Δύο νέοι άνθρωποι αθωώθηκαν από ανυπόστατες κατηγορίες και μπορούν να συνεχίσουν τη ζωής τους, έστω και αν κανένας δεν μπορεί να τους επιστρέψει τον χρόνο που έχασαν μπλεγμένοι σε μια υπόθεση με ανυπόστατες κατηγορίες.
Γύρω από το αίτημα να αθωωθούν οικοδομήθηκε ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης. Οι άνθρωποι καθώς και οι οργανώσεις που στρατεύτηκαν σε αυτό μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι.
Κι αυτό γιατί κατάφεραν να αναδείξουν το δίκιο που είχαν, να αποκαλύψουν την σκευωρία και να διαμορφώσουν έτσι ένα πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που να καταδείξει την αδικία και τον σκληρό κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους απέναντι σε δύο νέους.
Ας μην πανηγυρίζει ο Τσίπρας στο τουίτερ του για την αθωωτική απόφαση. Ο ίδιος και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συντηρούν το περιβόητο άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα που επιτρέπει τέτοιες αυθαιρεσίες. Η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή είναι αποτέλεσμα αυτής της νομοθεσίας, που θεωρεί ότι πρέπει να διωχθεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος, μια που στα μάτια τους αποτελεί συνώνυμο της τρομοκρατίας.
Το μήνυμα του αστικού κράτους προς τη νεολαία είναι σαφές: Αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εχθρός μας, δεν είναι ανάγκη να είσαι αριστερός, κομμουνιστής, αναρχικός, αρκεί η απλή κοινωνική συναναστροφή μαζί τους για να μπεις φυλακή. Θα σου καταστρέψουμε τις σπουδές σου, την καριέρα σου, τη ζωή σου.
Φυσικά ούτε λόγος απο το δικαστήριο για αποζημίωση, για άδικο εγκλεισμό στη φυλακή, για τις σπουδές που διακόπηκαν βίαια. Το αστικό κράτος και η κυβέρνηση έχουν στο απυρόβλητο τους δικαστές και εισαγγελείς που μπορούν να στέλνουν τόσο εύκολα φυλακή αθώους ανθρώπους χωρίς να λογοδοτούν.
Αλήθεια μετά την αθωωτική απόφαση, ποιά είναι η ευθύνη του δικαστή που είχε στείλει την Ηριάννα και τον Περικλή στη φυλακή;
Γ.Σ
