Ποιος θα μπορούσε να συλλάβει ότι το 2018 οι κάτοικοι ενός ολόκληρου χωριού θα αισθάνονται «ελεύθεροι πολιορκημένοι» κι ότι για να πάνε στις καθημερινές τους δραστηριότητες είναι αναγκασμένοι να υπογράφουν «υπεύθυνη δήλωση» στην αστυνομία;
Αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο στη Λευκίμμη της Κέρκυρας που για μήνες συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής καθώς κράτος και κυβέρνηση θέλουν να επιβάλλουν στους κατοίκους της να αποδεχθούν ένα οικολογικό έγκλημα, τη λειτουργία του ΧΥΤΑ της περιοχής.
Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Λευκίμμης υφίστανται καθημερινά εξευτελισμούς και ταπεινώσεις από τις αστυνομικές δυνάμεις· ελέγχονται στις καθημερινές μετακινήσεις τους, εξαναγκάζονται να υπογράφουν Υπεύθυνες Δηλώσεις για να μεταβούν στις καλλιέργειές τους γύρω από την φρουρούμενη περιοχή της Χωματερής, προκειμένου να καμφθεί το φρόνημα και η αντίστασή τους.
Η απόσυρση των ΜΑΤ από τον Περιφερειακό της Λευκίμμης την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, όπως και η προσωρινή παύση εναπόθεσης σύμμεικτων απορριμμάτων στη Χωματερή της Λευκίμμης, ήταν στάχτη στα μάτια των κατοίκων της Λευκίμμης ώστε να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους.
Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο ο Δήμαρχος Νικολούζος ήταν ξεκάθαρος, ότι θα εξασφαλίσει «Άδεια Λειτουργίας ΧΥΤΥ» πριν το Σεπτέμβρη και ότι τα ΜΑΤ θα επιστρέψουν για να συνοδεύσουν τα ΜΗ ΔΕΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ στα Μεσοράχια.
Επιπλέον ο Δήμαρχος συνεχίζει να φτιάχνει βουνά από σκουπίδια στους δρόμους όλου του Νησιού, κατηγορώντας γι’ αυτό τη Λευκίμμη και συνεχίζει να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του για τα τέσσερα χρόνια απραξίας και αδιεξόδου.
Η δημιουργία ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη αποτελεί πραγματικό σκάνδαλο καθώς οι εγκαταστάσεις τις οποίες φυλάνε τα ΜΑΤ είναι παράνομες. Μάλιστα, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας αστυνομικών υπαλλήλων επεσήμανε ότι η αστυνομία έχει αναλάβει τη φύλαξη ενός χώρου «ο οποίος δεν έχει καν άδεια λειτουργίας και δεν μπορεί να συναινεί στην παρανομία» ενώ αναφέρθηκε και στην οικονομική επιβάρυνση για την ελληνική οικογένεια καθώς «η παραμονή των αστυνομικών δυνάμεων στην Κέρκυρα έχει κοστίσει έως τώρα πάνω από 2 εκατ. ευρώ»!
Πριν 10 χρόνια, το κίνημα τον κατοίκων με τις μαζικές αντιδράσεις και διαδηλώσεις κατάφερε να παγώσει το σχέδιο για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή. Σήμερα η κυβέρνηση, το κράτος και τα αφεντικά στο όνομα της ανάπτυξής και της εξόδου από τα μνημόνια δεν δίνουν δεκάρα ούτε για την υγεία των κατοίκων ούτε για την περιβαντολογική καταστροφή που θα γίνει με τη δημιουργία ΧΥΤΑ. Μια περιοχή, που είναι ενταγμένη στο δίκτυο NATURA όπου ζούν πάνω από 180 είδη πτηνών, πολλά από τα οποία απειλούνται, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τον οικισμό και πολύ κοντά στο λάκκο που επιλέχτηκε για να θάβονται τα σκουπίδια του νησιού.
