Δίκη Ναζιστικής Αυγής
Στην τελική ευθεία
Oι περιγραφές των αστυνομικών για την επίθεση της ναζιστικής Xρυσής Aυγής στο στέκι “Συνεργείο” της Hλιούπολης ήταν σοκαριστικές μόνο για τους ανυποψίαστους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ήταν αποκαλυπτικές. 30 δικάβαλες μηχανές, 60 άτομα με μπλούζες της X.A. κρατώντας ρόπαλα, επιτέθηκαν στο στέκι την ώρα που μικροί μαθητές έκαναν μάθημα. Δυο αστυνομικοί της ομάδας ΔIAΣ παρίσταντο, τους επέβλεπαν αλλά δεν έκαναν τίποτα, ούτε καν ειδοποιούσαν το κέντρο τους – το οποίο προφανώς γνώριζε… Eπικεφαλής της επίθεσης οι “βουλευτές”-μπράβοι Mίχος και Λαγός. Ήταν Iούλιος του 2013, όταν κρατικές και πολιτικές υπηρεσίες του αστικού κράτους και τμήματα του κεφαλαίου προωθούσαν τη ναζιστική οργάνωση ως παραπληρωματική δύναμη κρούσης και καταστολής του κινήματος. Λίγες εβδομάδες πριν μαχαιρώσουν τον αξέχαστο Παύλο Φύσσα.
H εξέταση της επίθεσης στον Eλεύθερο Kοινωνικό Xώρο “Συνεργείο” ακολούθησε τις καταθέσεις για τη δολοφονική επίθεση στα μέλη του ΠAME, στις 12/09/13, στο Πέραμα. Θα ακολουθήσουν και οι καταθέσεις για την επίθεση στο στέκι Aντίπνοια.
Ήδη έχουν εξεταστεί όλοι οι μάρτυρες για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και για την απόπειρα κατά των Αιγύπτιων αλιεργατών. Την Tετάρτη 1 Φεβρουαρίου και την Πέμπτη 2 του μήνα έγινε ο σχολιασμός των μαρτυρικών καταθέσεων από τους συνηγόρους των δυο πλευρών όπως προβλέπεται απο το άρθρο 358 του κώδικα ποινικής δικονομίας. Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής συνδέσανε με πολύ κομψό και συνεπή τρόπο την τελευταία υπόθεση με το ζήτημα της Εγκληματικής Οργάνωσης.
Τα βασικά σημεία όπου επικεντρώθηκε ο σχολιασμός της πολιτικής αγωγής ήταν στο ότι η επίθεση των ναζί εναντίον των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, ήταν οργανωμένη. Υπήρχαν παραγγέλματα έναρξης και λήξης της επίθεσης, αυτοσχέδια όπλα που δεν τα βρίσκει κανείς στο εμπόριο, εφεδρείες που μπαινοβγαίναν στην επίθεση. Οι δικήγοροι του αντιφασιστικού κινήματος συνέδεσαν την επίθεση τόσο με προηγούμενες δηλώσεις των ηγετικών στελεχών της ΧΑ όσο και με τα μηνύματα που ανταλλάχθηκαν μεταξύ τους το βράδυ της επίθεσης. Στα εν λόγω μηνύματα οι αυτουργοί της επίθεσης ανταλλάσουν συγχαρητήρια που “τους μακελέψαμε” όπως λενε μεταξύ τους. Ήταν σαφές ότι η φασιστοσυμμορία η οποία υποστηρίζει διαχρονικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου ήθελε να σπείρει τον τρόμο εναντίον οποιουδήποτε είχε καποια αγωνιστική δράση στην περιοχή. Ο ιδιος ο Κασιδιάρης έχει δηλώσει μετά την επίθεση ότι η Ναυπηγο-επισκευαστική ζώνη θα λειτουργεί “υπό την αιγίδα της ΧΑ” .
Άλλο στοιχείο που σημείωσε η πολιτική αγωγή είναι ότι βάσει της δομής της οργάνωσης όλες οι αποφάσεις παίρνονται συγκεντρωτικά από την ηγεσία. Τα τάγματα εφόδου ήταν σε επιφυλακή πότε θα εμφανιστούν “οι λακέδες του ΠΑΜΕ”, όπως τους αποκαλεί ο Λαγός, για να εκτελέσουν την αποστολή. Το μήνυμα της λήξης της επίθεσης προς τον προαναφερθέντα φασίστα βουλευτή, επιβεβαιώνει αυτή την θέση. Επίσης τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την Ζώνη είναι εθνικού ενδιαφέροντος και όχι τοπικού, όπως αναφέρθηκε, ώστε να παρθεί μια τοπική απόφαση.
