Το 3ο Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης -που δεν ήταν τόσο καραβάνι όσο πολυήμερη κατάληψη δημοσίου χώρου έξω από το Υπουργείο εργασίας- ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη στις 30 Ιουνίου. Αφορμή για την διεξαγωγή του ήταν η λήξη της αναβολής των πλειστηριασμών της ακίνητης περιουσίας στην οποία ανήκει το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ και η μη λύση του νομικού καθεστώτος του εργοστασίου από την Κυβέρνηση.
Ένα μήνα νωρίτερα, οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ είχαν καλέσει σε πανθεσσαλονίκια συνέλευση σωματείων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων με σκοπό το ενωτικό κατέβασμα στην Αθήνα, ο καθένας απο το δικό του μετερίζι με οδηγό το πολύ πετυχημένο 2ο Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης πέρυσι τον Απρίλιο. Δυστυχώς σε αυτήν τη συνάντηση παρευρέθηκαν ελάχιστες δυνάμεις, με αρκετές από αυτές να εκφράζουν την αντίθεσή τους στη διεξαγωγή ενός νέου καραβανιού.
Προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση το ότι ακόμα και πρωτοπόρα κομμάτια του κινήματος δεν είχαν καμια όρεξη για να κάνουν το οτιδήποτε που θα μπορούσε να πυροδοτήσει εξελίξεις στην κοινωνία και να αφήσει μια παρακαταθήκη για την δύσκολη μάχη που έρχεται ενάντια στον αντεργατικό νόμο που έχει ξεσηκώσει την γαλλική εργατική τάξη και νεολαία στο πόδι και σύντομα θα εισαγάγει και στα μέρη μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Έτσι, οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ και του ΡΟΜΠΕΝ του ΞΥΛΟΥ, πήραν την απόφαση για κοινή κάθοδο στην Αθήνα, απέναντι σε αντίξοες συνθήκες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των συνθημάτων στις διεκδικήσεις των δυο αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων, συνθήματα που ήταν παρόμοια με αυτά του 1ου Καραβανιού και όχι μετεξέλιξη του 2ου.
Την Πέμπτη το βράδυ οι εργάτες συνεπικουρούμενοι από αγωνιστές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, γιατρούς από το Εργατικό Ιατρείο της ΒΙΟΜΕ, εργαζόμενους στην ΕΡΤ, δημοσιογράφους, και αλληλέγγυους έφτασαν στην Αθήνα. Σε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην ταράτσα του Θεάτρου Εμπρός παρουσία πάνω από 80 ατόμων, παρουσιάστηκαν τα αιτήματα των εγχειρημάτων και σχεδιάστηκε η παρέμβαση στο Υπουργείο Εργασίας.
Την επομένη, Παρασκευή 1 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση έξω από το υπουργείο. Από νωρίς μια διμοιρία των ΜΑΤ έκλεινε την είσοδο ενώ μια δεύτερη βρισκόταν σε επιφυλακή ένα στενό πιο πίσω. Από νωρίς ο υπεύθυνος αξιωματικός της ΕΛΑΣ έκανε γνώστες τις προθέσεις του λέγοντας αυτολεξεί στους εργάτες “Αν στήσετε σκηνές θα αγκαλιαστούμε, έχουμε εντολές από πάνω”.
Μια επιτροπή συναντήθηκε με την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου στο παράρτημα της Στοάς Κοραή. Εκεί οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ έθεσαν τα αιτήματά τους : α) τη ματαίωση των πλειστηριασμών, β) την παραχώρηση στο σωματείο τους προς χρήση των αποθηκών που έχει κατασχέσει το κράτος από την οικογένεια Φιλίππου εντός του οικόπεδου του εργοστασίου, γ) την νομιμοποίηση του εγχειρήματος και δ) τη νόμιμη παροχή ρεύματος και νερού στο εργοστάσιο. Η υπουργός απάντησε ότι οι πλειστηριασμοί θα προχωρήσουν κανονικά και ότι το δημόσιο θα παρέμβει σε αυτούς προς όφελος της ΒΙΟΜΕ. Άκουσαν δηλαδή οι εργάτες ό,τι τους είχε πει το Υπουργείο σχεδόν ενάμισι χρόνο πριν. Απογοητευμένοι οι τελευταίοι της επισήμαναν ότι θα κατασκηνώσουν έξω από το υπουργείο και για οποιοδήποτε παρατράγουδο η κυβέρνηση θα φέρει την πολιτική ευθύνη.
Έτσι όταν ανακοινώθηκε στους διαδηλωτές το αποτέλεσμα της συνάντησης άρχισαν να στήνονται οι πρώτες σκηνές. Η αστυνομία αντέδρασε άμεσα με την κλασική της σπεσιαλιτέ: Ξύλο αδιακρίτως, χημικά και δακρυγόνα. Η σθεναρή αντίσταση των εργατών και των αλληλέγγυων ώθησε μερικούς από τους ματατζήδες να δείξουν υπερβάλλοντα ζήλο στην πρόκληση σωματικών βλαβών και ύβρεων παρά τις συστάσεις των ανωτέρων τους, αποδεικνύοντας ότι ο περιβόητος εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας αποτελεί μια από τις πολλές αυταπάτες που μαστίζουν το Σύριζα. Αποτέλεσμα τέσσερεις ευτυχώς όχι βαριά τραυματίες και δυο προσαχθέντες.
Μετά από λίγη ώρα και ενώ η κατάσταση παρέμενε τεταμένη, κατέβηκε η κ. Αντωνοπούλου και ζήτησε από την αστυνομία να αποχωρήσει. Επίσης ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν αυτή που έδωσε την εντολή για την καταστολή και ότι θα διερευνήσει το ζήτημα, ενώ οι δυο προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι. Έτσι οι εργάτες κατάφεραν να κατασκηνώσουν και να στήσουν κέντρο αγώνα. Το βράδυ ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδίκαζε την αστυνομική επίθεση ενώ από την πλευρά τους οι αστυνομικοί με ανάρτησή τους στο διαδίκτυο υποστήριξαν ότι αφενός είχαν εντολή να μην αφήσουν το στήσιμο σκηνών, αφετέρου ότι ξυλοκοπήθηκαν από τους διαδηλωτές.
Το σαββατοκύριακο κύλησε ομαλά με παρεμβάσεις στα γύρω βιβλιοπωλεία, στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ καθώς και στην διαμαρτυρία για τις “λευκές νύχτες” στο Μαρούσι. Εντύπωση προκάλεσε η επίσκεψη του Manu Chao, όπου φωτογραφήθηκε με τους εργάτες, εξέφρασε την στήριξή του και διασκέδασε τους παραβρισκόμενους με τα τραγούδια του.
Τη Δευτέρα το πρωί έφτασε έξω από το Υπουργείο διαδήλωση του ΠΑΜΕ με εργαζόμενους του Athens Lydra, του Μαρινόπουλου και της Cosco. Δεν ήταν ιδιαίτερα μαζική και τα συνθήματά τους περιστρέφονταν γύρω από την καταβολή των δεδουλευμένων στους απολυμένους. Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τον αριστερό πολιτικό στοχαστή Μικαέλ Λεβί ο οποίος μίλησε για την κατάσταση στη Γαλλία. Το βράδυ ήταν γιορτή, με τέσσερα διαφορετικά μουσικά σχήματα να διασκεδάζουν τον κόσμο που είχε μαζευτεί.
Την Τρίτη 5 Ιουλίου, οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ συναντήθηκαν με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Κώστα Μπάργκα, ο οποίος δεσμεύτηκε για α) την σύνδεση νερού και ηλεκτρικού στο εργοστάσιο β) την εμπλοκή του δημοσίου προς όφελός του στην πτωχευτική διαδικασία επιχειρήσεων – μέτρο που αμβλύνει κάπως την εγκληματική αλλαγή του πτωχευτικού κώδικα από την κυβέρνηση προς όφελος των τραπεζών, γ) την υπό προϋποθέσεις άσκηση αξιώσεων από εργαζόμενους θυγατρικής εταιρίας, όταν η μητρική πτωχεύει, κάτι που δεν ίσχυε μέχρι τώρα. Οι εργάτες δήλωσαν μερικώς ικανοποιημένοι όμως στην ανακοίνωση που εξέδωσε αργότερα το υπουργείο δεν γινόταν λόγος για καμιά από αυτές τις τρεις δεσμεύσεις.
Την Τετάρτη 6/7 πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας συνέντευξη τύπου από τους εργάτες. Δήλωσαν ότι θεωρούν απαράδεκτη την υπεκφυγή του υπουργείου, που σε ανακοινώσεις δεν αναφέρει καν τα αιτήματα της ΒΙΟΜΕ, ότι το μόνο θετικό στοιχείο είναι η δέσμευση για μόνιμη σύνδεση νερού-ρεύματος στο εργοστάσιο, ότι δεν έχουν στα χέρια τους καμία γραπτή δέσμευση από το υπουργείο, ότι είναι αποφασισμένοι να μπλοκάρουν οποιαδήποτε απόπειρα πλειστηριασμού και ότι πάγιο αίτημα παραμένει ο διαχωρισμός της περιουσίας της ΒΙΟΜΕ από της ΦΙΛΚΕΡΑΜ.. Απαίτησαν να μάθουν ποιός διέταξε την επίθεση στο Καραβάνι και αν έτσι πλέον θα αντιμετωπίζουν τους εργάτες, ενώ παράλληλα ευχαρίστησαν αλληλέγγυους και οργανώσεις που τους στήριξαν, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Αυτές τις μέρες είδαμε ποιοί μας στηρίζουν και ποιοί στέκονται απέναντί μας. Άνεργοι μας έφερναν φαγητό στο κέντρο αγώνα.” Μετά από λίγη ώρα αναχώρησαν για τη Θεσσαλονίκη.
Το Τρίτο καραβάνι αγώνα και αλληλεγγύης μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένο ως προς την δημοσιότητα που πήρε, την αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα καθώς και τις όποιες δεσμεύσεις έλαβαν οι εργάτες από το Υπουργείο. Δεν κατόρθωσε όμως να γίνει ένα μεγάλο κέντρο αγώνα, αφενός γιατί τα συνθήματά του δεν εξέφραζαν τις άμεσες ανάγκες της κοινωνίας, αφετέρου λόγω της κινηματικής νηνεμίας και της απογοήτευσης που επικρατεί στον κόσμο. Χαρακτηριστικό είναι ότι έγινε έκκληση σε σωματεία να βρεθούν έξω από το Υπουργείο και εμφανίστηκαν ελάχιστα.
Σύντροφοι του ΕΕΚ από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος της κινητοποίησης βρέθηκαν στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργατών της ΒΙΟΜΕ και των Ρομπέν του Ξύλου.
Πανταλέων
