Ίσως ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν ήταν τόσο υποκριτικές όσο σήμερα και, μάλιστα, σε δύο τόσο «καυτά» κοινωνικά μέτωπα, όπως το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό, τα οποία αφορούν άμεσα ή έμμεσα τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Το κυβερνόν κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει ήδη μειώσει τις συντάξεις το 2015 -2018 και έχει ψηφίσει άγριες περικοπές στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις από το 2019 και έπειτα, διατείνεται ότι δεν θέλει, αλλά ούτε και είναι «αναγκαίο» να επιβάλλει αυτές τις περικοπές. Εξάλλου, υπόσχεται μία μηδαμινή αύξηση του κατώτατου μισθού (αν και μειώνονται συνεχώς επί των ημερών του αμοιβές των μισθωτών) αλλά και μία ψευτο-επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η Νέα Δημοκρατία, ενώ ψήφισε από το 2012 έως το 2014, τις πιο μεγάλες έως σήμερα περικοπές στις συντάξεις, ζητά τώρα να μη γίνουν νέες περικοπές.
Την ίδια ώρα, όμως, η νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά ΝΔ του Μητσοτάκη και του Γεωργιάδη ζητά μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων, η οποία -αν συνέβαινε- θα οδηγούσε σε ελλείμματα τα ταμεία και έτσι σε ανάγκη για νέες περικοπές στις συντάξεις. Παράλλλα η Δεξιά υποστηρίζει τη συνέχιση της πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι τα υπερ-πλεονάσματα στους προϋπολογισμούς των ταμείων, τα οποία επιτέυχθηκαν ακριβώς λόγω της φορο-εισφορο-λεηλασίας αλλά και των ήδη συντελεσθέντων περικοπών στις νέες συντάξεις, είναι τόσο υψηλά που δεν χρειάζονται πλέον περικοπές. Χωρίς αυτές, όμως, δεν «βγαίνουν» τα νούμερα για τη διατήρηση των υπερπλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, τα οποία έχει δεσμευθεί να επιτύχει.
Κόντρα στην υποκριτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ η οποία επιβάλλεται από την πολιτική τους αδυναμία να επιβάλλουν τα νέα μέτρα στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου, τάσσονται ο ΣΕΒ, η Γερμανική κυβέρνηση, αλλά και το ΔΝΤ.
Όλοι τους θεωρούν δεδομένου ότι οι περικοπές στις συντάξεις πρέπει να επιβληθούν για να καταστεί «βιώσιμο» το ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή να απορροφά τόσο λίγες δημόσιες δαπάνες ώστε να ξεπληρώνονται απρόσκοπτα οι δόσεις του δημόσιου χρέος στους διεθνείς τοκογλύφους.
Αυτό δεν σημαίνει πως αποκλείεται να γίνει δεκτή από τους δανειστές μια πιο ήπια εφαρμογή των περικοπών ή ακόμα και μια προσωρινή αναστολή τους, προκειμένου να αποφευχθεί κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα, για πρώτη φορά ουσιαστικά μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία.
Γι’ αυτό, «ψήνονται» σενάρια μιας άλλης πολιτικής διαχείρισης των περικοπών, είτε πριν, είτε μετά τις εκλογές.
Ο λαός δεν πρέπει να περιμένει τα πολιτικά «μαγειρεία» της αστικής τάξης. Πρέπει να δράσει άμεσα.
Να αποτρέψει τις περικοπές, ανατρέποντας από τα κάτω και από τα αριστερά τη σημερινή αστική ψευτο-αριστερή κυβέρνηση και να εμποδίσει την επάνοδο της δεξιάς στην εξουσία. Για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία και τη σοσιαλιστική αναδιοργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας, μαζί και της ασφάλισης.
