Ενάντια στην καταστροφική καπιταλιστική ανάπτυξη
Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου
O Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου, σε παρέμβασή του σε διαδικτυακή σύσκεψη συλλογικοτήτων με θέμα την καύση των σκουπιδιών, την Κυριακή 28/2/2021, κατέθεσε τις παρακάτω θέσεις του:
Η γενικευμένη κρίση του καπιταλισμού έχει οδηγήσει σε δραματική επιδείνωση των όρων ζωής και στην επιβολή ενός νέου κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου που στρέφεται ανοιχτά εναντίων των κοινωνικών δικαιωμάτων, των λαϊκών ελευθεριών, του φυσικού περιβάλλοντος και του δημόσιου χώρου.
Ο καπιταλισμός έχει κηρύξει έναν γενικευμένο πόλεμο κατά της πλειοψηφίας του λαού, αντιμετωπίζοντας κάθε αντίσταση, μικρή ή μεγάλη, ως εμπόδιο στη δυνατότητά του για κέρδος. Προϋπόθεση της ανάτασης της κερδοφορίας του είναι ο διαρκής έλεγχος των μαζών, με ή χωρίς πανδημία, και η καταστροφή κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής. Σε αυτό το σχεδιασμό ενοποιούνται όλες οι δυνάμεις της αστικής εξουσίας, από το χαμηλότερο τοπικό επίπεδο, τη κεντρική εξουσία και τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε αυτό το έδαφος εκδηλώνονται μια σειρά πολύμορφες αντιστάσεις από τη νεολαία, τον κόσμο της εργασίας και τις τοπικές κοινωνίες. Μέρος αυτών των αγώνων είναι και οι μάχες που έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια σε κάθε άκρη του τόπου ενάντια στις μπουλντόζες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι μάχες για τη γη και την ελευθερία, ο ίδιος ο αγώνας ενάντια στην καύση σκουπιδιών.
Ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων με τη δημιουργία του και τη δράση του επιχείρησε να συμβάλει στην κλιμάκωση αυτών των αγώνων και στη νικηφόρα έκβασή τους. Σήμερα, η ανάγκη για κλιμάκωση τόσο του αγώνα ενάντια στην καύση σκουπιδιών, όσο και εκείνου για την επανάκτηση των όρων ζωής και ελευθερίας της κοινωνικής πλειοψηφίας, παραμένει επίκαιρη και αναγκαία η συζήτηση για έναν κοινό βηματισμό των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος που μπορεί να ανοίξει τα νέα πεδία σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και τους σχεδιασμούς της. Σε αυτή τη βάση βλέπουμε θετικά κάθε προσπάθεια συντονισμού και συζήτησης που ανοίγεται από συλλογικότητες του αγώνα σε οποιοδήποτε μέρος δραστηριοποιούνται.
Θέλοντας να συμβάλουμε σε αυτή τη συζήτηση και με βάση την εμπειρία που πηγάζει από την πολύχρονη αναμέτρηση στην πόλη του Βόλου ενάντια στην καύση σκουπιδιών και τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα που την κινούν, θέτουμε ανοιχτά στο κίνημα τα εξής σημεία ως προϋποθέσεις για τα επόμενα βήματα κλιμάκωσης:
1. Η ιστορία με την καύση σκουπιδιών με βάση τις τελευταίες εξελίξεις που την μετατρέπουν σε πανελλαδική δραστηριότητα αλλά και τη σύνδεσή της με την παραγωγή και πώληση ενέργειας, δείχνει πως το βασικό ζητούμενο για το κίνημα δεν είναι η προώθηση της μιας ή της άλλης επιστημονικής πρότασης διαχείρισης των απορριμμάτων αλλά η συντριβή των επιχειρηματικών σχεδίων που υποτάσσουν την επιστήμη στο καπιταλιστικό κέρδος ανεξαρτήτως των συνεπειών στον άνθρωπο και το σώμα του, το φυσικό περιβάλλον. Δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο κίνημα, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ που εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες των κινημάτων για την αναρρίχηση στη διακυβέρνηση της χώρας σπέρνοντας την απογοήτευση και τη σύγχυση, θέτουν μια σειρά προτάσεων για το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Οι προτάσεις, αν και πιθανόν υλοποιήσιμες σε εποχές οικονομικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, αποδεικνύονται ανεφάρμοστες σε εποχές γενικευμένης κρίσης όπου τα περιθώρια κέρδους συρρικνώνονται και η δυνατότητα παραχωρήσεων προς τις τοπικές κοινωνίες ή τα κινήματα εκμηδενίζονται. Το αίτημα που προβάλλαμε “Να φύγει η Lafarge”, αποτέλεσε τομή στην αντιπαράθεση με τους σχεδιασμούς για την καύση σκουπιδιών. Υπερέβη το αμυντικό πλαίσιο προηγούμενων κινητοποιήσεων που αρνούνταν να θέσουν στο κέντρο του αγώνα την πολυεθνική Lafarge, το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στην πόλη, τους χορηγούς του ISIS στη Συρία.
