του Σωτήρη Παπαδημητρίου
Στις 16 Ιανουαρίου 2021 μετά από έκτακτη σύσκεψη στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας στην περιφερειακή ενότητα Βοιωτίας, με εντολή του υπουργού Πολιτικής Προστασίας Χαρδαλιά, επιβλήθηκε σκληρό λοκντάουν στη Βοιωτία. Ηανακοίνωση της Πολιτικής Προστασίας προκάλεσε αντιδράσεις μιας και αναμενόταν το άνοιγμα των καταστημάτων.
Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα από τις 12 Ιανουαρίου 2021 η αντιπεριφερειάρχης είναι: Ενεργά κρούσματα 180, καραντίνες από στενές επαφές 476. Όμως το 65% των κρουσμάτων ιχνηλατικά οφείλεται σε νοσούντες που μετακινούνται Θήβα-Λιβαδειά και ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι τα 44 χρόνια. Στην απόφαση βαρύνουσα σημασία έλαβαν οι ιδιαιτερότητες του νομού Βοιωτίας, όπως το ότι τα σύνορά της με την Αττική εκτείνονται σε πολλά χιλιόμετρα και διαθέτει στην επικράτεια της πάνω από 1.000 εργοστάσια, τόσο στις περιοχές Οινόφυτα, Σχηματάρι, Θήβα αλλά και Θίσβη, Λιβαδειά και Άσπρα Σπίτια. Σε αυτές της περιοχές υπάρχει μεγάλη μετακίνηση εργατικού δυναμικού σε καθημερινή βάση από Αθήνα και Βοιωτία.
Τα παραπάνω είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Όμως τα ερωτήματα του κόσμου που δημιουργεί η νέα κατάσταση δεν παίρνουν απάντηση. Ερωτήματα όπως:
Γιατί δεν επιβλήθηκε καμία απαγόρευση ή κάποια παρέμβαση στις μετακινήσεις του εργατικού δυναμικού στις βιομηχανικές περιοχές που όπως φαίνεται λόγω της αναγκαίας κινητικότητας είναι τοπ στην μετάδοση του ιού;
Ενώ οι ανάγκες αντιμετώπισης του ιού θέλουν περισσότερα μέσα μετακίνησης, σε αυτές τις περιοχές έχουν εκμηδενιστεί τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ και του ΟΣΕ.
Έχουν ληφθεί μέτρα παρακολούθησης της ασφάλειας και της υγιεινής, τόσο στην εργασία, όσο και στην μεταφορά του εργατικού δυναμικού; Με ποιον τρόπο ελέγχεται η τήρηση, ή η συμμόρφωση στους κανόνες, όσων εμπλέκονται στον τρόπο εργασίας και μεταφοράς των εργατών;
Οι εργαζόμενοι μετακινούνται με μέσα μεταφοράς που παρέχουν οι εργοδότες, αλλά προτιμούν σε μεγάλο ποσοστό τα οχήματά τους, ακόμα και χωρίς καμία συμμετοχή στο νέο κόστος μεταφοράς από τον εργοδότη. Αλλά είναι αρκετοί και αυτοί που μετακινούνται με τα ελάχιστα πλέον δρομολόγια του ΟΣΕ και των ΚΤΕΛ. Ακόμα είναι γνωστό πως δεν έχει σταματήσει (αν και αραίωσε), ούτε η μεταφορά εργατών με κλειστά μη επαρκώς αεριζόμενα βανάκια από τους εργολάβους που παρέχουν φτηνό προσωπικό, με ημερήσιες συμβάσεις, σε όλη την βιομηχανική περιοχή. Μια μορφή εργασίας που πέρα από την εξαθλίωση την υπερεκμετάλλευση και την καταπόνηση που επιβάλει στον εργαζόμενο, σήμερα γίνεται και άκρως επικίνδυνη για την μεταφορά του ιού. Πρόκειται για εργασία που παρέχεται όπου και όταν ζητηθεί, από έναν εργαζόμενο σε πολλούς και μη σταθερούς εργοδότες και εργασιακούς χώρους. Το χαμηλό κόστος και η περιοδικότητα στο χρόνο και τον τόπο την κάνουν ανεξέλεγκτη και έτσι πηγή μετάδοσης.
Οι υπάλληλοι του υπουργείου εργασίας που έχουν επιφορτιστεί με το καθήκον του έλεγχου των συνθηκών εργασίας και μεταφοράς σε όλη την Βοιωτία, των περί των 2.000 βιομηχανικών μονάδων στη Λιβαδειά και τη Θήβα είναι λιγότεροι από τα δάχτυλα του ενός χεριού και έχουν όλοι μαζί ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Έτσι αδυνατούν να κάνουν τον οποιοδήποτε έλεγχο.
Γίνονται τεστ σε επάρκεια τέτοια που να αποκαλύπτουν τις εστίες και να θέτουν υπό έλεγχο την κατάσταση; Πόσα τεστ και κάθε πότε γίνονται στις βιομηχανικές μονάδες γενικά, αλλά και ειδικά σε αυτήν την υπερκινητική μερίδα εργαζομένων (λόγω της φύσης της δουλειάς);
Σε βιομηχανικές μονάδες γίνονται τεστ κατά την βούληση του εργοδότη. Τα τεστ που γίνονται σε πόλεις και χωριά είναι πολιτικές φιέστες με κάμερες φωτογράφους για την ανάδειξη του «πολιτικού έργου», στάχτη στα μάτια του λάου, από τον κάθε πολιτικάντη. Γίνονται σε εθελοντική βάση. Καλούν στην πλατεία του χωριού όσους θέλουν να το κάνουν, ενώ τα ράμπιτ τεστ είναι και λιγοστά στον αριθμό, βγάζουν τις απαραίτητες φωτό για τα ΜΜΕ και τα μέσα δικτύωσης και φεύγουν πανηγυρίζοντας για τα μηδενικά κρούσματα, εκτός αν στην τύχη βρεθεί και κανένα θετικό. Καμία δυνατότητα αυτές οι μετρήσεις να στηρίξουν επιστημονικά συμπεράσματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολιτικές που θα περιορίζουν πραγματικά την μετάδοση.
Έτσι αφού δεν έχουν από επιλογή προετοιμάσει νοσοκομεία, ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, επαρκή τεστ και ΜΕΘ, εφαρμόζουν μια ανεπαρκή γενικευμένη με πολλές εξαιρέσεις απαγόρευση κυκλοφορίας που ελάχιστα προσφέρει στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά που ελπίζουν να μας κρατά μόνους για να μπορούν να μας αντιμετωπίσουν. Η υπομονή λοιπόν από τους κατοίκους της «κόκκινης» (λόκταουν), πλέον Βοιωτίας, έχει αρχίσει να ξεχειλίζει και η αγανάκτηση από την ανεπάρκεια της Κυβέρνησης, της Περιφερειακής και Δημοτικής Αυτοδιοίκησης δεν χάνουν ευκαιρία να εκφραστούν, καθώς γίνεται διαρκώς και πιο κατανοητό πως αυτές οι πολιτικές επιλογές, και οι πολιτικάντηδες που τις εφαρμόζουν είναι επικίνδυνοι και για την ίδια την ζωή των ανθρώπων.
