«Η ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΙΣΙΜΟ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ…»
Η Νέα Προοπτική, δράττοντας την ευκαιρία από την επίσκεψη και περιοδεία του σ. Νέστωρ Πιτρόλα στην Ελλάδα, μετά από πρόσκληση του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, πραγματοποίησε μια συζήτηση-συνέντευξη μαζί του.
Αν και η συνέντευξη πάρθηκε πριν τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις και την αναγγελία του δημοψηφίσματος, η πολύτιμη εμπειρία του σ. Πιτρόλα (στέλεχος και βουλευτής του P.O. Αργεντινής και του Μετώπου της Αριστεράς και των Εργαζομένων, με εμπειρία και ηγετικό ρόλο τόσο στο κίνημα των πικετέρος, όσο και στην εξέγερση του Αργεντινάσο), μπορεί να προσφέρει χρήσιμες ιδέες στις τωρινές, εξαιρετικά εκρηκτικές συνθήκες που διαμορφώνονται στην υπό χρεοκοπία Ελλάδα και στην συνταρασσόμενη από την κρίση Ευρώπη.
Την στιγμή που η πιστωτική ασφυξία απειλεί να στραγγαλίσει τον ελληνικό λαό και την εργατική τάξη, όταν οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι οπλίζουν το όπλο που βρίσκεται τοποθετημένο στον κρόταφό μας, οι εμπειρίες των επαναστατών όπου γης –και ειδικά των συντρόφων της Aργεντινής-, πρέπει να εξεταστούν, και να αξιοποιηθούν, όχι ως συνεισφορές σε μια φιλολογική συζήτηση, αλλά ως μια συμβολή στην άμεση επαναστατική δράση, για να βγει η χώρα και η ανθρωπότητα ολόκληρη από το καπιταλιστικό αδιέξοδο.
Ν.Π.: Σύντροφε, έρχεσαι από μια χώρα που όπως και η Ελλάδα τώρα, αντιμετώπισε το φάσμα της χρεοκοπίας. Δώσε μας έναν χαρακτηρισμό για την κατάσταση του «Αργεντίνικου θαύματος» τώρα.
Απ: Βρισκόμαστε στο μέσο της εκλογικής διαδικασίας που θα αλλάξει τον Πρόεδρο της Αργεντινής. Το αποφασιστικό πολιτικό σημείο και η πολιτική σημασία του γεγονότος έγκειται στο ότι η τωρινή Πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ, ως έχει, δεν μπορεί να επανεκλεγεί. Προκαλείται ένας σεισμός στο εσωτερικό του Περονισμού.
Η Πρόεδρος αποφάσισε τελικά να προτείνει ένα διάδοχο της στην Προεδρία αλλά αυτός ο υποψήφιος δεν ανήκει στον εσωτερικό της κύκλο, στο Frente por La Victoria (Μέτωπο για τη Νίκη), που είναι η ιδιαίτερη συσπείρωση της κυβέρνησης. Ο διάδοχός της, ο Ντανιέλ Σιόλι, είναι ένας συντηρητικός, ένας επιχειρηματίας που ανήκει στο κατεστημένο, που άρχισε την πολιτική του καριέρα με τις Θατσερικές μεταρρυθμίσεις του Μένεμ. Πράγμα που γέννησε μεγάλη αντίφαση στο ίδιο το στρατόπεδο των Κιρχνερικών.
Φυσικά, υπάρχει ένα οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο σε αυτά τα γεγονότα: η Αργεντινή βαδίζει προς μια νέα χρεοκοπία. Αυτό δεν είναι πρόβλεψη μόνο του P.O. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει αποστεγνωθεί η ίδια η Κεντρική Τράπεζα από συναλλαγματικά αποθέματα σε δολάρια, για την αντιμετώπιση του εξωτερικού χρέους. Η Αργεντινή δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη της χωρίς νέα χρέη, που έχουν υψηλότατα επιτόκια για τον Αργεντίνικο λαό. Κι έτσι αναπτύσσεται κρίση με αυτούς τους πιστωτές που ονομάζουμε «γύπες», που είναι οι ιδιώτες ομολογιούχοι που δεν είχαν ενταχθεί στην αναδιάρθρωση του χρέους που είχε γίνει.
