ΣYNEΔPIO EKA
Έξω οι ναζί από τα συνδικάτα
Το 30ο Έκτακτο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ήταν ένα Συνέδριο με αρκετά βεβαρημένο ιστορικό, ήδη πριν τη διεξαγωγή του.
Πραγματοποιήθηκε λίγους μόλις μήνες μετά το 29ο Συνέδριο, διότι οι παρατάξεις της Ε.Α.Κ. (συνδικαλιστές ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ, ΕΜΕΙΣ), ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Νέα Πορεία (διάσπαση της ΔΑΚΕ), ως διορισμένη διοίκηση από τα αστικά δικαστήρια, αποδέχτηκαν τις αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης, οι οποίες διέτασσαν το ΕΚΑ να αποδεχτεί το Κλαδικό Σωματείο Υπαλλήλων Ασφαλείας στα μητρώα του, με το αιτιολογικό πως «τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα δεν έχουν δικαίωμα να νομιμοποιούν, με βάση το Καταστατικό τους τα μέλη τους». Ήταν ένα κανονικό δικαστικό πραξικόπημα, παρέμβασης στις διαδικασίες του οργανωμένου εργατικού συνδικαλισμού. Η αρχή είχε γίνει με παρόμοια προσφυγή που είχε κερδίσει το εργοδοτικό σωματείο των υπαλλήλων της Alpha Bank, δημιουργώντας δεδικασμένο. Απόφαση η οποία έθετε ευθέως “βόμβα” στα θεμέλια της όποιας έννοιας οργανωτικής ανεξαρτησίας του εργατικού συνδικαλισμού, που σαφώς άνοιγε το δρόμο για τη νομιμοποίηση σωματείων σφραγίδων και εργοδοτικών και κρατικών μηχανισμών.
Σαν να μην έφταναν αυτά, το Κλαδικό Σωματείο Υπαλλήλων Ασφαλείας, που πήρε τη σκυτάλη αυτού του κατάπτυστου και αντεργατικού τρόπου νομιμοποίησης, είναι σωματείο ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη του οποίου βρίσκονται προβεβλημένοι χρυσαυγίτες (όπως ο Περικλής Μουλιανάκης, πυρηνάρχης των ναζί στο Πέραμα). Όπως καταγγέλλει η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα το εν λόγω σωματείο έχει υπογράψει σύμβαση κατώτερη της Εθνικής Γενικής Σύμβασης.
Το συγκεκριμένο δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Η ναζιστική προσπάθεια εισόδου στον εργατικό συνδικαλισμό, συνεπικουρούμενη από την αστική δικαιοσύνη και την ανοχή του κράτους, είναι μια σαφής προσπάθεια ποδηγέτησης των πιο μαχητικών διαθέσεων της εργατικής τάξης, και διάλυσης από τα μέσα κάθε δυνατότητας συλλογικής απάντησής της στο ρατσισμό, το φασισμό, την ξενοφοβία, και κυρίως ενάντια στην ίδια την κυβέρνηση, και τον νέο Αρμαγεδώνα που διαπραγματεύεται αυτές τις ημέρες με τους τοκογλύφους δανειστές.
Υπό την πίεση και την κινητοποίηση δυνάμεων του εργατικού κινήματος (σύντροφοι από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, ΟΡΜΑ) αλλά και ανοργάνωτους αγωνιστές, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το 30ο Συνέδριο επικύρωσε την αποβολή του χρυσαυγίτικου σωματείου, με την εκκωφαντική απουσία των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ και της Νέας Πορείας από τη διαδικασία της ψηφοφορίας.
Κατά τα άλλα, ήταν ένα Συνέδριο χαρακτηριστικό της κρίσης του γραφειοκρατικού εργατικού συνδικαλισμού. Ενστάσεις για αντιπροσώπους από σωματεία που δεν έκαναν καν συνέλευση για να τους εκλέξουν, απουσία πολιτικής συζήτησης παρά μόνο αναμονή για την καταγραφή συσχετισμών, που είναι βέβαιο, πως δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές διεργασίες μέσα στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους, όπως και στις διαθέσεις τους. Η απαξίωση του εργατικού συνδικαλισμού, αποτελεί μια κρίσιμη αφορμή, για να ανοίξει η συζήτηση για σωματεία ανοιχτά στους ντόπιους και τους ξένους εργάτες, με συνελευσιακές διαδικασίες, σωματεία που δε θα παραμένουν κλεισμένα στο συντεχνιακό αγώνα, με στόχους που θα κατοχυρώνουν την ανεξαρτησία τους από το κράτος και τους θεσμούς του, τις παρεμβάσεις των αφεντικών, και τη διαχείριση της συνδικαλσιτικής γραφειοκρατίας, που επιχειρεί να κρατήσει προνόμια. Σωματεία που θα αποτελούν ενεργά τμήματα ενός πραγματικού ανεξάρτητου αγωνιστικού κέντρου της εργατικής τάξης, και με συμμετοχή στη πάνω στο αναγκαίο πρόγραμμα για να γίνει η ίδια η εργατική τάξη, μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Η προετοιμασία του 4ου μνημονίου από τη μεριά της κυβέρνησης, πρέπει και μπορεί να αποτελέσει αιτία πολέμου για όλο το εργατικό κίνημα, έτσι ώστε να μπορέσει να δυναμώσει πραγματικά τα σωματεία του, και να ανανεώσει τις συλλογικές μορφές της πάλης του.
