Ο ζόφος του “Αζόφ”: Εργαστήριο φασισμού

Τα μέσα προπαγάνδας της Δύσης παρουσιάζουν τους παραδομένους πλέον στο Ρωσικό στρατό παγιδευμένους στο εργοστασιακό σύμπλεγμα Αζόφσταλ στρατιώτες του συντάγματος Αζόφ ως ήρωες. Μάλιστα, ο υβριδικός πρωθυπουργός Μητσοτάκης τους εξομοίωσε με τους… «ελεύθερους πολιορκημένους του Μεσολογγίου»! Μόνο που οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου πάλευαν για την ελευθερία, πολεμώντας μέχρι εσχάτων και πεθαίνοντας για την ελευθερία. Τα φασιστοειδή της Ουκρανίας, πριν παραδοθούν αδόξως, είχαν βάψει τα χέρια τους με το αίμα αμάχων που δεν συμβάδιζαν με τις δικές τους Μπαντερικές και Χιτλερικές ανελεύθερες αντιλήψεις. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι τους εξομοίωσε με τους αρχαίους Σπαρτιάτες. «Σπαρτιάτες» με ρωμαϊκές στολές όπως στους αμερικανικούς κινηματογραφικούς «κολοσσούς», ή Μελανοχίτωνες του Μουσολίνι ή SA του Χίτλερ;
Στα δυτικά ΜΜΕ δεν άρεσε η παράδοση του τάγματος Αζόφ στο ρωσικό στρατό, ούτε η περίθαλψη των τραυματιών τους από άνδρες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ στο 15ο νοσοκομείο στο Noβoαζόφσκ. Θα προτιμούσαν έναν ηρωικό θάνατο μακέλεμα -λίγο πολύ ο Ζελένσκι το επιδίωξε- για νά ‘χουν να προβάλλουν νεκρούς «ήρωες» απέναντι στους Ρώσους – που θά ‘πρεπε εξ ορισμού να φαίνονται αποκτηνωμένοι δολοφόνοι. Δεν τους προέκυψε, ο ρωσικός στρατός μάλλον τους συμπεριφέρθηκε ως αιχμαλώτους πολέμου, τηρώντας τη Σύμβαση της Γενεύης – και σίγουρα όχι όπως αυτοί απέναντι στους παγιδευμένους στον Οίκο των Συνδικάτων της Οδησσού στις 2 Μαΐου 2014, που πηδώντας από τα παράθυρα για να γλυτώσουν από το πυρπολημένο κτήριο τους τσάκιζαν τα κεφάλια με ρόπαλα του μπέιζμπολ. Βεβαίως, όπως πολλοί επισημαίνουν, η ποινική δίωξη όσων βαρύνονται με εγκλήματα ναζιστικού χαρακτήρα εδώ και χρόνια, από το 2014, είναι άλλο ζήτημα και συνιστά επιβεβλημένη ανάγκη.
Εν γένει, στην Ελλάδα και την ιμπεριαλιστική Δύση δεν θέλουν να μιλάνε για το ναζιστικό χαρακτήρα του τάγματος Αζόφ και για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος του τοπικού ρωσόφωνου πληθυσμού, των διάφορων μειονοτήτων της περιοχής, των αριστερών και κομμουνιστών. Ένα από τα επιχειρήματα που προβάλλουν, όταν υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων να μιλήσουν, είναι ότι πράγματι στο Αζόφ στην αρχή υπήρχαν ηγέτες και μαχητές ακραίων (δεν τολμούν να πουν ναζιστικών) αντιλήψεων, όμως αυτά ξεπεράστηκαν με την ένταξη του Αζόφ στις κρατικές ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποίησε ο Ζελένσκι σε πάμπολλες ομιλίες και συνεντεύξεις του, συμπεριλαμβανομένων και ελληνικών ΜΜΕ. Και κανείς απ’ αυτούς που του έπαιρναν συνέντευξη δεν θέλησε να τον στριμώξει λιγάκι. Είναι σαν να λέμε ότι τα SS δεν ήταν ναζιστικά διότι… είχαν ενταχθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το RIA NOVOSTI και αναφέρεται στα ναζιστικά έργα και ημέρες του συντάγματος Αζόφ ως εργαστηρίου φασιστών.
Θόδωρος Κουτσουμπός

του Γεβγκένι Κοτένκο¹από το RIA Novosti 18/05/2022.

Η δυτική προπαγάνδα συνεχίζει να δείχνει τους υπερασπιστές της Μαριούπολης ως μαρτυρικούς ήρωες, αλλά μέρα με τη μέρα αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Πολλοί από αυτούς εμπλέκονται σε δολοφονίες και βάναυσα βασανιστήρια, με θύματα ακόμη και γυναίκες και παιδιά. Για τους κατοίκους του Ντονμπάς, το “Αζόφ” είναι σύμβολο της κόλασης και πολλών ετών τρόμου.

Κόλαση στη “Βιβλιοθήκη”

«Τους κρεμούσαν από τα πόδια, τους χτυπούσαν στο κεφάλι, στο σώμα, στα άκρα, λιποθυμούσαν και τους επανέφεραν στις αισθήσεις ρίχνοντάς τους νερό, τους πυροβολούσαν δίπλα στο αυτί». Τα παραπάνω είναι η μαρτυρία μιας κατοίκου της Μαριούπολης, της Τατιάνας Γκάνζα.

