Περικοπές διαρκείας στις συντάξεις
Διαδοχικά “τσεκούρια” περιμένουν τις αποδοχές των συνταξιούχων φέτος, του χρόνου, του… παραχρόνου και ακόμα παραπέρα.
*Η κυβέρνηση συμφώνησε με τους θεσμούς στο Eurogroup της 7/4 στη Μάλτα, να κόψει κατά 1,8 δισ. ευρώ τις συντάξεις τo 2019.
* Ωστόσο, μέχρι τότε είναι ήδη προδιαγεγραμμένες -βάσει του νόμου Κατρούγκαλου- περικοπές στις νέες κύριες και επικουρικές συντάξεις, στις νέες συντάξεις χηρείας, αλλά και στο ΕΚΑΣ συνολικού ύψους 1,65 δισ. ευρώ την περίοδο 2017 – 2019. Πάνω σ’ αυτές τις μειώσεις θα έλθουν να “κάτσουν” οι μειώσεις στις ήδη καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις ύψους 1,8 δισ. ευρώ που φέρνει η “συμφωνία της Μάλτας” για το 2019.
*Ωστόσο, το δράμα των συνταξιούχων δεν θα σταματήσει το 2019. Και αυτό γιατί, η έκθεση της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής η οποία συνοδεύει το νόμο Κατρούγκαλου “κρύβει” επιπλέον μείωση 1,8 δισ. ευρώ στην κρατική επιχορήγηση των κύριων συντάξεων μετά το 2019. Επιπλέον 900 εκατ. ευρώ πρέπει να κοπούν μέχρι το 2025 και άλλα 900 εκατ. ευρώ στο διάστημα 2026 – 2030.
Και όλα αυτά με βάση το “καλό σενάριο”, δηλαδή με βάση την πρόβλεψη ότι θα αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φαίνεται πουθενά. Η εισπραξιμότητα του νέου χαρατσιού στους επαγγελματίες και τους αγρότες βρίσκεται στο 65% του στόχου και δεν προβλέπεται να βελτιωθεί τα επόμενα 1 – 2 χρόνια. Παράλληλα τα χρέη προς τα ταμεία φτάνουν τα 31 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από 100% των ετησίων δαπανών για κύριες και επικουρικές συντάξεις. Μ’ άλλα λόγια, θα πρέπει να περιμένει κανείς μεγαλύτερες πιέσεις για περικοπές στις συντάξεις.
Ειδικά στο διάστημα 2019 – 2025, οι ανάγκες περικοπής της κρατικής χρηματοδότησης φαίνεται να συνδέονται με τις αυξημένες ανάγκες αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους.
Δεδομένου ότι το 1/3 των πρωτογενών κρατικών δαπανών διοχετεύονται στην καταβολή των κύριων συντάξεων, είναι αδύνατη οποιαδήποτε αναχρηματοδότηση του δυσθεώρητου ελληνικού δημοσίου χρέους, χωρίς την περικοπή της κρατικής επιχορήγησης του συνταξιοδοτικού. Με άλλα λόγια δεν είναι δυνατός ο συμβιβασμός μεταξύ της καταβολής των συντάξεων στο σημερινό τους επίπεδο και της αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους.
Είτε θα καταβάλλονται αξιοπρεπείς συντάξεις, είτε θα πληρώνεται το δημόσιο χρέος προς τους διεθνείς τοκογλύφους. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, όπως και όλες οι προηγούμενες, αποφάσισε από τον Ιούλιο του 2015 να δώσει προτεραιότητα στην αποπληρωμή ενός χρέους και όχι στην καταβολή συντάξεων. Αποφάσισε, δηλαδή, να ξεζουμίσει διπλά τους συνταξιούχους.
Από τη μια μεριά κόβοντας άμεσα τις αποδοχές τους και από την άλλη χρησιμοποιώντας τα φορολογικά έσοδα που συγκεντρώνονται τόσο από τους συνταξιούχους όσο και τους μισθωτούς για την καταβολή ενός χρέους που δεν δημιούργησε ο λαός.
Μόνο αηδία προκαλεί η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη γραμμή του ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία αποτελεί “δίκαιο” μέτρο η μεταφορά των πόρων που θα “εξοικονομηθούν” από τις περικοπές των αποδοχών των συνταξιούχων στα… παιδιά και στα εγγόνια τους, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος των 1,8 δισ. ευρώ που θα κοπούν από τις συντάξεις θα χρηματοδοτήσουν -εκτός από τη μείωση της συμμετοχής των συνταξιούχων στην φαρμακευτική κάλυψη- προγράμματα επιδότησης ενοικίου ή στεγαστικού δανείου, νέες θέσεις σε παιδικούς σταθμούς και γευμάτων σε Δημοτικά – Γυμνάσια, αλλά και αύξησης οικογενειακών επιδομάτων.
1) Πρώτα απ’ όλα αξίζει να σημειωθεί πως οι μειώσεις που θα υποστούν 900.000 συνταξιούχοι είναι εφάπαξ και μεγάλη, ενώ η συμμετοχή των ίδιων συνταξιούχων στη φαρμακευτική κάλυψή τους ποικίλει, δεδομένου ότι κάποιοι συνταξιούχοι λαμβάνουν πολλά φάρμακα, ενώ άλλοι ελάχιστα. Εξάλλου, υπενθυμίζεται πως από τον Ιούλιο έχουν αυξηθεί οι εισφορές όλων των συνταξιούχων για ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψή τους. Η εισφορά στις κύριες συντάξεις αυξήθηκε από το 4% στο 6%, ενώ επιβλήθηκε εισφορά 6% και στις επικουρικές συντάξεις. Συνολικά, οι συνταξιούχοι από το 2015 καταβάλλουν 500 – 600 εκατ. ευρώ περισσότερα από ό,τι πριν από το 2015 για φάρμακα και νοσοκομεία. Συνεπώς σε τι συνίσταται το “θετικό” μέτρο της επικείμενης μείωσης της συμμετοχής τους στην φαρμακευτική κάλυψη;
2) Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, το 50% των νοικοκυριών έχει ως βασικό εισόδημα τη σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς. Άρα, τι το ριζικά θετικό προσφέρει το γεγονός ότι μεταφέρονται με δημοσιονομικό τρόπο οι πόροι των συντάξεων σε κοινωνικούς πόρους; Εξάλλου, από 1.1.2020 θα μειωθεί το αφορολόγητο, γεγονός που θα τσακίσει τόσο τους συνταξιούχους, όσο και τους γονείς των παιδιών που θα αποκτήσουν σχολικά γεύματα κ.λπ.
Πρέπει να βάλουμε τέλος στο “μοίρασμα” μιας ” πίττας” η οποία συνεχώς μειώνεται λόγω της χρεοκοπίας του καπιταλισμού, βάζοντας τέλος στον ίδιο τον καπιταλισμό, τις κυβερνήσεις του και τα μνημόνιά τους.
Δ.Κ.
