Στις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ οι Δημοκρατικοί ανέκτησαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων εξασφαλίζοντας απόλυτη πλειοψηφία με 218 έδρες (έναντι 193 των Ρεπουμπλικάνων), αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι διατηρούν τον έλεγχο της Γερουσίας (51 έναντι 45).
Οι ΗΠΑ δεν βάφτηκαν μπλε, όπως ήταν το σύνθημα των Δημοκρατικών (από το χρώμα-σύμβολό τους), αλλά σίγουρα ο πρόεδρος Τραμπ δέχθηκε πλήγμα, άσχετα με τους πανηγυρισμούς του στο τουίτερ.
Οι εκλογές πήραν δημοψηφισματικό χαρακτήρα υπέρ ή κατά του Τραμπ. Ο επικεφαλής του Λευκού Οίκου κατόρθωσε να αποφύγει την εκλογική συντριβή, όμως η διακυβέρνησή του την επόμενη διετία αναμένεται να είναι δυσκολότερη σε μια περίοδο με πολλές προκλήσεις διεθνείς και εσωτερικές. Η εδραίωση ενός προσωπικού, βοναπαρτιστικού τύπου διακυβέρνησης θα συναντά τις αντιδράσεις της Βουλής των Αντιπροσώπων και είναι πιθανή μια δικαστική έρευνα εναντίον του. Θα συναντήσει δυσκολίες στην αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης ως πολεμικής απειλής (όπως αντιμετωπίζει το καραβάνι των απελπισμένων της Λατινικής Αμερικής που έχει φθάσει στο Μεξικό και βαδίζει προς τα σύνορα με τις ΗΠΑ), αλλά επίσης η συνολική πολιτική του στην οικονομία, σε συνθήκες επιδείνωσης του εμπορικού πολέμου με την Κίνα αλλά και μ’ άλλες χώρες, η επιθετική στρατηγική κατά του Ιράν, αλλά και η επιδείνωση της καπιταλιστικής κρίσης, όπως αντανακλάται και στην κρίση της Γουόλ Στριτ.
Οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν από το αυξημένο ποσοστό συμμετοχής (ψήφισαν 113 εκατομμύρια, ποσοστό 49%, έναντι 83 εκατομ. στις αντίστοιχες εκλογές του 2014). Ήταν οι νέοι ψηφοφόροι που έδωσαν τη νίκη στους Δημοκρατικούς. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι γυναίκες που εδώ και καιρό δίνουν μάχη κατά του σεξιστικού στυλ προεδρίας του Τραμπ. Χαρακτηριστικό είναι ότι υπέρ των Δημοκρατικών ψήφισαν εκτός από τη Νέα Υόρκη όλες οι μεγάλες πόλεις και εν γένει μορφωμένα στρώματα. Υπέρ των Ρεπουμπλικάνων οι συντηρητικές πολιτείες του αγροτικού νότου και οι καταστραμμένες μεσοδυτικές αποβιομηχανοποιημένες περιοχές. Στην ουσία η ψήφος υπέρ των Ρεπουμπλικάνων είναι προσωπική υπέρ του Τραμπ. Ένας εκ των υποψηφίων του Τραμπ στη Γερουσία υπερψηφίστηκε αν και νεκρός! (είχε πεθάνει μερικές μέρες πριν τις εκλογές). Αντίθετα, κατά του Τραμπ ψήφισαν πολλά καταπιεζόμενα στρώματα, μαύροι, γκέι κ.ά. Αυτό έφερε στη Βουλή, για πρώτη φορά δύο γυναίκες μουσουλμάνες (ενάντια στη φρικτή αντιμουσουλμανική ρητορεία του Τραμπ), την Ιλχάν Ομάρ και την γεννημένη στις ΗΠΑ από Παλαιστίνιους γονείς Ρασίντα Τλάιμπ. Η Σαρίς Ντέιβιντς έγινε η πρώτη ιθαγενής στην ιστορία των ΗΠΑ που εξελέγη στο αμερικανικό Κογκρέσο. Δικηγόρος, λάτρης των πολεμικών τεχνών και θεωρούμενη ως ομοφυλόφιλη, η Ντέιβιντς κατάφερε να κερδίσει σε ένα προπύργιο των Ρεπουμπλικάνων, στο Κάνσας, τον Ρεπουμπλικάνο Κέβιν Γιόντερ. Για πρώτη φορά ένας ομοφυλόφιλος εξελέγη κυβερνήτης στο Κολοράντο, ενώ η Αλεξάνδρεια Ocasio-Cortez, μέλος της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος και δηλωμένη σοσιαλίστρια εκλέχθηκε στη Νέα Υόρκη, στα 29 της, η βενιαμίν του Κογκρέσου. Φαινόμενα που είχαν παρατηρηθεί κατά τη διεκδίκηση της υποψηφιότητας από τον Σάντερς πολλαπλασιάστηκαν.
Κατά του Τραμπ στράφηκαν επίσης οι αμερικανο-εβραίοι, όχι μόνο της προοδευτικής Νέας Υόρκης αλλά και άλλων πόλεων. Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση στο Πίτσμπουργκ, όπου λευκός ρατσιστής οπαδός του Τραμπ διέπραξε σφαγή στη συναγωγή των Εβραίων – με τους οποίους συντάχθηκαν και οργάνωσαν από κοινού διαμαρτυρίες Μουσουλμάνοι κάτοικοι.