Η Τατιάνα Γκάνζα συνελήφθη στις 30 Οκτωβρίου 2014 στη Μαριούπολη, από πέντε άνδρες με στρατιωτική στολή, γαλόνια και σιρίτια του συντάγματος Αζόφ. Μόλις την έβαλαν στο αυτοκίνητο την χτύπησαν με καρφιά και ούρησαν πάνω της. «Με έβγαλαν από το αυτοκίνητο, με κλώτσησαν, πυροβόλησαν δίπλα στο κεφάλι μου… Με έφεραν στο αεροδρόμιο της Μαριούπολης, όπου με βασάνιζαν μέχρι τις 8 Νοεμβρίου. Στη συνέχεια με πήγαν στο δικαστήριο και στο κέντρο κράτησης».

Η Τατιάνα είναι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας, που πλέον έχει απαγορευτεί. Συμμετείχε σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στη Μαριούπολη και στο δημοψήφισμα της 11^ης Μαΐου 2014 για το μέλλον της περιοχής του Ντονιέτσκ. Δεν ήξερε καν ότι ήταν στη μαύρη λίστα ως “ανυποχώρητη αυτονομίστρια”.

Τον Μάρτιο του 2019, σε συνέντευξη Τύπου στη Μόσχα, ο πρώην αξιωματικός της ουκρανικής μυστικής αστυνομίας SBU Βασίλι Προζόροφ μίλησε για τη “Βιβλιοθήκη” – μια μυστική φυλακή στο αεροδρόμιο της Μαριούπολης, της πόλης που από το 2012 μέχρι πρόσφατα ήταν υπό τον έλεγχο του εθελοντικού τάγματος του Αζόφ. Η “Βιβλιοθήκη” περιείχε “βιβλία”. Τι ήταν τα “βιβλία”; Με αυτό το όνομα οι Αζοφικοί αναφέρονταν στους συλληφθέντες πολιτοφύλακες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ και στους απλούς πολίτες που θεωρούσαν “ύποπτους για αυτονομισμό”. Σε αυτή τη φυλακή βασανίζονταν. Επρόκειτο για δύο αποσυνδεδεμένους ψυκτικούς θαλάμους με ερμητικά κλεισμένες πόρτες, χωρίς έπιπλα. Ο Προζόροφ έδειξε φωτογραφίες 9 κρατουμένων από τη “Βιβλιοθήκη” – ανάμεσά τους ήταν ένας έφηβος με χακί μπλουζάκι και δύο ηλικιωμένοι. Όλοι με ίχνη ξυλοδαρμού.

Η πρώην κρατούμενη Τατιάνα Γκάνζα περιγράφει τη φυλακή ως «μια πραγματική κόλαση, ένα μέρος θανάτου».

«Όλες οι φρικαλεότητες δεν μπορούν να περιγραφούν. Το κόκκαλο της μύτης ήταν σπασμένο και από το αριστερό αυτί δεν μπορεί να ακούσει. Πράγματι, είναι πολύ δύσκολο να τα θυμηθείς. Δεν θα τα ξαναπώ όλα… Την προηγούμενη μέρα, ένα κορίτσι χτυπήθηκε μέχρι θανάτου εδώ».

Στις 8 Νοεμβρίου 2014, η Tατιάνα Γκάνζα μεταφέρθηκε από το αεροδρόμιο για έρευνα. Απελευθερώθηκε μετά από ανταλλαγή μεταξύ της Ουκρανίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας Ντονιέτσκ στις 26 Δεκεμβρίου 2021. Έκτοτε μένει στο Ντονιέτσκ σε έναν από τους ξενώνες προσφύγων. Το σπίτι της στη Μαριούπολη λεηλατήθηκε από το σύνταγμα Αζόφ.

«Οι άνδρες του Αζόφ πήραν τα πάντα – το σύστημα θέρμανσης, τα παράθυρα, τις πόρτες».

Ο Προζόροφ είπε επίσης ότι μέλη των «εθελοντών των ταγμάτων» έστειλαν στα σπίτια τους οικιακές συσκευές ως τρόπαιο, κάποιες συσκευές των μικροκυμάτων είχαν μέσα τους ψημένα σάντουιτς.

Στο ψυγείο της “Βιβλιοθήκης” μπήκε κάποτε και η Έλενα Μπλοχά, δημοσιογράφος από τη Μαριούπολη.

«Σε ένα δωμάτιο διαστάσεων 3×1,5 μέτρα, επενδυμένο με λευκά πλακάκια (έμοιαζε με αποθήκη), υπήρχε μόνο μια καρέκλα στην οποία καθόταν ένα κορίτσι με χλωμό πρόσωπο. “Μην κλείνεις, σε παρακαλώ!” παρακάλεσε, γυρίζοντας στον νεαρό. “Κάνε υπομονή. Πρέπει να είσαι δυνατή”, απάντησε εκείνος χλευαστικά και έκλεισε καλά την πόρτα. Επικράτησε απόλυτο βαθύ σκοτάδι. Προφανώς δεν υπήρχε εξαερισμός».

Η Έλενα κρατήθηκε μαζί με τον γιο της, οδηγήθηκε στο κελί των ανδρών, στο οποίο υπήρχαν αρκετοί κρατούμενοι.

«Κάποιοι από αυτούς, σύμφωνα με τον γιο της, ήταν χτυπημένοι άσχημα. Ένας είχε και σπασμένα πλευρά, ένας άλλος είχε σπασμένα πόδια… Τί είδους άνθρωποι ήταν και τί τους συνέβη μετά, δεν ξέρω, μπορώ μόνο να μαντέψω».

