ραγδαίας δημόσιας κατακραυγής, αποσύρθηκε άρον άρον -με σκοπό να επανέλθει τροποποιημένο- το νομοσχέδιο που αφορά στα ζώα συντροφιάς. Την απόσυρση του νομοσχεδίου ανακοίνωσε και τυπικά η κυβέρνηση στις 27 Μάρτη, με δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Γιάννη Τσιρώνη. Μόλις 5 μέρες(!) πριν -στις 22 Μάρτη 2018- παρουσίαζαν το προσχέδιο στους δημοσιογράφους μαζί με τον σχετικό υπουργό Βαγγέλη Αποστόλου.
«Το αδέσποτο είναι ύβρις για τον άνθρωπο» δήλωνε τότε ανάμεσα σε άλλα ο Τσιρώνης. Κι αφού αδέσποτος είναι αυτός που δεν δεσπόζεται, δεν κυριαρχείται και ζει ελεύθερος, αντιλαμβανόμαστε γιατί όλες οι κυβερνήσεις των μνημονίων πάγια επιτίθενται στα αδέσποτα, δίνοντας το ελεύθερο στους δήμους να μετατρέπονται σε επίσημους μπόγιες. Αυτή τη φορά, μέσω του νομοσχεδίου που παρουσιάστηκε, επιχειρήθηκε μια διπλή επίθεση σε ζώα και φιλόζωους ανθρώπους. Οι οποίοι φιλόζωοι, αντίθετα από την εικόνα που προβάλει ο αστικός μύθος, είναι στην πλειοψηφία τους λαϊκοί άνθρωποι του μεροκάματου. Είναι εργαζόμενοι ή άνεργοι που δίνουν από τον χρόνο και το χρήμα που δεν τους περισσεύει για να φροντίσουν μέσα στις πιο εξωφρενικές συνθήκες πληθυσμούς ζώων που μαραζώνουν στις πόλεις και στα χωριά. «Ο αποτροπιασμός που νιώθει ο άνθρωπος για την εκμετάλλευση και καταπίεση του ζώου είναι ένα συναίσθημα σύμφωνο με την ανθρωπινότητά του και δεν πρόερχεται από μια απλοϊκή φιλοζωϊα ή ευαισθησία σαν αυτή που προσπαθεί να μας συνηθίσει η αστική ιδεολογία. Ιστορικά συνδέεται με την εμφάνιση της ιδιοκτησίας και είναι κομμάτι των αιματοβαμμένων ταξικών κοινωνιών», γράφαμε σε ανακοίνωση του ΕΕΚ το 2014 και έτσι εξακολουθεί να είναι.
Χρησιμοποιώντας γλώσσα που προσιδιάζει σε απόβλητα κι όχι σε έμβια όντα που συναισθάνονται, το υπουργείο επιχείρησε να θεσπίσει σε ένα ενιαίο σχέδιο νόμου τους όρους «περισυλλογής και διαχείρισης αδέσποτων»(sic). Μέσα από το νομοσχέδιο, ουσιαστικά ποινικοποιείται η φιλοζωική δράση.
Να πως: Από το 2012 έχουν οριστεί ως αρμόδιες αρχές εφαρμογής και ελέγχου των προβλεπόμενων για τα ζώα, οι Δήμοι και οι Περιφέρειες. Εντός των φιλοζωικών κύκλων, αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο ανέκδοτο. Οι χρεωκοπημένοι δήμοι ποτέ δεν θέλησαν ούτε φυσικά μπορούσαν να αναλάβουν αυτό το κόστος, που θα περιελάμβανε σταθερή σίτιση, εμβολιασμούς, στειρώσεις, περίθαλψη των ασθενών ζώων σε αξιοπρεπείς ιατρικές μονάδες, εκπαίδευση και επανένταξη υγιών ζώων κοκ. Τα σχετικά κονδύλια κάνουν φτερά και οι πιο ‘δραστήριοι’ δήμοι, είτε προχωρούν κάθε τόσο σε επιχειρήσεις σκούπα θανατώνοντας μαζικά ό,τι περισσεύει, είτε τα στέλνουν στο πυρ το εξώτερον των άθλιων κυνοκομείων, εκεί όπου αλληλοσπαράσονται από την πείνα ή πεθαίνουν αβοήθητα από απλές ασθένειες.
