Οι εκλογές και η άνοδος της μπλε μαρίν πανούκλας[1]

Με τις προσεχείς προεδρικές εκλογές και έπειτα τις κοινοβουλευτικές θα έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε υποψηφίους, συνδεδεμένους με κόμματα, και προγράμματα. Η παρούσα κατάσταση σηματοδοτείται, επιπρόσθετα στην καπιταλιστική κρίση, από την απόρροια της: τη δύναμη που έχει κατακτήσει το FN[2]και τον θανάσιμο κίνδυνο τον οποίο αντιπροσωπεύει. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να αποθαρρύνουμε όσους μπαίνουν στον πειρασμό μίας ψήφου διαμαρτυρίας, μα αυτοκτονικής. Το FN δεν είναι ένα ουδέτερο κόμμα ιδρυθέν το 1972, έχει ένα παρελθόν πιο παλιό και μια κληρονομία την οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν. Είναι διαφορετικό από τις άλλες πολιτικές οργανώσεις. Είναι μια οργάνωση φασιστικού τύπου, κληρονόμος τέτοιων οργανώσεων όπως οι παρακρατικές ομάδες των δεκαετιών του 1920 και του1930: ο Πύρινος Σταύρος, η Γαλλική Δράση, η Κουκούλα… εκ των οποίων, κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής και του καθεστώτος Βισύ, βρίσκουμε μέλη στη Μιλίτσια[3] του Πετέν και των συνεργατών. Οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει πολύ ακριβά της δράσης της Μιλίτσιας, όταν η άκρα δεξιά ήταν στην εξουσία.

Στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αρχίζουν οι εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι, είναι απολύτως φυσικό ότι στον αποικιακό στρατό θα βρούμε τα πρώην μέλη της Μιλίτσιας που έχουν δεχθεί άφεση, και απολύτως φυσικό είναι ότι οι πρώην συνεργάτες ασκούσαν τα βασανιστήρια ιδιαίτερα στην «Ινδοκίνα» (Βιετνάμ) και στη Βόρεια Αφρική (Αλγερία). Έτσι λοιπόν εμφανίζεται ο OAS[4], και η νεοφασιστική τρομοκρατία στην αρχή της δεκαετίας του 1960. Από το τέλος του πολέμου της Αλγερίας μέχρι τη γέννηση του FNτο 1972 προκύπτουν μικρές νεοφασιστικές οργανώσεις οι οποίες ανακυκλώνουν πρώην συνεργάτες και βετεράνους της OAS(οι οποίοι είναι συχνά οι ίδιοι). Από το 1972 το FNθα ενώσει λίγο-λίγο αυτό το μικρό γαλαξία οργανώσεων σε μια ομοσπονδία.

Αλλά αν το FNπαρουσιάζεται κατ’ αρχήν ως ένα ξενόφοβο κόμμα (πράγμα που είναι) δρώντας για την εθνική προτίμηση και ενάντια στους ξένους, δεν είναι ούτε αποκλειστικά ούτε πρωτίστως ξενόφοβο. Το FNέχει δείξει τον αντεργατικό του χαρακτήρα κάθε φορά που οι εργαζόμενοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την εργοδοσία, έχει συστηματικά πάρει θέση ενάντια στους εργαζόμενους (ξένης καταγωγής όσο και γαλλικής) σε αγώνα, οι απεργίες έχουν συστηματικά καταγγελθεί από αυτό, και σε ορισμένες περιπτώσεις κομάντο απεργοσπαστών έχουν επιτεθεί σε εργατικές συγκεντρώσεις. Συνοπτικά, αυτή η οργάνωση είναι αρχικά και πάνω από όλα μια οργάνωση αντεργατική και αντικοινωνική. Το FNπαρουσιάζεται σαν μια λύση στην κρίση. Αλλά δεν είναι λύση για τον κόσμο της εργασίας αλλά ένα ζωτικό πρόβλημα, αυτό της πλήρους εξουσίας στην εργοδοσία

Πολυάριθμοι εργάτες, δικαιολογημένα, δεν βλέπουν στον Φιγιόν και τον Μακρόν ούτε μια εναλλακτική ούτε ένα ανάχωμα ενάντια στο FN, είναι ο ένας ΚΑΙ ο άλλος μια διαφορετική λύση υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Ο ίδιος ο Μαντλίν, ο πρώην νεοναζί που έγινε φιλελεύθερος, πιστοποίησε το πρόγραμμα του Φιγιόν σαν «τον Ρομπέν των Δασών αλλά από την ανάποδη: κλέβει από τους φτωχούς για να τα δώσει στους πλούσιους». Ο Μακρόν θα έχει την ίδια πολιτική γι’ αυτό όσο περισσότερο ήταν δυνατόν έκρυψε το πρόγραμμα του. Και όταν, αναγκαστικά, έπρεπε να αποκαλυφθεί το σχέδιο του, είδαμε ότι ο Μακρόν δεν είναι παρά η συνέχιση της φιλελεύθερης πολιτικής των Σαρκοζί-Ολάντ, των δώρων για το κεφάλαιο, και της λιτότητας και της εγγυημένης ανεργίας για τους εργαζόμενους. Οι Φιγιόν και Μακρόν είναι η βεβαιότητα ότι η εκμετάλλευση και η επισφάλεια θα συνεχίσουν και θα επεκταθούν.

