Διεθνιστική πάλη ενάντια στον πόλεμο του ιμπεριαλισμού
του Θόδωρου Κουτσουμπού
[Το κείμενο που ακολουθεί αποτέλεσε τη βάση της εισήγησης του Θόδωρου Κουτσουμπού, εκ μέρους του ΕΕΚ, στην 15η Μαρξιστική Εκπαιδευτική Κατασκήνωση του ΕΕΚ στην Ερέτρια, την Παρασκευή 28 Ιουλίου. Στην ίδια συνεδρία η συντρόφισσα Αρμάν από την Τουρκία και ο σ. Δημήτρης Μιζάρας εκ μέρους της MTL (Mαρξιστική Εργατική Ένωση – Φινλανδία) έκαναν επίσης εισηγήσεις, τις οποίες θα δημοσιεύσουμε. ]
1. O πόλεμος στην Ουκρανία, που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, συνιστά ένα σημείο καμπής στη μεταπολεμική παγκόσμια ιστορία. Η αντιπαράθεση δεν είναι ανάμεσα στην Ουκρανία (που υποτίθεται είναι αμυνόμενη) και τη Ρωσία (που είναι η επιτιθέμενη). Είναι μια παγκόσμια αντιπαράθεση, ένας παγκόσμιος πόλεμος στις πρώτες φάσεις του.
Δεν έχουμε απλώς έναν τοπικό πόλεμο. Έχουμε μια διεθνή αναμέτρηση, διεθνή από την άποψη των δυνάμεων και των χωρών που συμμετέχουν, διεθνή στη φύση, τις αιτίες και τις επιπτώσεις της. Δεν πρέπει να μείνουμε στην μικρή εικόνα της πολεμικής αναμέτρησης των δύο χωρών. Για να την κατανοήσουμε πρέπει να δούμε την ολότητα του πράγματος. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνδυάζεται με μια παράλληλη στρατιωτική κίνηση που προηγήθηκε κατά μερικούς μήνες: Στον Ειρηνικό και Ινδικό Ωκεανό με την δημιουργία της ιμπεριαλιστικής επιθετικής συμμαχίας AUKUS (ΗΠΑ, Αυστραλία, Μ. Βρετανία) σε μια σαφή επιθετική κίνηση κατά της Κίνας και την έγκριση εξοπλισμού με πυρηνικά όπλα της Ιαπωνίας, της χώρας που γνώρισε το πυρηνικό ολοκαύτωμα στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Αυτή είναι η μία πλευρά της ιμπεριαλιστικής λαβίδας. Η άλλη πλευρά πιέζει, εδώ και τρεις δεκαετίες, στην κεντρική-ανατολική Ευρώπη με την επέκταση του ΝΑΤΟ στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας, τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων, ακόμη και την μεταφορά πυρηνικών όπλων. Το στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ, που ξεδιπλώνεται από την επομένη της κατάρρευσης/ενδόρρηξης της ΕΣΣΔ το 1991 και συμπυκνώνεται ως δόγμα Μπρεζίνσκι από το 1997, στοχεύει στον τεμαχισμό σε τουλάχιστον σε τρία κράτη της Ρωσικής ομοσπονδίας, ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος και η αποικιοποίηση της τεράστιας αυτής περιοχής, που είχε αποσπαστεί με την Οκτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση από τη άμεση καπιταλιστική εκμετάλλευση, σπάζοντας την περιβόητη καπιταλιστική αλυσίδα. Και παρότι η σημερινή Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση αλλά μια χώρα στο δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης (σε αδιέξοδο), ο ιμπεριαλισμός, στη δική του αδιέξοδη κρίση έχει ανάγκη να ολοκληρώσει την καταστροφή του 1991. Έτσι οι ιμπεριαλιστές της Δύσης ανοίγουν την πόρτα για ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον πυρηνικό όλεθρο.
Απέναντι στη δυτική ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, πρέπει να θυμίσουμε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι «ο πρώτος στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Δεν ξεχνάμε τον αιματηρό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, το 1999, την ισοπέδωση πόλεων, νοσοκομείων, υποδομών νερού, ηλεκτρισμού, για να μπορέσουν οι ιμπεριαλιστές, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ να την υποτάξουν και να την τεμαχίσουν.
