Eιρήνη στο λαό της Ουκρανίας
Όχι συνθηκολόγηση με τους εχθρούς του λαού!
Ορισμένα κριτικές επισημάνσεις σχετικά με το ψήφισμα της πρόσφατης Αντιπολεμικής Διάσκεψης του Μινσκ
Στις 7-8 Ιουνίου 2014, έλαβε χώρα στο Μινσκ της Λευκορωσίας μια Αντιπολεμική Συνδιάσκεψη, στην οποία πήρανε μέρος αριστεροί ακτιβιστές και εκπρόσωποι μαρξιστικών οργανώσεων και ομάδων από τη Λευκορωσία, τη Ρωσία και την Ουκρανία. Ως αποτέλεσμα, εκδόθηκε ένα ψήφισμα με τίτλο «Σταματείστε τον Πόλεμο στην Ουκρανία» που τέθηκε σε κυκλοφορία σε περιφερειακό και σε διεθνές επίπεδο.
Πρώτον, φαίνεται θετικό το γεγονός ότι σε ένα κλίμα επιδεινούμενου εθνικισμού, ξενοφοβίας και αντισημιτισμού, μετά τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία, οι συμμετέχοντες σε ένα Συνέδριο, προερχόμενοι από χώρες που εμπλέκονται άμεσα στη σύγκρουση, συναντώνται για να δηλώσουν την αντίθεσή τους στον πόλεμο και στο εθνικό μίσος.
Αναμφίβολα, επείγον καθήκον μας είναι να αναζωογονήσουμε τον προλεταριακό διεθνισμό και την αδελφοσύνη των λαών, που διακηρύχθηκαν πρώτα-πρώτα από την Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του 1917. Η διεθνιστική γραμμή που προσδιόρισε σαφώς ο Λένιν στο αθάνατο κείμενό του για το Γεωργιανό Ζήτημα στην πρώτη σοβιετική περίοδο, ενάντια σε όλες τις μορφές του σοβινισμού, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλορωσικού καταπιεστικού εθνικισμού, είναι τώρα περισσότερο επείγουσα από ποτέ.
Τα κόμματά μας, το EEK από την Ελλάδα και το DİP από την Τουρκία, και άλλοι συμμετέχοντες στην 2η Ευρωμεσογειακή Συνδιάσκεψη για την «Ευρώπη σε Κρίση» (Αθήνα, 31 Μαρτίου – 1 Απριλίου 2014) ανέλαβαν την πρωτοβουλία, από την αρχή του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία, με τη διεθνή κυκλοφορία τριών Ανακοινώσεων (στις 18 Απριλίου, μετά τη συμφωνία της Γενεύης, στις 6 Μαΐου, μετά τη σφαγή της Οδησσού της 2ας Μαΐου και πριν από τις ψευτο- «εκλογές» της 25ης Μαΐου 2014), να ξεκινήσουν μια διεθνή εκστρατεία αλληλεγγύης προς τα θύματα αυτού του πολέμου και ενάντια στους πραγματικούς υποκινητές του πολέμου, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Έτσι, τώρα, θέλουμε να εκφράσουμε την γνώμη μας για τη Διάσκεψη στο Μινσκ και το αντιπολεμικό ψήφισμά της.
Είμαστε ειλικρινά και χωρίς συμβιβασμούς υπέρ μιας κοινής διεθνούς πάλης για να σταματήσουν αμέσως όλες οι πολεμικές πράξεις που ξεκίνησαν από τους πραγματικούς τρομοκράτες, τον κυβερνώντα συνασπισμό των ολιγαρχών του Κιέβου με τους Ναζί οπαδούς του Στεπάν Μπαντέρα, και για να επέλθει ειρήνη στους λαούς της περιοχής του Ντονμπάς και ολόκληρης της Ουκρανίας, Ανατολικής και Δυτικής. Αλλά δεν μπορούμε να επιτύχουμε αυτούς τους επείγοντες, απαραίτητους και έντιμους στόχους, ακολουθώντας τη γενική γραμμή και τα αιτήματα που διατυπώνονται από την ανακοίνωση του Μινσκ.
