Δίκη ναζιστικής Χ.Α.
Στο δρόμο για την απόφαση
Ύστερα από 4 ολόκληρα χρόνια, ξεκινάνε στις 19 ή 20 Iουνίου οι απολογίες των κατηγορουμένων της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας της Xρυσής Aυγής.
H δίκη ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 2015 στις γυναικείες φυλακές Kορυδαλλού και μετά από χρόνια καθυστερήσεων και κωλυσιεργιών βαίνει προς το τέλος της.
Διάφοροι, όπως ο πρώην υπουργός της NΔ Δένδιας, επιχειρούν να δρέψουν αντιφασιστικές δάφνες, με το επιχείρημα ότι αυτός ήταν που παρέπεμψε σε δίκη τη X.A. Όμως κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους 32 φακέλους με υποθέσεις δολοφονικών ενεργειών της ναζιστικής οργάνωσης που κρατούσε κλειδωμένους στα συρτάρια του γραφείου του ο κύριος Δένδιας.
Η ναζιστική οργάνωση είχε ξεσηκώσει τον Σεπτέμβριο του 2013 την λαϊκή αγανάκτηση με την δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και καλλιτέχνη Παύλου Φύσσα. Η κυβέρνηση Σαμαρά έπρεπε, για να σιγάσουν τα πάθη, να συλλάβει αυτούς που το ίδιο τους το αστικό καπιταλιστικό σύστημα εξέθρεψε για την καταστολή των εργατικών αγώνων. Δεν ήταν κάποια δημοκρατικά αισθήματα που τους ώθησαν στη σύλληψη της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης. Mετά την γιγάντια διαδήλωση 50.000 στα γραφεία της X.A. στην Mεσογείων, μία βδομάδα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ο φόβος τους για μια νέα αναζωπύρωση της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008. Eξ άλλου, όσοι και όσες έχουμε δεχτεί τις… “υπηρεσίες” των ΜΑΤ του κυρίου Δένδια έχουμε νοιώσει κυριολεκτικά στο πετσί μας το είδος των δημοκρατικών αισθημάτων των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και του πρώην υπουργού προσωπικά.
Ο Δένδιας μετά την δολοφονία Φύσσα έδωσε στις δικαστικές αρχές 32 φακέλους υποθέσεων που στοιχειοθετούν μία και μοναδική: Εγκληματική Οργάνωση! Όπως έδειξε πλήθος καταθέσεων αλλά και αναγνωστέων εγγράφων τα εγκλήματα της ΧΑ ήταν άμεσο και αναγκαίο επακόλουθο της ναζιστικής της ιδεολογίας. Η “ακτιβιστική” (δηλαδή εγκληματική) δράση των ναζιστών ξεκινάει, μετά από 10 χρόνια ιδεολογικής ζύμωσης στον εθνικοσοσιαλισμό, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Πρώτες της εμφανίσεις έγιναν με αφορμή τα εθνικιστικά συλλαλητήρια για την ονομασία της νοτιότερης πρώην σοσιαλιστικής δημοκρατίας που μόλις είχε ανεξαρτητοποιηθεί από την Γιουγκοσλαβία. Όπως είδαμε και πρόσφατα, έτσι και τότε, πριν 30 χρόνια, το ζήτημα της ονομασίας της Βόρειας Μακεδονίας προκαλεί έναν πανικό επιβεβλημένο από την κυρίαρχη κρατική ιδεολογία. Διαχρονικά αυτός ο πανικός δίνει, και τότε και τώρα, μια καλή αφορμή δράσης, και μια υπέροχη κάλυψη, σε ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία.
Η πρώτη απόπειρα ανθρωποκτονίας (που ως εκ θαύματος δεν είχαμε νεκρό) ήταν τον Ιούνιο του 1998 ενάντια στον, φοιτητή τότε, Δημήτρη Κουσουρή. Επικεφαλής της επίθεσης ήταν ο τότε υπαρχηγός της οργάνωσης Περίανδρος (Αντώνης Ανδρουτσόπουλος). Ο Περίανδρος αφού ήταν φυγόδικος για 7 χρόνια παραδόθηκε για να αποφυλακιστεί το 2009, έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής του. Τέτοια επιβράβευση φυγοδικίας μόνο μαφιόζοι και ακροδεξιοί μπορούν να έχουν.
Mετά από το πόρισμα των εφετών ανακριτριών Κλάπα-Αθανασοπούλου αίρεται η βουλευτική ασυλία των στελεχών της οργάνωσης σε σύνολο 69 κατηγορουμένων. Οι τρεις μεγάλες στιγμές της δράσης των φασιστών που εξετάστηκαν στη δίκη ήταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η επίθεση σε μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και η επίθεση στον Αιγύπτιο ψαρά Αμπουτζίντ Εμπάρακ. Αλλά επίσης η επίθεση στο στέκι Aντίπνοια, στα Πετράλωνα, στο Συνεργείο, στην Hλιούπολη και πλήθος άλλες.
Έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 350 δικάσιμες και έχουν καταθέσει πάνω από 200 μάρτυρες. Εξαιρετική ήταν η παρουσία του δημοσιογράφου Δημήτρη Ψαρρά ο οποίος μελετά την δράση της Χρυσής Αυγής σχεδόν από την γέννησή της. Στα βιβλία και την σχετική αρθρογραφία του μπορεί να βρει κανείς σχεδόν τα πάντα για την οργάνωση, τη ναζιστική ιδεολογία, την ιεραρχία, το ρόλο του Αρχηγού, την δομή, τις δράσεις και την προϊστορία του φασιστικού χώρου πριν αποκτήσει πολιτικό φορέα.