2. Ο παρών πόλεμος, μια τραγωδία για τους λαούς της Ουκρανίας, του Ντονμπάς και της Ρωσίας, δεν ξεκίνησε στις 24/2/2022, όταν ο Πούτιν εμφανίστηκε στην τηλεόραση για να αναγγείλει την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Ο πόλεμος, σε μικρότερη κλίμακα είχε ήδη αρχίσει στο Ντονμπάς (Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ) ήδη από το 2014, μετά το υποβοηθούμενο από την κ. Νούλαντ (υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ) και Πάιατ (μετέπειτα πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα) πραξικόπημα, το λεγόμενο Μαϊντάν, με την ανοικτή ενίσχυση και δράση των φασιστών οπαδών του Μπαντέρα. Η πυρπόληση του Οίκου των Συνδικάτων και το τσάκισμα των κεφαλιών των ανθρώπων, που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις φλόγες, με ρόπαλα του μπέιζ μπολ, ήταν το έναυσμα μιας ευρύτερης κλίμακας αντιπαράθεσης. Για χρόνια ο πόλεμος στο Ντονμπάς ήταν σε εξέλιξη και ας το σημειώσουμε εδώ για να το σχολιάσουμε αργότερα, πολλές δυνάμεις της αριστεράς (και το ΕΕΚ και το Διεθνές Κέντρο Ρακόφσκυ) έδιναν πλήρη υποστήριξη στους αγωνιστές που μάχονταν κατά των φασιστών του Κιέβου και στο δικαίωμα του λαού του Ντονμπάς στην αυτοδιάθεσή του…
Η ένοπλη αντιπαράθεση δεν έγινε δυνατόν να αποφευχθεί. Στην πραγματικότητα, κάποιοι επεδίωξαν την κλιμάκωση του πολέμου με την υπονόμευση των συμφωνιών του Μινσκ. Οι συμφωνίες ποτέ δεν υλοποιήθηκαν με ευθύνη των κυβερνήσεων της Ουκρανίας και τα «στραβά μάτια» της Δύσης.
Ο -αιματηρός- πόλεμος συνεχιζόταν όλα αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια, στην πραγματικότητα όμως επωαζόταν πολύ πριν το 2014, με την προώθηση του ΝΑΤΟ σε όλη την κεντρο-ανατολική Ευρώπη, με την ενσωμάτωση/ένταξη 13 χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ στο ΝΑΤΟ και την έγκριση, το 2008, για έναρξη των διαδικασιών ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας.
Σ’ αυτόν τον πόλεμο συμμετέχει ενεργά η καπιταλιστική Ελλάδα που με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά μακράν όλων του Μητσοτάκη, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο κατά της Ρωσίας, με τη λειτουργία και δράση αμερικανικών πολεμικών βάσεων από τη Σούδα, μέχρι τον Άραξο, το Στεφανοβίκειο, και τη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης στο κυριότερο λιμάνι εφοδιασμού με όπλα και πυρομαχικά της Ουκρανίας μέσω της Βουλγαρίας και Ρουμανίας.
3. Έκτοτε, από το Φεβρουάριο του 2022 η αντιπαράθεση έχει κλιμακωθεί. Στο πεδίο των μαχών, η μεν ρωσική επιχείρηση ανατροπής της κυβέρνησης Ζελένσκι τον Φεβρουάριο 2022 απέτυχε, όπως έχει αποτύχει και η πολυδιαφημισμένη και ενισχυόμενη από τη Δύση θερινή αντεπίθεση της Ουκρανίας. Περί τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια και όλων των ειδών τα όπλα των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ έχουν ξοδευτεί για την ενίσχυση του ουκρανικού στρατού, χωρίς όμως αποτέλεσμα…
Όλες οι στρατιωτικές ηγεσίες του κόσμου χρησιμοποιούν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μέγα δοκιμαστήριο όπλων και οπλικών συστημάτων, τακτικών και μεθόδων, όπως έκαναν το 1937 με τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και τον πόλεμο της Αβησσυνίας (Αιθιοπίας). (Βλέπε την παρατήρηση του Λέον Τρότσκι στα κείμενα του 1937: Menshevism and Bolshevism in Spain). Αν τότε δοκίμαζαν π.χ. την ισχύ των στούκας της Γερμανίας, σήμερα δοκιμάζουν ιδιαιτέρως τη χρήση των drones, νέες μεθόδους διεξαγωγής του πολέμου, ενώ στη ρητορική κάθε τόσο επανέρχονται, ένθεν και ένθεν, στα πυρηνικά τους οπλοστάσια.
