του Θόδωρου Κουτσουμπού
Φωτογραφίες Θόδωρος Κουτσουμπός
Στα Άγραφα, τοπίο ανυπέρβλητης ομορφιάς, τυλιγμένο κυριολεκτικά στην ομίχλη. Αυτή την φθινοπωρινή περίοδο με ανταριασμένα όλα τα βουνά.
Στα Άγραφα, διακύβευμα του σήμερα και της ιστορίας.
Επίζηλο στόχο των αδηφάγων καπιταλιστικών συμφερόντων, των εμπόρων ανεμογεννητριών. Τι κι αν πολλές περιοχές έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα Natura. 576 ανεμογεννήτριες σκοπεύουν να εγκαταστήσουν καταπατώντας και κατατρώγοντας κάθε κορυφή του περήφανου ιστορικού βουνού.
Στα βουνά και τα χωριά όπου εκτυλίχθηκε η εποποιΐα και η τραγωδία του πρώτου και του δεύτερου αντάρτικου. Εκεί όπου οι «παρακατιανοί του χωριού», στη δεκαετία του ‘40 έχτιζαν την εναλλακτική κοινωνία καταργώντας / καταστρέφοντας τις καπιταλιστικές μορφές εξουσίας. Εκεί που ο Άρης και οι αντάρτες του περπατούσαν, πολεμούσαν και τραγουδούσαν… Θέλεις, δεν θέλεις, οι μνήμες ζωντανεύουν από τα ρημαγμένα πολυβολεία, τους κάλυκες από σφαίρες και τα υπολείμματα από τα βλήματα όλμων!
Στα Άγραφα βρεθήκαμε τις τέσσερις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη, με την σβεοδ, το πρωτοπόρο σωματείο βάσης των προλεταρίων οδηγών δικύκλων, ντελιβεράδων, κούριερ και εξωτερικών υπαλλήλων. Από τον αγώνα του δρόμου και το δρόμο του αγώνα, στον αγώνα για την υπεράσπιση των Αγράφων, σε έναν συνδυασμό φθινοπωρινής εκδρομής και πολιτικής παρέμβασης.
Οι στιγμές για τους προλετάριους οδηγούς δικυκλιστές που δίνουν τη μάχη της ασφάλτου καθημερινά, και εμάς που σταθήκαμε τυχεροί και συμμετείχαμε, ήταν ξεχωριστές. Χωρίς τα μηχανάκια, στη μάχη για την κατάκτηση των κορυφών.
Την Πέμπτη 28 Οκτώβρη φθάνουμε στο Καταφύγιο Αγράφων του νομού Καρδίτσας λίγο μετά το μεσημέρι. Μοιραζόμαστε τα κρεβάτια-κουκέτες. Κάποιοι σύντροφοι φέρνουν κορμούς δένδρων πεσμένους στο δάσος. Συχνά τα δένδρα πεθαίνουν – όρθια! Με ένα ηλεκτρικό πριόνι τους κόβουν σε κομμάτια. Για τη σόμπα και το τζάκι. Το βράδυ προβάλλουμε το ντοκιμαντέρ Γκρεμνά είναι για μας οι τόποι μας. Μια ομάδα ακτιβιστών περπατάνε από τον Κιθαιρώνα ως τα Άγραφα διεκδικώντας τη σωτηρία των βουνών από την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Πάνω από 300 χιλιόμετρα με τα πόδια!
