του Gabriel Solano, Prensa Obrera #1387
[Στις 22 Nοεμβρίου θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Aργεντινή. Aντίπαλοι, ο κεντροαριστερός Daniel Scioli, διάδοχος της απερχόμενης προέδρου Kριστίνα Kίρχνερ, και ο κεντροδεξιός Mauricio Macri.]
Αν και ο Daniel Scioli [Σ.τ.M: Κυβερνήτης του Buenos Aires από το 2007, aντιπρόεδρος της Αργεντινής υπό τον Nestor Kirchner το 2003 και δύο φορές Πρόεδρος του Kόμματος της Δικαιοσύνης, Partido Justicialista] κατέκτησε την πρώτη θέση στις γενικές εκλογές, ο κυβερνητισμός γνώρισε μια σημαντική πολιτική ήττα, η οποία αγγίζει όλες τις φράξιες του. Όχι μόνο δεν κέρδισε από τον πρώτο γύρο, αλλά θα πάει στον δεύτερο με μια ελάχιστη διαφορά από τον [κεντροδεξιό] Macri, πολύ χαμηλότερη από εκείνη που πέτυχε στις προκριματικές εκλογές (PASO). Το σχέδιο του Scioli να φθάσουν το 40% των ψήφων τους βγήκε από την ανάποδη: ήλπιζαν να συλλέξουν ψήφους απ’ όσους δεν συμφωνούσαν με τις δημοσκοπήσεις κατά τις PASO και να ανακτήσουν μονάδες στην Cοrdoba. Αλλά οι καινούριες ψήφοι πήγαν μαζικά υπέρ του Macri και στην Cοrdoba ο υποψήφιος της PRO [Σ.τ.M.: Propuesta Republicana, το κόμμα του οποίου ηγείται ο Macri] πέτυχε ένα 53%, κυριολεκτικά συντρίβοντας το PJ.
Η μητέρα όλων των μαχών
Το πιο σημαντικό γεγονός, όμως, έλαβε χώρα στην επαρχία του Mπουένος Άιρες. Η νίκη της [υποψηφίου της PRO] Maria Eugenia Vidal επί του [υποψηφίου του PJ] Anibal Fernandez είναι ένα καταστροφικό πλήγμα για όλες τα κυβερνητικές φράξιες. Χτυπά τον Scioli, ο οποία διοικεί σήμερα το κυριότερο διαμέρισμα της χώρας. Αλλά και στην [La] Campora [Σ.τ.M: η κιρχνερική νεολαία], η οποία ήλπιζε να πιαστεί από μια κυβέρνηση του Fernandez προκειμένου να προετοιμάσει την επιστροφή της Cristina Kirchner [CFK] το 2019. Αυτό το όνειρο έχει πλέον μετατραπεί σε εφιάλτη, καθώς η κιρχνερική κλίκα έχει περιοριστεί στη Santa Cruz, και αυτό μόνο χάρη στην απατηλή αρωγή του νόμου των συνθημάτων.
Η υποψηφιότητα του σημερινού επικεφαλής του [κιρχνερικού] Επιτελείου ήταν ένα ηχηρό μήνυμα στο εκλογικό σώμα, το οποίο στράφηκε μαζικά ενάντια στην πιθανότητα ο νταής της Casa Rosada [Σ.τ.M: η έδρα της Εκτελεστικής Εξουσίας της Αργεντινής] να ονομαστεί κυβερνήτης. Της επιχείρησης ηγήθηκε το Βατικανό, το οποίο κάλεσε για ψήφο εναντίον του, καθιστώντας τον υπεύθυνο για την ανάπτυξη του λαθρεμπορίου ναρκωτικών στην επαρχία. Πληροφορίες λένε ότι οι ιερείς των εκκλησιών κάλεσαν σε ψήφο κατά του Anibal Fernαndez. Ο κιρχνερισμός δεν ήταν σε θέση να απαντήσει σε αυτήν την επίθεση του Βατικανού, για τον απλό λόγο ότι καθοδηγήθηκε από το νέο φίλο της CFK, τον Πάπα Φραγκίσκο. Το ίδιο ισχύει και για τον Scioli, ο οποίος ανέφερε τον Πάπα σε όλες τις ομιλίες του.
