Εισαγωγή
Τριμελής αντιπροσωπεία του ΕΕΚ, αποτελούμενη από τους συντρόφους Σάββα Μιχαήλ, Σάββα Στρούμπο, και την συντρόφισσα Ναταλία Γεωργοσοπούλου, συμμετείχε στο ΙΙΙ Encuentro Internacional Trotsky που πραγματοποιήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής στις 23 ως 26 Οκτωβρίου 2024. Οι δύο προηγούμενες Συναντήσεις έγιναν η πρώτη στην Αβάνα της Κούβας το 2019 και η δεύτερη στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας το 2023, μετά από την διαδικτυακή, λόγω πανδημίας, συνάντηση – σεμινάριο Trotski em Permanencia, το 2021. Στις Συναντήσεις στη Βραζιλία το ΕΕΚ εκπροσώπησε ο Σάββας Μιχαήλ διαδικτυακά. Βασικός οργανωτής του Encuentro είναι ο γνώριμός μας και στην Ελλάδα σ. Frank Garcia Hernandez, που προέρχεται από το ΚΚ Κούβας και συμμετέχει στην ανεξάρτητη κουβανέζικη ομάδα Comunistas. Ο σ. Frank, μετά τα γεγονότα του Ιουλίου του 2021, έχει διαγραφεί από το ΚΚ (βλ. εδώ: https://neaprooptiki.gr/oi-comunistas-gia-tis-diadiloseis-tis-11is-ioylioy/ και https://neaprooptiki.gr/synentefxi-tou-kouvanou-trotskisti-juan-leon-ferrera/) και ζει μόνιμα στην Αργεντινή. Εδώ να σημειώσουμε ότι μετά την πρώτη συνδιάσκεψη στην Αβάνα, η οποία πραγματοποιήθηκε παρά τις μεγάλες δυσκολίες που πρόταξε η σταλινική γραφειοκρατία, ο σ. Frank επισκέφθηκε την Ελλάδα ως καλεσμένος του ΕΕΚ και συμμετείχε σε πετυχημένη εκδήλωση του κόμματός μας στην ΕΣΗΕΑ για τα 60 χρόνια της Κουβανέζικης Επανάστασης.
Το Encuentro Trotsky και η Λατινική Αμερική
Η Λατινική Αμερική είναι ένα ηφαιστειογενές τοπίο που συσσωρεύει με τρόπο αποκαλυπτικό όλες τις αντιφάσεις της δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Ακραίες ανισότητες, μεγάλη φτώχεια, διεφθαρμένες κυβερνήσεις, ακραίος νεοφιλελευθερισμός, άκρα δεξιά, φασισμός και από την άλλη μεγάλα κοινωνικά κινήματα, λαϊκοί ξεσηκωμοί, κοινωνική αλληλεγγύη και επαναστατικές εξεγέρσεις. Και βέβαια, η περίπτωση της Κούβας, το νησί της πρώτης νικηφόρας σοσιαλιστικής Επανάστασης στην Λατινική Αμερική. Εκεί μπορεί η ανάπτυξη και ο έλεγχος της οικονομίας να μη γίνεται πλέον από τις εργαζόμενες μάζες αλλά από προνομιούχους επαγγελματίες του κράτους, που έχουν βάλει τον εαυτό τους πάνω από τους εργαζόμενους, και ο ασφυκτικός κλοιός τού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και μισού αιώνα εμπάργκο να έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και πιέσεις για άνοιγμα στην αγορά, ωστόσο η διαδικασία καπιταλιστικής παλινόρθωσης σκοντάφτει σε εμπόδια και δεν έχει ολοκληρωθεί. Δεν μπορούμε παρά να φωνάξουμε σθεναρά: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΝΕΖΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! Από μια άποψη, η πρωτοβουλία του σ. Frank να ξεκινήσει το Encontro Trotsky στην Αβάνα αποτελεί αντανάκλαση της ανάγκης και μια πολιτική απάντηση απέναντι σε αυτή τη διαδικασία ως προσπάθεια αναζήτησης επαναστατικής εναλλακτικής στις αρχές των πρώιμων χρόνων της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 και στο διεθνές επίπεδο των επαναστατικών προβληματισμών και ανατροπών. . .