“Αζόφ”. Το ξεκίνημα

Τον Απρίλιο του 2014, μετά τη νίκη του Μαϊντάν, όταν ένας πόλεμος των υποστηρικτών και των αντιπάλων του εκτυλίχθηκε στους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, ο τότε πρόεδρος Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ (υπηρεσιακός Πρόεδρος της Ουκρανίας, μετά την πραξικοπηματική αποπομπή του εκλεγμένου Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς στις 22 Φεβρουαρίου 2014) ανακοίνωσε μια «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» στο Ντονμπάς. Άρχισαν να σχηματίζονται εθελοντικά τάγματα, τα οποία αργότερα έγιναν διάσημα για τις θηριωδίες τους εναντίον των αμάχων και των αιχμαλώτων των πολιτοφυλακών.

Το τάγμα Aζόφ δημιουργήθηκε επισήμως στις 5 Μαΐου 2014, με βάση τη νεοναζιστική οργάνωση του Χαρκόβου “Πατριώτης της Ουκρανίας”, της ισχυρής πτέρυγας της Κοινωνικής Εθνικής Συνέλευσης. Ήδη το πρώτο συνέδριο της “πατριωτικής” αυτής οργάνωσης, που έγινε το 1999, άνοιξε με λαμπαδηδρομία των “πατριωτών”, παρόμοια με εκείνες της ναζιστικής Γερμανίας (Στην Ελλάδα τις είχαμε δει στις παράτες της Χρυσής Αυγής).

«Πρόδρομος του συντάγματος Αζόφ ήταν η οργάνωση Πατριώτης της Ουκρανίας… Κατά τη διάρκεια της ρωσικής επιθετικότητας και του κύματος αποσταθεροποίησης των ρεβανσιστών, οι πατριώτες δημιούργησαν το αντάρτικο απόσπασμα Μαύρο Σώμα, από το οποίο προέκυψε, στις 5 Μαΐου 2014, το τάγμα ειδικού σκοπού Αζόφ». Στις 5 Μαΐου 2015 ήταν η πρώτη επέτειος του Αζόφ. Περιλάμβανε ένα απόσπασμα 50-60 μαχητών, είχε αρκετά όπλα, λεία κλοπής, και πιστόλια. Ο επικεφαλής της υπηρεσίας Τύπου, Στεπάν Μπάιντα, χαρακτηρίζοντας το επίπεδο εξοπλισμού του “Αζόφ” εκείνης της εποχής, χρησιμοποιεί την έκφραση “επικουρικά στρατεύματα”.

Τα σήματα στις στολές του Μαύρου Σώματος παρέπεμπαν κατ’ ευθείαν στον Reichsführer των SS, τον ναζιστή ηγέτη Χίμλερ (Das Schwarze Korps²Το Das Schwarze Korps ήταν εβδομαδιαία εφημερίδα, επίσημο όργανο των SS. Το όνομα αναφερόταν -προφανώς- στις μαύρες στολές τους., μεταφρασμένο από τα γερμανικά ως “Το Μαύρο Σώμα”), και διατηρήθηκαν στο “Αζόφ” ακόμη και μετά την νομιμοποίησή του στις τάξεις του ουκρανικού υπουργείου Εσωτερικών.

Αρχικά ήταν ένα τάγμα εθελοντών ως τμήμα της ειδικής αστυνομικής υπηρεσίας περιπολίας του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας, στη συνέχεια, από τον Οκτώβριο του 2014, ήταν ένα σύνταγμα της Εθνικής Φρουράς. Ως στρατιωτική μονάδα, το “Αζόφ” έλαβε το δικαίωμα να αποκτήσει πυροβολικό και άρματα μάχης.

Σφαγή της Μαριούπολης

Η παρουσία του Αζόφ ήταν μοιραία για τους κατοίκους της Μαριούπολης πολύ πριν το 2022. Αυτό που συνέβη στην περιοχή την άνοιξη του 2014 είναι το πιο σημαντικό επεισόδιο του πολέμου του Ντονμπάς.

«Το πρωί, στρατιώτες του Αζόφ με μαύρες στολές, με όπλα, διέσχισαν με αυτοκινητοπομπές τους δρόμους. Αυτή η επίδειξη δύναμης υποτίθεται πως έδειχνε ότι η Μαριούπολη ήταν και παραμένει μια ουκρανική πόλη», δήλωσε ο Αντόν Γκερασένκο, σύμβουλος του Υπουργού Εσωτερικών, υπενθυμίζει σε μια ανάρτησή της η Ουκρανική Πράβδα (Ukrayinska Pravda).

Η διαδήλωση προς τιμήν της Ημέρας της Αντιφασιστικής Νίκης στις 9 Μαΐου 2014 έληξε με συγκρούσεις κοντά στο κτίριο του αστυνομικού τμήματος της πόλης. Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες από το Κίεβο, σκοτώθηκαν 13 άνθρωποι – αστυνομικοί, μαχητές της Εθνικής Φρουράς και του τάγματος Αζόφ, καθώς και πολίτες.

Σύμφωνα με τον πρώην αντισυνταγματάρχη της SBU Βασίλι Προζόροφ, ο οποίος έκανε πολλά επαγγελματικά ταξίδια στη Ζώνη Αντιτρομοκρατικής Επιχείρησης (ATO, όπως χαρακτηρίζεται από το καθεστώς του Κιέβου η περιοχή του Ντονμπάς) το 2014-2015, στις 9 Μαΐου 2014 οι δυνάμεις ασφαλείας πυροβόλησαν εσκεμμένα το αστυνομικό τμήμα της πόλης στη Μαριούπολη.