Από την αρχή, η δήλωση μιλά για μια «στρατιωτική σύγκρουση που ακολούθησε τη νίκη των νεοφιλελευθέρων και των εθνικιστών στο “Ευρωμαϊντάν” στο Κίεβο». Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι λάθος: να αποκαλούνται οι φιλο-ιμπεριαλιστές ολιγάρχες απλά «νεο-φιλελεύθεροι» και οι σύμφωνα με την δική τους ομολογία Ναζί του Δεξιού Τομέα και της μπαντερικής Σβομπόντα απλά «εθνικιστές» δεν είναι μόνο μια υποβάθμιση του θέματος, αλλά μια απολογητική γι’ αυτούς. Κρύβει την πραγματική φύση της σύγκρουσης. Χωρίς τη χρήση της οργανωμένης ωμής βίας των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ δεν θα μπορούσαν να σφετεριστούν τη λαϊκή αναταραχή τον Φεβρουάριο και να επιβάλλουν, με τη βοήθεια των βουλευτών του ολιγάρχη Αχμέτοφ, την «αλλαγή καθεστώτος» στο Κίεβο, όταν ο πρώην πρόεδρος, ο αντιλαϊκός και διεφθαρμένος ολιγάρχης Γιανουκόβιτς τράπηκε σε φυγή…
Ο καθοριστικός ρόλος του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της ΕΕ στην ουκρανική τραγωδία δεν μπορεί να καλυφθεί ή να τεθεί στο ίδιο επίπεδο με την πολιτική Μεγάλης Δύναμης του Κρεμλίνου ούτε μπορεί να υποστηριχθεί ότι η Ρωσία είναι ο πρωταρχικός και κυριότερος, αν όχι ο μοναδικός, υπεύθυνος για τα τεκταινόμενα. Το Κρεμλίνο θα πρέπει να επικριθεί, αλλά γι’ άλλους λόγους: συνδυάζει την εθνικιστική ρητορική και την υποστήριξη των ρωσόφωνων στα λόγια, με την υποταγή στην πράξη της όποιας λαϊκής πάλης στο Ντονμπάς σε δικές του διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τον ιμπεριαλισμό. Να απαιτήσουμε, όπως καλεί η δήλωση του Μινσκ, χωρίς καμία διάκριση, «να σταματήσει εντελώς η παρέμβαση στην ουκρανική σύγκρουση» είναι σαν μια επανάληψη της «πολιτικής της μη-επέμβασης» που ακολουθήθηκε από τη βρετανική και τη γαλλική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου ενάντια στο φασισμό, ενώ ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι ήταν απασχολημένοι με τον εξοπλισμό των φασιστών του Φράνκο και το βομβαρδισμό της Γκουέρνικα.
Όλοι γνωρίζουν τον ρόλο των ΗΠΑ, όχι μόνο στη δημιουργία ενός φιλο-ιμπεριαλιστικού καθεστώτος στην Ουκρανία, αλλά και στην κήρυξη του πολέμου εναντίον του πληθυσμού της Ανατολικής και Νότιας Ουκρανίας που διαμαρτύρεται και εξεγείρεται ενάντια στους νέους αυταρχικούς και ρατσιστές κυβερνήτες στο Κίεβο. Όπως έχουμε ήδη τονίσει στη δήλωσή μας της 18ης Απρίλη του 2014: «Την παραμονή της έναρξης των επιχειρήσεων, ο επικεφαλής της CIA Τζον Μπρέναν ταξίδεψε στο Κίεβο, για να επιβλέψει προφανώς την εκστρατεία της στρατιωτικής καταστολής του λαού, ενώ ο Λευκός Οίκος σε δημόσια Συνέντευξη Τύπου, “παρότρυνε την κυβέρνηση της Ουκρανίας να προχωρήσει” στην επιβολή της “έννομης τάξης”.»
Είναι αναληθές ότι η «Η ρωσική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν τον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία για τον ίδιο σκοπό: οι άνθρωποι που πεθαίνουν στο Ντονμπάς είναι μονάχα πιόνια του παιχνιδιού τους.» Οι περήφανοι ανθρακωρύχοι, οι βιομηχανικοί εργάτες και οι ειρηνικοί απλοί άνθρωποι της περιοχής του Ντονμπάς, όπως έδειξε το ηρωικό παράδειγμα του Σλαβιάνσκ, δεν είναι «απλά πιόνια»: έχουν ξεσηκωθεί και αγωνίζονται για τα αναφαίρετα δικαιώματά τους. Δεν είναι απλώς αντικείμενα της χειραγώγησης των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά υποκείμενα της εργατικής-λαϊκής αντίστασης. Αυτός είναι ο λόγος που, παρά την τεράστια στρατιωτική επίθεση που εξαπολύθηκε από αέρος και ξηράς, με τη χρήση πολεμικών αεροπλάνων, ελικοπτέρων, τανκς, κανονιών των «επίσημων» ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, καθώς και των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου ενσωματωμένων και μεταμφιεσμένων σε «Εθνική Φρουρά» και των ταγμάτων θανάτου των μισθοφόρων των ολιγαρχών, όπως οι Κολομοϊσκι και Αχμέτοφ, η εργατική-λαϊκή εξέγερση δεν έχει ηττηθεί. Αντιθέτως, ως πράξη ανυπακοής και ανυποταξίας, οι Λαϊκές Δημοκρατίες των Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ μποϊκοτάρησαν αποτελεσματικά τις κάλπικες εκλογές της 25ης Μαΐου που πραγματοποιήθηκαν για να νομιμοποιήσουν το πραξικόπημα στο Κίεβο. Ακόμη και ο «επίσημος» δυτικός Τύπος (οι Financial Times, η International Herald Tribune, κλπ.), ήταν υποχρεωμένος να παραδεχτεί ότι χωρίς την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού στην Ανατολική-Νότια Ουκρανία, η εξέγερση του Ντονμπάς δεν θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμη.