Το Encuentro Trotsky και η Αργεντινή
Το ΙΙΙ Encuentro πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή σε μια κρίσιμη για τη χώρα περίοδο. Εδώ και έναν χρόνο Πρόεδρος είναι ο λεγόμενος “αναρχοκαπιταλιστής”, για την ακρίβεια φασίστας Μιλέι, που εξελέγη με 55%, με την αντιπρόεδρό του να δηλώνει υποστηρίκτρια της αιματοβαμμένης δικτατορίας του Βιντέλα, που διήρκεσε πέντε χρόνια (1976 – 1981) και επέβαλε ένα καθεστώς καταστολής και τρομοκρατίας, με 30 χιλιάδες “εξαφανισμένους” και που έμεινε στην ιστορία ως “Βρώμικος Πόλεμος”. Στην κυβέρνηση Μιλέι εκφράζεται μια βίαιη προσπάθεια του κεφαλαίου να χτυπηθούν όλα τα μέτρα που μετά το κραχ του 2008 και μετά την πανδημία, πάρθηκαν από τις κεντρικές τράπεζες και τις κυβερνήσεις για να συγκρατήσουν την κατάρρευση, και τα οποία απέτυχαν, πυροδοτώντας ξανά τον πληθωρισμό και την καταστροφική ακρίβεια, σε συνθήκες βουλιάγματος της οικονομίας και μαζικής ανεργίας (βλ. εδώ: https://neaprooptiki.gr/argentini-to-prioni-tou-fasista-milei/). Στην τρέχουσα περίοδο χαρακτηρίζει δολοφόνους όσους υποστηρίζουν την άμβλωση, οδηγεί βιομηχανικούς εργάτες να αμείβονται με μπλοκάκι καταργώντας στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα, μπλοκάρει τη χρηματοδότηση στα δημόσια πανεπιστήμια και θέλει να ιδιωτικοποιήσει μέρος των δημόσιων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, το εργατικό και φοιτητικό κίνημα αντιστέκονται σθεναρά με καταλήψεις πανεπιστημίων, απεργίες καθηγητών και οδηγών σε ΜΜΜ κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ετήσια πορεία του Pride το Σάββατο 2/11 είχε πάνω από 500 χιλιάδες διαδηλωτές. Η υλοποίηση του Encuentro Trotsky μέσα σε αυτό το τοπίο εντάσσεται σίγουρα στις μορφές αντίστασης της εργατικής τάξης απέναντι στον φασίστα Μιλέι.
Η Αριστερά στην Αργεντινή βρίσκεται παραδοσιακά στον χώρο του Τροτσκισμού. Σε αυτό συνέβαλε τόσο ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των μαχητών των Τροτσκιστικών οργανώσεων από τη δεκαετία του ‘30 και μετά, όσο και μια σειρά από προδοσίες του σταλινικού ΚΚ (συνεργασία με το κόμμα του Περόν, προδοσία του Τσε κ.ά.). Στο Encuentro συμμετείχε σχεδόν όλο το φάσμα κομμάτων, οργανώσεων και ομάδων που μιλούν στο όνομα του Τροτσκισμού στην Αργεντινή και σε όλες σχεδόν τις χώρες της λατινοαμερικανικής ηπείρου. Επίσης, παραβρέθηκε ως επίσημος καλεσμένος ο Alex Callinikos (SWP, αδερφή οργάνωση του ΣΕΚ στην Αγγλία), και συμμετείχαν, πέρα από την αντιπροσωπεία του ΕΕΚ, ο ιστορικός σ. Osvaldo Coggiola, ο φιλόσοφος Alex Steiner από τις ΗΠΑ, o Eric Toussaint (διαδικτυακά) από το Βέλγιο, ακτιβιστές από το Μεξικό και τον Καναδά που ανήκουν στην ομάδα των Σπαρτακιστών.
Encuentro Trotsky: δυνατότητες και αδυναμίες
Στο συνέδριο συμμετείχαν, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν οι διοργανωτές, πάνω από 110 ομιλητές στις διάφορες θεματικές και το παρακολούθησαν συνολικά πάνω από 1000 άτομα. Οι θεματικές αγκάλιαζαν ένα μεγάλο μέρος του φάσματος θεμελιωδών ζητημάτων της Τροτσκιστικής παράδοσης όπως:
-Ιστορία της Αριστερής Αντιπολίτευσης
– Τρότσκι και Φασισμός
– Τρότσκι και γυναικείο ζήτημα
– Τρότσκι και Τσε
– Τρότσκι και Γκράμσι
– Τρότσκι και Τέχνη
– Ιστορία του Τροτσκισμού στην Αργεντινή, την Βολιβία και τη Βραζιλία,
αλλά και φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας, όπως:
– Παγκόσμια κατάσταση, καπιταλιστική κρίση και πόλεμος
– Το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή
– Που βαδίζει η Κούβα;
– Βενεζουέλα
– Η μάχη των Τροτσκιστικών οργανώσεων απέναντι στον Μιλέι
– Η μάχη των συνδικάτων απέναντι στον Μιλέι, κ.ά.