Οι τοπικοί αστυνομικοί ήταν συμπαθούντες προς την Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέτσκ, αλλά δεν ανέλαβαν καμία ενέργεια εναντίον των τοπικών αρχών ή των ουκρανικών αρχών στο σύνολό τους.

Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της ΛΔ Ντονιέτσκ είχε προγραμματιστεί για τις 11 Μαΐου 2014. Σύμφωνα με τον Προζόροφ, οι αστυνομικοί της Μαριούπολης έλαβαν εντολή να παρέμβουν στην ψηφοφορία: να αποκλείσουν εκλογικά τμήματα, να κρατήσουν μέλη της εκλογικής επιτροπής. Ωστόσο, η πλειοψηφία των αστυνομικών αρνήθηκαν να υπακούσουν, για να αποφύγουν τις συγκρούσεις με τους συμπατριώτες τους, συμπεριλαμβανομένων και συγγενών τους.

«Είναι απολύτως βέβαιο ότι επρόκειτο για πρόκληση στο Κίεβο. Πλήρωσαν το τίμημα για την άρνησή τους να ακολουθήσουν τις εντολές να διαλύσουν, να καταστείλουν το δημοψήφισμα της 11^ης Μαΐου… Το τάγμα Αζόφ, οι ηγέτες του Κιέβου, οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Εσωτερικών προσπάθησαν να σταματήσουν την ανυπακοή».

Δεν υπάρχουν πολιτοφύλακες στη λίστα με όσους πέθαναν εκείνη την ημέρα στη Μαριούπολη, υπάρχουν μόνο αστυνομικοί, δυνάμεις ασφαλείας και πολίτες.

«Δηλαδή, δεν υπήρχαν άγνωστοι εκεί, υπήρχαν μόνο αστυνομικοί, και τους καθάρισε το τάγμα του Αζόφ… Νομίζω ότι οι αστυνομικοί της Μαριούπολης πυροβολήθηκαν. Πέθαναν μέσα στο κτίριο».

Η ενοχή των ουκρανικών δυνάμεων ασφαλείας και των Ναζί για τον θάνατο των διαδηλωτών ήταν τόσο προφανής που εκείνη την εποχή ξένοι δημοσιογράφοι έγραψαν για αυτά τα εγκλήματα πολέμου.

Ο Sean Walker, ανταποκριτής του Guardian στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, έγραψε ότι «Ουκρανοί στρατιώτες πυροβόλησαν άοπλους πολίτες καθώς υποχωρούσαν».

Δυτικοί ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγόρησαν επίσης τον ουκρανικό στρατό. Η Anna Neishtat της Human Rights Watch δήλωσε:

«Η προκαταρκτική έρευνά μου δείχνει ότι οι ουκρανικές μονάδες μπορεί να χρησιμοποίησαν υπερβολική βία κοντά στο Δραματικό Θέατρο (Драмтеатр της Μαριούπολης), η οποία οδήγησε στο θάνατο και τον τραυματισμό αρκετών άοπλων ανθρώπων».

“Λευκός ηγέτης”

Ο νεοναζί Αντρέι Μπιλέτσκι, γνωστός ως Λευκός Ηγέτης (παρατσούκλι γελοίο για έναν πολιτισμένο άνθρωπο, που του τό ‘δωσαν οι συμπολεμιστές του πριν από το Μαϊντάν), έγινε αρχηγός του Αζόφ. Το 2014, επίσης, εξελέγη στη Βέρχοβνα Ράντα (Ουκρανική Βουλή).

Τι έκανε ο “Λευκός Αρχηγός” πριν γίνει αρχηγός του “Αζόφ”; Λίγο πριν ηγηθεί του συντάγματος Αζόφ, ο Μπιλέτσκι ήταν στη φυλακή. Απελευθερώθηκε από το κέντρο κράτησης στο Χάρκοβο στα τέλη Φεβρουαρίου 2014 χάρη στον υπουργό Εσωτερικών της Ουκρανίας Αρσέν Αβάκοφ, ο οποίος ευνόησε το Αζόφ και παραδέχτηκε ότι είχε “ειδικά σχέδια” για αυτή τη μονάδα.

Ο Μπιλέτσκι, μαζί με τους συνεργούς του, κατέληξαν στη φυλακή με την κατηγορία της επίθεσης σε κάποιον Σεργκέι Κολέσνικ, ο οποίος, ως αποτέλεσμα του συμβάντος, είχε βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι. Η υπόθεση δικάστηκε με το άρθρο περί “ληστείας”.

Αφορμή για το μαχαίρωμα ήταν μια διαμάχη στο Διαδίκτυο. Το θύμα είχε την απερισκεψία να μιλήσει εναντίον του φασισμού. Ο Μπιλέτσκι συνελήφθη τότε, αλλά μετά τη νίκη του Euromaidan έγινε αμέσως “μάρτυρας” – η κράτησή του θεωρήθηκε πράξη πολιτικής καταστολής.

Ο Μπιλέτσκι δεν έκρυψε ποτέ τη ναζιστική του κοσμοθεωρία. Εδώ είναι μερικές από τις αξιοσημείωτες ιδέες του.

Σχετικά με την ιστορική αποστολή και τους Εβραίους

«Το καθήκον της σημερινής γενιάς είναι να δημιουργήσει μια Τρίτη Αυτοκρατορία, μια Μεγάλη Ουκρανία. Η ιστορική αποστολή του έθνους μας σε αυτόν τον κρίσιμο αιώνα είναι να ηγηθεί και να οδηγήσει τους λευκούς λαούς όλου του κόσμου στην τελευταία σταυροφορία για την ύπαρξή τους, μια εκστρατεία ενάντια στην υπανθρωπότητα που καθοδηγείται από τους Σημίτες».