Τώρα, ο Ποροσένκο, και πίσω του οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θέλουν να επιτύχουν μέσω «ειρηνευτικών προτάσεων» ό,τι δεν ήταν σε θέση να το πετύχουν με τον πόλεμο. Στην πραγματικότητα, για να αντιστραφεί η περίφημη δήλωση του Κλαούζεβιτς, η «ειρήνη» τους είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα. Από αυτήν την άποψη, θεωρούμε απαράδεκτη την ακόλουθη απαίτηση στην ανακοίνωση του Μινσκ: «Καλούμε όλα τα αντιμαχόμενα μέρη […] να διαλύσουν τις ένοπλες ομάδες». Με πραγματικούς όρους, αυτό σημαίνει τη διάλυση των πολιτοφυλακών των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, μια συνταγή για την ήττα τους. Κάνοντας μια ιστορική αναλογία, είναι σαν κάποιος να ζητούσε τον αφοπλισμό του ένοπλου λαού της Κομμούνας του Παρισιού, αφήνοντάς τους στο έλεος των στρατευμάτων του Θιέρσου. Αυτό δεν θα είναι μόνο το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Η συντριβή της λαϊκής αντίστασης του Ντονμπάς από τους ρεβανσιστές και τους φασίστες, είναι προϋπόθεση για την επιβολή του προγράμματος εξαθλίωσης που απαιτεί το ΔΝΤ, σε συμφωνία με το Κίεβο, για το σύνολο του ουκρανικού λαού στα ανατολικά και στα δυτικά τμήματα της χώρας.
Επαναλαμβάνουμε, όπως στο Κάλεσμά μας της 18ης Απριλίου: «Ούτε το Κρεμλίνο, ούτε οι ολιγάρχες, αλλά η διεθνής εργατική τάξη είναι η πραγματική σύμμαχος των Ουκρανών εργαζομένων.
Τα πεπρωμένα μας είναι αλληλένδετα και πρέπει να τα πάρουμε στα χέρια μας. Έχουμε να παλέψουμε μαζί τους ίδιους εχθρούς: τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ και τους πολεμοκάπηλούς τους, το ΔΝΤ, την ΕΕ, και τα δρακόντεια σχέδιά τους, τους ολιγάρχες σε όλο τον μετά-σοβιετικό χώρο που υπηρετούνται από τον ουκρανικό ή μεγαλορωσικό εθνικισμό, το εθνοτικό και θρησκευτικό μίσος, τη νέα άνοδο του αντισημιτισμού και του φασισμού»
Και όπως γράφει η Ανακοίνωσή μας της 13ης Μαΐου για την Ουκρανία από αριστερά κόμματα και κινήματα, κρίνουμε αναγκαίο «να διαλυθεί αμέσως η Ανώτατη Ράντα και να αντικατασταθεί αυτή και οι άλλες αστικές αρχές, με νέες εθνικές αρχές δημιουργημένες σε εθνικό συνέδριο και αποτελούμενες από Συμβούλια των Εργαζομένων και των εκτελεστικών επιτροπών τους σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, καθώς και σε όλες τις επιχειρήσεις. Μόνο τότε, με την προϋπόθεση του δικαιώματος ανάκλησης των βουλευτών από αυτούς που τους έχουν εκλέξει, θα υπάρξουν τέτοιες συνθήκες, όπου οι εργάτες και οι άλλοι εργαζόμενοι θα μπορούν να καθορίζουν δημοκρατικά την τύχη της χώρας.»
Εκατό χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και καθώς πλησιάζει η επέτειος της Διάσκεψης του Τσίμερβαλντ, χρειαζόμαστε επειγόντως ένα άλλο διεθνές Συνέδριο στο ίδιο πνεύμα, ενάντια στον πόλεμο και την καταστροφή που απειλούν την Ουκρανία, τη Ρωσία, την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Ειρήνη στο λαό! Πόλεμο στον πόλεμο του Ιμπεριαλισμού!
Όλη η εξουσία στα Εργατικά Συμβούλια!
Για μια ενωμένη, ανεξάρτητη, σοσιαλιστική Ουκρανία σε μια ενωμένη σοσιαλιστική Ευρώπη!
24 Ιουνίου 2014
Σάββας Μιχαήλ-Μάτσας, εκ μέρους του EEK, Ελλάδα
Sungur Savran, εκ μέρους του DİP, Τουρκία
