Θάνος Ανεστόπουλος | Αρχίζω με το σ’ Αγαπώ
Σχέδια και Ποιήματα
Εκδόσεις Bibliothèque
Δεν θέλω τα χέρια μου να χάσω.
Δεν θα χω χέρια να μου χαϊδέψουν το πρόσωπο
Δεν θα χω χέρια να σου χαϊδέψουν το πρόσωπο
Δεν θα χω χέρια να αφήνονται στις αισθήσεις με το νερό
στην επαφή με την φωτιά
ν’ αγγίζουνε φρούτα
ν’’ ανάβουν το λιβάνι
να ντύνονται με δαχτυλίδια
να σφίγγουν τις χορδές
να ερωτοτροπούν με τα γέρικα πλήκτρα του πιάνου
να βαστάνε τις λύπες
να τρυπούν τους πόνους
να μετράν τον πυρετό
να ξεμπλέκουν τα μαλλιά σου
να συλλέγουνε φιλιά
να γεμίζουνε πληγές
να θεραπεύουν τις πληγές
να καθαρίζουν τα έπιπλα
να υφαίνουν όνειρα
να πιάνουν τον θερμό αέρα το καλοκαίρι
βγαλμένα έξω απ’ το παράθυρο του αυτοκινήτου
τρέχοντας στην μεγάλη λεωφόρο της ζωής
να ξεκουράζονται στο στήθος σου
να τεντώνονται οι φλέβες τους στον μόχθο
να ανοίγουν δρόμο στο σκοτάδι
να γυρίζουν τις σελίδες στο ατέλειωτο βιβλίο
να δένουν τα κορδόνια σου όταν εσύ δεν μπορείς να σκύψεις
γιατί κρατάς το βάρος της αγάπης μας
να αποκαλύπτουν την βαθιά χαρά
μιας έντιμης ζεστής χειραψίας
να σκουπίζουν την απληστία απ’ τα χείλη
να χειροκροτούν την αρχή του έρωτα
να μπήγουν τα νύχια στην σάρκα, στο τέλος του.
Αντί για τα Χέρια ας χάσω τα Μάτια.
Την ομορφιά την θυμάμαι… θα βλέπω!
Κατερίνα Γώγου | Τώρα να Δούμε Εσείς τι θα Κάνετε
Ποιήματα 1978-2002
Εκδόσεις Καστανιώτη
Η ζωή μας είναι σουγιαδιές
σε βρόμικα αδιέξοδα
σάπια δόντια ξεθωριασμένα συνθήματα
μπάσο βεστιάριο
μυρουδιές από κάτουρα αντισηπτικά
και χαλασμένα σπέρματα. Ξεσκισμένες αφίσες.
Πάνω κάτω. Πάνω κάτω η Πατησίων.
Η ζωή μας είναι η Πατησίων.
Το ROL που δεν ρυπαίνει τη θάλασσα
κι ο Μητροπάνος μπήκε στη ζωή μας
μας τον έφαγε η Δεξαμενή κι αυτόν
σαν τις ψηλόκωλες.
Εμείς εκεί.
Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε
την ίδια διαδρομή.
Ξεφτίλα – μοναξιά – απελπισία. Κι ανάποδα.
Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε.
Μονάχα όταν βρέχει
βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε.
Η ζωή μας είναι
άσκοπα λαχανητά.
Μανές Σπέρμπερ | Χωρίς Τέλος
Δάκρυ στον Ωκεανό
Εκδόσεις Καστανιώτη | Σειρά Εικοστός Αιώνας
Στον τελευταίο τόμο της τριλογίας, η οδός του μαρτυρίου των ηρώων του Μανές Σπέρμπερ περνάει από μια μικρή εβραϊκή πόλη της Πολωνίας, συνεχίζει στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και καταλήγει στην απελευθερωμένη Γαλλία. Μια πλούσια θεματική παλέτα συγκροτεί το σκηνικό υποστύλωμα της μυθοπλασίας: Η εβραϊκή θρησκευτική φιλοσοφία με κεντρικό πυρήνα την ιδέα της παθητικής αποδοχής της βίας και, αντιθετικά, η κοσμική αποθέωση της αντίστασης. Ο διάχυτος ευρωπαϊκός αντισημιτισμός. Το πνεύμα της Γιάλτας. Η συντριβή όσων εναντιώνονται εξίσου και στους δυο αντιμαχόμενους ολοκληρωτισμούς – τον ναζιστικό και τον σταλινικό. Η προβληματική της μετάβασης από την επανάσταση στην εξουσία. Η σχέση του αστού κομουνιστή διανοούμενου με τον λαϊκό άνθρωπο. Η προσωπικότητα του επαναστάτη-παίκτη, που όσο χάνει, τόσο παθιάζεται. Η λατρευτική προσήλωση στο ιδεώδες του σοσιαλισμού.