Τα αδέσποτα ζώα στις πόλεις και στα χωριά οφείλουν την όποια ευζωία τους αποκλειστικά στην εθελοντική δράση οργανωμένων σωματείων ή μεμονωμένων φιλόζωων που τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και περισσότεροι. Το νέο νομοσχέδιο επιχειρεί να χτυπήσει αυτήν ακριβώς την πλευρά: απαγορεύει την εθελοντική συνεισφορά, αφού θεωρείται παραβίαση νόμου αν κάποιος φιλοξενεί ή διασώζει και βρίσκει οικογένεια σε αδέσποτο και τιμωρείται. Την ίδια στιγμή υπονοεί πρόστιμα και σε κτηνίατρους που θα περιθάλψουν ζώο που δεν είναι καταγεγραμμένο, παρεμποδίζοντας πέρα από κάθε ηθική το ιατρικό τους καθήκον. Επικαλούμενος ο νόμος μια μάλλον μεταφυσική αλλαγή της πραγματικότητας και του ρόλου των δήμων, αντιμετωπίζει εχθρικά και τιμωρεί κάθε άνθρωπο που συμπονά τα ζώα. Με λίγα λόγια το υπουργείο επιχειρεί να απαγορέψει στους φιλόζωους να σώζουν ανήμπορα ζώα, παρόλη την εκκωφαντική ανικανότητα και απουσία θέλησης του αστικού κράτους.
Την ίδια στιγμή το νομοσχέδιο -που αποσύρθηκε για να επανεξεταστεί- καθιστά σχεδόν αδύνατη την υιοθεσία αδέσποτων ζώων κι αντίθετα ευνοεί και προωθεί το μαζικό εμπόριο.
Στερούμενο στοιχειώδους επιστημονικής προσέγγισης, το νομοσχέδιο δημιουργεί κατηγορίες ζώων υποψήφιες για ευθανασία και υπονοεί με… δημιουργική ασάφεια ότι υπάρχουν de facto επικίνδυνες και επιθετικές φυλές.
Υποβαθμίζει την βαρβαρότητα της κακοποίησης ζώων, των κυνομαχιών και της εξαναγκαστικής αναπαραγωγής μεταξύ όμοιων φυλών με σκοπό το κέρδος.
Επιβάλλει φοροεισπρακτικά τέλη και κάθε είδους πρόσθετες οικονομικές επιβαρύνσεις για όσους ζουν με ζώα συντροφιάς.
Εισάγει εξωφρενικές ταξικές διατάξεις, σύμφωνα με τις οποίες η δυνατότητα του ανθρώπου να ζει με ζώα συναρτάται από τα τετραγωνικά του σπιτιού του!
Ορίζει -χωρίς καμιά επιστημονική προσέγγιση- αναγκαστικές εξετάσεις και τη συχνότητά τους, επιβαρύνοντας την τσέπη των φιλόζωων.
Τέλος είναι πρωτοφανές για σύγχρονο κράτος να εκφράζει ρητά σε νομοσχέδιό του τη ζωοφοβική και αντιεπιστημονική άποψη ότι οι τρίχες είναι αίτιο «ανθυγιεινών καταστάσεων»(sic).
Άραγε το σκέφτηκαν πολύ οι ιθύνοντες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν εξ αρχής ορίζουν ως «αρμόδια αρχή για την προστασία των ζώων και την τήρηση των κανόνων ευζωίας τους τη Γενική ∆ιεύθυνση Κτηνιατρικής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων»; Για το βάρβαρο και παράλογο καπιταλιστικό σύστημα τα λεγόμενα ζώα συντροφιάς εντάσσονται στις αρμοδιότητες αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων;
Δεν προξενεί λοιπόν καμία εντύπωση η ηχηρή σιωπή για όλα εκείνα που δεν ορίζονται ως ζώα συντροφιάς -αφού είναι άγρια ζώα και μη εξημερωμένα είδη που δεν απολαμβάνουν σε καμία περίπτωση την ανθρώπινη συντροφιά- και τα οποία πωλούνται σωρηδόν στα pet shops για να ζήσουν έγκλειστα και σε πλήρως ακατάλληλες συνθήκες: πτηνά, ψάρια, σαυροειδή, τρωκτικά κλπ.
