της Μαργαρίτας Κουτσανέλλου
Με την τακτική του λύκου στην αναμπουμπούλα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ξεχνά ποια είναι η αποστολή της στις κυβερνητικές καρέκλες. Φροντίζει στο κάθε λεπτό εξουσίας που διαθέτει, να στήνει ό,τι μπορεί σύμφωνα με τις προσταγές των καπιταλιστών αφεντικών της, ώστε ο λογαριασμός της οικονομικής κρίσης που έχει γίνει πλέον και υγειονομική να φορτώνεται στην πλάτη της πολύπαθης εργατικής τάξης. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν νοιάζεται απλώς για την προστασία των αφεντικών της εργοδοτών. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει κηρύξει τον πόλεμο απέναντι στους εργαζόμενους. Γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι παρά πόλεμος. Ταξικός, κοινωνικός, οικονομικός.
Η ΝΔ με τον πρωτοκλασάτο υπουργό του σκόιλ – ελικικού, Βρούτση, βάζουν στο στόχαστρο τους πυλώνες της οργανωμένης εργασίας, καλυμμένοι πίσω από τις απαγορεύσεις και την καταστολή, με ή και χωρίς πρόσχημα τον κορονοϊό. Με το νομοσχέδιο που προαναγγέλλει αυτοπροσώπως ο υπουργός Βρούτσης, καταργείται στην πράξη το οκτάωρο, το οποίο γίνεται δεκάωρο, με υπερωρίες που θα γράφονται στο χιόνι, για κάποια στιγμή στο μέλλον και μάλιστα όχι σε χρήμα. Παρέχεται «ευελιξία» στις επιχειρήσεις, δηλαδή παροχή πρακτικά δυνατότητας για απόλυτη αυθαιρεσία του εργοδότη, με μονομερή δικαιώματα επί της διάθεσης του χρόνου του εργαζόμενου, με χρόνο εργασίας όπως βολεύει το αφεντικό για μεγαλύτερη κερδοφορία και εις βάρος του ελεύθερου χρόνου του εργαζόμενου. Η απεργία μπαίνει ευθέως και αυτή στο στόχαστρο από το κράτος του Κούλη και των αφεντικών. Το δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης διώκεται και ποινικοποιείται. Η αστυνομοκρατία και η καταστολή συνοδεύουν αυτά τα σφοδρά αντεργατικά μέτρα. Ωράρια, υπερωρίες, άδειες, γίνονται παρελθόν για όσους εργάζονται, στο βωμό για το κυνήγι του κέρδους, ενώ ταυτόχρονα πλήττονται οι άνεργοι, αφού με τα ίδια μέτρα καταστρέφεται κάθε δυνατότητα για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Το ν/σ που ανακοινώνεται από το Βρούτση αποτελειώνει ό,τι ξεκίνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Περιορίζει μέχρι εξαφάνισης τις απεργίες (40% απαιτεί ως προσωπικό ασφαλείας στις απεργίες του δημόσιου τομέα) και φακελώνει τη συνδικαλιστική δράση με το περίφημο Γενικό Μητρώο, το οποίο αποτελεί ευθεία παρέμβαση του Κράτους στη λειτουργία ανεξάρτητων ενώσεων προσώπων, το οποίο γεννά ζήτημα βαθύτερων πολιτικών επιπτώσεων.
Ότι για την κυβέρνηση αυτή, η εργατική τάξη είναι εχθρός της, φαίνεται ολοκάθαρα και από τη διαχείριση που κάνει στην πανδημία. Μέτρα που στοιβάζουν χωρίς καμία ελάφρυνση τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ για να πάνε στη δουλειά να δουλέψουν 10 ώρες την ημέρα απλήρωτοι, στο έρμαιο της πανδημίας, με σχολεία ανοιχτά για να μην παίρνουν άδεια ειδικού σκοπού οι γονείς. Με περιορισμό των κοινωνικών ελευθεριών ως αντίβαρο στην υπερέκθεση του πληθυσμού στον κορονοϊό για τις ανάγκες της παραγωγής, με την εκκλησία στο απυρόβλητο για να μη διαταράσσονται οι ανίερες συμμαχίες με το ιερατείο, με τις δομές της υγείας και της παιδείας εγκαταλελειμμένες στην τύχη τους, γιατί για τις ανάγκες της εργατικής τάξης δεν πρέπει να ξοδεύεται ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα, τα ΜΜΕ απολαύουν γενναιόδωρων χρηματοδοτήσεων, μαζί με το εμπόριο όπλων, στο όνομα της απειλής του έθνους.
Σε αυτές τις συνθήκες που είναι ιστορικές, η απάντηση αναγκαία και επείγουσα να δοθεί, δεν μπορεί παρά να είναι έξω από τους μηχανισμούς του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού που όχι μόνο έχει συνθηκολογήσει από καιρό, αλλά έχει εξελιχθεί σε ανυπόκριτο υποστηρικτή των πολιτικών που προωθεί ο ΣΕΒ και οι υπόλοιπες εργοδοτικές οργανώσεις και μηχανισμοί.
Οι πολιτικές που ανακοινώνει ο Βρούτσης δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνουν νόμος του κράτους με αυτό το νομοσχέδιο. Καλούμε σε συμμετοχή και δράση για την επιτυχία των επιμέρους απεργιακών κινητοποιήσεων λέγοντας ότι ο εργατικός ξεσηκωμός και η γενική απεργία είναι η απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση που οργανώνουν.