Πράγματι, ο Ντόινο Φάμπερ, κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, πατάει το κατώφλι της νέας εποχής που γεννιέται μετά τον πόλεμο, ψυχικά αποδεκατισμένος από την απώλεια όλων των οικείων του και από τη διάψευση των βεβαιοτήτων που συνόδευσαν για δεκαετίες την επαναστατική του δράση. Τώρα, αναθεωρώντας και τον δικό του ρόλο του ως πνευματικού ανθρώπου, είναι έτοιμος να συνεχίσει τον αγώνα του για την κοινωνική αλλαγή. Ο επαναστάτης-στοχαστής Φάμπερ εξελίσσεται σε έναν στοχαστή-επαναστάτη, που ισορροπεί ανάμεσα στην αισιοδοξία και τον σκεπτικισμό.
Ανθολογία | Ο Άχρηστος Πλανήτης
Και Άλλα Σοβιετικά Διηγήματα Επιστημονικής Φαντασίας
Εκδόσεις Η Άγνωστη Καντάθ | Σειρά Pulsar
Laurent Binet | HHhH
Ο Χάιντριχ είναι ο Εγκέφαλος του Χίτλερ (Βραβείο Goncourt 2010)
Εκδόσεις Κέδρος
1942. Κατεχόμενη Τσεχοσλοβακία.
Δύο Τσεχοσλοβάκοι παρτιζάνοι σταλμένοι από το Λονδίνο πέφτουν με αλεξίπτωτο κοντά στην Πράγα. Αποστολή τους να δολοφονήσουν τον πιο επικίνδυνο άντρα του Γ’ Ράιχ: τον Ράινχαρντ Χάιντριχ, “το ξανθό κτήνος”, τον “δήμιο της Πράγας”, τον αρχηγό των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, το δεξί χέρι του Χάινριχ Χίμλερ. Πρόκειται για την Επιχείρηση Ανθρωποειδές, μία από τις πιο τολμηρές και ηρωικές απόπειρες του Β’ Παγκόσμιου πολέμου.
Περιγράφοντας με καθηλωτικό τρόπο την απόπειρα δολοφονίας του Χάιντριχ, το HHhH συνθέτει μια πανοραμική εικόνα του Γ’ Ράιχ και της περιόδου του Β’ Παγκόσμιου πολέμου. Μια συναρπαστική ιστορία απροσμέτρητου ηρωισμού και συντροφικότητας, προδοσίας και εκδίκησης.
Αθηνά Τσάκαλου | Το Γέλιο του Νερού
Αυτοέκδοση Συλλογικότητας “Συγγενείς-Φίλοι Κρατουμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών”
Την Αθηνά Τσάκαλου τη γνωρίσαμε τα τελευταία 5 χρόνια, όταν οι κοινές διώξεις και φυλακίσεις των συγγενών και φίλων μας, μας οδήγησαν στις ίδιες δικαστικές αίθουσες, στα ίδια ανακριτικά γραφεία και τέλος τις φυλακές, που είναι και θα είναι παντού ίδιες.
Ωστόσο τις λογοτεχνικές δραστηριότητες της Αθηνάς τις ανακαλύψαμε εντελώς συμπτωματικά, όταν ψάχνοντας βρήκαμε, χαμένα στην κυριολεξία σε μια γωνιά του διαδικτύου, μια σειρά από αφηγήματά της, τα οποία δημοσίευε η ίδια κατά καιρούς απευθυνόμενη σε έναν περιορισμένο αριθμό αναγνωστών.
Όταν αρχίσαμε να τα διαβάζουμε, αισθανθήκαμε ότι κρατούσαμε στα χέρια μας έναν πραγματικό πνευματικό θησαυρό.
Σύντομα διαπιστώσαμε ότι οι αλλεπάλληλες δοκιμασίες που έχει υποστεί η ίδια και η οικογένειά της τα τελευταία χρόνια, της έχουν διαμορφώσει μια σπάνια εκφραστική ευαισθησία.
Αυτόν τον καιρό η Αθηνά Τσάκαλου, βρίσκεται απομονωμένη από τους δικούς της ανθρώπους, εξορισμένη στο νησί της Σαλαμίνας, σε έναν κατ’ οίκον περιορισμό με τους πιο σκληρούς όρους που δεν έχουν οριστεί ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα για παρόμοια περίπτωση, ώστε να μην μπορεί ούτε να επισκεφτεί τα φυλακισμένα παιδιά της, ούτε καν να μεταβεί στο πλησιέστερο Νοσοκομείο -αυτό της Νίκαιας- για τα θέματα της υγείας της, κατηγορούμενη από το κράτος, ως “απειλή για το κοινωνικό σύνολο”, μόνο και μόνο γιατί έπραξε το αυτονόητο για κάθε μάνα: άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της και έδωσε άσυλο στα διωκόμενα παιδιά της.
