Οι φλόγες στο Πρωθυπουργικό Μέγαρο των Τιράνων έκαναν το γύρο του κόσμου. Ήταν η 11η Μαΐου όταν διαδηλωτές-οπαδοί του Δημοκρατικού Κόμματος εκτόξευσαν βόμβες μολότοφ στην είσοδο του Μεγάρου. Πρόκειται σαφώς για την πιο θεαματική έκφραση μιας πολιτικής κρίσης η οποία σοβεί εδώ και μήνες στην Αλβανία.
Ενάντια στη διαφθορά της κυβέρνησης του Έντι Ράμα, το Δημοκρατικό Κόμμα καλεί σε συγκεντρώσεις στο κέντρο των Τιράνων από τον περασμένο Φεβρουάριο. Το βδομαδιάτικο ραντεβού των διαδηλωτών για να εκφράσουν την αντίθεση τους στη διαφθορά της κυβέρνησης έχει γίνει γνώριμο φαινόμενο ίσως στην πολιτική ζωή των Βαλκανίων καθώς αντίστοιχα φαινόμενα παρουσιάστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα στη Σερβία, τη Βοσνία και τη Βουλγαρία. Ωστόσο, προκαλεί θυμηδία το να κατηγορεί οποιονδήποτε για διαφθορά το κόμμα του Σαλί Μπερίσα και των περίφημων πυραμίδων που έκλεψε εν μία νυκτί τις καταθέσεις του αλβανικού λαού.
Εξετάζοντας τα γεγονότα με αυστηρά “αλβανικά” κριτήρια μπορούμε να υποστηρίξουμε πως κάθε εκλογική μάχη συνοδεύεται από διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης. Πρώτος διδάξας είναι άλλωστε ο ίδιος Σαλί Μπερίσα, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο ο νυν πρωθυπουργός Έντι Ράμα και τώρα έρχεται να τον διαδεχθεί στο χορό των προεκλογικών διαδηλώσεων ο Λουλεζίμ Μπάσα, νέος αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος. Οι τοπικές εκλογές είναι προγραμματισμένες για τις 30 Ιουνίου και το Δημοκρατικό Κόμμα έρχεται από μια βαριά ήττα. Η πόλωση φαίνεται να είναι ένα αγαπημένο χαρτί το οποίο επιλέγει να παίξει και ο Μπάσα με τη σύμφωνη γνώμη του Μπερίσα. Ο πρώτος φιλοδοξεί να επιβιώσει πολιτικά και ο δεύτερος μάλλον στοχεύει στο να βελτιώσει τις συνθήκες της ποινικής του δίωξης για διαφθορά στις ημέρες της πρωθυπουργίας του.
Ο ίδιος πρωθυπουργός Έντι Ράμα δεν φαίνεται να έχει χάσει τη φόρμα του στη διοργάνωση συγκεντρώσεων και στον αντίποδα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων έβγαλε στο δρόμο τους οπαδούς της κυβέρνησης και του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Αυλώνα. Η πράξη αυτή έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό καθώς η συγκεκριμένη περιοχή πέρα από προπύργιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι και η πόλη στην οποία σηκώθηκε η σημαία της ανεξαρτησίας της Αλβανίας το 1913.
Ο χρηματισμός των διαδηλωτών και μισθωμένα πούλμαν με υποστηρικτές του Δημοκρατικού Κόμματος δεν αποτελούν τις καλύτερες συστάσεις για την προοπτική των αντικυβερνητικών μεν, φιλοκαθεστωτικών δε, διαδηλώσεων. Σίγουρα ο χρηματισμός φτωχών και αγράμματων ανθρώπων φανερώνει μια κοινωνία σε σήψη.
Από την άλλη πλευρά είναι σημαντικό να εντοπίσουμε πως οι συγκεκριμένες διαδηλώσεις σηματοδοτούν με το δικό τους -καθόλου ελπιδοφόρο τρόπο- πως ο Έντι Ράμα διέψευσε τις λαϊκες προσδοκίες. Αντί για πρωθυπουργός της ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ και της δημιουργίας Κράτους Δικαίου κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός των ναρκωτικών, των πολυκατοικιών και της δημιουργίας μονοπωλίων. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις για την πολιτική του άλλωστε από την δραματική ενίσχυση του μεταναστευτικού κύματος την τελευταία διετία. Μεσοσταθμικά υπολογίζεται ότι από το 2011 φεύγουν ετησίως 40.000 κάτοικοι από τη χώρα το οποίο μπορούμε να παρομοιάσουμε με την εξαφάνιση μιας μικρής πόλης από το χάρτη.
Η Αλβανία, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009 και πρόθυμος σύμμαχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε κάθε πολεμική σύρραξη, βλέπει πως το δυτικό όραμα πληρώνεται μόνο με φόρο αίματος και μετανάστευση για τη νέα γενιά των κατοίκων της. Ο μέσος Αλβανός αναγνωρίζει ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν θα του λύσουν το πρόβλημα, αλλά θεωρεί ότι με ένα Ευρωπαϊκό διαβατήριο θα έχει μια εγγύηση για μια καλύτερη τύχη ως μετανάστης.
Στον αντίποδα της υπάρχουσας ζοφερής πραγματικότητας, οι διαδηλώσεις των φοιτητών το Δεκέμβριο-Ιανουάριο μοιάζουν με μια σημαντική αχτίδα φωτός. Η ανεξάρτητη πάλη και οργάνωση των εργαζομένων και της νεολαίας μπορούν να οδηγήσουν στην αλλαγή σελίδας, καθώς η οργάνωση από τα κάτω των φοιτητών οδήγησε σε σημαντικές επιτυχίες. Ένας δρόμος πέρα και έξω από το φθαρμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τις στημένες ελεγχόμενες διαδηλώσεις του είναι εφικτό να ανοιχτεί στους δρόμους.
Μανώλης Σ.