Επειδή οι Κιρχνερικοί τα συνέδεσαν όλ’ αυτά με το δίκαιο που ορίζεται από το αμερικάνικο δικαστήριο της Νέας Υόρκης, ο δικαστής Γκρίζα, που έγινε διάσημος λόγω της Αργεντινής, αποφάσισε υπέρ των «γυπών», και υπέβαλε την χώρα σε χρεοστάσιο για ένα μέρος του χρέους.
Η λιτότητα που συνδέεται με αυτή τη κρίση διαρκεί για πάνω από δύο χρόνια, με ένα πληθωρισμό 30-40%, ένα ποσοστό από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, με μισθωτούς και συνταξιούχους που βλέπουν να χάνεται η αξία του εισοδήματός τους. Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική ύφεση, λόγω των περιορισμών που έχουν μπει στις εισαγωγές και στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, κι έτσι εμείς οι εργαζόμενοι υφιστάμεθα εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις.
Στις 9 Ιουνίου υπήρχε 24ωρη Γενική Απεργία, παρόλο που τα συνδικάτα ελέγχονται από τον Περονισμό. Υπήρξαν κινητοποιήσεις κι άλλων κοινωνικών κλάδων, όπως των φοιτητών και των ανέργων, γυναίκες που υποφέρουν από τη βία κατά των γυναικών και τον δεσποτισμό του κράτους. Με άλλα λόγια πάμε σε εκλογές μέσα σε πολύ μεγάλη κοινωνική ένταση.
Το Μέτωπο της Αριστεράς (FIT), βρίσκεται σε πολιτική άνοδο. Η κεντροαριστερά στην Αργεντινή αποσυντίθεται, και η εθνικιστική αριστερά που ακολουθεί τον Κιρχνερισμό έχει χάσει το ηθικό της. Ιδιαίτερα από το γεγονός ότι το χρίσμα της διαδοχής δόθηκε στη δεξιά πτέρυγα του Περονισμού. Ο άξονας κάθε πολιτικής καμπάνιας του FIT, είναι να καταγγείλουμε αυτή τη χρεοκοπία, να απορρίψουμε τα προγράμματα λιτότητας που ετοιμάζουν ήδη οι οικονομολόγοι όλων των συστημικών υποψηφίων Προέδρων.
Όλοι οι μελλοντικοί υποψήφιοι υπουργοί Οικονομικών, του Ντανιέλ Σιόλι, του φιλελεύθερου Μαουρίσιο Μάγκρι, του πρώην Κιρχνερικού Σέρχιο Μάσα, ταξίδεψαν στις ΗΠΑ και υποσχέθηκαν πως θα επιβάλλουν προγράμματα λιτότητας. Η Γενική Απεργία έστειλε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση και στους πολιτικούς, και το μήνυμα είναι: δεν θέλουμε άλλη λιτότητα. Κι εδώ εμείς βλέπουμε ένα παραλληλισμό με το λαό και την εργατική τάξη της Ελλάδας.
Το FIT παλεύει να προετοιμάσει και να οργανώσει την αντεπίθεση του εργατικού-λαϊκού κινήματος ενάντια στη λιτότητα. Προτείνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ: να υπάρξει ένα σχέδιο διεξόδου από την κρίση που θα το έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, έναν έλεγχο πάνω στη δομή του εξωτερικού χρέους το οποίο είναι αθέμιτο και τοκογλυφικό, με τον ίδιο τρόπο που είναι και στην Ελλάδα. Να έρθει στα χέρια των εργαζομένων το τραπεζικό σύστημα, οι στρατηγικοί τομείς και οι βασικοί πόροι της οικονομίας. Πρέπει να πολεμήσουμε τη φυγή των κεφαλαίων, που ήταν περισσότερο από 7 δις δολάρια την τελευταία δεκαετία. Τις μέρες που ήμουν εδώ στην Αθήνα, επιταχύνθηκε αυτή η φυγή στο εξωτερικό. Προδιαγράφεται μια κατάρρευση στο μέλλον της Αργεντινής.