Την ίδια στιγμή η νύφη της Εύη Στατήρη παραμένει ακόμα προφυλακισμένη, με μια εντελώς αυθαίρετη απόφαση του αρμόδιου ανακριτή Ε. Νικόπουλου, παρά το νόμο που έχει ψηφιστεί και απαγορεύει τον εγκλεισμό των συγγενών για πράξεις που εντάσσονται στα πλαίσια της συγγενικής αλληλεγγύης.
Σε μας, δεν επιτρεπόταν να κρατήσουμε για τον εαυτό μας αυτά τα κείμενα και της ζητήσαμε να μας επιτρέψει να εκδώσουμε τουλάχιστον μια σειρά από τα αφηγήματα της, για να μπορέσουν να γίνουν κτήμα όσο γίνεται περισσότερου κόσμου.
Η ίδια μας παραχώρησε πρόθυμα τα συγγραφικά της δικαιώματα, γνωρίζοντας άλλωστε καλά, ότι τα έσοδα από όλες τις δραστηριότητές μας, τα διαθέτουμε αποκλειστικά για την ενίσχυση των πολιτικών κρατούμενων.
Αφού την ευχαριστήσουμε για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε, της ευχόμαστε λευτεριά σε εκείνη, στους συγγενείς της και σε όλους τους κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές. (Από την Εισαγωγή του βιβλίου – συνυπογράφουμε!)
David Hume, Oliver Sacks | Η Δική μου Ζωή
Σκέψεις για τον Επικείμενο Θάνατο
Εκδόσεις Άγρα
Στις 19 Φεβρουαρίου 2015 ο διάσημος νευρολόγος και συγγραφέας Όλιβερ Σακς, στα ογδονταένα του χρόνια, ανακοινώνει την απρόσμενη διάγνωση των γιατρών για τον επικείμενο θάνατό του. Δημοσιεύει ένα κείμενο με τίτλο «Η δική μου ζωή», όπου δανείζεται τον τίτλο από αντίστοιχο κείμενο του Ντέηβιντ Χιούμ του 1776, στο οποίο ο μεγάλος φιλόσοφος ανακοίνωνε κι αυτός μια αντίστοιχη διάγνωση των γιατρών στα εξηνταπέντε του χρόνια. Ο Χιούμ, γράφοντας ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι, συνέταξε ταυτόχρονα ένα μανιφέστο για τη φιλοσοφία του.
Και οι δύο πραγματεύονται τη ζωή τους μέχρι τη στιγμή της διάγνωσης και διατυπώνουν τις σκέψεις τους σχετικά με τον επικείμενο θάνατο και τη διαχείριση του σύντομου χρόνου που τους απομένει. Τα δύο κείμενα τα ενώνει η στάση απέναντι σε μια ολοκληρωμένη ζωή και τα διαφοροποιεί η ιδιομορφία του καθενός ως προς τις άμεσες επιλογές του.
H. Arendt, G. Agamben, E. Traverso | Εμείς οι Πρόσφυγες
Τρία Κείμενα
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Το 1943 η Χάνα Άρεντ μιλάει, μ’ ένα σπαραχτικό και σαρκαστικό κείμενο, για την κατάσταση του εβραίου πρόσφυγα, γι’ αυτό το καινούργιο είδος ανθρώπου “που κλείνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους εχθρούς του και στα στρατόπεδα εγκλεισμού από τους φίλους του”.
Πενήντα χρόνια μετά κι αφού ένα νέο κύμα προσφύγων έχει μόλις αρχίσει να διασχίζει τα ευρωπαϊκά σύνορα, ο Αγκάμπεν σχολιάζει το κείμενο της Άρεντ διαπιστώνοντας ταυτόχρονα τα κενά της σύγχρονης φαντασμαγορικής ρητορείας περί δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Στις αρχές του επόμενου αιώνα, ο Έντσο Τραβέρσο εξετάζει το πλεονέκτημα που προσφέρει στους εξόριστους διανοούμενους μια “ερμηνευτική της απόστασης”, εντοπίζοντας μάλιστα αναλογίες και διαφορές (και τη χαμένη ευκαιρία μιας συνάντησης) ανάμεσα στην εβραϊκή και τη μαύρη διασπορά.
Τούτο το βιβλίο φέρνει πλάι-πλάι τα τρία αυτά κείμενα, την ίδια στιγμή που ένα ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας περνάει στην κατάσταση του πρόσφυγα, στερημένου από κάθε δικαίωμα – κι ενώ η πολιτική τοποθέτηση απέναντι στο πρόβλημα της μετανάστευσης γίνεται αποφασιστική διαχωριστική γραμμή.
Eπιμέλεια NAΛ