Kαι εντείνουν τις προετοιμασίες τους. Από τη σύνοδο της Μαδρίτης, τον Ιούλιο του 2022, το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, που διαμορφωνόταν επί μία δεκαετία, η “Νέα Στρατηγική Αντίληψη” του ΝΑΤΟ, αναγορεύει τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα επίσημα ως στρατηγικούς αντίπαλους. Η Κίνα, είναι ο πιο ισχυρός ανταγωνιστής των ΗΠΑ στο οικονομικό πεδίο, ενώ η Ρωσία, με την κληρονομημένη από την ΕΣΣΔ στρατιωτική και πυρηνική ισχύ, είναι ο μόνος εν δυνάμει στρατιωτικός αντίπαλος ικανός να τους αντιπαρατεθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Αυτοί οι αντίπαλοι (του ιμπεριαλισμού) πρέπει να υπονομευτούν, να πιεστούν, να τεμαχιστούν και να διαλυθούν.
Η πρόσφατη σύνοδος στο Βίλνιους σηματοδοτεί την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Οργανώθηκε σε απόσταση αναπνοής από το Μινσκ της Λευκορωσίας, τον πιο στενό σύμμαχο της Ρωσίας. Είχε στο ενεργητικό της ένα ακόμη νέο μέλος, την Φινλανδία και -με την υποστήριξη του Ερντογάν (με αντάλλαγμα τα κεφάλια των Κούρδων του ΡΚΚ και άλλων αριστερών)- την έγκριση ένταξης και της Σουηδίας… Άμεσα δεν ενέταξαν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, γιατί αυτό θα σήμαινε πρόκληση παγκοσμίου πολέμου. Είχαν μόνο προσκεκλημένο τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι και δημιούργησαν ένα νέο όργανο Συνόδου ΝΑΤΟ-Ουκρανίας…
Όμως, συμφώνησαν στην μεταρρύθμιση της δομής και διοίκησης της δύναμης του ΝΑΤΟ, που εδώ και χρόνια, ιδίως μετά την έναρξη των συγκρούσεων στο Ντονμπάς (2014) και την κατάληψη της Κριμαίας από τον ρωσικό στρατό (2015) ετοιμάζουν. Ενέκριναν τα τρία πρώτα ολοκληρωμένα περιφερειακά σχέδια της “Συμμαχίας” για την πλήρη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας και δράση σε πέντε τομείς – διάστημα, κυβερνοχώρος, ξηρά, θάλασσες, αέρα.
Σύμφωνα με τον (γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ) Στόλτενμπεργκ το πρώτο σχέδιο καλύπτει την Αρκτική (High North) και τον Ατλαντικό, περιλαμβάνοντας και το νέο μέλος του ΝΑΤΟ, την Φινλανδία. Επικεφαλής είναι η Κοινή Διοίκηση Δυνάμεων στο Νόρφολκ των ΗΠΑ. Η περιοχή αυτή τα τελευταία χρόνια αποκτά μέγιστη σημασία, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη λιώνει τους πάγους της Αρκτικής, γεγονός που θα επιτρέπει την ναυσιπλοΐα, ενώ τεράστιο είναι το ενδιαφέρον για την οικονομική εκμετάλλευση “κρυμμένων θησαυρών” σ’ αυτήν την παρθένα περιοχή. Ήδη, οι ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει μια μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία, συμπαρασύροντας τις Σκανδιναβικές χώρες (Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία) στην καμπάνια κατά της Ρωσίας, που χρονικά, από τον καιρό της Σοβιετικής Ένωσης, έχει προηγηθεί στην κατάκτηση αυτής της περιοχής.
