του Christian Rath
Η μεγάλη πολιτική κινητοποίηση για τη δολοφονία του Mariano Ferreyra [ηγετικού στελέχους του Παρίδο Oμπρέρο και της νεολαίας του] συνέτριψε την προσπάθεια δημιουργίας μιας επίσημης αφήγησης η οποία άφηνε στο απυρόβλητο την κυβέρνηση και πλαισιωνόταν από τη σιωπή των πλέον προωθημένων πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης: για το έγκλημα ήθελαν να ενοχοποιήσουν αυτούς που παλεύουν για την υπόθεση των εργατών.
Λίγες ώρες μετά από τη δολοφονία, η Πρόεδρος [Κριστίνα Κίρχνερ] διατύπωσε μια φριχτή φράση: «Νομίζω ότι εδώ και πολύ καιρό κάποιοι αναζητούν έναν νεκρό στην Αργεντινή». Έτσι, επιτέθηκε στους εργαζόμενους στον σιδηρόδρομο της Roca, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει στη διαδήλωση που κατέληξε στη δολοφονία του Mariano, κατηγορώντας τους για καθυστέρηση στην κατάθεσής τους ενώπιον της δικαιοσύνης και αποκλείοντας έτσι την επανένταξή τους στην εργασία [καθώς είναι στην κατηγορία της τριτογενοποίησης – tercerizacion]. Η κατηγορία αυτή κατέρρευσε με μια απλή επαλήθευση ημερών και ωρών.
Πολιτικό έγκλημα
Η δολοφονία του Mariano ήταν ένα πολιτικό έγκλημα ενάντια στην εργατική τάξη, με ευθύνη ενός κοινωνικού συστήματος που προστατεύει και βαθαίνει την τριτογενοποίηση [τις ελαστικές σχέσεις εργασίας], η οποία υποστηρίζεται από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και χρησιμοποιεί τις δυνάμεις ασφαλείας και κατασκοπείας εναντίον του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Ο Pedraza, ο ανώτατος ηγέτης της Ένωσης Σιδηροδρόμων, θεωρώντας την Κριστίνα Κίρχνερ ως υπόδειγμα «εποικοδομητικού συνδικαλισμού», ήταν πάντα σύμμαχος της κυβέρνησης, όπως οι σιδηροδρομικοί αντιπρόσωποι που έστησαν τις επιχειρήσεις τους με τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις.
Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Mariano, η κυβέρνηση Κίρχνερ συνεχίζει να κυβερνά με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις συμμορίες της. Αυτή η γραφειοκρατία μοιράζει την εύνοιά της μεταξύ των τριών «καβαλάρηδων της προσαρμογής», αλλά με τον ίδιο σκοπό: να μεταφέρει στους εργάτες το βάρος της εθνικής κρίσης. Πριν από λίγο καιρό η Πρόεδρος υποστήριξε σε δημόσια ομιλία, την επίθεση της συμμορίας της Ένωσης Μηχανικών (Smata) στους εργαζομένους στις Gestamp και Lear. Ο αντιπρόσωπός της, και λειτουργός του [δημάρχου του Μπουένος Άιρες] Scioli, Sergio Berni, υποστήριξε με τη Χωροφυλακή τη γραφειοκρατία του Pignanelli, όπως έκανε η ομοσπονδιακή αστυνομία και ο πολιτικός ηγέτης της, Anibal Fernandez, κατά τη στιγμή της δολοφονίας στο Barracas.
Η τριτογενοποίηση, μακριά από το να έχει εξαλειφθεί, έχει ενταθεί μετά από εντολή του κεφαλαίου. Δεν είχε περάσει ένας μήνας από τον φόνο του Mariano όταν η Διάσκεψη της Ένωσης Βιομηχάνων ταρακουνήθηκε από τη θέση του Paolo Rocca, Διευθύνοντα Σύμβουλου της κατασκευαστικής Techint: “Οι επιχειρηματίες πρέπει να είναι σε θέση να προσλαμβάνουν τριτογενοποιημένους υπαλλήλους, επειδή το κόστος εργασίας είναι… υπερβολικό.” Ήταν η φωνή μιας εκστρατείας που ήθελε να διαψεύσει ότι ένας εργάτη των σιδηροδρόμων χρεώνεται το ένα τρίτο του μισθού του για την δουλειά, και να υπερασπιστεί τις “καλές” εμπειρίες της τριτογενοποίησης. Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν υπήρχαν παραδείγματα για αυτές τις “καλές” εμπειρίες.
Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί, για την εξάλειψη της τριτογενοποίησης, την εκδίωξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και για να αρχίσει η δίκη για την τιμωρία των πολιτικών υπεύθυνων και εμπνευστών του εγκλήματος, οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται πάντα στην καρδιά του κρατικού μηχανισμού. Ο πραγματικός φόρος τιμής στον Mariano είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα για τους σκοπούς για τους οποίους πάλεψε εν ζωή.
Πολιτική νίκη
Για πρώτη φορά, οι δύο κορυφαίοι ενός συνδικάτου υποβλήθηκαν σε ανάκριση και κρατούνται ως ιθύνοντες της πολιτικής δολοφονίας: είναι ο Jose Angel Pedraza, πρώην γενικός γραμματέας της Ένωσης Σιδηροδρόμων, και ο Juan Carlos Gallego Fernandez, διοικητικός γραμματέας του. H σύλληψη και παραπομπή τους σε δίκη είναι το αποτέλεσμα της μαζικής πολιτικής κινητοποίησης στην οποία ηγήθηκε το PO και που συγκλόνισε τη χώρα. Tο PO είχε δεσμευτεί να βάλει στη φυλακή τον Pedraza, και επέμεινε σε αυτόν τον στόχο μέχρι να τον πετύχει. Ο Pedraza δεν είναι μόνο κρατούμενος, μα και οι κινήσεις για την απελευθέρωσή του έχουν αποτύχει. Η ίδια Δικαιοσύνη, ωστόσο, αρνήθηκε να ακολουθήσει το νήμα των επιχειρησιακών και πολιτικών ευθυνών.
Η μεγάλη κινητοποίηση για τη δολοφονία του Mariano ήταν ένα κρίσιμο επεισόδιο στην πάλη για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης απέναντι στους πολιτικούς και συνδικαλιστές εκπροσώπους της αστικής τάξης, και ήταν στο κέντρο της δημιουργίας του Αριστερού Μετώπου. Ο Mariano Ferreyra έχει γίνει το σύμβολο του αγώνα για μια εργατική και σοσιαλιστική εναλλακτική.
19 Οκτωβρίου 2015
Μετάφραση: ΝΑΛ