Το πρωί της Παρασκευής 29 Οκτώβρη πρώτος μας στόχος το Βουτσικάκι, η κορυφή των 2.154 μέτρων και μετά άλλες κορυφές. Ο αρχικός στόχος, πολύ φιλόδοξος, προέβλεπε πορεία 7-8 ωρών… Ξεκινήσαμε πολύ πρωί, 7:20 (με την παλιά ρύθμιση της ώρας) ήμασταν στο δρόμο. Περπατάμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι. Για πολύ ώρα κινούμαστε με τους φακούς. Ανεβαίνουμε… Το τοπίο γίνεται αλπικό. Συχνά η αντάρα τυλίγει τα πάντα. Στα πέντε-δέκα μέτρα δύσκολα διακρίνεις τις φιγούρες των συντρόφων. Η προσδοκία της θέας άλλων βουνοκορφών, αυτό που ονομάζεται «θάλασσα από βουνοκορφές των Αγράφων», ανέφικτη. Η αντάρα σκεπάζει τα πάντα. Και συχνά υπάρχει ο κίνδυνος ο ένας να χάσει τον άλλον. Ο στόχος να προχωρήσουν ορισμένοι προαιρετικά πέρα από το Βουτσικάκι προς την Καζάρμα αποδείχθηκε ανέφικτος. Το κρύο και κυρίως ο αέρας έκοβαν την ανάσα, δυσκόλευαν πολύ την ορειβασία. Αλλά το πανό ανοίχθηκε στην κορυφή της Τέμπλας, στα 1.800 μέτρα: «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ»! Στην κορυφή Βουτσικάκι αυτό στάθηκε αδύνατο από τον πολύ ισχυρό αέρα και την παγωνιά. Αλλά ο στόχος επιτεύχθηκε!
Το πρωινό του Σαββάτου 30 Οκτώβρη το πρόγραμμα είχε κάθοδο. Από τα 1.538 μέτρα του Καταφύγιου, προς το χωριό Μπελοκομίτη, μια υψομετρική διαφορά πάνω από 600 μέτρα. Η ομίχλη υπάρχει στις κορυφές, αλλά βλέπουμε γύρω μας. Περπατάμε στο πυκνό δάσος, έλατα και πεύκα, με πράσινες τις βελόνες, πλατάνια και βελανιδιές στο κιτρινοκόκκινο, οι φτέρες γέρνουν κοκκινοκίτρινες. Παντού σημάδια αγριόχοιρων, κάποια στιγμή κάποιος σύντροφος παρατηρεί ίχνη ζώου μεγάλα, ίσως αρκούδα; Που και που ακούς κελαηδίσματα πουλιών – αλλά και κάποιους συντρόφους που προσπαθούν να πιάσουν κάποιο σκοπό.
Στο χωριό Μπελακομίτη χωριζόμαστε, κάποιοι θα επιστρέψουν με αυτοκίνητα, οι υπόλοιποι θα κατευθυνθούν προς το άλλο καταφύγιο, του Ελατάκου, όμως δεν θα φθάσουν στην κορυφή γιατί κινδύνευαν να τους βρει η νύχτα στο δάσος. Όσοι πάνε με αυτοκίνητα θάχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν τη λίμνη Πλαστήρα από ψηλά. Οι άλλοι ξανά τη μαγεία του δάσους και την πρόκληση της ανάβασης…
Θα συναντηθούμε το βραδάκι στο χωριό Φυλακτή για τσιπουράκι και φαγητό στον μπάρμπα Γιάννη. Το κλίμα όμορφο και συντροφικό!
Την Κυριακή 31 Οκτώβρη βρέχει. Θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Κάποιοι δεν θα διστάσουν να βουτήξουν στα θειούχα νερά στη Δαμάστα και να κάνουν ντους στα θερμά λουτρά των Θερμοπυλών. Απρόσμενη συνάντηση με πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ, Άραβες και Κούρδους, κάπου 400 – 500 άνθρωποι που το ελληνικό κράτος τους έχει εξορίσει εκεί. Τελευταία κάποιες επιδοτήσεις και τρόφιμα από ευρωπαϊκές και πηγές του ΟΗΕ έχουν ελαττωθεί ή και κοπεί. Όπου και να πας η Ελλάδα σε πληγώνει. Αλλά υπάρχει και η άλλη Ελλάδα που αγωνίζεται. Που δεν το βάζει κάτω.
(Με ευχαριστίες στους συντρόφους που βοήθησαν στη διόρθωση ανακριβειών στις τοποθεσίες!)