Η δεύτερη περιοχή δράσης εκτείνεται νοτίως της Βαλτικής θάλασσας και περιλαμβάνει όλες τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης μέχρι την Μαύρη θάλασσα, μαζί και το ενεργό πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας, με πολλές χώρες με αντικομμουνιστικές, φασιστικές και φασίζουσες κυβερνήσεις. Θα διευθύνεται από τη Συμμαχική Διοίκηση Μικτής Δύναμης που εδρεύει στο Brunssum της Ολλανδίας.
Η τρίτη περιοχή θα καλύπτει τη νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας, την Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο, υπό τη διοίκηση του στρατηγείου της Νάπολης της Ιταλίας. Πάνω από 300.000 στρατιώτες θα είναι η δύναμη αυτών των τριών Διοικήσεων.
4. Τα τρία ολοκληρωμένα περιφερειακά ΝΑΤΟϊκά σχέδια είναι αλληλένδετα μέρη της ενιαίας πολεμικής στρατηγικής, με στόχο την περικύκλωση και καταβολή της Ρωσίας. Εδώ, εμείς θα επικεντρώσουμε στο νότιο τμήμα Μαύρης Θάλασσας – Μεσογείου. Είναι μια κρίσιμη περιοχή στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Η ιστορία, η γεωγραφία και η γεωπολιτική, στην αλληλεπίδρασή τους παίζουν κρίσιμο ρόλο. Ο τρίτος τομέας, ξεκινάει από τη Μαύρη θάλασσα (περιλαμβάνοντας την Κασπία που τους εαρινούς και θερινούς μήνες επικοινωνεί μέσω του Καναλιού Bόλγα – Ντον με την Αζοφική και τη Μαύρη θάλασσα), εκτείνεται στη Μεσόγειο και φθάνει μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Στην πραγματικότητα, όπως φαίνεται από τις ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ, η επιχειρησιακή περιοχή του τρίτου τομέα φθάνει μέχρι το Λεβάντε, δηλαδή σε όλη τη Μέση Ανατολή έως το Ιράκ, αλλά και στην Αφρική από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι το… Σαχέλ – περιοχή όπου ο γαλλικός και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχουν ισχυρά συμφέροντα, οργανώνουν συνωμοσίες και στρατιωτικές επεμβάσεις). Αυτή η τεράστια περιοχή υπήρξε ιστορικά θέατρο των δύο παγκόσμιων πολέμων και προηγουμένως αναρίθμητων πολεμικών αναμετρήσεων από την εποχή των σταυροφοριών. Ενετοί, Φράγκοι, Γερμανικά φύλα (Βισιγότθοι) έδρασαν σε αυτήν την περιοχή πριν κατακτηθεί από την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Μπορούμε να πούμε ότι οι σύγχρονες αντιφάσεις της άλυτης από το 2008 και κλιμακούμενης παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και οι νέες ανάγκες οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος, πυροδοτούν και αναμοχλεύουν όλες τις παλιές ιστορικές αντιφάσεις. Η γεωγραφία, η ιστορία, η γεωπολιτική, παίζουν το δικό τους ρόλο, ως το υπόβαθρο των ανταγωνισμών για την ενέργεια (φυσικό αέριο και πετρέλαιο), τις οδούς μεταφοράς της ενέργειας και τους αγωγούς, τα καλώδια οπτικών ινών και επίσης τα είδη μαζικής διατροφής όπως το σιτάρι της Ουκρανίας και της νότιας Ρωσίας. Ακόμη και ο κινέζικος Δρόμος του Μεταξιού περνάει από εδώ. Οι θάλασσες, αντί να συνδέουν λαούς, γίνονται θέατρο πολεμικών ανταγωνισμών – που αν δεν βάλουμε φραγμό στα ιμπεριαλιστικά σχέδια θα εξελιχθούν σε λουτρά αίματος. Προς το παρόν γίνονται υγρά νεκροταφεία για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που διαφεύγουν από την Αφρική, την Παλαιστίνη, τη Συρία και την Ασία και πνίγονται στη είσοδο του Φρουρίου-Ευρώπη, κατά δεκάδες και εκατοντάδες όπως έγινε προ ημερών στα ανοικτά της Πύλου με πάνω από 600 πνιγμένους ανθρώπους, υπό την… επίβλεψη (μόνο;) του ελληνικού λιμενικού.
