Σε άρθρο του στο Ποντίκι το οποίο αναδημοσιεύει το blog της Iskra (blog της ΛΑ.Ε.) ο γνωστός σκιτσογράφος και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΛΑ.Ε. στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 Στάθης Σταυρόπουλος, υπερασπίζεται τη γνωστή καταγγελία του Μίκη Θεοδωράκη περί αριστερόστροφου φασισμού. Την οποία ο τελευταίος, ως κεντρικός ομιλητής στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας την απευθύνει σε όλους όσους δεν κατάλαβαν το υποτιθέμενο πατριωτικό τους χρέος να βρίσκονται στο Σύνταγμα στις 4 Φεβρουαρίου.
Τι είναι για το Στάθη αριστερόστροφος φασισμός; Τι υπερασπίζεται και απέναντι σε ποιους;
Αρχικά την αστική δημοκρατία, απέναντι στη 17Ν, τα μέλη της οποίας αποκαλεί θρασύδειλα, ειδικά αυτά που ζητάνε τώρα καμιά αδειούλα, όπως λέει. Πέρα από όλες τις διαφωνίες που μπορεί κανείς να έχει με τη 17Ν, ο Στάθης θέτει στην παρανομία τη δυνατότητα να απαντήσει κάποια στιγμή η εργατική τάξη με ένοπλο τρόπο. Εφόσον έχουμε αστική δημοκρατία το μονοπώλιο της ένοπλης βίας, μπορεί απρόσκοπτα να το έχει το αστικό κράτος. Όσο για το γεγονός πως για χρόνια είχαν να δουν ουρανό, πολύ περισσότερο τους ανθρώπους τους οι φυλακισμένοι, μάλλον και αυτό εμπίπτει κατά το Στάθη ορθώς στα δικαιώματα της αστικής δημοκρατίας.
Συλλήβδην όλοι όσοι απαντάνε βίαια στην αστυνομική τρομοκρατία, ταυτίζονται με τις ομάδες που πράγματι συγκρούονται πολλές φορές αυτόκλητα με τις δυνάμεις καταστολής. Στην παρανομία και η οργή που εκδηλώνεται στο δρόμο!
Επίσης ο Στάθης μάλλον είναι υπέρ μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας για να μεταπειστούν οι φασίστες να μην είναι τέτοιοι. Προφανώς τα επιχειρήματα του Σαχζάτ Λουκμάν φταίνε που δεν ήταν επαρκή για να μεταπείσουν τους δολοφόνους του, όπως και του Παύλου Φύσσα και τόσων άλλων θυμάτων της ναζιστικής συμμορίας. Όποιος επιχειρεί εναντίον τους κατά το Στάθη είναι και αυτός φασίστας.
Η προβολή που είχε ο Μίκης Θεοδωράκης, και όλοι οι αριστεροί που πρόσφεραν αφιλοκερδώς τη σάρκα τους στον εθνικισμό, και αποθεώθηκαν ιδιαιτέρως από τον εργολάβο του εθνικισμού Σκάι περνάει ασχολίαστη από τον Στάθη Σταυρόπουλο, ένθερμο υποστηριχτή του Μίκη Θεοδωράκη.
Η αριστερά κατά το Στάθη μεταλλάχθηκε ιδιαιτέρως κατά το ανθρωπιστικό της πρόταγμα. Όχι γιατί αυτοπροσδιοριζόμενοι αριστεροί φοράνε μπαλάσκες και ετοιμάζονται να κάνουν επιδρομή στη γειτονική Μακεδονία, ή ως τουρκοφάγοι. Ταυτίζοντας με ένα κλασσικό μικροαστικό κριτήριο εργαζόμενους και εργοδότες στις ΜΚΟ, χαρακτηρίζει συλλήβδην τους πάντες σωματέμπορους.
Ο Στάθης διαβλέπει μια προσπάθεια αποδόμησης, πολιτικής και πολιτισμικής του λαού. Αυτή έγκειται στη θεωρία της ασυνέχειας του ελληνισμού. Ταυτίζοντας τους επικριτές τέτοιων κηρυγμάτων, που πλασάρονται ως πολιτικές επιλογές και προγράμματα, ως αρλουμπολόγων του νεοφιλελευθερισμού. Η συνέχεια του έθνους, του αίματος και του πολιτισμού, ήταν και είναι πάντα η ρομφαία των πιο ακραίων δεξιών πολιτικών προτάσεων, που φτάνουν στις παρυφές του φασισμού, αν δεν είναι ήδη εκεί.
Και ξαφνικά με ένα απίστευτο σάλτο, ο Στάθης γυρίζει σε καταγγελίες εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Καταγγελίες που θα έκανε και ένα μικρό παιδί μιας οικογένειας που στενάζει από τη φτώχεια.
Μέσα στη γενική καταγγελία, είναι φανερή η προσπάθεια να ξεπλυθεί ένας απίστευτος εθνικιστικός λόγος. Μόνο που εδώ διαφεύγει μια λεπτομέρεια από το Στάθη. Η ίδια ανάλγητη κοινωνικά κυβέρνηση είναι αυτή που επιβάλλει στη Μακεδονία τι θα λέει το Σύνταγμά της, ρίχνοντας λίπασμα σε φασιστικές πολιτικές.
Δυστυχώς εδώ δεν έχουμε κάποιο αστείο από το Στάθη. Όλο το άρθρο ξεχειλίζει από ταξικό συμβιβασμό, από έγνοια για περιφρούρηση της αστικής δημοκρατίας και των εθνικιστικών παραληρημάτων της, από ξέπλυμα των πιο ακραίων αντιδραστικών και αντεπαναστατικών λόγων που οι αριστεροί ακούνε από την αστική εξουσία στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια.
Εδώ δε γελάμε. Ο λόγος του Στάθη Σταυρόπουλου είναι επικίνδυνος, όπως και η πολιτική αυτών που τον φιλοξενούν.
Νίκος Πελεκούδας
