Θεμελιακή πολιτική κρίση στη Γερμανία
Εκκρεμεί για τρεις μήνες ο σχηματισμός κυβέρνησης. Με ρυθμούς χελώνας οι συζητήσεις CDU-SPD. «Πολιορκητικός» κριός ο δεξιός/ακροδεξιός «άξονας» Κουρτς-Όρμπαν στην Αυστρία – Ουγγαρία
Για τρίτο συνεχόμενο μήνα το πολιτικό σύστημα στη Γερμανία δεν μπορεί να αναδείξει κυβέρνηση. Η τελευταία συνάντηση μεταξύ της Μέρκελ, του Ζέεχοφερ και του Σουλτζ δεν φαίνεται να οδήγησε σε κάποιο ξεκάθαρο «οδικό άξονα» για το σχηματισμό κυβέρνησης μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών, των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών και των Σοσιαλδημοκρατών.
Η πρόταση των Σοσιαλδημοκρατών για «Συνασπισμό Συνεργασίας» (Kooperations-Koalition ή Κο.Κο.) και όχι «Μεγάλο Συνασπισμό» (Grosse Koalition – Gro.Ko.) δεν φαίνεται να γίνεται αποδεκτός από τους άλλους συνομιλητές τους.
Η πρόταση αυτή προβλέπει τη συμφωνία μεταξύ των παραπάνω κομμάτων σε ορισμένα μόνο σημεία, ενώ για τα υπόλοιπα θα πρέπει να εξασφαλίζεται συμφωνία εντός της ομοσπονδιακής βουλής.
Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρεί ο Σοσιαλδημοκράτης Σουλτζ να ξεπεράσει τις αντιδράσεις εντός του κόμματος ενάντια σε άλλο ένα «Μεγάλο Συνασπισμό» με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Αν και ο ίδιος επανεκλέχθηκε πρόεδρος στο SPD και κατάφερε να πάρει το πράσινο φως από το συνέδριο του κόμματός του για έναρξη συνομιλιών με τους Χριστιανοδημοκράτες για το σχηματισμό κυβέρνησης, κάθε άλλο παρά ισχυρή είναι η θέση του.
Και αυτό γιατί το SPD όχι απλά έχασε επιρροή στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου, αλλά η ίδια τάση καταγράφηκε και σε μια σειρά εκλογές σε κρατίδια, στα οποία συγκυβερνά.
Εξάλλου, συγκυβερνά με τους Χριστιανοδημοκράτες σε ομοσπονδιακό επίπεδο στα 8 από τα τελευταία 12 χρόνια και «προκοπή δεν είδε», όπως πιστεύει η πλειοψηφία των μελών του SPD.
Εξάλλου, όπως ο ίδιος ο Σουλτζ παραδέχθηκε στην ομιλία του στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματός του, οι Σοσιαλδημοκράτες από το 1998 έχουν χάσει σε ομοσπονδιακό επίπεδο 10 εκατομμύρια ψήφους.
Αναμφίβολα, το SPD περνά μια υπαρξιακή πολιτική κρίση, μετά τη δεξιά στροφή του επί Σρέντερ που έφερε το άγριο χτύπημα του γερμανικού κράτους-πρόνοιας και έπειτα τις διαδοχικές συγκυβερνήσεις με τους Χριστιανοδημοκράτες (2003-2009, 2013-2017). Ωστόσο εξακολουθεί να αποτελεί το 2ο μαζικότερο και σημαντικότερο κόμμα στη Γερμανία.
Την ίδια στιγμή, οι δεξιότερες τάσεις στο εσωτερικό των Χριστιανοδημοκρατών πιέζουν για «κυβέρνηση μειοψηφίας» με τη συμμετοχή μόνο των ιδίων.
Και αυτό από τη σκοπιά της ιδεολογικής επανεθεμελίωσης έναντι των επιρροών από τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά και των άγριων πιέσεων από την νεοφιλελεύθερη (FDP) και φασίζουσα (AfD) δεξιά, η οποία υποστηρίζεται από το 20% του εκλογικού σώματος.
Την κατάταση στη Γερμανία περιπλέκει ο σχηματισμός κυβέρνησης Δεξιάς και Ακροδεξιάς στην Αυστρία.
Η γερμανική εφημερίδα Welt, με αφετηρία την προσέγγιση του νέου Δεξιού Πρωθυπουργού Κουρτς (και του ακροδεξιού συνεταίρου του) με τον ακροδεξιό Ούγγρο πρόεδρο Όρμπαν, σημείωνε πως η Βιέννη κάνει στροφή προς τη Βουδαπέστη σε βάρος του Βερολίνου.
Ο δεξιός/ακροδεξιός άξονας της «Αυστρο-Ουγγαρίας», μαζί με τον ακροδεξιό νέο Πρωθυπουργό της Βαυαρίας, Ζέντερ αποτελεί πολιορκητικό κριό διάλυσης κάθε απομειναρίου αστικού «δημοκρατισμού» στο γερμανικό, αλλά και ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα.
Δ.Κ.