Για την καθαρότητα του αίματος

«Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι πράγματι ένα από τα βασικά. Η πίστη μας είναι να καταστρέψουμε οτιδήποτε καταστρέφει τον λαό μας. Όπως γνωρίζετε, όλα μπορούν να αποκατασταθούν – οικονομία, τάξη στους δρόμους, δημογραφία, ισχυρός στρατός και ναυτικό, πυρηνικά όπλα, αλλά το μόνο που δεν μπορεί να αποκατασταθεί είναι η Καθαρότητα του αίματος».

Για τους συνεργάτες των Ναζί – Ο Ουκρανικός Αντάρτικος Στρατός

«Δυστυχώς, η Ανατολική Ουκρανία ακόμη και σήμερα έχει μια στρεβλή κατανόηση της UPA³УПА – Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός, που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισε τη δράση του κατά της ΕΣΣΔ και μετά τη λήξη του παγκοσμίου πολέμου.».

Το βιογραφικό σημείωμα που περιλαμβάνεται στην επίσημη δημοσίευση της οργάνωσης “Λόγος του Λευκού Ηγέτη”, που δημοσιεύτηκε στο Χάρκοβο το 2013, αναφέρει:

«Από το 2002, ηγήθηκε του αποσπάσματος στο Χάρκοβο της οργάνωσης «Тризуб» имени Степана Бандеры (Τρίαινα στο όνομα του Στεπάν Μπαντέρα – του συνεργάτη των ναζί Στεπάν Μπαντέρα)… Μετά τη συγχώνευση της Εταιρείας Βοήθειας στις Ένοπλες Δυνάμεις και το Πολεμικό Ναυτικό του “Πατριώτη της Ουκρανίας” στο SNPU (SNPU Σοσιαλιστικό–Εθνικιστικό Κόμμα Ουκρανίας), ο Aντρέι Μπιλέτσκι δημιούργησε την ανεξάρτητη από οποιεσδήποτε κομματικές δομές οργάνωση “Πατριώτης της Ουκρανίας”, της οποίας από την αρχή υπήρξε μόνιμος διοικητής της. Τα πρώτα μέλη ήταν νεαροί μαχητές των πυρήνων των φασιστικών οργανώσεων του Χαρκόβου SNPU, UNA-UNSO και Тризуб, που είδαν ξεκάθαρα την παρακμή των εθνικιστικών δομών του 20^ού αιώνα και την ανάγκη να δημιουργήσουν μια νέα οργάνωση».

Σύμφωνα με δημοσιογράφους του Χαρκόβου, οι υποστηρικτές του Μπιλέτσκι άρχισαν να πραγματοποιούν περισσότερο ή λιγότερο αξιοσημείωτες ενέργειες το φθινόπωρο του 2005 και ήδη στις 14 Απριλίου 2006, στην επέτειο της Κολιγίβστσινα (εξέγερση των Κοζάκων του 1768, που οδήγησε στη σφαγή των Πολωνών και Εβραίων), οργάνωσαν μια ξενοφοβική πορεία “Η Ουκρανία ενάντια στην κατοχή”. Συμμετείχαν, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, 100 έως 200 άτομα. Ακολούθησαν ενέργειες κατά των ξενώνων Βιετναμέζων στο Χάρκοβο.

Το απόσπασμα του Μπιλέτσκι στρατολόγησε επιδέξια στις τάξεις του νέα μέλη ή προσέλκυσε εκπροσώπους ακροδεξιών υποκουλτούρων νεολαίας. Οι νέοι νεοναζί προσελκύονταν από την επικέντρωση σε βίαιες μεθόδους αγώνα: ξυλοδαρμούς, επιδρομές και πογκρόμ.

Τα “σχολεία” (στρατόπεδα εκπαίδευσης) στον “Πατριώτη της Ουκρανίας” ήταν εντελώς διαφορετικά, για παράδειγμα, από την “Τρίαινα στο όνομα Στέπαν Μπαντέρα”, το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών ή το Συνέδριο των Εθνικιστών Νέων. Υπάρχει ένα ανάλογο της “Ζάρνιτσα” (σοβιετικό στρατιωτικό αθλητικό παιχνίδι νέων) για μαθητές με πνευματικές ασκήσεις, αναγκαστικές πορείες μέσα στα δάση, με τραγούδια γύρω από τη φωτιά. Ο Μπιλέτσκι δίδαξε επίσης την κατάληψη κτιρίων ή την “απομάκρυνση” του φρουρού με πισόπλατο χτύπημα (στραγγαλισμός και μαχαίρι στην καρδιά).

«Η ραχοκοκαλιά του “Αζόφ” είναι άνθρωποι που ασχολούνται με “γυμνάσια” όλη τους τη ζωή. Προετοιμαζόμασταν για πόλεμο», λέει ο Βαντίμ Τρογιάν, ο οποίος εκείνη την εποχή κατείχε τη θέση τού επικεφαλής της κύριας διεύθυνσης του Υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων της Ουκρανίας στην περιοχή Κιέβσκαγια, πρώην αναπληρωτής διοικητής του συντάγματος Αζόφ, τώρα αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών. Το 2005–2008, ο Τρογιάν ήταν υπεύθυνος για τη φυσική εξάσκηση των μελών του Πατριώτη της Ουκρανίας.