Η ήττα του Anibal Fernαndez είναι αδιαχώριστη από την πανωλεθρία των λεγόμενων «βαρόνων των προαστίων» και γενικότερα αποδεικνύει το προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης του Περονισμού. Αυτό το φαινόμενο δεν περιορίστηκε στην επαρχία του Buenos Aires, όπως δείχνει η ήττα του Eduardo Fellner στο Jujuy, Προέδρου του PJ, ή το φτωχό αποτέλεσμα στην Cοrdoba και η εκλογική αποτυχία στο Tucuman, όπου προηγήθηκε η λαϊκή κινητοποίηση κατά του σκανδάλου Alperovich [Σ.τ.M.: κιρχνερικός αυταρχικός κυβερνήτης του Tucuman, αναμιγμένος σε σειρά επικερδών παράνομων επιχειρήσεων]
Οικονομική χρεοκοπία
Η απόρριψη της υποψηφιότητας του Fernandez συνδέεται με τις συνέπειες της τρέχουσας οικονομικής χρεοκοπίας. Στην επαρχία [του Buenos Aires], ο εσωτερικός γεωργικός πληθυσμός ψήφισε μαζικά υπέρ του Macri γιατί ήταν αυτός που παρουσίασε μια βαθιά έκθεση υποτίμησης, κατάργησης της παρακράτησης φόρου και αύξησης του συναλλαγματικού αποθέματος. Σχεδόν το σύνολο του εσωτερικού του Buenos Aires πέρασε στο Cambiemos [Σ.τ.M.: ο συνασπισμός στον οποίο συμμετέχει η PRO]. Αλλά το 53% της Cordoba, δεν μπορεί να νοηθεί έξω από την πίεση του αγροτικού κεφαλαίου και τομέων της βιομηχανικής αστικής τάξης που αποδέχονται αυτό το πρόγραμμα. Ακόμη και στην Πόλη του Buenos Aires, ο «μακρισμός» [macrismoI] σημείωσε μια σημαντική εκλογική αναδιάρθρωση που υπερβαίνει το 50% των ψήφων: η μεσαία τάξη υποφέρει από το αδιέξοδο της οικονομικής κατάστασης που έχει παραλύσει τις κατασκευές και την αγοραπωλησία ακινήτων.
Η γενική αύξηση των αποθεμάτων και χρεογράφων δημοσίου χρέους την Δευτέρα 26/10, δείχνει ότι το μεγάλο κεφάλαιο είδε στο αποτέλεσμα των εκλογών έναν δικό του θρίαμβο. Αν και ο Scioli έστειλε τον Urtubey [Σ.τ.M: δικηγόρο, Κυβερνήτη της Salta και ηγετική φυσιογνωμία του PJ στο Κοινοβούλιο] στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διευρυνθεί η διαπραγμάτευση με τα ληστρικά αμοιβαία κεφάλαια, ή είχε ελπίσει σε ένα γενναιόδωρο σχέδιο ξεπλύματος χρήματος μέσω του [οικονομολόγου] Miguel Bein, η νίκη Macri εγείρει την πιθανότητα του πλήρους αφοπλισμού ρύθμισης της οικονομίας από τον κιρχνερισμό. Η «προοδευτική» προσαρμογή του Scioli ενείχε τον κίνδυνο να μην αλλάξει τίποτα. Η κλίμακα της κρίσης θα μπορούσε να γίνει παραλυτική.
«Πολιτική ανανέωση»
Ο «μακρισμός» αξιοποίησε όλες τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του κιρχνερισμού. Στον Anibal Fernandez και τους «βαρόνους των προαστίων» αντιτέθηκε μια προοπτική πολιτικής ανανέωσης, σε μια κατεύθυνση ηλικιακού τύπου ή αντι-πολιτικού. Με έναν διάσημο σεφ στο Quilmes και έναν γνωστό δημοσιογράφο στο Tres de Febrero νίκησε τους δύο υποψηφίους που αποτελούν μέρος του μηχανισμού του UOM (Συνδικάτο Εργαζομένων στη Μεταλλουργία). Στη Mar del Plata χρησιμοποίησε ένα δεξιό στοιχείο που υπερηφανεύεται ότι δε χρησιμοποιεί κινητό τηλέφωνο. Αυτό το σχέδιο ανανέωσης και αντι-πολιτικής, που αποφεύγει οποιαδήποτε τροποποίηση του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος, έδειξε τα αντεπαναστατικά χαρακτηριστικά του, αφού έχει αφομοιωθεί από την Δεξιά προκειμένου να επιδιώξει τους δικούς της πολιτικούς σκοπούς. Για την Αριστερά πρόκειται για μια σημαντική προειδοποίηση, ιδιαίτερα για εκείνη που ζητά να προοδεύσει, όχι βάσει της ταξικής πάλης, αλλά βάσει του πολιτικού «ανανεωτικού» μάρκετινγκ.