Οι πολύμορφοι τρόποι παρέμβασης στο εργατικό κίνημα, οι προσπάθειες προσανατολισμού στη θεωρία και την πράξη του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας στην Αργεντινή και διεθνώς, η προσπάθεια προσανατολισμού στα μείζονα ζητήματα σχετικά με τους πολέμους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, η μελέτη του κινδύνου καπιταλιστικής παλινόρθωσης της Κούβας και οι δυνατότητες ανάσχεσής της, η πάλη ενάντια στον φασισμό, η σημασία του γυναικείου και έμφυλου κινήματος από ταξικής και επαναστατικής άποψης, η κατανόηση της σημασίας της καλλιτεχνικής δημιουργίας κ.ά. αποτυπώνουν τον αστερισμό δυνατοτήτων του κινήματος χειραφέτησης της εργατικής τάξης.
Δεν μπορούμε, βέβαια, να μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι οι εκπρόσωποι των οργανώσεων στις παρεμβάσεις τους, σε μεγάλο βαθμό αναλώθηκαν σε μια διαδικασία αυτοπαρουσίασης των θέσεών τους, με μια έντονα προπαγανδιστική γλώσσα, με έτοιμα σχήματα σκέψης, αποφεύγοντας μια επί της ουσίας αναμέτρηση με την ίδια την πραγματικότητα, όπως και έναν ουσιαστικό διάλογο, που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να συμβάλλει σε μια διαδικασία επαναστατικού επανεξοπλισμού της Επαναστατικής Αριστεράς για τις επερχόμενες κρίσιμες μάχες.
Τοποθετήσεις των συντρόφων του ΕΕΚ
Οι σύντροφοι της 3μελούς επιτροπής του ΕΕΚ συμμετείχαν στις εξής θεματικές:
ΣΜ – Παγκόσμια κατάσταση, καπιταλιστική κρίση και πόλεμος (συζήτηση όπου συμμετείχαν οι ηγεσίες των οργανώσεων)
ΣΣ – Τρότσκι και Τέχνη
ΝΓ – Τρότσκι και Γυναικείο Κίνημα
Ο ΣΜ ανέπτυξε τη θέση του ΕΕΚ για τον πόλεμο, που διεξάγει ο αμερικανικός και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός με όλες τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, κατά της Ρωσίας στα εδάφη της Ουκρανίας, όπως και τη θέση υπέρ της ήττας του ΝΑΤΟ, χαράσσοντας ξεκάθαρα τις γραμμές απέναντι στο καθεστώς Πούτιν, που, επί της ουσίας, δεν επιζητά παρά μια μορφή συμβιβασμού με την ιμπεριαλιστική Δύση (ένα Μινσκ 3), εξηγώντας ότι τελικά απαιτείται μια σοβιετική αναγέννηση, μια αναστροφή της πορείας της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που ξεκίνησε το ‘91 και την οποία επιθυμεί το Κρεμλίνο και οι Ρώσοι ολιγάρχες. Μια σοβιετική αναγέννηση στη χώρα του Οκτώβρη χωρίς καπιταλιστές, γραφειοκράτες, βοναπάρτες και ολιγάρχες μέσα σε μια Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών από την Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ. Έθεσε επίσης τη θέση του ΕΕΚ για μια ενιαία σοσιαλιστική Παλαιστίνη, με ανεξιθρησκεία, όπου θα ζουν Παλαιστίνιοι και Εβραίοι, εντός μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολής Ο ΣΜ εξήγησε επίσης ότι οι δύο πόλεμοι αποτελούν διαφορετικές στιγμές της ίδιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος ως όλου. Όπως είπε, αναφέροντας τον Τρότσκι, “ο Αμερικανισμός μπορεί να αντικατασταθεί μόνο από τον παγκόσμιο σοσιαλισμό, όχι από μια άλλη παγκόσμια δύναμη”. Ανέπτυξε επίσης το σκεπτικό ότι η τάση προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο μπορεί να ανασχεθεί μόνο με επαναστατικά μέσα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι ενώ οι περισσότερες οργανώσεις που συμμετείχαν στο συνέδριο έχουν παρόμοια θέση με αυτή του ΕΕΚ για την Παλαιστίνη, σε ό,τι αφορά στην Ουκρανία είτε κρατούν θέση ίσων αποστάσεων απέναντι σε ΝΑΤΟ και Ρωσία, εφαρμόζοντας άκριτα και σε ένα άλλο ιστορικό, γεωπολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο τη θέση του Λένιν του 1914 για τον πόλεμο ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είτε, ακόμα χειρότερα, παίρνουν το μέρος της Ουκρανίας χαρακτηρίζοντας τον πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό από μεριάς της.
Η ΝΓ στο πάνελ για το Γυναικείο Ζήτημα ανέλυσε την πάλη για τη γυναικεία χειραφέτηση από τις απαρχές του καπιταλισμού ως τις μέρες μας, τη θεμελιώδη συμβολή των γυναικών στην Παρισινή Κομμούνα, τη Ρωσική Επανάσταση, τον Ισπανικό Εμφύλιο, την Ελληνική Αντίσταση, φτάνοντας ως τις γυναίκες της Ροζάβα, θέτοντας το ζήτημα ότι δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική απελευθέρωση που να μην συμπεριλαμβάνει τη γυναικεία χειραφέτηση.
