ΟΕΚ-ΟΕΕ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

Από το σύνολο των δυσβάσταχτων αντιλαϊκών μέτρων που συναπαρτίζουν το νέο μνημόνιο -χωρίς κανένα από αυτά να υπολείπεται σε κρισιμότητα για το ήδη διαλυμένο επίπεδο διαβίωσης της εργατικής τάξης- ένα από αυτά ξεχωρίζει ιδιαίτερα για χιλιάδες εργατικές οικογένειες, μετατρεπόμενο με τον πιο ξαφνικό τρόπο σε θηλειά γύρω απ’ το λαιμό τους. «Αρκούν» οι βουλευτικές «τζίφρες» ενός πλήρως απαξιωμένου κοινοβουλίου, υπό το βάρος των εντολών της Τρόικας, για να συνυπογράψουν τη «θανατική καταδίκη» χιλιάδων εργαζομένων κυριολεκτικά «εν μία νυκτί»: όχι μέσω εφεδρειών, όχι μέσω απολύσεων, αλλά με τον πιο σοκαριστικό και άμεσο τρόπο, καταργούνται ολοκληρωτικά και μονομιάς ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και μαζί του ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας, ρίχνοντας όλους τους εργαζόμενους τους στην κόλαση της ανεργίας κι επιφέροντας ακόμη καταστροφικότερες κοινωνικές συνέπειες. Συγκεκριμένα, 1400 είναι συνολικά οι εργαζόμενοι των οργανισμών που με μια απλή απόφαση κλεισίματος τους πετιούνται στον δρόμο. Η μέγγενη της καταστροφικής μνημονιακής στρατηγικής, που έχει εκ των πραγμάτων αποτύχει προ πολλού, δεν αναγνωρίζει αριθμητικά ή άλλα όρια στις ανθρώπινες απώλειες που προκαλεί.

Ταυτόχρονα, μαζί με τους απολυμένους των οργανισμών, στον όλεθρο σέρνονται χιλιάδες άλλες εργατικές οικογένειες που εξαρτώνται από αυτούς. 120.000 οικογένειες, βλέπουν την απαραίτητη γι’ αυτές επιδότηση ενοικίου να καταργείται, κινδυνεύοντας στο άμεσο μέλλον μέσα σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες της ανέχειας να έχουν σοβαρά προβλήματα στέγασης. Άλλες 10.000 οικογένειες κάθε χρόνο, εξαρτώνται από τον ΟΕΚ για την παροχή δανείου με σκοπό την αγορά, αποπεράτωση ή την επισκευή της κατοικίας τους. Και αυτές «στον αέρα». Επιδοτήσεις επιτοκίων για όσους εργαζόμενους έχουν πάρει δάνεια από τράπεζες στα πλαίσια προγράμματος του ΟΕΚ (83.000 δάνεια συνολικά), επίσης. Προγράμματα για την κατασκευή 1300 κατοικιών σε όλη την Ελλάδα διακόπτονται, προγράμματα με κατοικίες που είναι ήδη ολοκληρωμένες, έχουν κληρωθεί κι οι δικαιούχοι αναμένουν μάταια την εγκατάστασή τους. Εκατοντάδες άλλες έτοιμες και κενές θα παραμείνουν ακλήρωτες, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άστεγοι κατακλύζουν τους δρόμους. Συνολικά 1600 οικογένειες της εργατικής τάξης βασίζονταν να στεγαστούν σε αυτά τα σπίτια το προσεχές διάστημα, μα τώρα πια οι ελπίδες τους πέφτουν στο κενό. 2.000 παιδιά από οικογένειες εργαζομένων που φιλοξενούνται σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, προγράμματα κοινωνικού τουρισμού ή άλλων παροχών, όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, εξαφανίζονται κάτω από την ταφόπλακα που έριξε η εγκληματική κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου στον ΟΕΚ.

Οι πρώτοι που θα αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις από το κλείσιμο του ΟΕΚ και του ΟΕΕ, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτούς, βρισκόμενοι πρόσωπο με πρόσωπο με το τέρας της εξαθλίωσης και της ανεργίας, δεν θα μπορούσαν φυσικά να παραμείνουν αδρανείς και παθητικοί. Μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις αποφάσισαν δυναμικές κινητοποιήσεις διαρκείας. Στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας προχώρησαν απευθείας μετά την ανακοίνωση του «λουκέτου» σε επ’ αόριστον κατάληψη του κτιρίου επί της Σταδίου, ενώ οι συνάδελφοί τους της Εργατικής Εστίας αποφάσισαν απεργία διαρκείας. Παράλληλα, συμμετείχαν με μαζικά απεργιακά μπλοκ και στην 48ωρη γενική απεργία στις 10 και 11 Φλεβάρη, ενώ πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες έξω από το Υπουργείο Εργασίας.

Η χρεοκοπία και τα διάφορα μνημόνια που βασανίζουν τον λαό αυτής της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια ξεθεμελιώνουν ακόμα και τα τελευταία ψήγματα κοινωνικής πρόνοιας και παροχών που είχαν απομείνει. Ο ΟΕΚ με 5,5 δεκαετίες αρωγής στις φτωχές οικογένειες εργατών και υπαλλήλων για την ικανοποίηση της ζωτικής ανάγκης της στέγασης, χτίστηκε και λειτούργησε χωρίς την συνδρομή ή την ενίσχυση του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά βασιζόμενος αποκλειστικά και μόνο στις εργατικές εισφορές. Μόνος χρηματοδότης και χορηγός της Εργατικής Κατοικίας ήταν η ίδια η εργατική τάξη, από το υστέρημά της. Αυτή και μόνο αυτή μπορεί να έχει λόγο για την διαχείριση και για την τύχη των οργανισμών αυτών. Καμιά αστική κυβέρνηση και πόσο μάλλον μια δοτή κυβέρνηση τραπεζοτσολιάδων δεν μπορεί να παίζει με τα χρήματα της εργατικής τάξης και ακόμα περισσότερο με την ανάγκη και το δικαίωμά της στη στέγαση.