Τα ονόματα των υπουργών που συνθέτουν το νέο υπουργικό συμβούλιο μιλάνε από μόνα τους για την στόχευση του Τσίπρα: συνθέτουν τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό για την επιχείρηση της εφιαλτικής δεύτερης αξιολόγησης.
Στα κρίσιμα υπουργεία όπως αυτά που πρόκειται να ασχοληθούν με το εργασιακό και τις αλλαγές που ζητάει το ΔΝΤ, τις αποκρατικοποιήσεις συνολικά αλλά και ειδικά στα Λιμάνια όπως ζητάει η COSCO, ή τα σύγχρονα επικοινωνιακά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και επίσης με τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Ουάσιγκτον ή από την άλλη μεριά την εκκλησία, εγκαταστάθηκαν οι άνθρωποι που… πρέπει.
Τσίπρας – Καμμένος εγκατέστησαν αυτούς που θεωρούν κατάλληλους για να απομακρυνθούν από τα δύσκολα σημεία της “συζήτησης” στο τελευταίο συνέδριο του Σύριζα.
Ειδικά στο Υπ. Εργασίας ο “καμμένος” Κατρούγκαλος έχοντας συγκεντρώσει το ανάθεμα συνταξιούχων και ανέργων απομακρύνεται σε μια προσωρινά σχετικά “ασφαλή” περιοχή, το Υπ. Εξωτερικών ως αναπληρωτής του Κοτζιά, αφήνοντας στο πόστο του το δεξί του χέρι σε όλη την διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, την Εφη Αχτσιόγλου. Η κα Αχτσιόγλου στα 31 της χρόνια έχει την εμπειρία της σφαγής των συνταξιούχων, γνωρίζει πολύ καλά όλες τις τεχνοκρατικές “τάσεις” που επικρατούν σήμερα στην Κομισιόν όσον αφορά το ασφαλιστικό και το εργασιακό και είναι έτοιμη να “τρέξει” το δεύτερο σκέλος των μεγάλων “μεταρρυθμίσεων” που αφορούν -μετά το ασφαλιστικό- το εργασιακό. Η κα Αχτσιόγλου έχει την ευθύνη -την αποκαλούν και “θηλυκό Χουλιαράκη” για να υπογραμμίσουν την καλή της σχέση με την τρόικα- να ολοκληρώσει την περιβόητη πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, την οποία μάλιστα την “ντύνει” με το βασικό στόχο της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων που όμως θα έρθουν να παγιώσουν την πλήρη εξαθλίωση που ήδη ισχύει ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.
Η περιβόητη COSCO αλλά και το εφοπλιστικό Λόμπυ απέκτησαν τον δικό τους άνθρωπο, τον Κουρουπλή, στη θέση του Δρίτσα (που απομακρύνθηκε αφού πρώτα χρησιμοποιήθηκε από τον Τσίπρα για να περάσει την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ).
Εκεί όμως που η σιωπή κυριαρχεί και δεν αλλάζει τίποτα είναι στον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης ο οποίος παραμένει στη θέση του έχοντας την ευθύνη για τα μελλούμενα να συμβούν στις τράπεζες και ειδικά στα κόκκινα δάνεια, μαζί με τον νέο αμερικανοτραφή καθηγητή κ. Παπαδημητρίου φίλο του Σόρος και του Στέιτ Ντηπάρτμεντ. Οι πλειστηριασμοί είναι το μεγάλο “αγκάθι” που αυτή η “μετασχηματισμένη” κυβέρνηση πρέπει να φέρει σε πέρας μαζί με το εργασιακό, με το δίδυμο Δραγασάκη – Παπαδημητρίου.
Όσο για την εκκλησία, η “νέα” κυβέρνηση έχει εναποθέσει τις αποφάσεις στο “δεξιό” της πλευρό, τον Καμμένο, ο οποίος απαίτησε τον εξοστρακισμό του Φίλη, και ο Τσίπρας δεν δίστασε ούτε δευτερόλεπτο να τον πέταξει εκτός κυβέρνησης.
Όσο για τον κ. Παππά μπορεί να έχασε την μάχη με τους καναλάρχες αλλά κατά πως φαίνεται στη νέα κυβέρνηση επανέρχεται με περισσότερες αρμοδιότητες αφού εκτός από τα επικοινωνιακά δίκτυα απέκτησε τον έλεγχο και στα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και τις νέες τεχνολογίες οι οποίες κατά σύμπτωση έχουν ένα από τα μεγαλύτερα μερίδια από τις χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ…
Στις Βρυξέλλες, παρά τις επιμέρους δυσαρέσκειες, η εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση με την οποία μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργασθούν καλύτερα.
Μιλάνε την ίδια γλώσσα και στόχος τους είναι αδιαφορώντας για τις συνέπειες να κλείσουν την β’ εφιαλτική αξιολόγηση.
Γ. Aγγ.
