Κωστής Στεφανόπουλος: Ο πρόεδρος της «Μπελ επόκ»
Από τον Κωστή Στεφανόπουλο μπορούμε να θυμηθούμε πολλά πράγματα. Όπως και να έχει το “ο νεκρός δεδικαίωται” δεν σημαίνει “ο νεκρός δικαιώνεται”.
Έχουμε λοιπόν να θυμηθούμε ότι ήταν ως δικηγόρος ο δημόσιος κατήγορος στις δίκες των οικοδόμων το 1961 που επιβεβαίωσαν την συνεργασία του δικαστικού παρακράτους με την επερχόμενη χούντα. Λένε μάλιστα ότι ο πύρινος καταγγελτικός λόγος του και το μάτι που γυάλιζε και σπινθηροβολούσε στις αγορεύσεις του ως δικηγόρος ήταν χαρακτηριστικός όταν αντιμετώπιζε τους κομμουνιστές συνδικαλιστές οικοδόμους. Για τον ρόλο του άλλωστε αυτό προωθήθηκε και εξελέγη το 1964 ως βουλευτής ΕΡΕ την εποχή που εξυφάνθηκε η αποστασία που οδήγησε τους δικτάτορες στη νίκη τους το 1967.
Ήταν στην Αχαΐα κατά την μεταπολίτευση, εκτός από τοπικός κομματάρχης της ΝΔ με χιλιάδες κουμπαριές και εκατοντάδες διορισμούς, αυτός που το 1981-82 δημιούργησε τα τοπικά τάγματα των Κενταύρων και Ρεϊντζερς με επικεφαλής τον Γ. Καλαμπόκα οι οποίοι μετά από 10 χρόνια θα δολοφονούσαν τον καθηγητή Ν. Τεμπονέρα. Στο μεταξύ σε όλη την δεκαετία του 80 αυτοί, θα τρομοκρατούσαν φοιτητές και εργαζόμενους στην Πάτρα και στο Αίγιο παίρνοντας μέρος σε όλα τα μεγάλα επεισόδια σε δημοτικές εκλογές, φοιτητικές συνελεύσεις και απεργίες. Ενδιάμεσα μάλιστα το 1984 ο ίδιος ο Καλαμπόκας αποφασίζοντας την τελευταία στιγμή να στηρίξει τον Μητσοτάκη και όχι τον Στεφανόπουλο στις εσωκομματικές εκλογές ανάδειξης αρχηγού της ΝΔ, φέρεται να έχει ξυλοκοπήσει άγρια τον τέως αρχηγό του, στριμώχνοντας τον στο ασανσέρ του ξενοδοχείου στο οποίο γίνονταν μια κρίσιμη συνεδρίαση της ΝΔ Αχαΐας.
Επί της ηγεσία του στο απόκομμα που έφτιαξε φεύγοντας από την ΝΔ, δηλαδή στην ΔΗΑΝΑ, ο Στεφανόπουλος προώθησε κάθε τυχάρπαστο πολιτευτή για να συμπληρώσει ψηφοδέλτιο. Ένας από αυτούς, ένας πρώην χουντικός κοινοτάρχης από τα Γλυκά Νερά, κάποιος Κατσίκης, ήταν αυτός που εξελέγη εξαιτίας του άθλιου εκλογικού νόμου με μόλις 247 ψήφους και αποτέλεσε τον 151ο βουλευτή που στήριξε την αυτοδύναμη κυβέρνηση του Μητσοτάκη το 1990 εκβιαστικά σχεδόν, και αναγκάζοντας τον Στεφανόπουλο να συναινέσει και μάλιστα εξέλεξε και πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κ. Καραμανλή, θυμίζοντας ταυτόχρονα τις χειρότερες παραδόσεις της επίσημης δεξιάς: αποστασία κατά εξακολούθηση και στήριξη από τους χουντικούς. Για τις υπηρεσίες του ο Μητσοτάκης διόρισε λένε την κόρη του Κατσίκη σε μια αργομισθία στο δημόσιο έναντι παχυλής αμοιβής. Μια υπόθεση που έφτασε κάποια στιγμή στα δικαστήρια και κουκουλώθηκε.
Όταν ολοκλήρωσε το έργο του, δηλαδή κυβέρνηση, πρόεδρο της Δημοκρατίας, και προσωρινές άδειες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, το μηντιακό σύστημα τον έβγαλε στην εφεδρεία. Η ΔΗΑΝΑ διαλύθηκε και ο ίδιος ιδιώτευσε για λίγα χρόνια.
Ο γραφών αυτές τις γραμμές, τον θυμάται στις αρχές της δεκαετίας του 90 κάθε αρχή του μήνα να περπατάει μονάχος του με σορτσάκι και σαγιονάρα και να πηγαίνει να εισπράξει τα ενοίκια από τις δύο μεγάλες πολυκατοικίες που είχε στην διάθεση του στην Πλατεία Όλγας στην Πάτρα, δίπλα από το καφενείο στο Εργατικό Κέντρο της πόλης και να πέφτει θύμα των σκωπτικών πειραγμάτων των εργατών που του φώναζαν ανάμεσα στα άλλα «Κοίτα πώς κατάντησε ο μπάρμπας που μας έβγαλε το λάδι επί δεκαετίες. Τυχερός είσαι που δεν είμαστε εκδικητικοί»…
Αλλοίμονο, η αστική τάξη είναι!!!
Έτσι τον έβγαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου από την ναφθαλίνη λίγο πριν πεθάνει και στηρίχθηκε και από το ΠΑΣΟΚ και την ακροδεξιά ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά, ως πρόεδρος της δημοκρατίας με σκοπό να υπογραμμίσει την “εκσυγχρονιστική μετάλλαξη” του ΠΑΣΟΚ και του συνόλου του αστικού πολιτικού συστήματος. Ήταν η εποχή του υπέρμετρου δανεισμού, της χρηματιστηριακής φούσκας, της καπιταλιστικής επέκτασης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, των Ολυμπιακών Αγώνων…. με δύο λόγια όλα αυτά που πληρώνουμε σήμερα. Αυτής της εποχής ο Στεφανόπουλος ήταν ο διακοσμητικός και εμβληματικός πρόεδρος.
Η αστική τάξη της χώρας και τα ΜΜΕ της θρηνούν σήμερα με νοσταλγία τον πρόεδρο της σύντομης “μπελ επόκ” του καπιταλιστικού νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού που προσπάθησε να αναβάλλει την εκδήλωση της κρίσης του.
Γιώργος Χλωρός
