[Αναδημοσίευση από το samidoun.net σε μετάφραση της ΝΠ από τα αγγλικά]
Ο Μοχάμεντ Κχατίμπ, ο Ευρωπαίος συντονιστής του Δικτύου Αλληλεγγύης Παλαιστινίων Πολιτικών Κρατουμένων Σαμιντούν, συμμετείχε στην Ευρω-Μεσογειακή συνδιάσκεψη στην Αθήνα, στην Ελλάδα το Σάββατο, 27 Μαΐου. Mιλώντας στην εναρκτήρια εκδήλωση της συνδιάσκεψης εστίασε στην πάλη των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων στις Ισραηλινές φυλακές.
«Οι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι είναι η πραγματική ηγεσία του Παλαιστινιακού εθνικού απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στη Σιωνιστική αποικιοκρατία», είπε ο Κχατίμπ, τονίζοντας ότι η απεργία πείνας των Παλαιστίνιων φυλακισμένων –που ανεστάλη μόλις εκείνο το πρωΐ μετά από 40 ημέρες- έχει ευρεία λαϊκή υποστήριξη. Κατήγγειλε τις απόπειρες των Ισραηλινών δυνάμεων κατοχής να καταστείλουν τη διαμαρτυρία των φυλακισμένων και να διαστρεβλώσουν την εικόνα της μπροστά στο Παλαιστινιακό κοινό και τον κόσμο. Περαιτέρω, προειδοποίησε ενάντια στο ρόλο της Παλαιστινιακής Αρχής καθώς διεκδικεί αξιώσεις για τις κατακτήσεις που κερδήθηκαν από τους φυλακισμένους ενώ καταπίεσε την υποστήριξη και τις διαμαρτυρίες και συνεχίζει να συμμετέχει στο «συντονισμό ασφαλείας» με την Ισραηλινή κατοχή.
Επίσης σημείωσε ότι οι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον ιμπεριαλισμό μέσα από την απεργία, την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ήταν στο Ριάντ και έπειτα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη για να προωθήσει την ομαλότητα με το Ισραηλινό κατοχικό κράτος και την παραπέρα καταπίεση των δικαιωμάτων και της ύπαρξης των Παλαιστινίων. Ο Κχατίμπ προειδοποίησε ενάντια στις απόπειρες να ενσωματωθεί η οικονομία της περιοχής της Μεσογείου στο Ισραηλινό κράτος, σημειώνοντας τις πρόσφατες συμφωνίες για το φυσικό αέριο, τα σχέδια αγωγών και τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζουν να συνδέσουν τις οικονομίες της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Ιορδανίας με εκείνη της Ισραηλινής κατοχής, εντείνοντας όχι μόνο την οικονομική εμπλοκή αλλά και στρατιωτικές συμμαχίες εις βάρος των δικαιωμάτων, του πλούτου και της ύπαρξης του Παλαιστινιακού λαού.
Έδωσε έμφαση στη σημασία των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων στις χώρες της Μεσογείου στην αντιμετώπιση και τη διάρρηξη αυτών των εγχειρημάτων και στην κλιμάκωση της πάλης για μποϋκοτάζ, ιδιαίτερα ενάντια στις συμφωνίες για το νερό, το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο σχεδιασμένες να κατάσχουν τον πλούτο των λαών της περιοχής για τον πλουτισμό της Ισραηλινής κατοχής, των Αραβικών αντιδραστικών καθεστώτων και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Κχατίμπ επίσης κατήγγειλε το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς συνεχίζει να υποστηρίζει την Ισραηλινή κατοχή 100 χρόνια μετά την διακήρυξη Μπάλφουρ και την έναρξη της Βρετανικής αποικιοποίησης της Παλαιστίνης, σημειώνοντας πως αυτή η συμφωνία μεταξύ του Βρετανικού κράτους και του Σιωνιστικού κινήματος ήταν μια «χρεοκοπημένη συμφωνία ανάμεσα σε αποικιοκράτες». Επίσης επισήμανε ιδιαίτερα το ρόλο του Γαλλικού κράτους, με τη μακρά ιστορία αποικιοκρατίας στην περιοχή, το οποίο σήμερα καταπιέζει τις δράσεις της Παλαιστινιακής αλληλεγγύης ενώ φυλακίζει τον Ζορζ Ιμπραήμ Αμπντάλα, έναν Λιβανέζο Κομμουνιστή αγωνιστή για την Παλαιστίνη, σε 33 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές. Παρότρυνε στην ανάπτυξη μιας διεθνούς καμπάνιας για την απελευθέρωση του Ζωρζ Αμπντάλα μαζί και των συγκρατουμένων του για την Παλαιστινιακή υπόθεση.
Ακολουθώντας την κύρια ομιλία του στο άνοιγμα της συνδιάσκεψης, ο Κχατίμπ αργότερα συμμετείχε σε μια ομάδα εργασίας για τους πολιτικούς κρατούμενους, στην οποία εξήγησε λεπτομερώς την κατάσταση σχεδόν 6.500 Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων στις Ισραηλινές φυλακές και τον αγώνα τους για ελευθερία και απελευθέρωση. Έκανε ανασκόπηση της μόλις ανεσταλμένης Απεργίας για την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια καθώς και της ιστορίας των απεργιών πείνας στις φυλακές και τον ηγετικό ρόλο του κινήματος των Παλαιστινίων φυλακισμένων στον Παλαιστινιακό εθνικό απελευθερωτικό αγώνα. Η συνδιάσκεψη εξέφρασε την υποστήριξή της για τους πολιτικούς κρατούμενους ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβάνοντας τους φυλακισμένους στην Παλαιστίνη, Τουρκία, Ελλάδα, Ουκρανία, Γαλλία, Πολωνία, Αργεντινή, Βουλγαρία και αλλού.
Σε περαιτέρω συζήτηση για την Παλαιστίνη, η συνδιάσκεψη συζήτησε τη σημασία της ανάπτυξης συμμαχιών με το Παλαιστινιακό εργατικό κίνημα και την Παλαιστινιακή Αριστερά, υιοθετώντας το κάλεσμα του Λαϊκού Μετώπου Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης να οικοδομηθεί μια «ενιαία αντι-ιμπεριαλιστική, αντι-Σιωνιστική διεθνής πρωτοβουλία η οποία θα μάχεται ενάντια σε όλα τα είδη της αντίδρασης τα οποία βρίσκονται σε άνοδο στη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και την περιοχή της Μεσογείου ευρύτερα».
