Ο διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου Σωκράτης Ντριάρχος, η εισαγγελεία Ρεθύμνου και η έδρα του Δικαστήριου Ανηλίκων Ρεθύμνου, είναι οι καταρχήν ένοχοι για την καταδίκη των τριών μαθητών του Γυμνασίου Ρεθύμνου, τη Δευτέρα 22 Μάη, με ποινή «80 ημερών κοινωνικής εργασίας» που πρέπει να εκτελέσουν στο Δήμο Ρεθύμνου.
Αυτή η βαρβαρότητα επιβλήθηκε μετά την καταγγελία του διεθυντή για την κατάληψη του σχολείου τον περασμένο Σεπτέμβρη. Οι μαθητές «δόθηκαν» από τον διευθυντή-ανθρωποφύλακα σαν οι «πρωτεργάτες» και «υποκινητές» της κατάληψης, με ξεκάθαρη αναφορά στα ενοχοποιητικά στοιχεία της απόφασης την δράση τους στην συντονιστική επιτροπή κατάληψης του σχολείου. Μαζί με τους μαθητές στα δικαστήρια σύρθηκαν και οι γονείς τους, με την κατηγορία της παραμέλησης ανηλίκων, χωρίς όμως να καταδικαστούν. Η ΕΛΜΕ Ρεθύμνου έχει αποφασίσει να προτείνει στη γενική συνέλευση του σωματείου, τη διαγραφή του εν λόγω διευθυντή.
Η Κυβέρνηση επιχειρεί να περιορίσει το ζήτημα στο επίπεδο της «εκπαιδευτικής κοινότητας». Είναι η διάχυτη ανησυχία της Κυβέρνησης για τις πολιτικές συνέπειες κάθε τέτοιας εκδήλωσης του κράτους-καταστολής που εκδηλώνεται στην επέμβαση του Υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου, ο οποίος για την δικαστική απόφαση ρίχνει τις ευθύνες στον διευθυντή και τις τοπικές δικαστικές αρχές. Στη συνέχεια βέβαια το Υπουργείο έκανε δεύτερη «επαναληπτική δήλωση» στην οποία αφαίρεσε ακόμα και αυτήν την καταγγελία στο Δικαστήριο Ανηλίκων και την αναφορά «στην κατάργηση του μαθητικού ιδιώνυμου», του νόμου του 1999-2000 με το οποίο δεκάδες μαθητές έχουν διωχθεί για καταλήψεις. Όλες αυτές οι προσχηματικές κινήσεις (μαζί και η επέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ενάντια στην απόφαση του δικαστηρίου), γίνονται όχι τόσο για να διαχειριστούν πολιτικά αυτό το ζήτημα όσο κάτω από τον κίνδυνο που αναπτύσσεται πλέον ανοιχτά: τη μαζική συνειδητοποίηση του ασυμβίβαστου ανάμεσα στη νεολαία και την εργατική τάξη από τη μία και την αμετάκλητα φθαρμένη, «αριστερή» διαχείριση της κρίσης εξουσίας του χρεοκοπημένου καπιταλισμού από την άλλη. Η Κυβέρνηση του κράτους-καταστολής δεν «αλλάζει», μόνο διαλύεται, για την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό.
Ερν. Αγγελής
