Για 2η φορά φέτος η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβάλλει (από τις 7/11) γενικό και πανεθνικό lock down, το οποίο σημαίνει την αναστολή λειτουργίας της μεγάλης πλειοψηφίας των επιχειρήσεων της χώρας (εστίαση, λιανεμπόριο κ.λπ.) και την αναστολή των συμβάσεων εργασίας για σχεδόν 1 στους 2 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα.
Το γεγονός αυτό οδηγεί σε εμβάθυνση της ύφεσης και σε απώλεια των ευρύτερων λαϊκών εισοδημάτων.
Ήδη, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η ύφεση φέτος θα ξεπεράσει το 10% , ενώ πριν την κήρυξη του τρέχοντος lock down, οι εκτιμήσεις προέβλεπαν ύφεση γύρω στο 8%…
Έτσι πριν καν η ελληνική οικονομία συνέλθει από την καταβύθισή της την περασμένη Άνοιξη (λόγω του πρώτου lock down) αλλά και από το φιάσκο της θερινής τουριστικής περιόδου, μπαίνει σε τροχιά ακόμα βαθύτερης ύφεσης λόγω του δεύτερου lock down.
Αν και δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει αυτή τη στιγμή με την αναγκαιότητα ενός τέτοιου μέτρου, δεν μπορεί κανείς να μην καταδικάσει τις κινήσεις που ακολούθησε η κυβέρνηση από το Μάιο έως σήμερα, τόσο στο υγειονομικό, όσο και στο οικονομικό επίπεδο.
Ο λόγος, για παράδειγμα, για το ανεξέλεγκτο «άνοιγμα» του τουρισμού και της εστίασης τους προηγούμενους μήνες και τη μη επαρκή στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας, τόσο πριν όσο και μετά το ξέσπασμα της πανδημίας.
Επίσης, κάθε άλλο παρά διαχρονικά… «ανεύθυνο» είναι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (και γενικότερα η Δεξιά) για την «εξάρτηση» της ελληνικής οικονομίας από τους παραπάνω τομείς και έτσι την καταβύθισής της, την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας συγκοινωνίας, ου μην αλλά και τη συγκέντρωση του 50% του πληθυσμού της χώρας σε ένα νομό (δηλαδή στην Αττική), και μάλιστα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Ο Μητσοτάκης και το συνάφι του, οι οποίοι ετοιμάζονται να γιορτάσουν όχι μόνο τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, αλλά και τα 200 χρόνια του ελληνικού κράτους, ας «γιορτάσουν» και το μαύρο χάλι αυτής της χώρας για το οποίο οι ίδιοι και οι πολιτικοί τους «πρόγονοι» (ιδίως της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου) είναι απολύτως υπεύθυνοι, χωρίς το οποίο θα ήταν αδιανόητη και η σημερινή ραγδαια εξάπλωση του ιού !
Αφού η η Δεξιά πάει να τη βγάλει «λάδι» σε σχέση με τις τρέχουσες, αλλά και ιστορικές ευθύνες της, κοιτά να αναχαιτίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη κατάρρευση της καταναλωτικής ζήτησης και της οικονομίας, ανακοινώνοντας ένα νέο εκτεταμένο «πακέτο» μέτρων κρατικής οικονομικής «στήριξης» των μισθωτών με βασικό άξονα τις αναστολές συμβάσεων και, ακολούθως, τις αποζημιώσεις.
Το «πακέτο» αυτό έχει ουσιαστικά ένα νέο χαρακτηριστικό: Την αύξηση της αποζημίωσης στους υπό αναστολή εργαζομένους κατά 33%.
Έτσι η αποζημίωση ανέρχεται στα 800 ευρώ/μήνα έναντι 534 ευρώ/μήνα. Ωστόσο, η αύξηση αυτή ισχύει μόνο για το Νοέμβριο.
Και αυτό γιατί, δεδομένου ότι θα καταβληθεί εντός του ερχόμενου Δεκεμβρίου, θα μπορούσε (σύμφωνα με την άποψη που τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη ανέφεραν) να τονώσει κάπως την καθημαγμένη ζήτηση, τουλάχιστον την περίοδο των Χριστουγέννων.
Με άλλα λόγια, η αυξημένη αποζημίωση έχει μία και μόνη στόχευση: Την τόνωση του τζίρου, ιδίως, της εμπορικής αστικής τάξης. Εξάλλου, το πόσο «ενδιαφέρεται» η κυβέρνηση για το εργατικό εισόδημα το δείχνει με το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο ετοιμάζει, σύμφωνα με το οποίο οι υπερωρίες θα πληρώνονται σε «είδος», δηλαδή σε ρεπό και άδειες.
