Μπορεί τα συγκοινωνούντα δοχεία Χούντας, ακροδεξιάς και Νέα Δημοκρατίας να αποτελούν το υδραυλικό σύστημα της γαλάζιας πολυκατοικίας, αλλά οι επικοινωνιακές ανάγκες κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας επιβάλλουν κάθε τόσο -φραστικά- να διαχωρίζεται από την ακροδεξιά.
Επειδή όμως υπέρ πάντων η ψήφος -κατά την παροιμία, μάζευε κι ας είναι και ρώγες- είναι υποχρεωμένη να έχει μονίμως άνοιγμα προς την ακροδεξιά, προσθέτοντας στην δεξαμενή της σταγονίδια χουντικής και φασιστικής προέλευσης που χαλάνε το φιλτραρισμένο δήθεν δημοκρατικό προφίλ.
Η ΝΔ, στοχεύοντας να πάρει κομμάτι των ψηφοφόρων της ΧΑ, έχει υιοθετήσει μια σειρά θέσεις της (καταστολή, εθνικιστικές κορώνες, μεταναστευτικό, κ.λπ.), ώστε να κερδίσει δυνάμεις από τα δεξιά.
Πρόσφατο παράδειγμα είναι η περίπτωση του ακροδεξιού σαλτιμπάγκου Μπογδάνου, που μετά την διαγραφή του αποκάλυψε πως πήγε σε ρατσιστική συγκέντρωση της ΧΑ στον Αγ. Παντελεήμονα με την ενθάρρυνση του πρωτοκλασάτου υπουργού Γεραπετρίτη.
Ο υπουργός κατονομάστηκε επίσης σαν συνομιλητής του Φουρθιώτη, ευχαριστώντας επίσημα τον μιντιακό νταβατζή για την στήριξη στην κυβέρνηση.
Να υπενθυμίζουμε επίσης την ανοιχτή γραμμή του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας Μπαλτάκου με τον φυλακισμένο σήμερα ναζιστή Κασιδιάρη για τα παιχνίδια της γαλάζιας πολυκατοικίας, πράγμα που οδήγησε τον έναν στην φυλακή και τον άλλο σε παραίτηση.
Όσο και αν η επικοινωνιακή πολιτική της Νέας Δημοκρατίας την θέλει να εμφανίζεται προς τα έξω σαν δήθεν κεντροδεξιό κόμμα, στην καθημερινή πράξη η ακροδεξιά εμπροσθοφυλακή Πλεύρη – Γεωργιάδη – Βορίδη και οι ανοιχτές πόρτες στα ακροδεξιά στοιχεία υποδεικνύουν ότι, όσο και αν «αποτάσσονται το σατανά», τα ακροδεξιά, χουντικά, αλλά και κάποια νεοναζί στοιχεία θα υπάρχουν πάντοτε στην αποθήκη για εφεδρεία.
Οι τριγμοί στη Νέα δεξιά πολυκατοικία, διανθισμένοι με σκάνδαλα οικονομικά, πολιτικά και ηθικά, προμηνύουν ένα κοινωνικό σεισμό στο έδαφος της πανδημίας, του πληθωρισμού, της ανεργίας και της ακρίβειας.
Η συνταγή του πατέρα Μητσοτάκη του ‘65 «μάζευε αποστάτες και δώσε τους αξιώματα» μπορεί να δούλεψε τότε και τώρα, αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα. Εάν τότε η αποστασία του ‘65 άνοιξε τον δρόμο στην Νατοϊκή χούντα των συνταγματαρχών το 1967, σήμερα η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και κατά την λαϊκή έκφραση «βρωμάει μπαρούτι» σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί να ζούμε τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αλλά η αστική τάξη παίρνει πάντα τα συγχαρητήρια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για τις αμυντικές δαπάνες.
Ωστόσο, η διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση με την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας και της κλιματικής κρίσης, με την αλματώδη άνοδο του πληθωρισμού, την καταστολή, τα αντιδραστικά μέτρα ενάντια στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, επιφυλάσσουν εξελίξεις που η ταξική πάλη, κινητήρια δύναμη της ιστορίας, καλείται να δώσει την απάντηση σε αυτό το ζοφερό και ταυτόχρονα απεχθές πολιτικό σκηνικό.
