Οι μισθωτοί τεχνικοί καταλαμβάνοντας τον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο της παραγωγής, ανάμεσα στην εργοδοσία και τους χειρώνακτες εργάτες, έχοντας την τεχνική γνώση της διεύθυνσης και της οργάνωσης της παραγωγής, παίζουν ένα σημαντικότατο ρόλο στον πολιτικό σχεδιασμό και την πολιτική δουλειά των παραγωγών και του εργατικού κινήματος συνολικά. Μιλώντας από την άποψη της προοπτικής της οικοδόμησης της κομμουνιστικής κοινωνίας και ειδικά εκείνης της επαναστατικής τάσης που πιστεύει ότι η κομμουνιστική κοινωνία χτίζεται στους χώρους δουλειάς, στους χώρους όπου ζει και αναπνέει η εργατική τάξη ή ότι η οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας περνά αναγκαστικά μέσα από την αυτοδιαχείριση και αυτοοργάνωση της παραγωγής από τους ίδιους τους εργάτες, τότε αναγκαστικά αναγνωρίζει τον κρίσιμο πολιτικά ρόλο του ενδιάμεσου στρώματος των μηχανικών. Πόσο μάλλον τον κρίσιμο ρόλο ενός σωματείου όπως το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών που μιλά στο όνομα της εργατικής τάξης και αναγνωρίζει τον ηγεμονικό της ρόλο.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών με διαρκή καθημερινή πολιτική δραστηριότητα, με αποκλεισμούς στο υπουργείο εργασίας και στο ΤΣΜΕΔΕ, με στασεις εργασίας και συνεχείς παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς της ελαφριάς και βαριάς βιομηχανίας, των κατασκευών, των υπηρεσιών, με συνεχή παρουσία στο εργατικό κίνημα, συγκροτεί μια αναμφισβήτητη πρωτοπορία στους τεχνικούς πανεπιστημιακής μόρφωσης. Η οικονομική και πολιτική χρεοκοπία δεν αρκεί για να οδηγήσει το μετέωρο βήμα των ενδιάμεσων στρωμάτων στην αποδοχή της εργατικής πολιτικής. Χρειάζεται και η συνειδητή ταξική τοποθέτηση. Και είναι η συνειδητή ταξική τοποθέτηση που βοηθά το ΣΜΤ να ξεπερνά τα εμπόδια όλων των παιδικών ασθενειών του κλαδικού συνδικαλισμού:
Τα ιδιαίτερα οικονομικά και εργασιακά συμφέροντα που απορρέουν από την φύση του επαγγέλματος δημιουργούν φυγόκεντρες τάσεις και μια μόνιμη παγίδα ενάντια στην αναγκαία ενότητα του εργατικού κινήματος. Οι τάσεις αυτές ενισχύονται στους μισθωτούς τεχνικούς από την φύση της θέσης τους στην παραγωγή, ως ενδιάμεσων στελεχών, που δημιουργεί αναγκαστικά αποστάσεις από τους χειρώνακτες εργάτες. Η διασπορά των μελών του σωματείου, σε έναν μεγάλο αριθμό εργοστασίων και χώρων δουλειάς αλλά και σε ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών τομέων παραγωγής με διαφορετική παραγωγική δραστηριότητα και διαφορετικές παραγωγικές μεθόδους δημιουργεί μεγαλύτερα εμπόδια. Η διασπορά σε πολλές μονάδες παραγωγής στερεί από τα κλαδικά σωματεία το ισχυρότερο όπλο αντίστασης, σε αντίθεση με τα εργοστασιακά σωματεία, το σταμάτημα της παραγωγής σε ένα εργοστάσιο ή σε ένα κλάδο παραγωγής.
Το ΣΜΤ ξεπερνά τα εμπόδια συμμετέχοντας ενεργά σε κάθε συντονισμό εργοστασιακών σωματείων αλλά κυρίως τοποθετώντας τον εαυτό του στο χώρο της μαχητικής αριστεράς, αναζητώντας κοινούς πολιτικούς τόπους με την εργατική τάξη. Στην σημερινή συγκυρία οι κοινοί τόποι βρέθηκαν στους αγώνες για το ασφαλιστικό. Οι μισθωτοί τεχνικοί μέσα από ένα δαιδαλώδη μηχανισμό ασφάλισης οδηγήθηκαν σε ομηρία από το ΤΣΜΕΔΕ και την εργοδοσία. Οι πτυχιούχοι μηχανικοί είναι δέσμιοι ενός μηχανισμού απομύζησης εισοδήματος από την πρώτη ημέρα του επαγγελματικού βίου που δένει την άδεια εξάσκησης του επαγγέλματος με την ασφαλιστική ενημερότητα. Υποχρεώνονται να πληρώνουν τουλάχιστον 2.500 ευρώ τον χρόνο στο ΤΣΜΕΔΕ για να κρατούν σε ισχύ την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος ακόμη και σε περιόδους ανεργίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των μηχανικών εργάζεται με δελτίο παροχής υπηρεσιών και υποχρεώνεται να πληρώνει το 27% χωρίς τις κρατήσεις των φόρων, για να κρατά την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος σε ισχύ και για να εξασφαλίσει το κατώτερο επίπεδο συντάξεων μετά από 35 χρόνια δουλειάς. Το 5% αυτών των εισφορών πληρώνεται για την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από το κράτος και όχι από το ασφαλιστικό ταμείο του κλάδου. Στα οκτώ τελευταία χρόνια της κρίσης, της αποβιομηχάνισης και της έκρηξης της ανεργίας, οι άνεργοι μισθωτοί μηχανικοί έχουν σωρεύσει τεράστια ποσά σαν ατομικά χρέη προς το ΤΣΜΕΔΕ χωρίς προοπτική αποπληρωμής. Ο διακανονισμός πολλές φορές είναι αδύνατος με την ανεργία στα ύψη και οι μηχανικοί οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην εγκατάλειψη του επαγγέλματος. Από την άλλη μεριά το ταμείο του ΤΣΜΕΔΕ με τα υψηλά αποθεματικά που προέρχονται από τις εισφορές των μηχανικών, απαλλαγμένο επίσης της υποχρέωσης της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, λειτουργεί σαν πολύ αποδοτικός κουμπαράς για τα επενδυτικά σχέδια των εργοδοτών και μεγαλοεργολάβων. Είναι ενδεικτικό ότι το ΤΣΜΕΔΕ έχει επενδύσει σχεδόν 1 δις σε αγορές επισφαλών ομολόγων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κατευθύνθηκαν στην στήριξη της Attica Bank.
Η διαρκής απαξίωση, η υπερεκμετάλλευση και προπάντων η έλλειψη κοινωνικών στηριγμάτων οδηγεί τους μισθωτούς τεχνικούς και άλλα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα, στον αγώνα δίπλα στο βιομηχανικό προλεταριάτο. Όμως η σταθερότητα αυτών των συμμαχιών θα κριθεί από την αποτελεσματικότητα της πάλης των εργατών, από την ικανότητά τους να πετυχαίνουν νίκες απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης, τραπεζιτών και βιομηχάνων και όχι μόνο στο ασφαλιστικό. Αυτό επίσης εξαρτάται από την ικανότητα της επαναστατικής πτέρυγας του προλεταριάτου να επιβληθεί των κάθε λογής ρεφορμιστικών και συμβιβαστικών τάσεων εντός του κινήματος. Σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον προς το παρόν, η εργατική τάξη φαίνεται να κερδίζει ένα πολύτιμο σύμμαχο…..
Κατερίνα Α. – Τ.Α.