Ο ΣΣ στο πάνελ για την Τέχνη προσπάθησε να αναδείξει το ότι στον πυρήνα του συνολικού έργου του Τρότσκι, όπως και στα σημαντικά έργα του “Λογοτεχνία και Επανάσταση”, “Μανιφέστο για μια Ανεξάρτητη Επαναστατική Τέχνη” και “Φιλοσοφικά Τετράδια”, γραμμένα όλα σε κομβικές στιγμές της ιστορίας, υπάρχει το πρόταγμα του Νέου Ανθρώπου, της καθολικής υλικής και πνευματικής χειραφέτησης της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων.
Τα κείμενα των συντρόφων θα μεταφραστούν άμεσα στα ελληνικά και θα δημοσιευτούν.
Στα πλαίσια της διεθνούς συνάντησης έγιναν και συναντήσεις με αντιπροσωπείες του ΡΟ, της Politica Obrera και POR.
Επίσκεψη στο Polo Obrero
Το Polo Obrero (Εργατικός Πόλος) αποτελεί τον συνδικαλιστικό βραχίονα του ΡΟ στον χώρο του κινήματος ανέργων. Μετά τη λήξη του συνεδρίου δεχτήκαμε την πρόσκληση να επισκεφθούμε τον χώρο τους μαζί με τους υπόλοιπους διεθνείς συντρόφους. Εκεί μπορούσαμε να δούμε τα μηχανήματα και τις πολλές δυνατότητες που τους έδωσε ο τεχνολογικός εξοπλισμός με κρατική επιχορήγηση. Μας προσφέρθηκε συλλογικό γεύμα, ανταλλάξαμε απόψεις και εκφράσαμε αλληλεγγύη ενάντια σε κρατικούς-δικαστικούς διωγμούς της ηγεσίας του Polo Obrero. Είχαμε στο τέλος και μια υπέροχη έκπληξη: κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας εμφανίστηκαν γύρω στις 20 γυναίκες μέλη του Polo Obrero, οι οποίες είχαν μόλις γυρίσει από μια κατάληψη τράπεζας που έκαναν διεκδικώντας τους μισθούς τους. Ήρθαν στον χώρο, όπου φάγαμε όλοι μαζί από τη συλλογική τους κουζίνα.
Σχετικά με το Pride
Η πορεία του Pride έχει ιδιαίτερη σημασία στην Αργεντινή λόγω του αγώνα που δίνει το κίνημα υπέρ των αμβλώσεων, εναντίον των γυναικοκτονιών και γενικά υπέρ όλων των “μη-κανονικών” ατόμων που μάχονται ενάντια στην κυβέρνηση του φασίστα Μιλέι. Η διαδήλωση και οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν το πρωί και κορυφώθηκαν γύρω στις 10 το βράδυ, με πάνω από 500 χιλιάδες κόσμο. Κεντρικό σύνθημα ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ. Μπορούμε να το δανειστούμε από τους Αργεντίνους συντρόφους.
Συνάντηση με το POR (Partido Obrero Revolucionario)
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου μάς προσέγγισαν σύντροφοι από την οργάνωση POR της Αργεντινής, ζητώντας επίσης συνάντηση, τονίζοντας τη συμφωνία της οργάνωσής τους με το ΕΕΚ σε ό,τι αφορά το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία. Το POR προέρχεται από το ιστορικό κόμμα της Βολιβίας που ηγήθηκε της επανάστασης του 1952 με ηγέτη τον Guillermo Lora. Διατηρεί τρεις αδερφές οργανώσεις, πέρα από αυτήν της Αργεντινής, στη Βολιβία, στη Χιλή και την Βραζιλία καθώς και επαφές σε διάφορες άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Εκδίδει έντυπη εφημερίδα κάθε 10 μέρες, έχει περιοδικό και εκδόσεις βιβλίων. Πραγματοποιήθηκαν δύο συναντήσεις των συντρόφων του ΕΕΚ με τους συντρόφους του POR, όπου φάνηκε η σύγκλιση των δύο οργανώσεων σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η φύση του πολέμου στην Ουκρανία, το ζήτημα του Σύριζα στην Ελλάδα, όπως και του FIT-U στην Αργεντινή, η ανολοκλήρωτη διαδικασία καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην πρώην ΕΣΣΔ και η ανάγκη αναστροφής της, όπως βέβαια και το ζήτημα ανοικοδόμησης της 4ης Διεθνούς.
HASTA LA VICTORIA SIEMPRE
Σάββας Στρ.