Το να μπορεί η Δεξιά να εκμεταλλευτεί μια δημοκρατίζουσα γραμμή εναντίον μιας κυβέρνησης που περνιέται για «εθνική και λαϊκή» δείχνει τα ανυπέρβλητα όρια του καπιταλιστικού εθνικισμού, ο οποίος καταλήγει σε βοναπαρτιστικές παραμορφώσεις υπέρ των παρασιτικών κλικών, και σε κατασταλτικά και αντιδημοκρατικά μέτρα. Πριν ο Scioli να ανακοινώσει το υπουργικό συμβούλιό του με τον [οικονομολόγο] Blejer ή τον [στρατιωτικό] Berni, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τον ίδιο τον Berni ενάντια στους εργατικούς αγώνες, ενώ επαναποικιοποιούσε την [εταιρεία ενέργειας] YPF με τη βοήθεια της Chevron. Το πιο πρόσφατο πολιτικό προηγούμενο της κυβέρνησης ήταν το σκάνδαλο του Tucuman, που μπροστά του ωχριά ακόμη και η «κακόφημη δεκαετία» [Σ.τ.M: η περίοδος 1930-43, περίοδος της αργεντίνικης ιστορίας που οριοθετείται από δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα, όπου το δεύτερο έφερε τον Xουάν Περόν στην εξουσία]. Η κρίση εκείνη καταπνίγηκε μόνο με τη βοήθεια του Macri και των πολιτικών συνεργατών του, οι οποίοι κάλεσαν στο κλείσιμο της υπόθεσης στο όνομα της «διακυβέρνησης».
Κρίση εξουσίας και προγνωστικά
Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει αφήσει ανοικτό το ζήτημα κρίσης εξουσίας, που θα αναγκάσει σε νέες και αυτοσχέδιες πολιτικές κινήσεις. Ο αγώνας των ψήφων δείχνει ως φαβορί τον Macri, έχοντας πετύχει μια εικονική ισοπαλία και έχοντας κερδίσει την επαρχία του Buenos Aires. Ο Scioli δεν θα έχει τη στήριξη του περονικού μηχανισμού, είτε εκείνων που κέρδισαν και «έσωσαν τα ρούχα τους», ή εκείνων που έχασαν και πρέπει να βρουν άλλους δρόμους. Ο Macri θα προσπαθήσει να τα συμφωνήσει με τους ηγέτες του PJ, γεγονός που θα φανερώσει αμέσως την απάτη της «ανανεωτικής» πολιτικής του. Ήδη στην Πόλη του Buenos Aires έχει αγοράσει το κλειδί των κορυφαίων δομών των κωμοπόλεων, που στο παρελθόν υπηρέτησαν το PJ και τον «προοδευτικό» Ibarra [Σ.τ.M.: πρώην Κυβερνήτη του Buenos Aires]. Προηγουμένως, ο Macri είχε ήδη ζητήσει την υποστήριξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, πετυχαίνοντας δεσμευτικές συμφωνίες με τον Moyano [Σ.τ.M: κιρχνερικό ηγέτη της αργεντίνικης Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων, CGT]. Δύο μέρες πριν από τις εκλογές, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση για την επανένωση της CGT, από την οποία αποκλείστηκε η γραφειοκρατική πτέρυγα υπέρ του Scioli (οι Calo και Pignanelli). Οι Macri και Scioli ήδη αναμενόταν ότι θα προάσπιζαν ένα συνδικαλιστικό «μοντέλο», και πως θα του παρείχαν στήριξη, που θα «αντιμετώπιζε τους αριστερούς» στα συνδικάτα.
Η πολιτική μετάβαση που βιώνουμε τροφοδοτεί ακόμα την τελική κρίση του περονισμού, αλλά καθοδηγείται σαφώς από τα δεξιά, η οποία επιδιώκει να αυτοσχεδιάσει μια νέα κυβερνητική δομή. Ψάχνοντας αυτήν την μεγάλη προσαρμογή που επιδιώκουν, ο αυτοσχεδιασμός αυτός μπορεί να οδηγήσει σε μια αβέβαιη έκβαση.