Αυτή η περιοχή παίζει αποφασιστικό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία και θα παίξει επίσης στην οποιαδήποτε κλιμάκωση και επέκτασή του. Με τη σειρά του, ο πόλεμος στην Ουκρανία αντεπιδρά σε όλες τις χώρες της περιοχής και στις μεταξύ τους σχέσεις. Οι κυρίαρχες τάξεις σχεδόν όλων των χωρών της περιοχής, παλινορθωτικές γραφειοκρατίες και μπουρζουαζίες έχουν ρυμουλκηθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Από τις χώρες που έχουν ακτές στη Μαύρη θάλασσα, η Ρουμανία και η Βουλγαρία είναι ήδη μέλη του ΝΑΤΟ και συμμετέχουν στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η στρατιωτική τους όμως εισφορά είναι μικρή, ιδίως η ναυτική τους παρουσία στη Μαύρη θάλασσα. Η άλλη χώρα είναι η Γεωργία, τις δεσμεύσεις της οποίας, όπως και της Μολδαβίας, χαιρέτισε η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, μαζί με την Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα δυτικά Βαλκάνια.
Οι χώρες με αποφασιστική συμβολή στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι η Τουρκία και η Ελλάδα. Για την Τουρκία ακούσαμε από τη συντρόφισσα του DIP. Αν και ο Ερντογάν τηρεί μια ευέλικτη και προσεκτική πολιτική, όχι τη μυωπική του Μητσοτάκη, εν τούτοις στην πράξη συμμετέχει στο πλευρό του ΝΑΤΟ και αυτό το κρίνουν θετικά οι δυτικοί διπλωμάτες. Το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου με την επίκληση της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936, μπορεί πήρε ένα χρώμα ουδετερότητας και όχι πλήρους σύμπλευσης του της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, όμως στην πράξη κυρίως στρέφεται κατά της Ρωσίας, που δεν έχει δικαίωμα να περνά τα πολεμικά της, αποκόπτοντας τον ρωσικό στόλο της Μεσογείου από αυτόν της Μαύρης θάλασσας. Για τις χώρες του ΝΑΤΟ προς το παρόν δεν τίθεται ζήτημα πλεύσης πολεμικών προς τη Μαύρη θάλασσα, γιατί θα σηματοδοτούσε κλιμάκωση προς παγκόσμιο πόλεμο. Για τον εφοδιασμό της Ουκρανίας έχουν φροντίσει προ πολλού για χερσαία εναλλακτική λύση από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Συγχρόνως, η Τουρκία προμηθεύει την Ουκρανία με τα drones Bayrakrar TB2, που συνέβαλαν, όπως επαίρονται, στη βύθιση της ναυαρχίδας του ρωσικού στόλου Μoskva στη Μαύρη θάλασσα, στο πλήγμα στη γέφυρα της Κριμαίας και σε πολλές άλλες επιθέσεις. Με την Ουκρανία έχουν επίσης συμπαραγωγή πολλών εξοπλιστικών προγραμμάτων, κορβετών, κινητήρων, ενώ πριν λίγες εβδομάδες ο Ερντογάν έδωσε την ευκαιρία στον Ζελένσκι να επιστρέψει στο Κίεβο τροπαιοφόρος συνοδεία των ναζιστών ηγετών του Αζόφ από το εργοστάσιο Αζοφστάλ.
