[Aπό το www.redmed.org δημοσιεύουμε κείμενο αλληλεγγύης στους Ιρανούς εργάτες της εταιρίας ζάχαρης Haft Tapeh. Το εργοστάσιο βρίσκεται στην περιοχή του Khuzestan, στο νοτιοδυτικό Ιράν και απασχολεί περί τους 5.600 εργάτες. To κείμενο αλληλεγγύης στο www.redmed.org δημοσιεύεται σε πολλές γλώσσες.]

Σήμερα (4 Αυγούστου 2020) είναι η 52η μέρα της εργατικής απεργίας σε μια αγροτική επιχείρηση στο Ιράν, την Χαφτ Ταπέχ. Αυτή η ιστορική απεργία είναι η κορύφωση χρόνων πάλης των εργατών, για να σταματήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Το σωματείο της Χαφτ Ταπέχ ήταν το πρώτο που ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του 1974-75 αλλά οι αντεργατικές πολιτικές και η συκοφαντία της Ισλαμικής Δημοκρατίας περί αντεπαναστατικής δραστηριότητας από τη μεριά των εργατών τελικά οδήγησε στην απαγόρευσή του, όπως ακριβώς εκατοντάδες άλλων ενώσεων.

Κατά τη διάρκεια του 2005-2006, λαμβάνοντας τα νέα της ιδιωτικοποίησης αυτής της δημόσιας εταιρείας οι εργάτες της Χαφτ Ταπέχ εξεγέρθηκαν ενάντια σε αυτήν σαν μια γροθιά και οικοδόμησαν ξανά το σωματείο το 2007. Οι επικεφαλής οργανωτές αμέσως συνελήφθησαν από τις αστυνομικές δυνάμεις και άλλα ηγετικά μέλη του σωματείου επίσης συνελήφθησαν και τους απαγορεύτηκε να παρακολουθούν διαδηλώσεις και άλλα κοινωνικά γεγονότα.

Παρά την καταπίεση, οι εργάτες της Χαφτ Ταπέχ ξανάρχισαν τους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και τις αδικίες το 2018. Σε απάντηση των αρχών, ο ηγέτης του σωματείου Ισμαήλ Μπακσί συνελήφθη και εξαναγκάστηκε να δώσει «ομολογίες» στην εθνική τηλεόραση!

Παρά τους υποκριτικούς ισχυρισμούς της Ισλαμικής Δημοκρατίας ότι παίρνει το μέρος των εργατών και των καταπιεσμένων, έχει αποδειχθεί για ακόμα μία φορά ότι στην πραγματικότητα στέκεται με την μπουρζουαζία ενάντια στους εργάτες. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του καθεστώτος σπρώχνουν εκατομμύρια στη φτώχεια και καταπιέζουν βίαια τους δίκαιους αγώνες τους. Και όλες αυτές οι εξελίξεις αγνοούνται εντελώς από τα φιλο-καθεστωτικά μέσα όπως και από τα μέσα της αντιπολίτευσης των ανδρεικέλων του ιμπεριαλισμού.

Δεν υπάρχουν νέα για τις απαιτήσεις και τις κινητοποιήσεις αυτών των εργατών στην 52η μέρα της απεργίας και οι σπάνιες αναφορές στους εργάτες γενικότερα μόνο εν συντομία παρουσιάζουν τις πορείες των εργατών στην πόλη Σους, με έναν τρόπο που παραπλανεί την κοινή γνώμη. Ο λόγος είναι καθαρός! Η δεξιά αντιπολίτευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι στην πραγματικότητα σε τέλεια συμφωνία με το καθεστώς όταν παίρνει το μέρος του για ιδιωτικοποιήσεις που ευθυγραμμίζονται με αυτές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ. Η μόνη διαφορά είναι η προσπάθεια από την δεξιά αντιπολίτευση να πλάσει μια απατηλή διχοτομία «των καλών ιδιωτικοποιήσεων ενάντια σε κακές ιδιωτικοποιήσεις» ώστε να κρύψουν τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολιτικών.

Από την άλλη πλευρά, εξαιτίας της ακραία αδύναμης κατάστασης της Ιρανικής αριστεράς, η διεθνής αριστερά δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτούς τους σημαντικούς αγώνες. Τα κύρια αιτήματα αυτής της απεργίας είναι: ακύρωση της ιδιωτικοποίησης, επαναπρόσληψη των εργατών που απολύθηκαν, παύση της αστυνομικής καταπίεσης των εργατικών οργανώσεων, πληρωμή των υπερωριών και των άλλων οφειλών και, τελικά, η οργάνωση της παραγωγής κάτω από εργατικό έλεγχο.

Αυτά τα προοδευτικά αιτήματα δεν καλύπτονται από τα κυρίαρχα μέσα καθόλου και η μαχητικότητα της εργατικής τάξης συρρικνώνεται ως την υπονόμευση.  

Εν τω μεταξύ, τα υποτιθέμενα εναλλακτικά μέσα στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική, και αυτοί οι άλλοι μικρότεροι θεσμοί μέσων ενημέρωσης που είναι φιλο-Ρωσικοί, ή φιλο-Κινέζικοι ή ακόμα και υπέρ της Ισλαμικής Δημοκρατίας αμελούν εντελώς αυτήν την απεργία και την αντίσταση, ή ακόμα χειρότερα την απεικονίζουν σαν ένα υπονομευτικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο.  

Μπροστά στα μάτια μας, η εργατική τάξη με πείσμα και ανεξάρτητα αντιστέκεται στην καταστολή σε καθημερινή βάση, αντιμετωπίζοντας ένα πλήρες μπλακ-άουτ και λογοκρισία από όλες τις πλευρές. Όλες αυτές οι «αντιπολιτευτικές» τάσεις ενώνονται σε ένα μόνο σημείο: να σωπάσουν τις φωνές της εργατικής τάξης και των μαχητών της.

Ρωτούμε τους διεθνείς μας συντρόφους: δεν αξίζει να μοιραστούμε τα νέα αυτής της θαρραλέας απεργίας που συνεχίζεται για 52 μέρες και θα συνεχιστεί μέχρι τα αιτήματα να ικανοποιηθούν; Δεν αξίζει να σταθούμε σε αλληλεγγύη μαζί τους;            

Οι εργάτες της Χαφτ Ταπέχ δεν λαμβάνουν οποιαδήποτε υποστήριξη από οποιαδήποτε οργάνωση ή θεσμό και συνεχίζουν να αντιστέκονται και να παλεύουν με άδειες τσέπες και άδεια στομάχια. Να αγνοούνται αυτοί οι πρωτοπόροι εργάτες ισοδυναμεί με υποστήριξη στην αντίδραση και τον ιμπεριαλισμό. Είναι το υπέρτατο «Εργάτες του κόσμου, ενωθείτε» απλώς μια κενή ρομαντική φράση; Ή είναι η κραυγή μάχης των εργατών στην ταξική πάλη; Σύντροφοι, σας καλούμε να είστε η φωνή των εργατών της Χαφτ Ταπέχ και της Ιρανικής εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις γλώσσες.

4 Αυγούστου 2020