Το σενάριο της αύξησης της καταναλωτικής ζήτησης μέσω της αυξημένης αποζημίωσης θα «τρέξει», βέβαια, ιδίως, υπό την προϋπόθεση πως θα αρθούν έστω και μερικώς τα περιοριστικά μέτρα, τουλάχιστον στο λιανεμπόριο και στην εστίαση λίγο πριν τις γιορτές. Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή αν συνεχισθούν τα υφιστάμενα μέτρα, το «κάτι παραπάνω» των αποζημιώσεων που θα πήγαινε στην κατανάλωση, θα μείνει στους τραπεζικούς λογαριασμούς, ενισχύοντας έτσι έμμεσα και τους ρημαγμένους ισολογισμούς των πιστωτικών ιδρυμάτων…
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, από Δεκέμβριο, όμως, όσοι βγουν σε αναστολή θα ξαναπέσουν στα 534 ευρώ, όπως ήταν εδώ και οχτώ μήνες (με εξαίρεση το Νοέμβριο). Και αυτό την ώρα που ο μέσος καθαρός μισθός ανέρχεται στα 830 ευρώ. M’ άλλα λόγια, κατά βάση η αποζημίωση για τους υπό αναστολή εργαζομένους (534 ευρώ) είναι κατά 35% χαμηλότερος σε σχέση με τον μέσο καθαρό μισθό.
Δηλαδή, έως 1 εκατομμύριο μισθωτοί (δηλαδή όσοι βγήκαν τους προηγούμενους μήνες και ιδίως τον περασμένο Μάρτιο -Απρίλιο και όσοι βγουν κατά τον τρέχοντα μήνα) επιβίωσαν με εισόδημα κατά 1/3 χαμηλότερο σε σχέση με εκείνο που είχαν πριν το περασμένο Μάρτιο.
Την ίδια ώρα, που τα τακτικά εισοδήματα των μισθωτών έπεσαν κατά 35%, οι υποχρεώσεις τους έμειναν στο ύψος που ήταν και πριν την κορονο-κρίση, με μόνη εξαίρεση την προσωρινή μείωση κατά 40% του ενοικίου τους (εφόσον κάτι τέτοιο έγινε δεκτό από τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος τους…) και την ολιγόμηνη αναστολή των φορολογικών και τραπεζικών υποχρεώσεων τους. Συγκεκριμένα, στο προ της κορονο-κρίσης ύψος έμειναν γι’ αυτούς οι λογαριασμοί της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ, του super market, των φροντιστηρίων κ.λπ.
Παράλληλα, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 130.000 σε σχέση με πέρσι, κυρίως λόγω της μη πρόσληψης προσωπικού στην εστίαση και τον τουρισμό, την περασμένη Άνοιξη και το περασμένο καλοκαίρι. Πλέον οι άνεργοι είναι πάνω από 1 εκατομμύριο.
Ακόμα και του χρόνου, οπότε αναμένεται η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, η ανεργία θα παραμείνει σκαρφαλωμένη γύρω στο 15%, συνεχίζοντας να αποτελεί έναν «πολιορκητικό κριό» της αστικής τάξης στην κατεύθυνση της μείωσης των αμοιβών των εργαζομένων.
Παράλληλα, η κυβέρνηση προσφέρει δωρεάν ασφαλιστικές εισφορές σε όποιον εργοδότη προσλάβει ένα άνεργο. Το πρόγραμμα αυτό, το οποίο αφορά 100.000 ανέργους μέλλει να μονιμοποιηθεί, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, εμπεδώνοντας την αντίληψη που υπάρχει στους εργοδοτικούς κύκλους, σύμφωνα με την οποία λίγο-πολύ δεν πρέπει να μιλάνε οι εργαζόμενοι και μόνο που οι επιχειρηματίες «πληρώνουν» τις εισφορές τους και, έτσι, έχουν βιβλιάριο υγείας…
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, έκτακτα κορονο-δώρα που έχει κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στους καπιταλιστές, ετοιμάζεται να κάνει άλλο ένα : Τη μείωση των εισφορών κατά 3 μονάδες από την 1η Ιανουαρίου 2021.
Εν κατακλείδι, το 2ο lock down δεν ήταν «αναπόφευκτο», ούτε είναι αποτέλεσμα της ατομικής… ανευθυνότητας των μαζών. Είναι σε σημαντικό βαθμό αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη όπως αυτή ξεδιπλώθηκε από το Μάιο έως και τον τρέχοντα μήνα. Είναι ένα αντεργατικό lockdown, πολύ περισσότερο σε σχέση με το πρώτο, της περασμένης Άνοιξης.
Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από την ταξική μεροληπτικότητα των μέτρων στήριξης (υπέρ της αστικής τάξης) και από το γεγονός ότι το εν μέσω lock down η κυβέρνηση προωθεί νέες αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως είναι οι απλήρωτες υπερωρίες, επιδότηση και μείωση των εισφορών την ώρα που τα ταμεία οδεύουν στη χρεοκοπία. Αυτές υπαγορεύτηκαν απευθείας όχι μόνο από τους μεγαλοαστούς αλλά και από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Συνεπώς εκφράζουν τις ανάγκες του συστήματος και δεν υπάρχει εναλλακτική εντός αυτού. Υπάρχει μόνο εκτός αυτού, στην ανατροπή του από την εργατική τάξη και την ριζκή αναδιοργάνωση της κοινωνίας κάτω από σοσιαλιστικές βάσεις.
Δ.Κ.