Μόνο στο παράρτημα του Χαρκόβου στις αρχές της δεκαετίας του 2010 υπήρχαν 200 έως 300 μαχητές, μερικοί από τους οποίους ζούσαν μόνιμα στους στρατώνες στο γραφείο της οργάνωσης.

Από πού χρηματοδοτούνταν;

Το “Αζόφ” χρηματοδοτήθηκε (τουλάχιστον εν μέρει) από τον ολιγάρχη Ιγκόρ Κολομόισκι, όπως και άλλα τάγματα εθελοντών που δρούσαν στην ATO. Επιπλέον, βοήθησε η Σβετλάνα Σβάριτς, διευθύντρια της “Ukrainian National Information Systems” (μιάς από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην τοπική αγορά συλλογής, μετάδοσης και επεξεργασίας πληροφοριών).

Στις 16 Απριλίου 2015, η Ουκρανική Πράβδα είχε κάνει μια αναφορά από τη βάση του “Αζόφ” στο εργοστάσιο μηχανουργικών κατασκευών του Κιέβου ATEK, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για εκπαιδευτικές καινοτομίες, το οποίο επίσημα «συνεργάζεται με το Αζόφ και του παρέχει όλα τα απαραίτητα», παραθέτοντας περαιτέρω το σχόλιο της προέδρου του εποπτικού συμβουλίου Σβετλάνα Σβάριτς.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το γεγονός ότι το “Αζόφ” συνδέεται με το έγκλημα έγινε ευρέως γνωστό στις 15 Ιουλίου 2016, όταν οι ειδικές δυνάμεις της SBU (των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών) εκκαθάρισαν μια ομάδα “Αζόφ”, οπλισμένων με πολυβόλα και έναν εκτοξευτή χειροβομβίδων, στην περιοχή Ζαπορόζιε, οι οποίοι επιτέθηκαν σε αυτοκίνητο χρηματαποστολής. Αυτή η επιδρομή δεν ήταν σαφώς η πρώτη τους.

Ο επικεφαλής της SBU, Βασίλι Γκρίτσακ, είπε τότε ότι ελέγχεται η εμπλοκή ανθρώπων του “Αζόφ” σε τουλάχιστον δέκα τέτοια εγκλήματα.

Πηγές του Vesti στις αρχές επιβολής του νόμου διευκρίνιζαν: «Πριν από το νέο έτος (εννοώντας το 2016), η ίδια συμμορία λήστεψε ένα κοσμηματοπωλείο σε ένα από τα εμπορικά κέντρα νωρίς το πρωί, σκοτώνοντας τον πωλητή. Και στις 28 Φεβρουαρίου, οι ληστές επιτέθηκαν ξανά σε κοσμηματοπωλείο».

Είναι επίσης γνωστό για μια λεία δύο εκατομμυρίων σε εθνικό νόμισμα, την οποία, υπό την απειλή αντιποίνων, κατέβαλε επιχειρηματίας του Κιέβου στον επικεφαλής του τμήματος στρατολόγησης του συντάγματος, Βλαντιμίρ Μπρεζίνσκι, και τον πρώην αρχηγό του επιτελείου του Αζόφ, Βαντίμ Τρογιάν.

Δηλαδή, οι “Αζοφίτες” ασχολούνταν απλώς με την… εκστρατεία. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη μιας από τις αίθουσες τυχερών παιχνιδιών, οι λεγόμενοι Πατριώτες εμφανίστηκαν στα μέσα του 2015. “Αγγελιοφόροι” από τοπικές ριζοσπαστικές οργανώσεις ήρθαν σε όλες τις αίθουσες τυχερών παιχνιδιών, προτρέποντάς τους να “διαπραγματευτούν”.

«Η συνεργασία με τους “πατριώτες” είναι ότι δεν μας αγγίζουν. Και τους πληρώνουμε χρήματα για αυτό – από 30 έως 50 χιλιάδες (σε εθνικό νόμισμα) το μήνα για κάθε αίθουσα. Εάν δεν πληρώσετε, τότε η αίθουσα παιχνιδιών θα καεί από κοκτέιλ μολότοφ την επόμενη εβδομάδα. Τώρα όλες οι περιοχές της Ουκρανίας μοιράζονται κρυφά ανάμεσα σε παραστρατιωτικές “πατριωτικές” οργανώσεις».

“Εργαστήριο του φασισμού”

Το “Αζόφ” ξεχωρίζει για την έντονη ιδεολογική του προετοιμασία. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ έχουν οι νεοναζί, αντισημίτες και ρατσιστές. Τα σύμβολα της μονάδας έχουν στοιχεία που παραπέμπουν στα εμβλήματα των στρατιωτικών σχηματισμών του Τρίτου Ράιχ.

Σε μια φωτογραφία τον Ιούλιο του 2014, εμφανίζονται οι μαχητές του “Αζόφ” να δίνουν όρκο πριν σταλούν στο Ντονμπάς. Στη σημαία του συντάγματος είναι ένας μαύρος ρούνος, η λυκοπαγίδα (Wolfsangel στα γερμανικά). Αυτό ήταν το έμβλημα του ναζιστικού NSDAP (του Εθνικού Σοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος – του ναζιστικού κόμματος). Στη συνέχεια, το Wolfsangel έγινε το σύμβολο της μεραρχίας τεθωρακισμένων πάντσερ των SS “Das Reich”, και χρησιμοποιήθηκε επίσης σε άλλες μονάδες των SS και της Βέρμαχτ, ειδικότερα, στην 34^η Εθελοντική Μεραρχία Πεζικού SS “Landstorm Nederland”.