Αξιοσημείωτες ήταν και οι ομοιότητες με την δολοφονία του Φύσσα, όπως παρατήρησαν οι συνήγοροι της οικογένειας του Παύλου. Και στις δύο επιθέσεις, εμφανίστηκαν αιφνιδιαστικά μέσα στη νύχτα, ομάδες ατόμων οπλισμένων, με παρόμοιο ντύσιμο και κούρεμα, που έδρασαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και με συντονισμό. Οι επιτιθέμενοι ήταν πιο πολλοί απο τους αμυνόμενους. Ιδιο μοτίβο όπως και στην επίθεση κατά του Αιγύπτιου ψαρά Αμπουζίντ Εμπάρακ. Σημειωτέον ότι και στην περίπτωση του ΠΑΜΕ όπως και στην περίπτωση Φύσσα φάνηκε ο ρολος της Αστυνομίας ως… παρατηρητή (ή οι διαταγές ήταν να παρέμβει αν οι “δικοί της” κινδύνευαν από αντιφασιστική αντεπίθεση;).
Επίσης να σημειώσουμε ότι και η επιλογή των στόχων δεν ήταν τυχαία. Η Ζώνη του Περάματος ήταν από τις περιοχές με δυνατό εργατικό κίνημα όπου η εργοδοσία, στους καιρούς της ζούγκλας της κρίσης, δεν μπόρεσε να κτυπήσει τόσο τα εργατικά δικαιώματα όσο στην υπόλοιπη χώρα. Ο Φύσσας που είχε εργαστεί ως εργάτης στη Zώνη, ήταν καλλιτέχνης με αντιφασιστικά αισθήματα που πρόβαλε στα τραγούδια του. Ο Πουλικόγιαννης είναι συνδικαλιστής, μέλος του ΚΚΕ, και ήταν αυτός που κατήγγειλε τις σχέσεις του δουλεμπορικού σωματείου “Α. Νικόλαος” που είχε στήσει η ΧΑ, με την εργοδοσία.
Η υπεράσπιση των ναζί προσπάθησε, όπως και στην περίπτωση Φύσσα, να παρουσιάσει την δολοφονική επίθεση ως συμπλοκή ανάμεσα σε οπαδούς. Για την υπερασπιστική γραμμή οι πελάτες τους δεν είχαν ιδέα για αυτή την συμπλοκή, και το παρουσίασαν σαν κάτι ιδιαίτερα φυσιολογικό και συχνό σ’ αυτή τη χώρα να “πιάνονται οι θερμόαιμοι άνδρες στα χέρια λόγω πολιτικών διαφωνιών”. Επίσης οι φασιστοδικηγόροι προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τις ιατροδικαστικές εξετάσεις των θυμάτων, ώστε να αφαιρέσουν το στοιχείο του ανθρωποκτόνου δόλου, αγνοώντας ότι το βράδυ της επίθεσης το Θριάσιο Νοσοκομείο είχε να αντιμετωπίσει και μια καραμπόλα και πως πολλούς τους έστειλαν να αυτοεξυπηρετηθούν μόνοι τους σε ιδιώτες γιατρούς και τοπικά φαρμακεία. Είναι προφανές ότι οι φασιστοδικηγόροι αγνοούν την άθλια κατάσταση που οι κυβερνήσεις τους και το σύστημά τους έχουν βυθίσει το εθνικό σύστημα υγείας. Επίσης στην απεγνωσμένη προσπάθεια να κτυπήσει την αριστερά συνήγορος ανέφερε ότι οι λέξεις “δημοκρατικός συγκεντρωτισμός” και “δικτατορία του προλεταριάτου” δεν ανήκουν στην ορολογία της Χρυσής Αυγής.
Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι στην παρούσα φάση της δίκης φάνηκαν σε όλη τους την πληρότητα οι σχέσεις του κεφαλαίου και της εργοδοσίας με το ναζιστικό παρακράτος. Επίσης φάνηκε το πόσο στριμωγμένοι νιώθουν οι κατηγορούμενοι μπροστά στα στοιχεία που παρουσιάζονται για την εγκληματική τους δράση, σε αντιδιαστολή με το πόσο μεγάλο αίσθημα αισιοδοξίας και ατιμωρησίας βίωναν το 2012-13. Το τέλος αυτής της ατιμωρησίας προήλθε από την ισχυρή και μαζική κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων αντιφασιστών και την αλλαγή στάσης των κρατικών αρχών. Oι τελευταίες, ενώ είχαν προωθήσει τους ναζί μετά την εξέγερση του 2008 ως αποτρεπτικό μέσο στην εξέγερση, φοβήθηκαν ότι με τη δράση τους οι χρυσαυγίτες πυροδοτούν μια νέα εξέγερση.
Tο αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να δράση, ενιαιμετωπικά, σε ταξική εργατική βάση μέχρι την πλήρη συντριβή των φασιστών μαζί και του συστήματος που τους γεννάει, του καπιταλισμού!
Σοφία Τσάρου
