ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ - ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

 

 

Δραματική περικοπή των συντάξεων την περίοδο 2019 -2021 προμηνύει η πρόσφατη ”Έκθεση Γήρανσης” της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν για την Ελλάδα και η ”κρυφή” ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για όλα τα  ασφαλιστικά ταμεία που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου.

 

Η εν λόγω Έκθεση προβλέπει πως έως το 2030 οι δαπάνες των ταμείων για συντάξεις θα ανέλθουν στο 12% του ΑΕΠ. Την ίδια χρονική στιγμή, τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές θα ανέλθουν στο 12,3% του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, τα έσοδα από εισφορές θα «επαρκούν» για την καταβολή των συντάξεων.

Πως θα συμβεί αυτό; Μέσω της δραματικής περικοπής των συντάξεων την περίοδο 2019 -2021. Αυτή θα επιτευχθεί μέσω του περιορισμού της “προσωπικής διαφοράς” στις συντάξεις οι οποίες μετά τον επανϋπολογισμό τους -βάσει των διατάξεων του νόμου Κατρούγκαλου- θα πέσουν σε επίπεδο πολύ κάτω από το σημερινό. Παράλληλα, για την επόμενη 3ετία, δεν θα δοθεί καμία ονομαστική αύξηση, ανάλογα με την πορεία του ΑΕΠ και του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.

 Όπως προκύπτει από την ”Έκθεση Γήρανσης” της Κομισιόν, η μείωση των συντάξεων θα είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά θα εξαφανίσει την ανάγκη για κάθε  κρατική επιχορήγηση στα ταμεία.

”Κρυφή”  ρήτρα μηδενικού ελλείμματος  για όλα τα  ασφαλιστικά ταμεία προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου. Αυτό αποκάλυψε εμμέσως πλην σαφώς η ετήσια ”Έκθεση Γήρανσης” της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν.

 

Συγκεκριμένα, η εν λόγω Έκθεση προβλέπει πως έως το 2030 οι δαπάνες των ταμείων για συντάξεις θα ανέλθουν στο 12% του ΑΕΠ.

Την ίδια χρονική στιγμή, τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές θα ανέλθουν στο 12, 3% του ΑΕΠ.

Με άλλα λόγια, τα έσοδα από εισφορές θα επαρκούν για την καταβολή των συντάξεων. 

Πως θα συμβεί αυτό; Μέσω της δραματικής περικοπής των συντάξεων την περίοδο 2019 -2021.

Αυτή θα επιτευχθεί μέσω του περιορισμού της “προσωπικής διαφοράς” στις συντάξεις οι οποίες μετά τον επανϋπολογισμό τους -βάσει των διατάξεων του νόμου Κατρούγκαλου- θα πέσουν σε επίπεδο πολύ  κάτω από το σημερινό. Παράλληλα, για την επόμενη 3ετία, δεν θα δοθεί καμία ονομαστική αύξηση, ανάλογα με την πορεία του ΑΕΠ και του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.

 Όπως προκύπτει από την ”Έκθεση Γήρανσης” της Κομισιόν, η μείωση των συντάξεων θα είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά θα εξαφανίσει την ανάγκη για κάθε  κρατική επιχορήγηση στα ταμεία. 

Έτσι οι συντάξεις θα πληρώνονται μόνο από τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές. Το ”καθεστώς” αυτό ισχύει ήδη για τις επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ. Οι παροχές αυτές χορηγούνται από το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών  (ΕΤΕΑΕΠ) αποκλειστικά με βάση τα έσοδα από εισφορές, χωρίς καμία επιχορήγηση από το κράτος.

Έτσι αν το ΕΤΕΑΕΠ δεν έχει τους αναγκαίους πόρους από εισφορές, θα πρέπει είτε να ρευστοποιήσει την περιουσία του, είτε να κόψει συντάξεις, προκειμένου να μη δημιυργηθεί κανένα έλλειμμα.

Το ίδιο ”καθεστώς” μεθοδεύεται σιωπηρά  -με όχημα τις περικοπές της επόμενης 3ετίας- και για τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), ο οποίος χορηγεί τις κύριες συντάξεις.

Μ’ άλλα λόγια, μεθοδεύεται η πλήρης έξοδος του κράτους από την χρηματοδότηση των συντάξεων. 