Η καπιταλιστική Ελλάδα από την πλευρά της συντάσσεται πλήρως και άνευ όρων με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και έχει αναδειχθεί ως ένας από τους πλέον επιθετικούς σταυροφόρους κατά της Ρωσίας. Μόνος εξ όλων των ηγετών της Ε.Ε. ο Μητσοτάκης διακήρυξε, ως μη όφειλε, ότι “βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία”. Η Αλεξανδρούπολη, ένα μικρό λιμάνι σε ύπνωση, έχει εκσυγχρονιστεί με την άμεση παρέμβαση/επίβλεψη του Τζέφρι Πάιατ (εκείνου που πρωτοστάτησε και στο πραξικόπημα του Μαϊντάν), ήδη από το 2018! Τώρα είναι στο κέντρο της αποστολής πολεμοφοδίων προς την Ουκρανία μέσω Βουλγαρίας και Ρουμανίας, παρακάμπτοντας τα Δαρδανέλια και το Βόσπορο. Συγχρόνως, οι πολεμικές βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα είναι ενεργές στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Όπως και στις αρχές του 20ού αιώνα, η ελληνική μπουρζουαζία δένει τις τύχες τής χώρας στο πλευρό των ισχυρών της Δύσης, τότε της Αγγλίας και Γαλλίας, τώρα των ΗΠΑ και χωρών της Ε.Ε. Πριν έναν αιώνα οδήγησε στην Καταστροφή όλου του Μικρασιατικού ελληνισμού με την εκστρατεία στο Σαγγάριο (αφού είχε εκστρατεύσει και κατά των Μπολσεβίκων στην… Ουκρανία). Να μην τους αφήσουμε να σπείρουν νέες καταστροφές!
5. Στο πλαίσιο των μεγάλων διεθνών αντιφάσεων, πρέπει να εντάξουμε μια σειρά τοπικές αντιθέσεις και ιστορικές αντιπαραθέσεις που έχουν την ιδιαιτερότητά τους και παίζουν ή μπορεί να παίξουν σημαντικό, ακόμα και πρωτεύοντα ρόλο σε κάποιο σημείο των εξελίξεων. Στο πλαίσιο τού “διαίρει και βασίλευε”, ενίσχυε και υπονόμευε, οι ΗΠΑ επιχειρούν να κρατήσουν χαμηλούς τούς τόνους της αντιπαράθεσης Ελλάδας – Τουρκίας. Η σύνοδος στο Βίλνιους ή ορθότερα στο περιθώριο της συνόδου, ο Μπάιντεν υποσχέθηκε στον Ερντογάν την αναβάθμιση των F-16, υποσχόμενος στην Ελλάδα έναρξη της διαδικασίας προμήθειας F-35… Oι μπουρζουαζίες των δύο χωρών αλληλοανταγωνιζόμενες επιδίδονται σε ένα παιχνίδι ατελεύτητων εξοπλισμών, σπαταλώντας τεράστια ποσά την ώρα που οι λαοί στενάζουν από τη λιτότητα, την ξέφρενη άνοδο των τιμών των ειδών διατροφής, ενώ διακινδυνεύουν κάποια στιγμή οι ανταγωνισμοί να βρεθούν εκτός ελέγχου, με τραγικές συνέπειες για τις ζωές των λαών. Προς το παρόν φαίνεται να κτίζεται ένα νέο ειδύλλιο Ερντογάν – Μητσοτάκη. Για να γίνει αυτό, ο κομπορρήμων πρωθυπουργός Μητσοτάκης “κατάπιε” την κάμηλο της διαγραφής του ονόματος της Κύπρου από τους χάρτες του ΝΑΤΟ για να μην θιγεί ο Ερντογάν. Η Κύπρος, όλο το νησί, και το ελληνοκυπριακό κομμάτι και το τουρκοκυπριακό, υποβιβάζεται σε απλή γεωγραφική συντεταγμένη! Αν η στρατιωτική χούντα του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη ξεπούλησε την Κύπρο, η αστική κοινοβουλευτική τάξη και οι πολιτικοί της εδώ και καιρό, στην πράξη, αναγνωρίζουν τη ντε φάκτο κατάσταση διχοτόμησης. Μόνο οι διεθνιστές στις δύο ακτές του Αιγαίου υπερασπίζονται με συνέπεια την ενότητα και ελευθερία του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εργατών και εργαζομένων. Αυτές τις μέρες και λόγω της επετείου του τουρκικού Αττίλα ξαναδημοσιεύσαμε στο site neaprooptiki.gr την κοινή ανακοίνωση του DIP και ΕΕΚ για την Κύπρο το 2014.
