Στο Λαγονήσι έπεσαν οι μάσκες
για την συμφωνία της 15ης Ιουνίου
Στο διήμερο συνέδριο του Economist στο Λαγονήσι, αρκετά χιλόμετρα μακριά από τις πορείες των εργαζόμενων – συμβασιούχων των Δήμων, οι ευρωπαίοι εταίροι της κυβέρνησης έριξαν τις μάσκες και “έδειξαν” το περιεχόμενο αλλά και την κρίση της συμφωνίας που υπέγραψαν Τσακαλώτος και Τσίπρας στις 15 Ιουνίου.
Αποφάσισαν να δώσουν στην Ελλάδα 8,5 δισ. ευρώ για να αποφύγουν την απειλή χρεοστασίου στις 20 Ιουλίου, όταν λήγουν τα ομόλογα που έχει στα χαρτοφυλάκιά της η ΕΚΤ και οι ιδιώτες ομολογιούχοι.
Το ΔΝΤ διατηρεί τις επιφυλάξεις που είχε και ουσιαστικά παραδέχεται πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στη διαφωνία που είχε με την Ευρωζώνη, αλλά υποχρεώθηκε να κάνει την δήλωση κατ’ αρχήν συμμετοχής στο ελληνικό πρόγραμμα για να μπορεί ο Σόιμπλε να πάρει το Ο.Κ. για την εκταμίευση από την γερμανική Βουλή.
Οι διαφορές του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη είναι ότι θεωρεί ανεδαφικές τις προβλέψεις για τα μακροπρόθεσμα πρωτογενή πλεονάσματα και τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης μέχρι το… 2060 και αμφισβητεί την ισχυρή ανάπτυξη μέσω της οποίας η Ευρωζώνη επιχειρηματολογεί για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Και οι δύο συμφωνούν όμως ότι η κυβέρνηση δέχθηκε ΟΛΕΣ τις μνημονιακές μεταρρυθμίσεις που έχουν ζητήσει φέτος ώστε να δώσουν το πράσινο φως για την χρηματοδότηση, όπως επίσης συμφωνούν ότι πρέπει αυτές να συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα και παράλληλα απ’ το τι θα γίνει με το χρέος.
Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι οι διαφορές ΔΝΤ και Ευρωζώνης όσον αφορά την περαιτέρω “μείωση” του ελληνικού χρέους, δεν πρόκειται να ξεπεραστούν αφού οι ευρωπαίοι δεν θα δόσουν τις επιπλέον διευκρινίσεις που έχει ζητήσει το ΔΝΤ μέχρι τις 27 Ιουλίου και σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει καμία αλλαγή μέχρι τουλάχιστον τις γερμανικές εκλογές.
Κυβέρνηση και ESM μιλάνε πλέον για “έξοδο” στις αγορές χωρίς την περιβόητη ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και το QE.
Όλοι οι δανειστές πλέον στρέφουν την προσοχή τους τους επόμενους μήνες στο πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά θα δρομολογήσουν τις εκκαθαρίσεις των κόκκινων δανείων στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά με αποτέλεσμα απολύσεις και εξώσεις. Από το αποτέλεσμα αυτό μάλιστα εξαρτούν το αν θα χρειασθεί να ανακεφαλαιοποιηθούν και πάλι το 2018 οι τέσσερεις συστημικές τράπεζες στην Ελλάδα.
Στην Κομισιόν και τον ESM είναι ήδη δρομολογημένος ένας σχεδιασμός ο οποίος προβλέπει ότι η κυβέρνση, είτε με την σημερινή της σύνθεση είτε με άλλη, θα κληθεί το 2018 (στα τέλη του πρώτου τριμήνου, αν τρέξουν κανονικά οι επόμενες αξιολογήσεις) να διαπραγματευτεί ένα συνολικό πακέτο που θα αφορά την μετά το τέλος του προγράμματος περίοδο, δηλαδή μετά τον Αύγουστο του 2018.
Αυτό το πακέτο θα περιλαμβάνει τις όποιες διευθετήσεις θα γίνουν επιπλέον στο χρέος για να μπορεί η ΕΚΤ να το κηρύξει “βιώσιμο”, με ή χωρίς το ΔΝΤ, την συζήτηση για το περιβόητο αναπτυξιακό πρόγραμμα, την αναπτυξιακή τράπεζα και τις επενδύσεις (δηλαδή επέκταση ιδιωτικοποιήσεων) και την προληπτική πιστωτική γραμμή από τον ESM η οποία συνοδεύεται από ένα νέο κύκλο μνημονιακής εποπτείας που θα ελέγχει το κατά πόσο εφαρμόζονται τα μέτρα που έχουν ψηφισθεί.
Το τελευταίο στοιχείο, δηλαδή η προληπτική πιστοληπτική γραμμή, θα συνοδεύει υποχρεωτικά τα δύο προηγούμενα με το πρόσχημα ότι πρέπει να υπάρχει μία εγγύηση από την ESM “για να εμπιστευτούν οι αγορές” την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ενα μηχανισμό εποπτείας ο οποίος θα υποκαθιστά το ΔΝΤ όσον αφορά την εφαρμογή των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων.
Γ. Aγγ.
