15 Χρόνια από τα Δεκεμβριανά του 2008 - Κανένας Δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ.

ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΕΚ

15 χρόνια μετά, η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που προκάλεσε η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την αστυνομία, είναι ζωντανή και επίκαιρη.

H εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν Τομή. Η δολοφονία του 15χρονου τότε Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία, προκάλεσε τη μεγαλύτερη σύγκρουση στους δρόμους της Αθήνας μετά τα Δεκεμβριανά του 1944 και το Πολυτεχνείο του 1973. Απλώθηκε για δυο μήνες σε όλη την Ελλάδα, ενώ γρήγορα απέκτησε διεθνή αντίκτυπο. Ήταν μια ανοιχτή, μαζική, μαχητική, άμεση απάντηση της νέας γενιάς που πλήρωνε πρώτη τα βάρη της κρίσης, με τη βαρβαρότητα και την ασυδοσία του αστυνομικού κράτους μιας αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε επιθανάτια αγωνία. Δημιούργησε όρους προεπαναστατικής κατάστασης, που, αν και έμεινε ανολοκλήρωτη, άλλαξε όλο το πολιτικό σκηνικό για τους επερχόμενους αγώνες.

Σήμερα, η άλυτη από το 2008 παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού έχει πυροδοτήσει τον πόλεμο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ δι’ αντιπροσώπου στην Ουκρανία και τώρα, μετά την ένοπλη έφοδο των Παλαιστινίων της Γάζας, τη βάρβαρη ισοπέδωση της Λωρίδας με τη γενοκτονική επίθεση του κράτους-απαρτχάιντ του Ισραήλ, συνεπικουρούμενου από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την συνένοχη κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ελλάδα η οποία και στους δύο πολέμους αναδεικνύεται ως το κυνηγόσκυλο των ιμπεριαλιστών. Την ίδια στιγμή, το ηφαιστειογενές αυτό τοπίο των κρίσεων δημιουργεί επαναστατικές δυνατότητες. Η ταξική πάλη αναπτύσσεται πολύμορφα και κλιμακώνεται, νέα στρώματα αγωνιστριών και αγωνιστών βγαίνουν στον δρόμο.

Στην Ελλάδα, όπως έδειξαν οι κοινοβουλευτικές και οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι σαφής η κρίση εξουσίας της άρχουσας τάξης, η οποία τώρα επιδεινώνεται. Αλλά η κρίση της αστικής εξουσίας σηματοδοτεί την ανάγκη το προλεταριάτο να δράσει και να διεκδικήσει την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την συντριβή του αστικού κράτους και την δική του εξουσία/αντιεξουσία των εργαζομένων και εκμεταλλευομένων τάξεων. Όλα τα κοινωνικά δυναμικά υπάρχουν, όπως δείχνουν και οι μαζικότατες διαδηλώσεις στην 50ή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που παρά τις συκοφαντίες, την απαξίωση, τις απόπειρες ενσωμάτωσης και μετατροπής του σε κρατική σχολική γιορτή, και παρά τις κατά καιρούς βίαιες αστυνομικές επιθέσεις με νεκρούς (Κουμής, Κανελλοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς) και τραυματίες, στέκει ολόρθιο διεκδικώντας την ολοκλήρωσή του και τη δικαίωση των αγώνων και των νεκρών του. Όμως, αυτά τα επαναστατικά κοινωνικά δυναμικά δεν μπορούν να βρουν πολιτική έκφραση στις παρούσες συνθήκες κρίσης και στο στρατόπεδο της αριστεράς, συμπεριλαμβανομένης της επαναστατικής και ριζοσπαστικής της έκφρασης. Ξανά, αποδεικνύεται ότι η κρίση της ανθρωπότητας έχει αναχθεί σε κρίση ηγεσίας τού προλεταριάτου που πρέπει να λυθεί με την συνειδητή παρέμβαση των επαναστατών διεθνιστών που συνεχίζουν τις παραδόσεις του μπολσεβικισμού και των συνεχιστών του Λένιν, του Τρότσκι, των πρώτων χρόνων της Τρίτης και της Τέταρτης Διεθνούς.

Κάτω η κυβέρνηση που κλέβει τη ζωή μας – Γενική απεργία διαρκείας – Εργατική εξουσία!

Όλοι στην πορεία πάλης για την εξέγερση του 2008, 6 Δεκεμβρίου 18:00 Προπύλαια