Αποτελεί φρούδα ελπίδα να ανατραπεί το νομοθετικό πλαίσιο της καύσης σκουπιδιών χωρίς την ανατροπή της παρούσας κυβέρνησης και κάθε καπιταλιστικής κυβέρνησης αλά ΣΥΡΙΖΑ.
Κοινώς, να αλλάξουμε τη διαχείριση των απορριμμάτων χωρίς να διαταραχθούν οι καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις, η κυριαρχία των πολυεθνικών στους όρους ζωής του πληθυσμού.
Το παράδειγμα του Βόλου είναι χαρακτηριστικό, αν και όχι μοναδικό. Όλοι (στα λόγια…) είναι ενάντια στην καύση σκουπιδιών, από την περιφέρεια μέχρι κυβερνητικά στελέχη της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά κανείς δε θέλει να πειράξει την ΑΓΕΤ, στο όνομα της οποίας αναμορφώθηκε όλο το νομικό οπλοστάσιο και αναδιατάχθηκε συνολικά η κοινωνική ζωή σε μία ολόκληρη πόλη. Ο στόχος που έθεσε ο Συντονισμός συλλογικοτήτων το περασμένο καλοκαίρι «να φύγει η Lafarge» ήταν εκείνος που κλιμάκωσε μια βαλτωμένη υπόθεση που κινδύνευε να χαθεί σε μια αρρωστημένη εσωστρέφεια και μία ακραία διαχειριστική γραμμή τάσεων του κινήματος. Ο πολιτικός μας στόχος γνώρισε την ακραία κρατική καταστολή. Ορισμένες δυνάμεις προτίμησαν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο κίνημα και την κρατική βία. Αυτός ο στόχος ήταν εκείνος που έδωσε νέα ώθηση στο κίνημα, το πανελλαδικοποίησε και σε κάθε περίπτωση άνοιξε την κοινωνική κουβέντα στην πόλη στα κρίσιμα ερωτήματα, που συμπυκνώνονται σε ένα, ποιος κάνει κουμάντο στην πόλη και τη χώρα. Αυτή η κατεύθυνση πρέπει να γενικευτεί. Στα επόμενα βήματα πρέπει να στοχοποιηθούν ανοιχτά ο ΤΙΤΑΝ», η ΑΓΕΤ, το επιχειρηματικό κατεστημένο και οι κυβερνήσεις τους που στηρίζουν την καύση σκουπιδιών. Μόνο η σύνδεση του συγκεκριμένου αγώνα με όλα τα επίδικα της εποχής μας μπορεί να ενοποιήσει ευρύτερες δυνάμεις κι έτσι το μερικό να γίνει γενικό για τη συσπείρωση του λαού ως το μοναδικό φορέα για τη σωτηρία του.