Αξιοθαύμαστη ήταν η προσπάθεια των συνηγόρων υπεράσπισης να αποδομήσουν το κατηγορητήριο. Σχετικά γρήγορα έγινε αντιληπτό το μη εφικτό αυτής της προσπάθειας. Έτσι επαναλήφθηκαν πολλάκις τακτικές όπως η υποτίμηση του μορφωτικού επιπέδου κάποιου μάρτυρα, η καταπάτηση του ιδιωτικού και ιατρικού απορρήτου με σκοπό την μείωση της αξιοπιστίας του, και τέλος η δημιουργία έντασης μέσα στην αίθουσα ώστε να αναβληθεί η συνεδρίαση. Η δικαστική αίθουσα πολλές φορές έγινε πεδίο λεκτικών και όχι μόνο συγκρούσεων από πλευράς των συνηγόρων υπεράσπισης αλλά και του ακροατηρίου. Συμβολική υπήρξε η σύγκρουση που άρχισε στις 14 Φεβρουαρίου 2017 όπου κοινό της Χ.Α. ξεκίνησε λεκτικές και φυσικές επιθέσεις εναντίον των αλληλέγγυων στο στέκι Aντίπνοια. Η αστυνομία εκδήλωσε τα αδελφικά της αισθήματα στους φασίστες καταστέλλοντας το αντιφασιστικό κοινό.
Το πιο αξιοσημείωτο πρόβλημα της δίκης ήταν η δημοσιότητα. Για το κοινό υπάρχουν ελάχιστες θέσεις και η είσοδος επιτρέπεται μόνο με παρακράτηση της αστυνομικής ταυτότητας. Η ύπαρξη κοινού δεν ήταν από την αρχή της δίκης αλλά μόνο μετά από πολύμηνη απαίτηση της Πολιτικής Αγωγής. Επίσης και η δημοσιογραφική ιδιότητα πολλάκις αμφισβητήθηκε κατά τον έλεγχο στο χώρο εκδίκασης που εναλλάσσεται άλλοτε στην Αίθουσα Τελετών του Εφετείου επί της Λ. Αλεξάνδρας και άλλοτε στις φυλακές Κορυδαλλού. Πέρα από την αμφισβήτηση της δημοσιογραφικής ιδιότητας η υπεράσπιση έχει απαγορεύσει (με το δικαίωμα που τους δίνει νόμος Σημίτη που ψηφίστηκε για την καταδίκη των φερόμενων ως μελών της 17Ν) την οπτικοακουστική κάλυψη. Υπήρξε μάλιστα επεισόδιο εκφοβισμού μέλους του ακροατηρίου κατά την κατάθεση του μάρτυρα Θανάση Κούρκουλα τον Ιούνιο του 2017. Συντρόφισσα και φίλη του μάρτυρα προσπάθησε να τον τραβήξει φωτογραφία με το κινητό της. Τότε οι συνήγοροι υπεράσπισης κινήθηκαν προς την συντρόφισσα και την απειλούσαν με σκοπό να αποσπάσουν τα προσωπικά της στοιχεία και να πάρουν το κινητό της ώστε να σβήσουν τις φωτογραφίες. Οι προσβολές των συνηγόρων προς την συντρόφισσα και μέλη του κοινού και των δημοσιογράφων που μαζευτήκαμε στο συμβάν ήταν παροιμιώδεις.
Η αποδεικτική διαδικασία έχει κάνει περίτρανα γνωστή τοις πάσι την παράνομη δράση της Χρυσής Αυγής. Ο εγκληματικός της χαρακτήρας όμως έγκειται σε κάτι παραπάνω από τις διατάξεις του ποινικού κώδικα. Η οργάνωση είναι εγκληματική διότι ο ναζισμός κηρύσσει έμπρακτα το μίσος κατά της ανθρωπότητας. Ο ναζισμός είναι οργανικά αλληλένδετος με τα στρατόπεδα του θανάτου, το πρόγραμμα Τ4 (εξουδετέρωση αναπήρων και ψυχικά πασχόντων) και το Ολοκαύτωμα. Είναι αλληλένδετος με τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών και αριστερών και τις βεβηλώσεις εβραϊκών μνημείων. Η απόφαση του δικαστηρίου που προεδρεύει η κυρία Λεπενιώτη προφανώς θα βασιστεί σε νομικές αποδείξεις όμως η σημασία της είναι πολιτική. Όπως πολιτική είναι και η καταδίκη του ναζισμού από πλευράς μας. Η καταδίκη αυτή είχε προηγηθεί της δίκης της Νυρεμβέργης με τις νίκες του κόκκινου στρατού και του σοβιετικού λαού στο Ανατολικό Μέτωπο. Η καταδίκη αυτή είναι αλληλένδετη με το μέλλον της Ανθρωπότητας ως ανθρωπότητας.
Kαι ξανά σήμερα, η συντριβή του φασισμού είναι αναγκαία, μαζί και του καπιταλιστικού συστήματος που τον γεννάει στη θανάσιμη κρίση και παρακμή του.
Σοφία Τσάρου