Άνοιξε η όρεξη των άνεργων. Πάνω από 150 συγκεντρώθηκαν την Πέμπτη 27/2 αρχικά στην πύλη κι έπειτα στο εσωτερικό του κεντρικού κτηρίου διοίκησης του ΟΑΕΔ στον Άλιμο, έπειτα από κάλεσμα συλλογικοτήτων ανέργων, σωματείων και συνελεύσεων γειτονιάς. Για την ακρίβεια, στην κινητοποίηση παρευρέθηκαν με πανό και το πολιτικό τους υλικό το σχήμα “άνεργοι-ες από τις γειτονιές της Αθήνας”, η συνέλευση “ανέργων/εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ΕΣΠΑ”, το σωματείο βάσης “άνεργων κι επισφαλώς εργαζόμενων” καθώς και η πρωτοβουλία “ενάντια στις νέες εργασιακές σχέσεις”. Στο πλευρό της κινητοποίησης παρευρέθηκαν μέλη εργατικών συλλογικοτήτων, αριστερών και α/α οργανώσεων, της πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών και σύντροφοι του ΕΕΚ.
Η μαζικότητα της πρώτης αυτής κοινής διαμαρτυρίας για το ζήτημα της ανεργίας δεν έπεσε από τον ουρανό. Τις προηγούμενες μέρες οι διοργανωτές είχαν προπαγανδίσει την κινητοποίηση με αφισοκολλήσεις, μοιράσματα και παρεμβάσεις σε γραφεία ΟΑΕΔ της Αττικής. Τη μέρα της κεντρικής παρέμβασης στον Άλιμο οι συγκεντρωμένοι μπήκαν στα γραφεία της διοίκησης απαιτώντας συνάντηση με τον διοικητή του ΟΑΕΔ. Οι διάδρομοι των γραφείων αντήχησαν από τα συνθήματα: “ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΑΙΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣΕΙΣ / ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ” καθώς και “ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ / ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ”.
Ο προϊστάμενος γραμματέας της διοίκησης που εμφανίστηκε, υποχρεώθηκε να συναντηθεί με το πλήθος των άνεργων ‘προσπαθώντας’ να δώσει εξηγήσεις και να διαχειριστεί τα αδιαχείριστα της τραγωδίας των εκατομμυρίων άνεργων, ανασφάλιστων και κακήν κακώς εκμεταλλευόμενων στα προγράμματα ‘κοινωφελούς’ σκλαβιάς.
Είναι προφανές πως κανείς διοικητής του ΟΑΕΔ και κανένα τσιράκι του αστικού κράτους ούτε μπορεί και ούτε πρόκειται να κάνει πράξη δεσμεύσεις εφησυχασμού. Αν μπορούσε το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών να κλείσει τα πεινασμένα στόματα -για να αποσοβήσει τους τριγμούς στο κλονιζόμενο σύστημά τους- με ρουσφέτια, αφελείς υποσχέσεις και χαρτοπόλεμο, θα το είχε κάνει προ πολλού. Σήμερα ακόμη και το παραμικρό συνδικαλιστικό αίτημα δεν μπορεί να πραγματωθεί εντός αυτών των παραγωγικών σχέσεων. Απαιτείται το ξεπέρασμά τους κι αυτό αναγκαστικά περνάει από την ανατροπή των μνημονίων και των καπιταλιστικών κυβερνήσεων.
Εκείνο που κυρίως έγινε φανερό από την εξέλιξη της κινητοποίησης είναι πως τέλειωσαν οι μέρες μοιρολατρίας των ανέργων. Είτε εξ ολοκλήρου άνεργοι είτε με μικρές διακοπές ασύδοτης εκμετάλλευσης (‘κοινωφελείς’), ένα από τα πιο αδύναμα κομμάτια της εργατικής τάξης μπορεί και πρέπει τώρα να βγει δυναμικά στο προσκήνιο και να απαιτήσει όλη την κλεμμένη του ζωή. Ενωτικά και στη βάση μιας επαναστατικής πολιτικής, η άνεργη εργατική τάξη μπορεί να κινητοποιηθεί και μαζί με όλους τους εργαζόμενους να απαιτήσουν επίδομα ανεργίας και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Αυτό σημαίνει να παλέψουν να καταργηθούν οι κοινωφελείς, να καταργηθούν οι άνεργοι, να καταργηθούν οι εκμεταλλευόμενοι και μαζί το σύστημα που τους παράγει. Για να διαχειριστεί η εργατική τάξη τα μέσα παραγωγής, τις θέσεις εργασίας και τον πλούτο σύμφωνα με τις ανάγκες και προς όφελος μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης.
αναστασια