Οι ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) δεν είναι ασφαλείς εγκαταστάσεις διαχείρισης
Η ταφή των απορριμμάτων στο σύνολό τους -ακόμη και με τις πλέον σύγχρονες προσφερόμενες τεχνολογικές λύσεις- αδυνατεί να εγγυηθεί υγειονομική ασφάλεια για τον άνθρωπο και προστασία στο φυσικό περιβάλλον. Με βάση τις επιπτώσεις και τις εμπειρίες που έχουν συσσωρευτεί από τις πρακτικές διαχείρισης αστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, ο όρος αυτός, όπως και η έννοιά του καθώς και το περιεχόμενό του, θα όφειλαν να έχουν παραχωρήσει προ καιρού ανεπιστρεπτί τις θέσεις τους σε άλλους όρους, έννοιες και πολιτικές διαχείρισης των απορριμμάτων. Η πράξη απέδειξε ότι οι τεχνολογίες των ΧΥΤΑ δεν προστατεύουν επαρκώς το φυσικό περιβάλλον και ως εκ τούτου οι ΧΥΤΑ θεωρούνται από τις περιβαλλοντικές επιστήμες τεχνολογικά ξεπερασμένοι.
Πρόκειται απλά για μεγάλους λάκκους, που υποδέχονται τεράστιους όγκους αστικών σκουπιδιών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις καταλήγουν στους ΧΥΤΑ παράνομα, βιομηχανικά και τοξικά απόβλητα. Η υποτυπώδης στεγάνωση των λάκκων, δεν αντέχει στο τεράστιο βάρος, ή ακόμη και τις μικρές σεισμικές δονήσεις που είναι συχνό φαινόμενο σε όλες τις περιοχές της χώρας. Έτσι, τα τοξικά στραγγίσματα καταλήγουν να ρυπαίνουν μεγάλες εκτάσεις γύρω από τους ΧΥΤΑ, επηρεάζοντας το έδαφος, τα υπέργεια και υπόγεια νερά, τις καλλιέργειες, τις κοντινές ακτές, αλλά και τον αέρα της περιοχής στις οποίες βρίσκονται.
Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ σκόπιμα και στρεβλά λένε “Ωραια δεν θέλετε σκουπίδα στη Λευκίμμη, στη Φυλή κτλ, όμως κάπου πρέπει να πάνε τα σκουπίδια”. Το ζήτημα εδώ είναι ότι υπάρχουν ασφαλείς τρόποι διαχείρισης των σκουπιδιών οι οποίοι όμως επιβαρύνουν τα αφεντικά (καθώς πρέπει τα μεγάλα εργοστάσια να αναλαμβάνουν αυτά το διαχωρισμό των ρύπων), όποτε απορρίπτονται από το κράτος και τις κυβερνήσεις.
Οι λύσεις αυτές περιλαμβάνουν:
• Μείωση (περιορισμός των υπερβολικών συσκευασιών και των προϊόντων μιάς χρήσης), Επαναχρησιμοποίηση,
• Διαλογή στην πηγή (δηλ. στο κάθε νοικοκυριό, στην κάθε επιχείρηση, στο κάθε γραφείο, στην κάθε Υπηρεσία κ.λπ.). Ο άμεσος διαχωρισμός και η διαχείρισή τους σε μικρής κλίμακας τοπικές εγκαταστάσεις, προσφέρει τη δυνατότητα ανακύκλωσης και κομποστοποίησης του μεγαλύτερου τμήματος του όγκου τους. Οι τοπικές εγκαταστάσεις σε επίπεδο δήμου, ή ομάδας μικρών δήμων, αποτρέπουν επίσης την ανάμιξη των αστικών σκουπιδιών μεταξύ τους διευκολύνοντας την ανακύκλωση, αλλά επίσης και την ανάμιξή τους με επικίνδυνα βιομηχανικά, τοξικά, ή άλλα απόβλητα.
•
• Χωριστή συλλογή και Ανακύκλωση,
• Λιπασματοποίηση / Κομποστοποίηση των οργανικών (αφού έχουν συλλεχθεί χωριστά). Ενδεχόμενη Ενεργειακή αξιοποίηση,
• Τελική Διάθεση (ταφή ή άλλη ασφαλής μέθοδος) μόνον των – ελάχιστων πλέον σε ποσότητα και οικολογικά ακίνδυνων – Υπολειμμάτων σε Χ.Υ.Τ.Υ. (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων).
Γ. Σιορ.