Αυτός είναι ο άρρητος όρος τον οποίο έχουν θέσει οι δανειστές προκειμένου να δεχθούν ότι ο ελληνικός Κρατικός Προϋπολογισμός μπορεί να πετύχει τα πανύψηλα πρωτογενή πλεονάσματα τα οποία απαιτούνται για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους.

 Με άλλα λόγια, η μείωση του δημοσίου χρέους περνά μέσα από τη μείωση των συντάξεων. Η μέση μείωση στις συντάξεις -ιδίως την επόμενη τριετία- θα φτάσει 14,7 μονάδες. 

Έτσι, οι  συνταξιούχοι θα πληρώσουν όχι μόνο τη συσσώρευση κρατικών οφειλών προς τους διεθνείς δανειστές, αλλά και την διαχρονική μείωση των εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες καταβάλλουν οι εργαζόμενοι, οι αυταπασχολούμενοι και οι εργοδότες.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι τα επόμενα χρόνια αναμένεται παραπέρα μείωση της ανεργίας. Αυτό σημαίνει πως  οι αμοιβές των νέων εργαζομένων που θα προσλαμβάνονται, θα συνεχίσουν να πέφτουν τα επόμενα χρόνια, παρά το ”τσεκούρι” 25% που έχουν υποσθεί κατά μέσο όρο εδώ και οχτώ χρόνια. Άρα όχι μόνο οι συνταξιούχοι, αλλά και οι εργαζόμενοι θα δουν τις αποδοχές τους να συνθλίβονται και μετά το Μνημόνιο, το οποίο τελειώνει τον προσεχή Αύγουστο. Τόσο ”δίκαιη” είναι η ανάπτυξη που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι γι’ αυτό που η κυβέρνηση ”καίγεται” να διευρύνει τους μηχανισμούς κρατικής χορήγησης επιδομάτων, τακτικών -όπως το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, το αυξημένο επιδομα τέκνων και το επίδομα στέγασης- αλλά και έκτακτο -όπως το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης- που δίδεται στο τέλος κάθε χρόνου από το υπερ -πλεόνασμα του Προϋπολογισμού στους φτωχούς, μαζί και τους συνταξιούχους.

Δηλαδή, η  ψευτο-αριστερή Κυβέρνηση, κατ’ εντολή του ΔΝΤ, της Κομισιόν και του ΣΕΒ, επιχειρεί να αντικαταστήσει το ”κοινωνικό” κράτος με ένα κράτος ”αλληλεγγύης”.

Ο στόχος τους είναι να απεμπλακεί το κράτος από τη σταθερή συμβολή του σε τακτικές ασφαλιστικές παροχές -όπως οι συντάξεις οι οποίες δίδονται ανάλογα με τον ασφαλιστικό βίο των εργαζομένων-  και η εμπλοκή του μόνο σε ελαστικές κρατικές παροχές (επιδόματα) τα οποία δίδονται ανάλογα με το εκάστοτε ετήσιο συνολικό εισόδημα κάθε εργαζομένου.

Δηλαδή, παράλληλα, με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η αστική τάξη και αυτής της χώρας προχωρά στην ελαστικοποίηση των δημοσίων κοινωνικών παροχών.

 

Αυτή είναι η ουσία των ανατροπών που έχουν ξεκινήσει από το 2015 -επί ΣΥΡΙΖΑ- και θα κορυφωθούν το 2019 -2021. Αυτά ήδη εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση. Αυτά θα εφαρμόσει οποιαδήποτε άλλη αστική Κυβέρνηση, με ή χωρίς κάποια καθυστέρηση, με ή χωρίς παραλλαγές, ανάλογα με τον πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό δυνάμεων. Επόμενο crash test είναι το τέλος του 2018. Γι’ αυτό, οι εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι εργάτες πρέπει να παλέψουνε ενάντια στην κυβέρνηση. Μην περιμένει κανείς καμία ”εναλλακτική” διέξοδο από τους καπιταλιστές, τα κόμματα και τα υποχείριά τους. Τη μόνη εναλλακτική μπορούν να τη δώσουν οι ίδιοι οι εργάτες. Αφού, όμως, την επεξεργαστούν συλλογικά οι ίδιοι, μέσα στις οργανώσεις τους. Με βάση αυτήν την επεξεργασία, θα μπορέσουν οι εργάτες να διαμορφώσουν το δικό τους πολιτικό πρόγραμμα και το δικό τους σχέδιο δράσης.

 

Δ.Κ.