Λοιπόν ορισμένοι βλέπουν στον Αμόν μια εναλλακτική στον κίνδυνο της ανόδου του FN, ως εκ τούτου λυπούνται που η ένωση με τον Μελανσόν δεν έγινε δεν πραγματοποιήθηκε. Για εμάς, και παρά το ότι είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο, τους θεωρούμε και τους δύο ανίκανους να υπερασπιστούν το εργατικό συμφέρον. Το βασικό εισόδημα, του Αμόν είναι ένα δέλεαρ, είναι αποδεκτό από μια μερίδα της εργοδοσίας. Πέραν του ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με 750 ή 800 ευρώ, αυτό το βασικό εισόδημα θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη μείωση των μισθών. Τελικά, ο Αμόν δεν έσπασε με το PS[5], βρίσκουμε ανάμεσα στους υποστηρικτές όλους τους αξιωματούχους του PSπου έχουν συμμετάσχει στην κυβέρνηση Ολάντ. Χειρότερα: το PS, δια στόματος ΛεΓκεν και Καμπαντελίς, απαιτούν από τον Αμόν να υπερασπιστεί τα αντεργατικά μέτρα αυτής της κυβέρνησης. Λοιπόν, ο Αμόν ανακοινώνει ότι δεν θα ανακαλέσει κατ’ ανάγκη ολόκληρο το «LoiTravail»[6], ενώ το PSαπείλησε ότι θα ψηφίσει Μακρόν, η απάντηση του Αμόν είναι να δώσει εχέγγυα πίστης και καλής διαγωγής στη δεξιά αυτού του κόμματος.

Ο Μελανσόν λοιπόν ήταν σε πλεονεκτική θέση όταν ζήτησε σαφήνεια από τον Αμόν. Είναι το ελάχιστο. Αλλά ο ίδιος ο Μελανσόν με την 6η Δημοκρατία σπέρνει τη σύγχυση: γιατί ο κόσμος της εργασίας δεν έχει ανάγκη από μια πολλοστή αστική Δημοκρατία αλλά από την Πρώτη εργατική Δημοκρατία. Επιπλέον ο Μελανσόν σκιαγραφεί την Ευρώπη σαν την αιτία όλων μας των δεινών. Λες και οι γάλλοι καπιταλιστές είναι προτιμότεροι σε σχέση με τους ξένους καπιταλιστές. Είναι ένας αντιπερισπασμός. Με τον προστατευτισμό του ο Μελανσόν ενθαρρύνει τον εθνικισμό. Θέλει να επαναλάβουμε το 1914; Ο εχθρός μα δεν είναι ο ξένος, είναι η δική μας η μπουρζουαζία, οι δικοί μας καπιταλιστές. Ούτε ο Αμόν ούτε ο Μελανσόν δεν προτείνουν την ανατροπή του καπιταλισμού, δεν είναι λοιπόν λύση ενάντια στο FN. Γιατί για να συντρίψουμε το φασισμό πρέπει να τελειώνουμε με το έδαφος επάνω στο οποίο βλασταίνει. 

Ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο καλούμε να εργαστούμε μαζί με τους αγωνιστές των εργατικών οργανώσεων. Δεν είμαστε εχθρικοί από θέση αρχής σε περίοδο εκλογών και καλούμε σε ψήφο υπέρ του NPAκαι της LO. Κάνουμε κάλεσμα και στις δύο οργανώσεις να παλέψουμε μαζί ενάντια στην άνοδο του μπλε μαρίν φασισμού ενώνοντας τις δυνάμεις μας στους δρόμους. Αλλά διαβεβαιώνουμε πως η αποφασιστική πάλη θα διεξαχθεί με τους συναδέλφους μας στις επιχειρήσεις, στις πόλεις και στο δρόμο, στα λύκεια και στα πανεπιστήμια, και με άλλες εργατικές οργανώσεις όπως είναι τα συνδικάτα (CGT, Sud-Solidaires, κλπ.). Αυτό είναι που εμείς ονομάζουμε το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο. Με αυτό το εργαλείο, μπορούμε να παλέψουμε το FNκαι να συνεχίσουμε μέχρι την ανατροπή-κατάργηση του καπιταλισμού.