Την Δευτέρα 23 Μαΐου έγινε σύσκεψη στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας για τη δημιουργία “Επιτροπής αλληλεγγύης στο συνάδελφο που υπέστη εργατικό ατύχημα στο ΕΚΠΑ” για το σοβαρό ατύχημα που έγινε στο ταριχευτήριο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου και παρ’ ολίγο να κοστίσει τη ζωή στον συνάδελφο Οδυσσέα Βογιατζή.
Ο Οδυσσέας, συμβασιούχος για δώδεκα συνεχή χρόνια, παρά λίγο να πληρώσει με τη ζωή του, τον Δεκέμβριο του 2015, την αδιαφορία των υπευθύνων του ΕΚΠΑ αλλά και την πολιτική των μνημονίων που περιόρισε το προσωπικό από πέντε άτομα σε έναν, δηλαδή τον Οδυσσέα. Η εντατικοποίηση της δουλειάς από την έλλειψη προσωπικού εντείνονταν από την ανύπαρκτη συντήρηση στις υποδομές και τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Ακόμη και η καθαριότητα του χώρου έπρεπε να γίνεται από τον ίδιο τον εργαζόμενο. Τα τοξικά υλικά (φαινόλη και φορμόλη) που προκάλεσαν εγκαύματα στο πρόσωπο και το θώρακα του συναδέλφου μας δεν οφείλονταν λοιπόν στην “κακιά ώρα”, αλλά συνιστούν ένα ακόμη εργοδοτικό έγκλημα.
Άλλωστε ποιος νοιάζονταν για τις περικοπές σε προσωπικό και μέτρα ασφάλειας, όταν ιθύνοντες είχαν το ελεύθερο να ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ για την ανακαίνιση πολυτελών γραφείων; Γιατί να προσλάβουν έναν ακόμη υπάλληλο, όταν μπορούσαν να χρησιμοποιούν ανεκπαίδευτο και απλήρωτο “εθελοντή” σαν βοηθό του Οδυσσέα δίνοντάς του να χρησιμοποιεί αντί τα εξειδικευμένα μηχανήματα για τη συντήρηση των σορών… φτηνά ψεκαστήρια για γεωπονική χρήση!
Η διοίκηση του ΕΚΠΑ κάνοντας ακόμη ένα βήμα αρνήθηκε την ανανέωση της σύμβασης του συναδέλφου, όταν προσέφυγε στη δικαιοσύνη για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποζημιωθεί. Ο εργαζόμενος, δηλαδή, που κάηκε από την φορμόλη και τη φαινόλη τιμωρήθηκε από πάνω για την αξιοπρέπειά του με απόλυση!
Η σύσκεψη που έγινε στο ΕΚΑ την περασμένη Δευτέρα απέδειξε πως η εργατική τάξη κάθε άλλο παρά είναι αδιάφορη για τα εγκλήματα που γίνονται κατά της ζωής των εργαζόμενων. Πάνω από 100 εργαζόμενοι και φοιτητές εκπρόσωποι σωματείων και κινήσεων γειτονιάς μέσα σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα πήραν απόφαση να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα, να μη θαφτεί μέσα στη λήθη όπως γίνεται με τόσα και τόσα εργοδοτικά εγκλήματα, που κατ’ ευφημισμό μόνο χαρακτηρίζονται “ατυχήματα”.
Η μαζικότητα της σύσκεψης και ο θυμός των ανθρώπων που συμμετείχαν και πληροφορήθηκαν τα γεγονότα γύρω από το “ατύχημα” και τις συνθήκες που το γέννησαν, έγιναν ταξική οργή και αποφάσεις αγώνα μέχρι τη δικαίωση του εργαζόμενου, την αποκατάσταση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας και την τιμωρία των υπευθύνων.
Η κυβέρνηση που σήμερα πανηγυρίζει για την καλή αξιολόγηση της δουλοφροσύνης της απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, σύντομα θα λογαριαστεί με αυτή την ταξική οργή.
Αβραμίδης Κώστας