2. Η πανδημία και η κυβερνητική της διαχείριση άνοιξαν ένα τεράστιο κεφάλαιο για το δικαίωμα της κοινωνικής πλειοψηφίας στον αγώνα και συνολικά για τις λαϊκές ελευθερίες. Ουσιαστικά η πανδημία εργαλειοποιήθηκε για να θεμελιωθεί μια ατζέντα που απεργάζονταν χρόνια οι δυνάμεις της αστικής πολιτικής για το χώρο των κοινωνικών διεκδικήσεων, για τον έλεγχο και την ασφάλεια των αστικών σχεδιασμών. Το κεφάλαιο αυτό δε θα κλείσει με μία πιθανή μείωση των κρουσμάτων. Από εδώ και πέρα κάθε μέρα οι δυνάμεις του κινήματος θα ορίζουν με την παρουσία τους και τους αγώνες τους το πεδίο των ελευθεριών τους, με τη σύγκρουση και το σπάσιμο των παράλογων περιορισμών και όχι με τη συναίνεση στους εγκλεισμούς και την απονέκρωση του κινήματος. Όλο αυτό το διάστημα δώσαμε τη μάχη να μην υποσταλεί η σημαία του αγώνα για να ηττηθούν οι λογικές «θα λογαριαστούμε μετά» και συμβάλαμε σε ζωντανές και μαζικές κινητοποιήσεις μέσα στις πιο άγριες συνθήκες καταστολής και απειλών. Ορίζοντάς μας δεν μπορεί να είναι ένα πιθανό «χαλάρωμα» των μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης που θα θυμίζει μια άτυπη έναρξη «σεζόν κινητοποιήσεων», αλλά η καθημερινή πάλη για τη κατάκτηση του δικαιώματος στις πόλεις μας και ο προγραμματισμός των μαχών που θα δώσουμε στη βάση της ανάγκης και όχι στη βάση του τι είναι επιτρεπτό. Δεν ξεχνάμε εξάλλου πως το τελευταίο συλλαλητήριο στις 13 Ιούνη ενάντια στην καύση στο Βόλο, ήταν μία στιγμή ανεπίτρεπτη για την αστική πολιτική και για αυτό τόσο σημαντική για το κίνημα και το λαό. Στη μάχη εξάλλου με τα ιερά τέρατα του καπιταλισμού για να βγούμε νικητές πρέπει να βγούμε και εκτός των δοσμένων ορίων.
3. Οι σχεδιασμοί για την καύση σκουπιδιών δεν ήρθαν ουρανοκατέβατοι με την έλευση της κυβέρνησης της ΝΔ. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει στην ιστορία ως εκείνη που άνοιξε την είσοδο για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο άνθρωπο και στο περιβάλλον. Είναι εμφανές πως δυνάμεις που έχουν αναφορά στην πρώην κυβέρνηση προσπαθούν να ξεπλυθούν παριστάνοντας τους όψιμους υπερασπιστές του περιβάλλοντος. Τους αρχιτέκτονες αυτού του καταστροφικού έργου δεν τους θεωρούμε συνομιλητές μας στο κίνημα, όπως δε θεωρούμε συνομιλητή μας κάθε εκφραστή της αστικής πολιτικής που για λόγους τακτικής μπορεί σήμερα να εμφανίζεται ως «σύμμαχος» των αγώνων. Η πολιτική ανεξαρτησία του κινήματος από σχέδια εναλλακτικής κυβερνησιμότητας και κατ’ επέκταση εξορθολογισμού των τερατουργημάτων τους, είναι προϋπόθεση συνέχειας και νίκης του κινήματος για τη γη και την ελευθερία. Η πολιτική υπενθύμιση των προδοσιών τους δεν είναι αντίθετο με την ενότητα των κινημάτων αλλά το αντίθετο. Ο αγώνας των Σκουριών αποτελεί ένα σοβαρό μάθημα που πρέπει να μελετηθεί από όλους όσους επιθυμούν να είναι στην ίδια πλευρά του ταξικού οδοφράγματος.
4. Οι μάχες που δίνουμε συγκρούονται με τα ιερά και τα όσια των καπιταλιστικών σχεδιασμών. Για αυτό το λόγο χτυπήθηκαν και θα χτυπηθούν λυσσαλέα από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Μετά και την εμπειρία του περασμένου καλοκαιριού, ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων συγκρότησε την ομάδα νομικής βοήθειας για την κάλυψη των αγωνιστών που το κράτος επιχειρεί να βάλει στο χέρι του. Στήριξη που δεν μπορεί να αντικαταστήσει την απαιτούμενη μαζική στήριξη σε κάθε έναν από εμάς που μπαίνει στο στόχαστρο των μηχανισμών της αστυνομίας και της αστικής δικαιοσύνης. Η στήριξη των ανθρώπων που διώκονται είναι για εμάς προϋπόθεση ενοποίησης των κινημάτων. Συνθήκη που φαίνεται να χρειάζεται ώριμη κουβέντα στις τάξεις του κινήματος, για να μην ανακυκλώνονται οι θεωρίες της «πρόκλησης» των κατασταλτικών δυνάμεων. Ο νεκρός της δικής μας πόλης λέγεται Βασίλης Μάγγος και δήλωσε ρητά “ κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα”.
27/2/2021
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΒΟΛΟΥ
