Χρήστος Μποκόρος
Η ζωγραφική πράξη είναι η έκφραση της αθανασίας
“Όψεις αδήλων” είναι ο τίτλος της αναδρομικής έκθεσης που παρουσιάζει στο Μουσείο Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς, ο Χρήστος Μποκόρος από τις 22 Δεκεμβρίου 2016 – 26 Φεβρουαρίου 2017.
“Ζωγραφική μαρτυρία μιας διαδρομής αυτογνωσίας από τη μαθητεία στο πραγματικό” θα προσδιορίσει ο Χρήστος Μποκόρος την αναδρομική του έκθεση. Ο καλλιτέχνης κατά καιρούς οργανώνει εκθέσεις για να δείξει την πορεία του και ν’ αναλογισθεί ο ίδιος από ποια μονοπάτια πέρασε και πού πηγαίνει. Άκρως στοχαστικός μιλάει για τη ζωγραφική ως πράξη αθανασίας.
– Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτή την αναδρομική
– Όλη μου η ζωγραφική πράξη ως τώρα ήταν μια διαδικασία αυτογνωσίας. Και μετά από ένα χρονικό διάστημα χρειάζομαι να κάνω μία στάση και να σκεφτώ τι έκανα μέχρι τώρα, τι νόημα έχει. Είχα κάνει μία μεγάλη αναδρομική το 2000 στην Καπναποθήκη Παπαστράτου στο Αγρίνιο, η οποία μεταφέρθηκε αργότερα στο Ίδρυμα Κυδωνιέως στην Άνδρο και τότε είχα δει όλα τα έργα μαζί και ήταν σαν βρήκα ένα νήμα για το τι έχω κάνει.
Μετά τα “Στοιχειώδη” που ήταν ένα όριο ήθελα μ’ αυτήν την αναδρομική να κάνω μία παρουσίαση των δρόμων που μ’ έφτασαν ως εδώ, τους σταθμούς, τις διαδρομές και να ξαναβρώ το νήμα. Αυτή η ανάγκη να βρω το νήμα και να ξαναβρίσκω το μέτρο είναι το αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης που υπάρχει γύρω μας. Σε μια συνθήκη κρίσης είναι αναγκαίο να θυμάμαι από πού έρχομαι για να καταλάβω που θέλω να πάω. Η συνθήκη που ζούμε μας επιβάλλει συνέχεια νέα πράγματα, αλλαγές, μας αφήνει σε μια προσμονή του επόμενου, του νέου και το κάνουμε σαν προσμονή στην ανανέωση, αλλά έτσι ξεχνάμε το νόημα της ζωής. Το νόημα της ζωής δεν είναι η ανανέωσή της αλλά το βίωμα της. Η ζωή ανανεώνεται μόνη της δεν την κάνουμε εμείς καινούργια. Ο σκοπός της ζωής δεν είναι ν’ ανανεωνόμαστε αλλά βιώνουμε την ζωή ανανεούμενοι.
– Ο τίτλος της έκθεσης είναι “Όψεις αδήλων”. Πώς τον εξηγείτε;
– Ζωγραφική μαρτυρία μιας διαδρομής αυτογνωσίας από τη μαθητεία στο πραγματικό ως τους πειρασμούς του αόρατου κι από ‘κει, στα στοιχειώδη αγαθά μιας λιτής ευημερίας. Ζητούμενο, να λάβει πνευματική ουσία η θνητή ύλη, η φθαρμένη ήδη από τη βιωτική μέριμνα και τη χρήση του χρόνου. Να ορθωθεί νόημα αθανασίας στην παράσταση του εφήμερου, με τη βαθειά πεποίθηση ότι ένα φωτεινό παραπέτασμα στο χάος είναι η ζωγραφική και “όψις αδήλων τα φαινόμενα”.
– Από ποιες ενότητες αποτελείται η έκθεση;
– Αποτελείται από δύο ενότητες. Η πρώτη ενότητα έχει τίτλο “μαθητεία στο πραγματικό” και η δεύτερη: “Οι πειρασμοί του αόρατου”. Στην πρώτη ενότητα εκθέτω κάποια έργα από την περίοδο που προσπαθούσα να παραστήσω τον κόσμο όπως είναι και στη δεύτερη ό,τι κατάλαβα από το άλλο νόημα που μπορεί να έχει αυτός ο πραγματικός κόσμος γι’ αυτό και ο “πειρασμός του αόρατου”. Στους “πειρασμούς του αόρατου” διαπραγματευόμουν τη ζωή μου και την κοινωνική ιστορία που με καθόριζε και μέσα σ’ όλα αυτά είναι ότι κατάλαβα πως προσπαθούσα να φωτίσω τα σκοτάδια. Στο τέλος αυτής της πορείας κατέληξα στα “Στοιχειώδη αγαθά μιας λιτής ευημερίας”. Μέσα στην αφθονία της κατανάλωσης καταλήγω στα στοιχειώδη. ΄Oλα τ’ άλλα είναι εφήμερα. Η ζωγραφική δεν είναι το εφήμερο είναι η αθανασία.
Η έκθεση περιλαμβάνει έργα που έχουν παρουσιαστεί και άλλα που είναι ανέκδοτα. Δεν θα εκτίθενται τα “Στοιχειώδη” στην Αθήνα αλλά θα παρουσιάζονται σε παράλληλη έκθεση στη Μόσχα στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
Τα έργα που έχουν παρουσιασθεί μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν τις σειρές “η παραβολή της ελιάς”, “το αδιάβαστο δάσος” κ.ά.
‘Αρτεμις Καρδουλάκη