Ο υποβιβασμός της Κύπρου σε απλή συντεταγμένη στο χάρτη ήταν προφανώς η πρώτη πράξη στο ειδύλλιο Ερντογάν – Μητσοτάκη. Η δεύτερη πράξη ήταν το κυνήγι των Κούρδων και Τούρκων πολιτικών προσφύγων. Έτσι είχαμε την επίθεση και βίαιη μεταφορά των Κούρδων (επιρροής ΡΚΚ) από το Λαύριο στη Μαλακάσα σε συνθήκες όχι επιτήρησης αλλά σχεδόν φυλακής και επίσης, την εισαγγελική άσκηση αναίρεσης στην αθωωτική απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων για τους 11 της επιτροπής αλληλεγγύης στους Τούρκους και Κούρδους Πολιτικούς Κρατούμενους (του Λαϊκού Μετώπου).
Όμως, οι ανταγωνισμοί Ελλάδας – Τουρκίας επεκτείνονται πολύ πιο πέρα διαμορφώνοντας τοπικές συμμαχίες. Η μεν Τουρκία υπό τον Ερντογάν, με το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” διεκδικεί την αναγνώρισή της ως περιφερειακού ηγήτορα στην περιοχή, από τη Μέση Ανατολή ως τον Καύκασο και μέχρι τη Λιβύη. Χαράζει την τουρκική ΑΟΖ χωρίζοντας τη θάλασσα της Μεσογείου σε οικόπεδα εκμετάλλευση των πετρελαίων και αερίου, στη θάλασσα της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου, αλλά επίσης σε μια γιγάντια ζώνη που συνδέει την Τουρκία με την Λιβύη στην απέναντι, αφρικανική ακτή της Μεσογείου. Ταυτόχρονα, διατηρεί το casus belli σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει χωρικά ύδατα στα 12 μίλια. Η Ελλάδα, από την πλευρά της διαμορφώνει συμμαχίες για συνεκμετάλλευση των πηγών ενέργειας με το Ισραήλ, την Κύπρο και… Αίγυπτο. Η Γαλλία, επίσης, παίρνει επίσης θέση υπέρ αυτής της συμμαχίας, που βεβαίως μπορεί εύκολα να διαλυθεί, στην επόμενη στροφή, π.χ. ύστερα από μια μεγάλη παραγγελία… πολεμικών αεροσκαφών Ραφάλ! Αν και μέσα στο ΝΑΤΟ γίνονται προσπάθειες επίλυσης των διαφορών (ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα) δεν αποκλείεται σε κάποια στροφή της κατάστασης και με το εθνικιστικό κλίμα που καλλιεργείται στις δύο χώρες, να χαθεί κάθε έλεγχος. Ο κίνδυνος είναι πραγματικός και οι διεθνιστές επαναστάτες πρέπει να δράσουν, με την προπαγάνδα και την αγκιτάτσια τους, να προειδοποιούν και να θέτουν αναχώματα στα τυχάρπαστα πολεμικά παιχνίδια των αστικών τάξεων. Ούτε οι Έλληνες εργάτες, ούτε οι Τούρκοι εργάτες έχουν να κερδίσουν από την εκμετάλλευση της ενέργειας στο Αιγαίο και την Μεσόγειο. Οι γεωτρήσεις θα καταστρέψουν το φυσικό τοπίο των νησιών και των ακτών, προφανώς και τον τουρισμό, ενώ τα όποια κέρδη θα τα καρπωθούν οι πολυεθνικές της ενέργειας, η αμερικανική Exxon Mobil και οι λοιπές “αδελφές”, ενώ και οι πολυεθνικές οπλικών συστημάτων θα πλουτίσουν από τα προγράμματα στρατιωτικής προστασίας των γεωτρήσεων και των οδών μεταφοράς της ενέργειας. Η Ελλάδα αντί να δαπανά το 3,54% του ΑΕΠ της για στρατιωτικές δαπάνες, πολύ πάνω από το 2% που ζητάει το ΝΑΤΟ, θα προσφέρει κι άλλα στο βωμό της στρατιωτικοποίησης – που αφήνει ανοχύρωτη τη χώρα, όπως δείχνουν οι καταστροφικές πυρκαγιές αυτών των ημερών και οι κραυγαλέες ελλείψεις πυροσβεστικών μέσων και προσωπικού. Με ένα Ραφάλ λιγότερο, η Ελλάδα θα είχε 22 πυροσβεστικά Καναντέρ περισσότερα, για να σβήνουν και τη φωτιά που απείλησε τα F-16 της 111 πτέρυγας μάχης στη Νέα Αγχίαλο Βόλου…
6. Ο βασικός εχθρός της εργατικής τάξης και των λαών δεν είναι οι γείτονες λαοί. Είναι ο ιμπεριαλισμός του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι οι ληστές που δύο φορές στον προηγούμενο αιώνα οργάνωσαν δύο παγκόσμια ανθρωποσφαγεία και αναρίθμητους τοπικούς πολέμους. Στη δική μας χώρα εχθρός μας δεν είναι ο Ρώσος ή ο Τούρκος εργάτης. Είναι η κυβέρνηση των ιμπεριαλιστικών κυνηγόσκυλων. Ας δυναμώσουμε την πάλη για την ήττα του ΝΑΤΟ στον πόλεμο δια πληρεξουσίου στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας! Δεν είναι οι παλινορθωτές του καπιταλισμού με Βοναπάρτες ολιγάρχες και μισθοφόρους που θα φέρουν τη νίκη σε έναν παρατεταμένο και επικίνδυνα κλιμακούμενο πόλεμο αλλά η επαναστατική κινητοποίηση των ίδιων των μαζών στην πρώην Σοβιετική Ένωση, στην Ευρώπη και διεθνώς. Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο βασικός εχθρός είναι στη δική μας χώρα.
Οι πολιτικές των ίσων αποστάσεων που προπαγανδίζουν οι δήθεν αριστεροί και ψεύτικοι κομμουνιστές, αυτοί που διαδηλώνουν και στη Ρωσική και στην Αμερικάνικη πρεσβεία, όλοι όσοι πάντα φροντίζουν μαζί με τις αντιιμπεριαλιστικές κορώνες να βάλουν κατά της Ρωσίας, αυτοί που έχουν ξεχάσει τι υποφέρει ο λαός του Ντονμπάς και τα δικαιώματά του στην αυτοδιάθεση, είναι εκδήλωση υποταγής στην πολιτική και ιδεολογική πίεση του ιμπεριαλισμού και της “δικής μας”, της ελληνικής μπουρζουαζίας. Κάτω οι πλαστές και υποκριτικές “ίσες αποστάσεις”, κανένα άλλοθι στον πρωταίτιο ένοχο του πολέμου, το ΝΑΤΟ.
Πόλεμος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ήττα του ΝΑΤΟ!
Ειρήνη και φιλία με τους λαούς της Τουρκίας. Διεθνιστική εργατική πάλη ενάντια στην πολεμοκαπηλία και τους εθνικισμούς. Σε περίπτωση που οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιες μπουρζουαζίες μάς οδηγήσουν στον πόλεμο, η θέση μας θα είναι όπως του Παντελή Πουλιόπουλου και των κομμουνιστών φαντάρων στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. “Ο βασικός εχθρός είναι στη δική μας χώρα”, όπως το διακήρυξε ο Καρλ Λήμπκνεχτ, ο Λένιν και ο Τρότσκι.
Στην ιμπεριαλιστική στρατηγική κλιμάκωσης του πολέμου να αντιτάξουμε την προλεταριακή διεθνιστική στρατηγική της παγκόσμιας, διαρκούς επανάστασης.
Εμπρός για την επαναστατική διεθνιστική ενότητα και πάλη των εργατών και των λαών στα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τον κόσμο. Να χτίσουμε επαναστατικά διεθνιστικά κόμματα και την επαναστατική Διεθνή των εργατών, την Τέταρτη Διεθνή. Για την κοινωνική χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Για έναν κόσμο ειρήνης, ευημερίας και ελευθερίας. Για τις ενωμένες σοσιαλιστικές πολιτείες στα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τον Κόσμο.