Οι ψήφοι του Αριστερού Μετώπου
Το εκλογικό αποτέλεσμα του Αριστερού Μετώπου ρυθμίστηκε από όλους αυτούς τους παράγοντες. Ήδη στις PASO διαπιστώσαμε ότι η πολιτική διαδικασία μονοπωλείται από τους υποψηφίους της προσαρμογής, που είχαν λάβει το 95% των ψήφων. Εκείνη την εποχή είχαμε επισημάνει ότι αντιμετωπίζαμε μια αμυντική μάχη, η οποία απαιτούσε μια εργατική πλατφόρμα ενάντια στην προσαρμογή. Οι εκλογικές δυνατότητες μας επέτρεψαν να φιλοδοξήσουμε να αγωνιστούμε για ορισμένες κοινοβουλευτικές έδρες, για τις οποίες απαιτούνταν μια σημαντική αύξηση ψήφων.
Η εκστρατεία του Partido Obrero καθορίστηκε από αυτόν τον προσανατολισμό εξουσίας. Κάναμε έντονη αγκιτάτσια δείχνοντας ότι η ψήφος στο Αριστερό Μέτωπο [FIT] και η κατάκτηση κοινοβουλευτικών εδρών θα βοηθούσε τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα προσαρμογή και αυτήν που προετοιμάζεται. Προειδοποιήσαμε για την εμπειρία της Βραζιλίας, όπου η Dilma Rousseff εξαπέλυσε μια εκστρατεία ενάντια στην προσαρμογή, για να γίνει -μετά την νίκη της- εκείνη που την εφάρμοσε. Αναπτύξαμε ένα πρόγραμμα για τον κατώτατο μισθό που θα καλύπτει τις οικογενειακές ανάγκες, του 82% του κινητού εργατικού πληθυσμού, για την καταπολέμηση της ανασφάλειας και του φόρου μισθωτών υπηρεσιών ως έναν τρόπο προστασίας των εργαζομένων.
Οι περίπου 800.000 ψήφοι που λάβαμε για την προεδρική υποψηφιότητα, και οι οποίες επεκτείνονται μέχρι το 1.000.000 για τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους [Σ.τ.M: αναφορά στο αποτέλεσμα του FIT κατά τις PASO], μετρούν τις δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη νέα φάση. Είναι γεγονός ότι δεν μαρτυρούν μια αύξηση σε σχέση με τις PASΟ -τουλάχιστον στην προεδρική κατηγορία-, αλλά οπωσδήποτε χαράσσουν μια γραμμη αντίστασης που η κεντροαριστερά της Margarita Stolbizer απέτυχε να συγκεντρώσει, σβησμένη από το χάρτη από την αύξηση του PRO. Η ψήφιση του Néstor Pitrola ως γερουσιαστή υπήρξε το αποτέλεσμα μιας σκληρής μάχης, γιατί δόθηκε στο πλαίσιο μιας μάχης για την κυβέρνηση της επαρχίας του Buenos Aires. Οι ψήφοι που λάβαμε αποτελούν μια ισχυρή στήριξη της πολιτικής παρέμβασης της επαναστατικής αριστεράς σε μια νέα φάση της ταξικής πάλης, και μια πολιτική μετάβαση που χαρακτηρίζεται κυρίως από την κρίση του περονισμού.
Στην πορεία προς τον δεύτερο γύρο, η εκστρατεία για τη λευκή ψήφο δεν είναι μόνο μια υποχρέωση αρχών του FIT. Είναι, επίσης, η ευκαιρία να βαθύνουμε έναν αγώνα για το διαχωρισμό των εργαζομένων από τους καπιταλιστές υποψηφίους, προετοιμαζόμενοι για τα γεγονότα που έρχονται. Γι’ αυτό, θα είναι σημαντικό να αναπτυχθεί ειδικά σε εργασιακούς και σπουδαστικούς χώρους, για να ενισχύσει την στρατολόγηση και οργάνωση των εργαζομένων και των αγωνιστών στις γραμμές του FIT.
28 Οκτωβρίου 2015
Μετάφραση: ΝΑΛ