Στην πορεία του χρόνου το χρησιμοποίησαν εκπρόσωποι της Κοινωνικής–Εθνικής Συνέλευσης, ακτιβιστές του Ευρωμαϊντάν και του OUN, ακραίοι των ποδοσφαιρικών συλλόγων Δυναμό (Κιέβου) και Σαχτάρ, μέλη του κόμματος Brotherhood του Ντμίτρι Κορσίνσκι, καθώς και η “αδελφότητα Κοζάκων τυφεκιοφόρων”.

Μια ανοιχτή επίδειξη μισανθρωπίας προσελκύει ριζοσπάστες και νεοναζί από όλο τον κόσμο στο Αζόφ.

Ο Μπιλέτσκι είπε σε συνέντευξή του ότι υπήρχαν εκπρόσωποι τριάντα εθνικοτήτων στο Αζόφ, αλλά «ούτε Κινέζος ούτε Νιγηριανός έχει έρθει ποτέ σε αυτούς».

Το “Αζόφ” μεγάλωσε, πολέμησε τις πολιτοφυλακές του Ντονμπάς, προσελκύοντας νέους εθελοντές, συμπεριλαμβανομένων ξένων.

Στη σελίδα του “Εθνικού Σώματος” και των “Εθνικών τμημάτων” – και τα δύο δημιουργήθηκαν το 2016 από το “Αζόφ” – δημοσιεύτηκαν μια σειρά βίντεο με συνεντεύξεις με ξένους που σχετίζονται με αυτό το σύνταγμα.

Ιδού ένας από τους αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες του συντάγματος Αζόφ. Ο Aλεξέι Λιέβκιν από το Τβερ. Ένας νεοναζί που δραπέτευσε από τη Ρωσία καταδικασμένος για συμμετοχή σε συμμορία, που διέπραξε πολυάριθμους φόνους για εθνοτικούς λόγους. Ήταν μουσικός του συγκροτήματος M8L8TH, που εξυμνεί τον φασισμό, τα SS και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Τρίτου Ράιχ. Αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Λιέβκιν του 2008 κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο.

«Ο Αδόλφος Χίτλερ είναι ο Μεγάλος Ηγέτης που μπήκε σε μια άνιση μάχη για τον Λευκό Κόσμο μας. Αυτός είναι το Μεγάλο Σύμβολο του Αγώνα μας».

Τον Σεπτέμβριο του 2013, την παραμονή του “Ευρωμαϊντάν”, το τραγούδι των M8L8TH “Tears of Autumn” εμφανίστηκε στο διαδίκτυο. Στους στίχους του λέει:

«Είσαι ο Αρχηγός των Στρατιωτών,
ήρθε η θητεία σου, το ατσάλι σκλήρυνε σε μια σειρά από επιθέσεις.
Μέσα από μια αναταραχή φωτιάς, ο
Theodor Eicke Panzer Fist⁴Ο Theodor Eicke ήταν ο διοικητής της μεραρχίας τεθωρακισμένων των SS “Totenkopf”. ορμά προς τα ανατολικά!
Αίμα με γη – τα ίχνη του νεκρού κεφαλιού
Πετάξτε τα κοντά κρανία του εχθρού στη λάσπη.
Πίσω από τις πλάτες των άλλων Παιδιών της Καμπάλα,
Το μέλλον τους είναι φούρνοι, Στρατόπεδα Θανάτου.
Ένας νεκρός χαμογελάει από τις πλευρές του τανκ,
Οι ρούνοι στις κουμπότρυπες καίγονται από ασήμι!
Στη Μανία των Μαχών, στη Φλόγα των Καρδιών,
η Λευκή Αυγή θα φουντώσει ξανά!»

Ένας άλλος εθελοντής από τη Νορβηγία, ο Joachim Fürholm, ο οποίος αυτοαποκαλείται «Εθνικοσοσιαλιστής επαναστάτης» και θαυμάζει τη σφαγή που έκανε ο Μπρέιβικ, σε μια συνέντευξη στο ναζιστικό ραδιόφωνο Radio Wehrwolf, που ανακάλυψε η [δημοσιογραφική/ερευνητική, σ.τ.ε.] οργάνωση Bellingcat, θεωρεί το “Αζόφ” εργαστήριο φασισμού.

«Κατέληξα επικεφαλής μιας μικρής ομάδας εθελοντών από όλη τη Δύση: ο στόχος ήταν να αποκτήσω κάποια εμπειρία μάχης και να στείλω μερικούς από τους άντρες πίσω, ώστε να μπορέσουν να μεταδώσουν τις δεξιότητες και τη γνώση. Είναι ένα εργαστήριο φασισμού στο οποίο υπάρχουν βέλτιστες συνθήκες. Το “Αζόφ” επιδιώκει πραγματικά να βοηθήσει την υπόλοιπη Ευρώπη να ανακτήσει τα εδάφη που δικαιούται».

Κτυπήστε τους δικούς σας για να φοβηθούν οι ξένοι

Εξ αρχής, όλα τα “εθελοντικά τάγματα” ήταν μπλεγμένα σε σκάνδαλα: λεηλασίες και σεξουαλική βία (το “Σαχτέρσκ” και το “Τορνάντο” ξεχώρισαν πρώτα απ’ όλα εδώ), απαγωγές και δολοφονίες πολιτών (το τάγμα “Ντομπάς” έγινε διάσημο για αυτό), κατάσχεση επιχειρήσεων.

Λιγότερα έχουν δημοσιευτεί για το “Αζόφ”. Αυτή η μονάδα ήταν εξαιρετικά κλειστή. Επιπλέον, έπαιξε ρόλο η άκαμπτη ιεραρχία και οι συνεχείς απειλές αντιποίνων εναντίον των ίδιων των δικών τους.

Κάποιοι όμως που κατέληξαν στο “Αζόφ” ως εθελοντές χωρίς δεξιές ιδέες δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν στο ναζιστικό περιβάλλον και επαναστάτησαν. Αυτοί ήταν που έβγαλαν στη φόρα τα άπλυτα του Λευκού Αρχηγού.

«Εγώ και άλλοι 15 μαχητές εγκαταλείψαμε το τάγμα λόγω διαφωνίας, συμπεριλαμβανομένου ενός ιδεολογικού σχεδίου, με τις ενέργειες των διοικητών και των κολλητών τους. Αντί να πολεμούν, ασχολούνται με λεηλασίες και ληστείες», είπε στα μέσα Ιουνίου 2014 στον ανταποκριτή του περιοδικού Vesti, για τον υποδιοικητή του τάγματος του Αζόφ, Γιάροσλαβ Γκοντσάρ. «Παρουσία μου, πήραν δύο φορτηγά με λεηλατημένη περιουσία από την ντάτσα [εξοχική κατοικία, σ.τ.ε.] της συζύγου του Γιανουκόβιτς, Λιουντμίλα, στο χωριό Ουρζούφ. Περιουσία κλάπηκε επίσης από τους κυνηγότοπους του Γιανουκόβιτς στη Σταροντουμπόβκα. Όταν δήλωσα ότι είναι απαράδεκτες τέτοιες ενέργειες και η ανοιχτή υποστήριξη του εθνικοσοσιαλισμού στο τάγμα, με έδεσαν και με πέταξαν στο υπόγειο. Εκεί με βασάνισαν. Όσοι ισχυρίζονται ότι το τάγμα του Αζόφ είναι λευκή περιστερά, λένε κραυγαλέα ψέματα. Το τάγμα έχει μετατραπεί σε συμμορία, μόνο οι ακροδεξιοί γίνονται δεκτοί εκεί. Εάν ένα άτομο δεν τηρεί τις εθνικοσοσιαλιστικές πεποιθήσεις, δεν θα γίνει δεκτό στο “Αζόφ”».

Επίσης, να τί είπε για τον θάνατο ενός από τους ιδρυτές του “Αζόφ”, του Γιάροσλαβ Μπάμπιτς, ο οποίος βρέθηκε απαγχονισμένος σε διαμέρισμα στο Κίεβο στις 26 Ιουλίου 2015, η χήρα του Λαρίσα στο ράδιο Χρομάντσκι, στις 10 Αυγούστου 2016:

«Τα δάχτυλα του Γιάροσλαβ ήταν αφύσικα σφιγμένα σε γροθιές. Η υποψία κινήθηκε από ένα αρκετά φαρδύ σχοινί με έναν κόμπο δεμένο μπροστά, που δεν ταίριαζε σφιχτά στο λαιμό, οπότε το άτομο δεν μπορούσε να κρεμαστεί». Ο γιατρός τη συμβούλεψε: «αν είσαι έξυπνη γυναίκα, μην σηκώσεις αυτή την υπόθεση (και δεν συμφωνώ με αυτήν την εκδοχή) και θα σου κάνουμε τη χάρη: θα τα καλύψουμε όλα ως αυτοκτονία».Ο αδερφός του Γιάροσλαβ αγανάκτησε:«Τι λες δηλαδή;!»Και ο γιατρός απάντησε: «Σώπα, σιωπή. Έγραψα αυτό που είπε ο δικός σου».

Το “αηδιαστικό μόρφωμα” ηρωοποιείται

Παραδόξως, σχεδόν 80 χρόνια μετά την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ, τα ναζιστικά τάγματα διαδήλωσαν ανοιχτά στους δρόμους μιας ευρωπαϊκής πόλης, φέροντας σύμβολα απαγορευμένα στον “πολιτισμένο” κόσμο, με ατιμώρητες δολοφονίες αμάχων, λεηλασίες, εκβιασμούς, αντίποινα και τιμωρητικές επιχειρήσεις.

Δεν παρατήρησε ο “πολιτισμένος κόσμος” πως είχε σηκωθεί το «θηρίο από την άβυσσο»; Βλέπε, άκου, γράφε.

Το 2015, το Κογκρέσο των ΗΠΑ απαγόρευσε στο Πεντάγωνο να προμηθεύει στην Ουκρανία φορητά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, καθώς και την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του τάγματος Αζόφ. Οι βουλευτές το χαρακτήρισαν «αηδιαστικό ναζιστικό μόρφωμα». Αυτή ήταν μια αντίδραση σε μια σειρά δημοσιεύσεων στον αμερικανικό Τύπο. Σοκαρισμένοι οι δημοσιογράφοι έγραψαν για τις ανοιχτά φασιστικές απόψεις τόσο της ηγεσίας όσο και των μαχητών του “Αζόφ”.

Ωστόσο, όλοι γίναμε μάρτυρες πώς, επτά χρόνια αργότερα, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, πλάθονται “γενναίοι ήρωες”, “υπερασπιστές της Μαριούπολης”, από το “αηδιαστικό μόρφωμα των Ναζί”. Δεν θα το πετύχουν. Στην πραγματικότητα υπάρχουν εκατοντάδες μαρτυρίες και επιζώντα θύματα της τρομοκρατίας των “Αζοφικών”, των αμετανόητων Ναζί, που πρέπει να λογοδοτήσουν ενώπιον του νόμου για εγκλήματα χωρίς παραγραφή.