Δεν προξενεί καμία εντύπωση ότι στα άρθρα τα σχετικά με την απαγόρευση της χρησιμοποίησης κάθε είδους ζώου σε θεάματα, εξαιρούνται τα επίσημα τσίρκο των μεγαλομετόχων του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου και κάθε ‘νόμιμου’ ζωολογικού κήπου, που στοχεύει σε μια παιδική πελατεία εξοικειώνοντάς την με την βάρβαρη εικόνα απαγωγής και εγκλεισμού κάθε είδους άγριας ζωής.
Ακόμη το γεγονός ότι δεν αναφέρεται με ειδικό τρόπο στην κακοποίηση που υποφέρουν τα χιλιάδες βαρελόσκυλα που περνούν τη ζωή τους αλυσοδεμένα σε έρημες και δύσβατες περιοχές λειτουργώντας ως σκιάχτρα και συναγερμοί για να μην ξεμακραίνουν τα πρόβατα και που συνήθως πεθαίνουν από ασιτία, αφυδάτωση, θερμοπληξία πριν καν κλείσουν τα δύο τους χρόνια.
Δεν αναφέρεται με ειδικό τρόπο ούτε στην κακοποίηση των κυνηγόσκυλων που όταν δεν κυνηγούν, ζουν έγκλειστα και δεμένα ενώ εγκαταλείπονται όταν γεράσουν.
Δεν αναφέρεται ούτε στο ελάχιστο στη συστηματική κακοποίηση που υφίστανται στην ελληνική επαρχία εκατοντάδες γαϊδούρια και άλογα, τα οποία χρησιμοποιούνται για σκληρές εργασίες που στις μέρες μας μπορούν απλούστατα να κάνουν μηχανές.
Ότι αποσιωπούνται πλήρως οι διεστραμμένες πρακτικές που χρησιμοποιούν ζώα για πειράματα ή για τη γούνα τους.
Ότι αποκρύπτεται το φαινόμενο trafficking ζώων συντροφιάς, ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι εμφανίζονται ακόμη και κυκλώματα διακίνησης ζώων –κυρίως σκύλων- ως σεξουαλικών σκλάβων.
Είναι φανερό ότι το νομοσχέδιο Τσιρώνη δεν επιδέχεται καμιάς τροποποίησης ή βελτίωσης. Είναι ένα νομοσχέδιο που έχει συνταχθεί στην καλύτερη περίπτωση από άσχετους και στην χειρότερη από ύποπτους για τις προθέσεις τους. Είναι ένα νομοσχέδιο εχθρικό προς τα ζώα, τιμωρητικό και φοροεισπαραχτικό προς τους φιλόζωους. Αυτός είναι ο λόγος που προσέβαλε το λαϊκό αίσθημα και σήκωσε θύελλα αντιδράσεων.
Το νομοσχέδιο Τσιρώνη -σε όποια νέα εκδοχή παρουσιαστεί- δεν πρέπει να περάσει. Τα ζητήματα ευζωίας των πληθυσμών ζώων συντροφιάς, πάνε χέρι χέρι με τα ζητήματα ευζωίας των ανθρώπινων πληθυσμών. Πάνε χέρι χέρι με τα καυτά ζητήματα της ανακάλυψης όλων των πτυχών της ανθρωπινότητας του ανθρώπου, της συμφιλίωσής του με τη φύση, της ανεμπόδιστης γνωριμίας του με πραγματικές διατροφικές ανάγκες που θολώνει η καπιταλιστική βιομηχανία εκμετάλλευσης ζώων.
Είναι στο χέρι μας να παλέψουμε για μαχητικά και ριζοσπαστικά φιλοζωικά και αντισπισιστικά σωματεία, κοινότητες και κέντρα αγώνα. Να εντάξουμε στην πάλη μας για την ευζωία κάθε ζωντανού πλάσματος, την ουσιαστική απελευθέρωση των ζώων που περνάει μέσα από την συνολική πάλη για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά εκμετάλλευση και καταπίεση.
Αναστασία Δεληκάρη