Παλεύουμε επίσης ενάντια στο φορολογικό σύστημα, που ρίχνει όλα τα βάρη στους εργαζόμενους: το 50% ενός μισθού ή μιας σύνταξης πάει σε κρατικούς φόρους. Τέλος, το FIT κάνει δικούς του τους βασικούς στόχους που έθεσε η Γενική Απεργία. Έτσι βρισκόμαστε σε ένα ανταγωνιστικό στρατόπεδο από όλους τους συστημικούς υποψηφίους. Γιατί αυτοί προτείνουνε, με διαφορετικούς τρόπους, ένα κοινωνικό συμβόλαιο, ουσιαστικά καταργούν μελλοντικά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για να επιβληθεί με αυτό τον τρόπο η λιτότητα.
Ν.Π.: Ποιες μορφές παίρνει η πάλη για το ενιαίο μέτωπο στην Αργεντινή.
Απ.: Το FIT δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε παλεύοντας όλες αυτές τις αντιφάσεις της εθνικιστικής εμπειρίας που περάσαμε με τον Κίρχνερ στη χώρα μας. Οι σημερινοί Περονικοί χρησιμοποιούν την ρητορική του Περόν από τη δεκαετία του ’40, αλλά όχι τα μέτρα που πήρε τον πρώτο καιρό. Το FIT επεμβαίνει στους εργατικούς αγώνες πάντα στο πλευρό των σωματείων και των λαϊκών οργανώσεων, παλεύοντας να πετάξει έξω από τα συνδικάτα την Περονική γραφειοκρατία, και το ίδιο κάνουμε και στο φοιτητικό κίνημα, ενάντια στην παλιά επιρροή που ασκούσε το Ριζοσπαστικό Κόμμα, που είναι το δεύτερο ιστορικό κόμμα καπιταλιστικής κυριαρχίας της Αργεντινής. Φέτος έχουμε εκλογές όλο το χρόνο, και σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, και σε όλες αυτές τις αναμετρήσεις φαίνεται η άνοδος του FIT.
Ν.Π.: Ένα σχόλιο για την εμπειρία σου αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, όπου ήρθες σε επαφή με μαχόμενα τμήματα της ελληνικής εργατικής τάξης· πώς βλέπεις την προοπτική αυτών των αγώνων μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην Ελλάδα της «αριστερής κυβέρνησης».
Απ.: Πέρασα τέσσερις μέρες γεμάτες πάθος, γιατί μπήκαμε σε διάλογο με διάφορους τομείς λαϊκών αγώνων και αγωνιστών, εργαζόμενους οι οποίοι έχουν καταλάβει κι αυτοδιαχειρίζονται τους τόπους εργασίας τους, τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ3 που είναι σε σύγκρουση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να πειθαρχήσει το κανάλι στις απαιτήσεις του κράτους και να πνίξει τις διαφορετικές φωνές. Μιλήσαμε με λαϊκές συνελεύσεις διαφορετικού χαρακτήρα σε Βόλο και Αθήνα, και κάναμε συναντήσεις ή και δημόσιες εκδηλώσεις με τους μαχητές του ΕΕΚ.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο, αποφασιστικό σημείο. Υπάρχει μια τεράστια αντίφαση ανάμεσα στις λαϊκές προσδοκίες και στην πολιτική διαπραγματεύσεων του Τσίπρα με την τρόικα. Μέσα από αυτή την οξύτατη αντίφαση, πιστεύω ότι θα γεννηθεί μια νέα εναλλακτική, κοινωνική και πολιτική, που θα βάλει την ίδια την ελληνική εργατική τάξη επικεφαλής της όλης διαδικασίας. Βλέπουμε ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας, δεν θα λυθεί, είτε γίνει συμφωνία, είτε δεν γίνει συμφωνία. Απαιτείται μια συνειδητή ρήξη με το χρηματιστικό κεφάλαιο. Το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν θα ξεμπερδέψει με την Ελλάδα. Έχει σκοπό να επιδεινώσει και την ανθρωπιστική και την κοινωνική καταστροφή που έχει ήδη καταστρέψει αυτή τη χώρα.
Κ. Αποστολόπουλος
