Ισπανία, Ένα εκατομμύριο διαδηλωτές σε 60 πόλεις
Παρά τη ασυνήθιστη βαρυχειμωνιά που έχει πέσει στα κεφάλια μας τις τελευταίες εβδομάδες, σε Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία, η φωτιά των κοινωνικών αγώνων που δίνονται ανεβάζουν κατά πολύ την θερμοκρασία.
Την Δευτέρα 12 Μαρτίου ένα εκατομμύριο Iσπανοί διαδήλωσαν εναντίον της κυβερνητικής μεταρρύθμισης στις εργασιακές σχέσεις. Η «μεταρρύθμιση» περιλαμβάνει ελαστικοποίηση της εργασίας, εργάσιμη εβδομάδα τριών ή τεσσάρων ημερών, μείωση στις αποζημιώσεις των απολύσεων κά.
Κάτω από το βάρος αυτών των αλλαγών έγιναν διαδηλώσεις σε 60 περίπου πόλεις της χώρας. Ανάμεσά τους στην Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στη Βαλένθια και στη Σεβίλλη. Οι 500.000 διαδηλωτές συμμετείχαν στη Μαδρίτη και οι 450.000 στη Βαρκελώνη, θύμιζαν τον Μάιο του 2011, με την τεράσιια λαοθάλασσα ‘των αγανακτισμένων’ που κατέκλυζαν την Πουέρτα ντε Σολ. Ωστόσο, τώρα οι διαδηλώσεις είναι εργατικές και πολλά υποσχόμενες για μια οργανωμένη πάλη της ισπανικής εργατικής τάξης.
Η Ισπανία είναι σε αναβρασμό. Πέρα από τις όλο και αυξανόμενες διαδηλώσεις εργαζομένων και την Γενική Απεργία που έχουν εξαγγείλει τα συνδικάτα τους για τις 29 Μαρτίου, η κυβέρνηση Ραχόι έχει να αντιμετωπίσει και το μαθητικό-φοιτητικό κίνημα που έχει ξεσπάσει τους τελευταίους 2 μήνες. Με σημείο αναφοράς την Βαλένθια, όπου οι πορείες και οι συγκρούσεις με την αστυνομία είναι πολύ βίαιες, σε κάθε μεγάλη πόλη χιλιάδες μαθητές και φοιτητές διαμαρτύρονται για τις αυξήσεις στα δίδακτρα και στις περικοπές στην Παιδεία (απολύσεις προσωπικού, κλείσιμο σχολείων και τμημάτων για να εξοικονομηθούν 1,1 δις. ευρώ ). Η καταστολή είναι σκληρή και μικρά παιδιά έχουν ξυλοκοπηθεί άγρια. Αυτό προκάλεσε την ισπανική κοινωνία που βλέπει την επίθεση του κράτους ως ανεξήγητη, μιας και στα χρόνια της οικονομικής ανάπτυξης της μεταπολίτευσης γαλουχήθηκε με την ιδέα της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας. – μια αντίληψη που τώρα δέχεται πλήγματα.
Το Συντηρητικό Λαΐκό Κόμμα (ΡΡ) του Ραχόι κλείνει 4 μήνες στην εξουσία, από τον Δεκέμβρη του 2011, και προσπαθώντας να ελέγξει την οικονομία της χώρας η οποία συνεχώς επιδεινώνεται, στρέφεται ενάντια στην εργατική τάξη που την ωθεί στους αγώνες. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ισπανίας το 2011 ήταν 8,5% και ο στόχος τους για το 2012 είναι 4,4%. Ωστόσο τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση το αναπροσάρμοσε (για δεύτερη φορά) στο 5,8% και κανείς δεν ξέρει αν θα παραμείνει εκεί. Παράλληλα το συνολικό ισπανικό δημόσιο χρέος φθάνει τα 706 δισ. ευρώ. Εδώ πρέπει να προστεθούν οι απλήρωτοι λογαριασμοί της κεντρικής κυβέρνησης, των περιφερειών και των δήμων, τα χρέη δημοσίων επιχειρήσεων και το χρέος που διακρατεί το κρατικό συνταξιοδοτικό ταμείο. Έτσι το πραγματικό δημόσιο χρέος ανεβαίνει στο 87% του ΑΕΠ. Παράλληλα, η ανεργία έχει εκτοξευθεί στο 23% επισήμως. Δηλαδή 5.300.000 άτομα βρίσκονται στην ανεργία. Και ενώ η κυβέρνηση Ραχόι προωθεί τις αλλαγές στην αγορά εργασίας (reforma laboral), άλλα 112.269 άτομα μπήκαν στη λίστα των ανέργων τον Φεβρουάριο. Για να κατανοηθεί το μέγεθος της καταστροφής, είναι σαν να απολύθηκε μέσα σε 30 μέρες όλος ο πληθυσμός του Βόλου …!
Εν κατακλείδι, τα μέτρα λιτότητας του Ραχόι ούτε ανακόπτουν την αύξηση της ανεργίας ούτε μειώνουν το χρέος ούτε και το έλλειμμα της χώρας. Ίσα ίσα επιταχύνουν τη διαδικασία της οικονομικής ύφεσης σύμφωνα με τους ίδιους τους αξιωματούχους της κυβέρνησης.
Η ισπανική οικονομία φλέγεται και ζυγώνει τις μπαρουταποθήκες των εργαζόμενων μαζών.
Ράνια Μ.
