Την Τρίτη 10 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο χώρο της Κεφαλληνίας, εκδήλωση με προβολή ντοκιμαντέρ- συζήτηση με θέμα «Αγώνας για Κοινωνική Χειραφέτηση. Οι Συλλογικές Δράσεις του 18ΑΝΩ μιλούν για το Πολυτεχνείο». Στην συνδιοργάνωση της εκδήλωσης συμμετείχε το Σωματείο Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού Έργου του 18ΑΝΩ. Ο Θόδωρος Κουτσουμπός, αγωνιστής- αρχισυντάκτης της εφημερίδας Νέα Προοπτική και μέλος του Σωματείου του Υποστήριξης του 18ΑΝΩ μίλησε μέσα από την προσωπική του εμπειρία για τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη του ’73.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την Κ. Μάτσα που υπογράμμισε την σημασία των συλλογικών προσπαθειών και αγώνων. Μας θύμισε το Βελιγράδι το 1999, που εν μέσω βομβαρδισμών, το 18 ΑΝΩ πήγε στη Γιουγκοσλαβία να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια παρ’ όλες τις αντιδράσεις και αντίξοες συνθήκες. Τους προστάτευε όμως η θέληση, η δέσμευση και η ανθρωπιά, θεραπευόμενους και θεραπευτές σε μια κίνηση αλληλεγγύης και προσφοράς.
Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Νίκος μέλος των Συλλογικών Δράσεων του 18ΑΝΩ και της Κοινωνικής Επανένταξης του 18ΑΝΩ. Μίλησε για τις Συλλογικές Δράσεις, για το συλλογικό χαρακτήρα της Ομάδας και για τους στόχους που έχει. Ο Νίκος κλείνοντας λέει, «…μπορεί να μην πιστεύω και πολύ στις επετείους σαν αναμνηστικές εκδηλώσεις, αλλά για μένα είναι πιο σημαντικό να συνεχίζω τον προσωπικό μου αγώνα καθημερινά και να προσπαθώ να συνεισφέρω να δρω συλλογικά…». Ίσως αυτό να είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμούμε τους Αγωνιστές που δώσανε μάχες για να έχουμε εμείς αυτά, που ίσως θεωρούμε κιόλας, δεδομένα.
Τα λόγια και η μαρτυρία του Θ. Κουτσουμπού συγκλόνισαν όλους, με πολύ απλά λόγια μας έλεγε τι έγινε τότε περιγράφοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου του ’73. Συνελεύσεις στο πολυτεχνείο, πώς από ξεχωριστές διαμαρτυρίες, διαφορετικούς ανθρώπους, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι ενώθηκαν σε ένα πιο μεγάλο, πιο συλλογικό αγώνα κατά της βίας, της λογοκρισίας, και της απολυταρχίας. Η ατμόσφαιρα εκείνο τον καιρό ηλεκτρισμένη, ο Θ. Κουτσουμπός μας περιγράφει: «…θυμάμαι είχαμε πάει στη συναυλία του Ξαρχάκου στο στάδιο του Παναθηναϊκού, στο τέλος το κοινό του ζήτησε να πει την ‘Ξαστεριά’, εκείνος δεν το είπε, το είπε όμως το κοινό με μια φωνή… μετά φυσικά επακολούθησαν συγκρούσεις στην Αλεξάνδρας με τους Αστυνομικούς…». Μοιράστηκε μαζί μας το πώς ένιωθε, μικρές προσωπικές στιγμές. Το πιο σημαντικό ήταν το πώς όλοι μαζεύτηκαν στο Πολυτεχνείο και από μικρές εξεγέρσεις, διαμαρτυρίες απλοί άνθρωποι ενώθηκαν με μια φωνή. ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Το ντοκιμαντέρ έδειξε ακριβώς αυτό. Μια συρραφή από πλάνα της εποχής με τα ηχητικά ντοκουμέντα από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Περιγραφή των γεγονότων των ημερών εκείνων. Πώς διαφορετικοί άνθρωποι ενώθηκαν και να απαντήσουν σε ένα κάλεσμα ενός συλλογικού αγωνιστικού υποσυνείδητου. Σαν εργάτριες μέλισσες που γυρνούν στην κυψέλη για να παράγουν το γλυκό μέλι της επανάστασης, της ελευθερίας, της διεκδίκησης της ζωής.
Και η Απεξάρτηση τους ίδιους στόχους έχει. Την επανάσταση, την αλλαγή στάσης ζωής – από την παθητικότητα στην ενεργή ζωή. Στην απελευθέρωση από τα δεσμά της εξάρτησης, της ανάγκης της φυγής από τη ζωή. Και τέλος στην διεκδίκηση ίσων όρων για μια ζωή βασισμένη στην προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη. Στην ανάπτυξη δηλαδή του εαυτού όχι μόνο σε δυνατότητες και ικανότητες του ατόμου, αλλά και ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων του. Στο να έχει ανοχή, για το διαφορετικό, να μαθαίνει από αυτό, να είναι αλληλέγγυος με τον διπλανό του. Και όλοι μαζί ξεκινώντας από την προσωπική του αλλαγή, να ενωθεί με το πιο μεγάλο, το συλλογικό, και τότε ίσως να μην ξανανιώσει μοναξιά.
Ακολούθησε συζήτηση και στο τέλος της εκδήλωσης απολαύσαμε τα νόστιμα εδέσματα που είχαν ετοιμάσει οι κυρίες του Σωματείου.
Όταν γράφονταν οι τελευταίες γραμμές αυτού του κειμένου, τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι ήταν σε εξέλιξη. Το να λυπηθούμε και να στείλουμε τα συλλυπητήρια μας δεν είναι αρκετό. Ίσως πρέπει να εξοργιστούμε στις πράξεις ενός ανείπωτου φανατισμού. Αυτό δεν ήταν ένα τρομοκρατικό χτύπημα ενάντια μόνο στους κατοίκους του Παρισιού, αλλά κατά της Ανθρωπότητας. Κανένας θεός είτε λέγεται Θεός, Αλλάχ, ή Αντονάι δεν θα δεχόταν τέτοιο φόρο αίματος. ΓΙΑΤΙ;
Ομάδα Συλλογικών Δράσεων Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18ΑΝΩ.
